Παράλληλοι βίοι

Πόσα είναι τα κοινά σημεία μεταξύ Καραμανλή και Παπανδρέου; Περισσότερα απ' όσα φαίνονται με μια πρώτη ματιά:

@ Ο Καραμανλής ανέλαβε την ηγεσία της ΝΔ χωρίς πολιτικές περγαμηνές και προϋπηρεσία χάρη στη μεταφυσική πεποίθηση, διάχυτη στο κόμμα του τότε, ότι είναι ο μόνος που μπορεί να κερδίσει το ΠΑΣΟΚ του Σημίτη καθότι το πεπρωμένο ενός Καραμανλή δεν μπορεί παρά να είναι να κυβερνήσει την Ελλάδα (κληρονομικό χάρισμα;).
Ο Γιωργάκης είναι αλήθεια ότι, όταν ανέλαβε την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, είχε κάτι παραπάνω σε περγαμηνές. Ωστόσο το βασικό κριτήριο για την επιλογή του ήταν η αντίστοιχη μεταφυσική πεποίθηση ότι ήταν ο μόνος που μπορούσε να ανακόψει την πορεία προς την ήττα του 2004, και κατόπιν να "τα αλλάξει όλα" στο κόμμα ώστε να επανέλθει στην εξουσία. Κατ' ανάλογο τρόπο, το πεπρωμένο ενός Παπανδρέου δεν μπορεί παρά να είναι κλπ.

@ Ο Καραμανλής έχασε με άσχημο τρόπο τις εκλογές του 2000. Επιβίωσε πολιτικά λόγω της έλλειψης σοβαρού εσωκομματικού αντιπάλου, κυρίως όμως λόγω της πιο πάνω μεταφυσικής αύρας.
Ο Γιωργάκης έχασε παταγωδώς τις εκλογές του 2004. Αμφισβητήθηκε έντονα, και επιβίωσε πολιτικά λόγω των αυτογκόλ του Βενιζέλου αλλά και της ίδιας μεταφυσικής αύρας.

@ Μετά την ήττα του 2000, ο Καραμανλής υιοθέτησε ένα σκληρό, επιθετικό αντιπολιτευτικό ύφος, εστιάζοντας στα θέματα διαφθοράς, διαπλοκής κλπ. Τακτική φθοράς του αντιπάλου περισσότερο παρά ενδυνάμωσης του δικού του χώρου.
Το ίδιο πάνω κάτω έκανε και ο Γιωργάκης μετά τις εκλογές του 2007, και αφού ξεπέρασε τον εσωκομματικό σκόπελο.

@ Στη δεύτερή του προσπάθεια ο Καραμανλής κέρδισε εκμεταλλευόμενος πριν απ' όλα την επιθυμία του κόσμου να διώξει από την εξουσία το καθεστωτικό ΠΑΣΟΚ.
Ο Γιωργάκης αντίστοιχα ετοιμάζεται να κερδίσει εκμεταλλευόμενος την επιθυμία του κόσμου να διώξει από την εξουσία την ανεπαρκή ΝΔ.

Στο σημείο αυτό οι φίλοι ΠΑΣΟΚοι θα διαμαρτυρηθούν: μα ο Γιωργάκης έχει και πρόγραμμα! Ναι, εντάξει, ας πούμε ότι έχει και κάτι σε πρόγραμμα. Πρόγραμμα όμως είχε και το 2007, πιθανόν πληρέστερο και σαφέστερο από το φετινό, σίγουρα πληρέστερο και σαφέστερο από το αντίστοιχο της ΝΔ τότε. Κι όμως έχασε.

Φυσικά οι παραπάνω αναλογίες δεν αποδεικνύουν τίποτα. Δεν είναι απαραίτητο ότι ο Γιωργάκης, αν αύριο γίνει -καταπώς φαίνεται- πρωθυπουργός, θα ακολουθήσει πορεία ανάλογη με αυτή του Καραμανλή. Όμως:

Πρόβλημα πρώτο: είναι κακή αφετηρία για οποιαδήποτε κυβέρνηση να κερδίζει τις εκλογές επειδή ο κόσμος θέλησε να ξεφορτωθεί την προηγούμενη. Πάντα βέβαια και παντού μια κυβερνητική αλλαγή οφείλεται σε κάποιο ποσοστό και σε αρνητική ψήφο, εδώ όμως βαδίζουμε στην τρίτη συνεχόμενη εκλογική αναμέτρηση που θα κριθεί κυρίως χάρη στην αρνητική ψήφο. Πράγμα που σημαίνει ότι ο πήχυς τοποθετείται όλο και πιο χαμηλά -κι ας προσπαθούν να μας πείσουν, τόσο το ΠΑΣΟΚ όσο και μέρος του τύπου, ότι η καινούργια κυβέρνηση δεν θα έχει καθόλου πίστωση χρόνου κλπ. (γιατί, δηλαδή, αν δεν μας αρέσει τι θα κάνουμε; Αντάρτικο;).

Πρόβλημα δεύτερο: με δεδομένη την αδυναμία της ΝΔ να αντιπαρατάξει σε αυτές τις εκλογές ο,τιδήποτε άλλο πλην της εικόνας του Καραμανλή, το ΠΑΣΟΚ προσπάθησε και προσπαθεί να αναβαθμίσει το ηγετικό προφίλ του Γιωργάκη. Φερ' ειπείν, το τελευταίο προεκλογικό σποτ του κόμματος θυμίζει έντονα (ως προς το κόνσεπτ) τα αντίστοιχα γαλάζια του 2004. Επίσης, η θεαματική αποπομπή του Σημίτη από τα ψηφοδέλτια πρέπει μάλλον να ιδωθεί ως μια επικοινωνιακή κίνηση που θέλει να αποδείξει ότι ο Γιωργάκης έγινε Γιώργαρος, αντρώθηκε και μασάει σίδερα.

Το έχουμε ξαναπεί σε τούτο το μπλογκ, ότι ο ηγέτης-μεσσίας δεν υπάρχει: είναι μια φανταστική κατασκευή, το πανίσχυρο Βιμ της πολιτικής. Αν ο Γιωργάκης έχει επιλέξει να εδραιώσει στον κόσμο την πεποίθηση ότι θα κυβερνήσει με σιδηρά πυγμή, θα τα κάνει μούσκεμα όπως τα έκανε ο Καραμανλής και για τους ίδιους ακριβώς λόγους.

Κοντός ψαλμός αλληλούια.


.