Την περασμένη Πέμπτη, γύρω στις 8 μι-μι, γύριζα στο γραφείο αγκομαχώντας εξαιτίας του καύσωνα που δεν έλεγε να συμμορφωθεί με το δελτίο καιρού και μας είχε κατσικωθεί για τα καλά... Φτάνοντας στη διασταύρωση Πατησίων και Δεριγνύ, περίμενα στο φανάρι να περάσω απέναντι, και τότε είδα ξαφνικά μπροστά μου αυτό:
Στην αρχή τα χρειάστηκα: είναι δυνατόν να έγινε πραξικόπημα και να μην άκουσα τίποτα; Κι αν δεν έγινε πραξικόπημα, τι δουλειά έχουν τα τεθωρακισμένα στους δρόμους; Μετά, αντιλήφθηκα ότι επρόκειτο για πολιτικό αυτοκίνητο, και βάλθηκα να σκέφτομαι πόσα πλεονεκτήματα έχει ένα τέτοιο αυτοκίνητο σε μια πόλη σαν την Αθήνα. Δώσε βάση, Μοναδικέ μου Αναγνώστη:
Δεν πρόκειται απλά για ένα αυτοκίνητο Μοναδικέ μου Αναγνώστη -είναι κάτι πολύ παραπάνω από αυτό. Είναι το απόλυτο status symbol -καμία σχέση με τις Μερτσέντες και τις Καγιέν, που έχουν γίνει του συρμού και τις οδηγεί πια και η κουτσή Μαρία. Η απλή πράξη της κατοχής του συγκεκριμένου αυτοκινήτου είναι από μόνη της μια δήλωση του ευτυχούς ιδιοκτήτη προς την κοινωνία (ότι την έχει γραμμένη στα ... τέλος πάντων). Επιπλέον, προσφέρει με την πρώτη ματιά ένα πλήρες ψυχολογικό προφίλ του κατόχου, που ο καλύτερος ψυχαναλυτής θα χρειαζόταν πολλές ώρες μελέτης για να σκιαγραφήσει: "έχω πολλά λεφτά, τα οποία δεν ίδρωσα για να αποκτήσω, δεν ξέρω πού να τα πετάξω, δεν έχω καθόλου γούστο και (δεν) σκέφτομαι σαν να κατέβηκα μόλις χτες στην Αθήνα από το Απώτερο Διάστημα. Φάτε τη σκόνη μου!".
Κατόπιν αυτού, κι αν βοηθήσει λίγο και το Χρηματιστήριο, Μοναδικέ μου Αναγνώστη, είναι θέμα χρόνου να δούμε το αυτοκίνητο αυτό να κυριαρχεί στους αθηναϊκούς δρόμους, δεδομένου ότι ταιριάζει άριστα στην ψυχοσύνθεση, τη νοοτροπία και την κουλτούρα του Νεοέλληνα. Μέχρι στιγμής έχω δει μόνο τρία ή τέσσερα τέτοια αριστουργήματα, αλλά ελπίζω ότι δεν είναι μακριά η ώρα εκείνη που θα βλέπουμε ένα Hummer σε κάθε πιλοτή πολυκατοικίας -ένα μόνο όμως, δεύτερο δεν χωράει... Μέχρι την ημέρα εκείνη, λοιπόν,
Σε χαιρετώ
Χασοδίκης
Στην αρχή τα χρειάστηκα: είναι δυνατόν να έγινε πραξικόπημα και να μην άκουσα τίποτα; Κι αν δεν έγινε πραξικόπημα, τι δουλειά έχουν τα τεθωρακισμένα στους δρόμους; Μετά, αντιλήφθηκα ότι επρόκειτο για πολιτικό αυτοκίνητο, και βάλθηκα να σκέφτομαι πόσα πλεονεκτήματα έχει ένα τέτοιο αυτοκίνητο σε μια πόλη σαν την Αθήνα. Δώσε βάση, Μοναδικέ μου Αναγνώστη:
- Είναι ευρύχωρο. Εξαιρετικά ευρύχωρο. Έχει περίπου το μέγεθος μιας τυπικής ημιυπόγειας γκαρσονιέρας της Κυψέλης -μόνο με καλύτερο φωτισμό.
- Είναι ο ορισμός του οικογενειακού οχήματος. Μάλιστα, χωράει κυριολεκτικά ολόκληρη την οικογένεια -συγγενείς μέχρι και τετάρτου βαθμού, σε ευθεία γραμμή ή εκ πλαγίου, εξ αίματος ή εξ αγχιστείας- μαζί με όλο τον απαραίτητο εξοπλισμό για το ταξίδι Μόσχα-Βλαδιβοστόκ (γούνες, χιονορακέτες, ξυλόσομπα κλπ.).
- Είναι ευέλικτο. Οι δυνατότητές του αναδεικνύονται ιδιαίτερα στα στενά δρομάκια γύρω από την Πλατεία Βικτωρίας, όπου το εν λόγω όχημα παίρνει τις στροφές με χάρη, ισοπεδώνοντας παρκαρισμένα παπάκια, σκουπιδοντενεκέδες τοποθετημένους στις γωνίες και τα καγκελάκια του Αβραμόπουλου.
- Είναι εύκολο στο παρκάρισμα. Με τους αισθητήρες οπίσθιας κίνησης και το πανάλαφρο υδραυλικό τιμόνι, το μόνο που χρειάζεται είναι ένας χώρος λίγο μεγαλύτερος από τον κεντρικό αεροδιάδρομο του Ελ-Βενιζέλος -και είσαι έτοιμος. Παρκάρεις, κλειδώνεις κι έφυγες.
- Έχει χαμηλό κόστος απόκτησης. Συγκεκριμένα, και για να μιλήσουμε με αριθμούς, η τιμή του ανά τετραγωνικό μέτρο δεν ξεπερνά την τιμή νεόδμητης πολυτελούς μαιζονέτας στο Γέρακα, με τρία υπνοδωμάτια, playroom και δύο ημιυπαίθριους -άσε που γλιτώνεις και τον βραχνά της Πολεοδομίας. Πραγματική ευκαιρία, ενώ για την αγορά του χορηγούνται στεγαστικά δάνεια από τις μεγαλύτερες τράπεζες της αγοράς.
- Είναι οικονομικό. Με λίγη προσοχή στην οδήγηση εκτός πόλης, η κατανάλωση καυσίμου δεν ξεπερνά το ένα βαρέλι βενζίνη κάθε δύο ημέρες, ή ένα πετρελαιοφόρο τον χρόνο. Σωστό κελεπούρι.
- Είναι όμορφο. Σχεδιασμένο από στρατιωτικούς για στρατιωτικούς, διακρίνεται για τις αρετές του μιλιτέρ ντιζάιν που ενσωματώνει, όπως άλλωστε και άλλα ανάλογα προϊόντα (ελικόπτερα Σινούκ, χειροβομβίδες κρότου-λάμψης και πύραυλοι εδάφους-εδάφους). Βραβείο Καλύτερου Βιομηχανικού Σχεδίου της Αμερικανικής Ένωσης Κονσερβοποιών Σαρδέλας 2005.
- Είναι ιδανικό για διαδρομές on & off road. Ξεπερνάει με άνεση τα σαμαράκια του Ψυχικού, δεν ιδρώνει στις τρομερές ανηφόρες του Λυκαβηττού, ενώ είναι το μοναδικό αυτοκίνητο που μπορεί να σας ανεβάσει ακόμη και στην κορυφή του Ολύμπου χωρίς να χρειαστεί να πατήσετε καθόλου χώμα.
- Είναι εξαιρετικά γερό. Μπορεί τα ανταλλακτικά του να είναι κάπως ακριβά και δυσεύρετα, αλλά μην ανησυχείτε: τα λοιπά συμβατικά αυτοκίνητα δεν μπορούν να του προκαλέσουν ούτε γρατζουνιά. Αν τώρα έχετε την ατυχία να σας στουκάρει από πίσω κανένα Λέοπαρντ που κατέβηκε στο κέντρο για την παρέλαση της 25ης Μαρτίου, το κόστος επισκευής είναι λογικό και δεν ξεπερνάει σε καμία περίπτωση το κόστος ενός ταξιδιού στην Κένυα για μια τετραμελή οικογένεια, με αεροπορικά εισιτήρια business-class και διαμονή δέκα ημερών σε ξενοδοχείο επτά αστέρων με ημιδιατροφή.
Δεν πρόκειται απλά για ένα αυτοκίνητο Μοναδικέ μου Αναγνώστη -είναι κάτι πολύ παραπάνω από αυτό. Είναι το απόλυτο status symbol -καμία σχέση με τις Μερτσέντες και τις Καγιέν, που έχουν γίνει του συρμού και τις οδηγεί πια και η κουτσή Μαρία. Η απλή πράξη της κατοχής του συγκεκριμένου αυτοκινήτου είναι από μόνη της μια δήλωση του ευτυχούς ιδιοκτήτη προς την κοινωνία (ότι την έχει γραμμένη στα ... τέλος πάντων). Επιπλέον, προσφέρει με την πρώτη ματιά ένα πλήρες ψυχολογικό προφίλ του κατόχου, που ο καλύτερος ψυχαναλυτής θα χρειαζόταν πολλές ώρες μελέτης για να σκιαγραφήσει: "έχω πολλά λεφτά, τα οποία δεν ίδρωσα για να αποκτήσω, δεν ξέρω πού να τα πετάξω, δεν έχω καθόλου γούστο και (δεν) σκέφτομαι σαν να κατέβηκα μόλις χτες στην Αθήνα από το Απώτερο Διάστημα. Φάτε τη σκόνη μου!".
Κατόπιν αυτού, κι αν βοηθήσει λίγο και το Χρηματιστήριο, Μοναδικέ μου Αναγνώστη, είναι θέμα χρόνου να δούμε το αυτοκίνητο αυτό να κυριαρχεί στους αθηναϊκούς δρόμους, δεδομένου ότι ταιριάζει άριστα στην ψυχοσύνθεση, τη νοοτροπία και την κουλτούρα του Νεοέλληνα. Μέχρι στιγμής έχω δει μόνο τρία ή τέσσερα τέτοια αριστουργήματα, αλλά ελπίζω ότι δεν είναι μακριά η ώρα εκείνη που θα βλέπουμε ένα Hummer σε κάθε πιλοτή πολυκατοικίας -ένα μόνο όμως, δεύτερο δεν χωράει... Μέχρι την ημέρα εκείνη, λοιπόν,
Σε χαιρετώ
Χασοδίκης
Νίκο νομίζω ότι για άλλη μια φορά γίνεσαι άδικος. Είναι ένα πολύ όμορφο αυτοκίνητο, φιλικό προς το περιβάλλον, ιδανικό για περιοχές όπως Καλλιθέα, Παγκράτι και Κυψέλη, όπου μπορείς άνετα να παρκάρεις πάνω από άλλα αυτοκίνητα που έχουν χρόνια να κινηθούν κι έχουν χορταριάσει, επειδή κάποτε οι ιδιοκτήτες τους είχαν την τύχη να βρουν στην περιοχή τους μια θέση πάρκινγκ. Επίσης οι δρόμοι αυτής της πόλης είναι ιδιαίτερα δύσβατοι, ιδίως τον χειμώνα όπου δεν χιονίζει σχεδόν ποτέ και η μέση θερμοκρασία είναι 15-18 βαθμούς. Εξάλλου κανείς όπως πολύ σωστά αναφέρεις, δεν θα αισθάνεται πλέον ολοκληρωμένος πολίτης αν δεν είναι κάτοχος ενός τέτοιου οχήματος. Τέλος, δεν έχεις βαρεθεί να βλέπεις την Αθήνα γεμάτη με τόσα πολυτελή τζιποειδή αυτοκίνητα τόσο όμοια μεταξύ τους και δεν υπάρχει ένα να κάνει την διαφορά;
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπιτέλους έσπασε η μονοτονία στην ζωή της πόλης...
Λάζαρος
Είναι επίσης τρομερά χρήσιμα γιατί όταν οδηγείς παπί και είναι χειμώνας και τουρτουρίζεις και κάτσεις δίπλα τους αμέσως αγαλλιάζεις γιατί είναι σαν να βρίσκεσαι αγκαλιά με το τζάκι. Τέτοια θαλπωρή μιλάμε... ε, τώρα για το καλοκαίρι, εντάξει, τί το θες το μηχανάκι..
ΑπάντησηΔιαγραφήΦίλε διαβάζοντας το post σου γέλασα με την καρδιά μου (ξέρεις, άμα την ακούσεις εκείνη τη στιγμή με στηθοσκόπιο κάνει χεχεντουπ- χεχεντουπ αντί για ντουπ-ντουπ!) Όμως πρέπει να δεις το θέμα και από την πλευρά του Hummerά για να τους δώσεις και λίγο δίκιο. Εκτός από τους λόγους που αναφέρεις και την ψυχοσύνθεσή του, ο ιδιοκτήτης ενός Χάμμερ προχωράει στην απόκτησή του, από ένα πρωτόγονο φόβο. Μήπως μου επιτεθούν με καμιά ρουκέτα? Μήπως με τρακάρουν για να σταματήσω και με απαγάγουν? Μήπως μου πετάξουν καρφιά για να σκάσουν τα λάστιχα και χάσω τον έλεγχο του οχήματος? Μήπως, μήπως,ένα σωρό υποθέσεις που κατατρώνε το μυαλό του καημένου Χαμμερά. Πραγματικά όταν έχεις τέτοιες εμμονές καταδίωξης, μόνο μια είναι η λύση. Να αγοράσεις το αυτοκίνητο/τεθωρακισμένο. Με πλάτος όσο ένα αστικό λεωφορείο δε μασάς πουθενά. Άσε δε που αν έχεις τα λεφτά ενός Χαμμερά μάλλον δε μασάς γενικότερα(τα καταπίνεις όλα). Πάρε και εσύ ένα Hummer..(μπορείς?)
ΑπάντησηΔιαγραφήΦίλτατε Χασοδίκη,
ΑπάντησηΔιαγραφήαυτό το αριστουργηματικό σχόλιό σου για το Hummer το πέτυχα δυστυχώς καθυστερημένα - αλλά δε μπορώ να μην υπερθεματίσω.
Το Χάμερ είναι μια πραγματική δήλωση περιφρόνησης του οδηγού του για το περιβάλλον, τους πολιτικούς συνειρμούς που προκαλεί (δεδομένου ότι χρησιμοποιείται κατά κόρον στις ανά τον κόσμο "ειρηνευτικές" αμερικανικές επιχειρήσεις) τη στοιχειώδη αισθητική, τους γύρω του γενικότερα - είναι η απόλυτη έκφραση ατομισμού. Οποτε συναντάω αυτό το αμάξι στο δρόμο, "βλέπω κόκκινα". Και σκέφτομαι, αφού ο οδηγός θέλει σώνει και καλά να νιώθει σαν αμερικανός πεζοναύτης στο Ιράκ, γιατί να μην βιώσει ο άνθρωπος την πλήρη εμπειρία; Να του έρθει π.χ. ένα RPG στη μπροστινή μάσκα -κυκλοφορεί και στην Ελλάδα το σύστημα...
Σημερα,ανεβαινοντας σημειωτον λόγω της απεργίας των ΜΜΜ την Βουλιαγμένης είδα δίπλα μου ενα τετοιο εξωτικό τέρας με μοναδική επιβάτιδα μια γκόμενα.Δυστυχως τα (πολυ)φιμέ τζάμια δεν επέτρεψαν την φυσιογνωμικη επιβεβαιωση του ήδη σχηματισθέντος στο μυαλό μου ψυχολογικού προφίλ της εν λογω κυρίας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι γεγονός παντως,οτι αυτή η πολυ ηχηρή δηλωση άκρατου και προσβλητικου ατομισμού διαγείρει εξαιρετικά αρνητικα αισθηματα και διαθεσεις προς τον κατοχό της.