29 Απριλίου 2009

Διατάραξη κοινής ειρήνης

Το νομοσχέδιο Δένδια αρχίζει να προβληματίζει περισσότερο στην πρώτη παράγραφο του άρθρου 25, με την οποία συμπληρώνεται το άρθρο 189 του Ποινικού Κώδικα που προβλέπει το αδίκημα της "διατάραξης της κοινής ειρήνης".

Ας δούμε τι λέει το άρθρο αυτό:

1. Όποιος συμμετέχει σε δημόσια συνάθροιση πλήθους που με ενωμένες δυνάμεις διαπράττει βιαιοπραγίες εναντίον προσώπων ή πραγμάτων ή εισβάλλει παράνομα σε ξένα σπίτια, κατοικίες ή άλλα ακίνητα κτήματα τιμωρείται με φυλάκιση μέχρι δύο ετών.
2. Οι υποκινητές και εκείνοι που εκτέλεσαν βιαιοπραγίες τιμωρούνται με φυλάκιση τουλάχιστον τριών μηνών.
3. Οι ποινές αυτές επιβάλλονται αν η πράξη δεν τιμωρείται βαρύτερα με άλλη διάταξη.

Με το νομοσχέδιο Δένδια, στο άρθρο 189 του Ποινικού Κώδικα προστίθεται νέα παράγραφος 3 (και η υπάρχουσα παράγραφος 3 αναριθμείται σε παράγραφο 4), ως εξής: "3. Ο υπαίτιος της πράξεως της παραγράφου 1 τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον δύο ετών [σ.σ. πλημμέλημα] και ο υπαίτιος των πράξεων της παραγράφου 2 τιμωρείται με κάθειρξη μέχρι δέκα ετών [σ.σ. κακούργημα], αν τέλεσαν την πράξη τους με καλυμμένα ή αλλοιωμένα τα χαρακτηριστικά του προσώπου τους".

Πρώτα απ' όλα, πρέπει να έχουμε κατά νου ότι ο Ποινικός Κώδικας είναι νομοθέτημα της ταραγμένης δεκαετίας του '50, που σε κάποιο βαθμό καθρεφτίζει το μετεμφυλιακό κλίμα της εποχής, τις έριδες, τα μίση, τους ανοιχτούς λογαριασμούς που πληρώνονταν με αίμα. Την εποχή εκείνη δεν ήταν σπάνιο το φαινόμενο να μπουκάρει μια ομάδα αφιονισμένων ανθρώπων στο σπίτι ενός πολιτικού αντιπάλου και να τον ξυλοκοπήσει ή να το κάνει λαμπόγυαλο (στην καλύτερη περίπτωση). Όσο για τη "δημόσια συνάθροιση πλήθους", δεν ήταν και τόσο αυτονόητο δικαίωμα, όσο είναι σήμερα: το Σύνταγμα του 1952 προέβλεπε τη δυνατότητα να απαγορεύονται οι δημόσιες συναθροίσεις για λόγους δημοσίας ασφαλείας χωρίς πολλά πολλά (δυνατότητα που υπάρχει και σήμερα, αλλά υπόκειται σε σαφώς περισσότερους περιορισμούς).

Αν λοιπόν η θέσπιση των διατάξεων του άρθρου 189 ΠΚ είχε νόημα τη δεκαετία του '50, δεν είναι σίγουρο ότι η διατήρησή τους εν ισχύ έχει νόημα σήμερα. Στην πραγματικότητα, οι επιμέρους πράξεις που τιμωρεί το άρθρο αυτό (βιαιοπραγίες κλπ.) είναι ούτως ή άλλως πονικά κολάσιμες βάσει άλλων διατάξεων του ίδιου Ποινικού Κώδικα (περί σωματικών βλαβών, φθορών, συναυτουργίας, ηθικής αυτουργίας κλπ.). Εκ πρώτης όψεως, το 189 ΠΚ φαίνεται να περισσεύει.

Ας πάρουμε τώρα ένα υποθετικό παράδειγμα, μέσα απ' τη ζωή βγαλμένο: Συγκέντρωση διαμαρτυρίας στην Πανεπιστημίου, τον περασμένο Δεκέμβρη, με συμμετοχή χιλιάδων πολιτών. Μια ομάδα 40-50 κρανο/κουκουλοφόρων αρχίζει να ξηλώνει τις πλάκες του πεζοδρομίου στο ύψος της Ιπποκράτους, βάζει φωτιά σε κάδους και αρχίζει να σπάει βιτρίνες καταστημάτων. Οι κάθετοι δρόμοι είναι μπλοκαρισμένοι από τα ΜΑΤ, αρχίζουν να πέφτουν δακρυγόνα, και σε συνδυασμό με τις φωτιές η ατμόσφαιρα γίνεται αποπνικτική. Όλος ο κόσμος καλύπτει το πρόσωπο με ό,τι μπορεί, μαντήλια, κασκόλ, μπλούζες. Κάποιοι πιο θερμόαιμοι, βλέποντας τους κουκουλοφόρους να λυσσομανάνε πάνω στις βιτρίνες τραπεζών, βγάζουν κραυγές τύπου "σπάστε το το μπουρδέλο", χωρίς όμως να συμμετέχουν οι ίδιοι.

Η ύπαρξη αυτού του πλήθους αντικειμενικά διευκολύνει τη δράση των κουκουλοφόρων. Είναι όμως όλοι αυτοί, πολίτες που θέλησαν να διαμαρτυρηθούν ειρηνικά, "συμμέτοχοι σε δημόσια συνάθροιση πλήθους"; Είναι. Το πλήθος "διαπράττει βιαιοπραγίες με ενωμένες δυνάμεις"; Διαπράττει -όχι όλο το πλήθος, αλλά ένα μέρος του εκμεταλλευόμενο την (ακούσια) κάλυψη των υπολοίπων. Κι όταν οι περισσότεροι έχουν γίνει θέλοντας και μη κουκουλοφόροι, άντε να ξεχωρίσεις την ήρα από το στάρι και άντε να διασφαλίσεις ότι οι συλλήψεις, αν γίνουν, δεν θα γίνουν στο σωρό. Κι ακόμα: αυτοί που -κακώς, κάκιστα- επιδοκιμάζουν τα σπασίματα με φωνές ή συνθήματα, εμπίπτουν στον ορισμό του "υποκινητή";

Εμ, εδώ σε θέλω κάβουρα, εδώ σε θέλω θαρραλέε δικαστή να ερμηνεύσεις σωστά το πνεύμα του νομοθέτη και να μην παρασυρθείς από τις κραυγές υστερίας των δημοσιογράφων, ας πούμε, που θα απαιτούν καταδίκες γιατί το κράτος "πρέπει να επιδείξει πυγμή". Εδώ σε θέλω επίσης να εκτιμήσεις ορθά το αποδεικτικό υλικό, να σεβαστείς το τεκμήριο της αθωότητας, και να φροντίσεις ώστε να καταλήξουν στη φυλακή μόνο αυτοί που πράγματι "υποκίνησαν και εκτέλεσαν βιαιοπραγίες", και όχι όσοι βρέθηκαν σε λάθος μέρος τη λάθος στιγμή.

Δεν είναι ότι δεν έχω εμπιστοσύνη στη Δικαιοσύνη (όχι ανεπιφύλακτη, πάντως), αλλά όταν κοτζάμ πρωθυπουργός ψέγει στη Βουλή την "ανεξήγητη επιμονή συλλογικών φορέων να πραγματοποιούν κινητοποιήσεις, την ώρα που δεν μπορούσαν να τις περιφρουρήσουν", και κανείς δεν βγαίνει να του υπενθυμίσει ότι η περιφρούρηση των κινητοποιήσεων δεν αποτελεί υποχρέωση των πολιτών και των φορέων, και ότι εν πάση περιπτώσει το συνταγματικό δικαίωμα του συναθροίζεσθαι δεν ασκείται υπό την προϋπόθεση της αποτελεσματικής περιφρούρησης της συνάθροισης, ε, όσο νά 'ναι φοβάμαι λιγάκι. Γιατί και οι δικαστές ζουν ανάμεσά μας και δεν είναι εύκολο να μένουν ανεπηρέαστοι από το γενικότερο κοινωνικό κλίμα. Και, έχοντας αυτά στο μυαλό, θα το σκεφτόμουν δύο φορές να κατέβω στο δρόμο με τον κίνδυνο να καταλήξω στο σκαμνί του κακουργοδικείου και να πρέπει να αποδείξω ότι δεν είμαι κουκουλοφόρος ελέφαντας. Και πιστεύω ότι το ίδιο θα σκεφτούν και πολλοί άλλοι.

Όσο για το γεγονός ότι το νέο νομοσχέδιο αναβαθμίζει την εν λόγω υποκίνηση και εκτέλεση βιαιοπραγιών από κουκουλοφόρους σε κακούργημα, παραθέτω την άποψη του καθηγητή Ποινικού Δικαίου, Νίκου Παρασκευόπουλου: "Σε σχέση με την επιβάρυνση των ποινών στην περίπτωση που ο δράστης φορά κουκούλα, πρέπει να ληφθούν υπόψη τα εξής: Είναι άλλο να επιμετράται μια βαρύτερη ποινή αλλά μέσα στα προβλεπόμενα πλαίσια και άλλο να επιβαρύνεται το ίδιο το πλαίσιο της προβλεπόμενης ποινής. Στη δεύτερη περίπτωση ελλοχεύει ο κίνδυνος να παραγνωριστεί η εγγύηση της αναλογικότητας όταν το μέτρο της ποινής θα εκτοξεύεται για λόγους που δεν έχουν σχέση με τη βαρύτητα των αποτελεσμάτων (βαρύτητα σωματικής βλάβης, φθοράς ιδιοκτησίας κ.λπ.)".

Συνοψίζοντας: Έχουμε μια διάταξη, το άρθρο 189 ΠΚ, που ενδεχομένως θα μπορούσε και να μην υπάρχει στη νομοθεσία μας, με την έννοια ότι οι αξιόποινες πράξεις που ορίζει είναι ούτως ή άλλως αξιόποινες βάσει άλλων διατάξων. Με το νομοσχέδιο Δένδια, η τροποποίηση του άρθρου αυτού (σε συνδυασμό και με κάποιες ακόμα διατάξεις που θα δούμε σε επόμενο ποστ) δημιουργεί τον κίνδυνο de facto φαλκίδευσης του συνταγματικά κατοχυρωμένου δικαιώματος του συναθροίζεσθαι, εφόσον είναι εξαιρετικά δύσκολο για αντικειμενικούς λόγους να εξασφαλιστεί η ορθή εφαρμογή της. Δεν λέω, θεμιτός σκοπός η διασφάλιση της κοινωνικής ειρήνης, αν όμως η μέθοδος που επιλέγεται για την επίτευξή του είναι να τρομάξει ο κόσμος και να αποφεύγει τις διαδηλώσεις, τότε συγγνώμη, αλλά δεν αντιμετωπίζουμε τους κουκουλοφόρους: παραδινόμαστε σε αυτούς. Και επιπλέον, για κερασάκι, μια διάταξη που βάσιμα μπορεί να υποστηριχθεί ότι παραβιάζει την αρχή της αναλογικότητας, και επομένως κινδυνεύει να μείνει ανεφάρμοστη.

Από εδώ και πέρα, το νομοσχέδιο Δένδια σαν ν' αρχίζει να μπάζει...



(συνεχίζεται)


.

17 σχόλια:

  1. Σε σχέση με το 189, ακριβώς επειδή αυτό υπαγορεύθηκε από τις ανάγκες της εποχής, περιλήφθηκε η §3 (μέλλουσα να γίνει 4), με την οποία δηλώνεται η ρήτρα επικουρικότητας, ήτοι ότι το άρθρο αυτό εφαρμόζεται μόνο εαν δεν τύχει εφαρμογής άλλο άρθρο του ΠΚ που προβλέπει βαρύτερη ποινή. Συνεπώς, σε κάθε περίπτωση που η πράξη τιμωρείται με άλλη διάταξη το 189 απωθείται.

    Τι γίνεται όμως το διακεκριμένο 189 και τη ρήτρα επικουρικότητας ;;;
    Παράδειγμα : δράστης που συμμετέχει σε συνάθροιση και υποκινεί σε βιαιοπραγίες και με καλυμένα χαρακτηριστικά βάζει φωτιά σε αυτοκίνητο που είναι σταθμευμένο έξω απο βενζινάδικο, δλδ 189 διακεκριμένο και 264 (εμπρησμός που μπορεί να προκαλέσει κοινό κίνδυνο). Το διακεκριμένο 189 προβλέπει ποινή καθείρξεως έως 10 χρόνια και το 264 ποινή τουλάχιστον δύο ετών. Στην προκειμένη περίπτωση το 189 από εκεί που ήταν επικουρική διάταξη για να τσιμπήσουμε αυτούς που δεν μπορούμε με άλλη διάταξη, εφαρμόζεται και αποτελεί και την κύρια ποινή η οποία θα προσαυξηθεί με την ποινή του πλημμελήματος του εμπρησμού. Σημειωτέον ότι σε αυτή την περιπτωση το 189 διακεκριμένο μπορεί να απωθηθεί από το 264 μόνο αν προκληθεί κίνδυνος θανάτου ή αν προκύψει θάνατος απο τον εμπρησμό !!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. δλδ, να μην το κάνω καλύτερα εκείνο το μπότοξ που λιγουρεύομαι, ε?

    Χασοδίκη, για δνε παρατάς το πεζοδρόμιο, να πάς να διδάξεις στη νομική; Τα εξηγείς πολύ καλά, αφού!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Κροτ, δεν κάνω εγώ για τέτοια :)

    Χωρίς πλάκα τώρα, ο σκοπός αυτών των ποστ είναι διπλός: να δώσουν μια κατανοητή για τους μη νομικούς ερμηνεία των προτεινόμενων διατάξεων (το ένα) και να δώσουν αφορμή για μια πιο επιστημονική συζήτηση μεταξύ των νομικών φίλων που περνάνε από το μπλογκ (το δύο). Η ESKARINA έκανε δυναμική αρχή με δύο γεμάτα σχόλια, σε αυτό και στο προηγούμενο ποστ. Θα ήθελα πολύ να διαβάσω κι άλλες απόψεις, και ιδίως αντίλογο: Σπύυυυρο, ακούς;

    Όσο για τους μη νομικούς φίλους, εύχομαι να συμφωνούν μαζί σου αγαπητή Κροτ και να μην έχουν πλακώσει τις δραμαμίνες μετά την ανάγνωση για να συνέλθουν!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. αγαπητέ χασοδίκη, η επαγγελματική διαστροφή δεν κρύβεται, οπότε έπεσα με τα μούτρα στο νομικά ... μόνη δικαιολογία που μπορω να επικαλεστώ είναι το γεγονός ότι είχα αυτή τη συζήτηση σήμερα το πρωί με συναδέλφους και ήρθα φτιαγμένη που λέμε !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Χασοδίκη, λες: "Και, έχοντας αυτά στο μυαλό, θα το σκεφτόμουν δύο φορές να κατέβω στο δρόμο με τον κίνδυνο να καταλήξω στο σκαμνί του κακουργοδικείου και να πρέπει να αποδείξω ότι δεν είμαι κουκουλοφόρος ελέφαντας. Και πιστεύω ότι το ίδιο θα σκεφτούν και πολλοί άλλοι."Νομίζω ότι ακριβώς αυτό είναι το ζητούμενο από τον Δένδια και τους εντολείς του: ο φόβος να συμμετάσχει κάποιος σε διαδήλωση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Μα ποιος ζήτησε δικαιολογία;! Τα σχόλιά σου έχουν πολύ ενδιαφέρον, και η ανταλλαγή νομικών απόψεων δεν είναι έξω από τους σκοπούς του ιστολογίου, αλίμονο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Αγησία, το φοβάμαι κι εγώ ότι είναι ένας από τους σκοπούς των νέων ρυθμίσεων, ανομολόγητος βέβαια. Αλλά κρατάω και μια επιφύλαξη, δεν αποκλείεται να μας διαφεύγουν κάποιες παράμετροι του θέματος.

    Άσχετα πάντως αν ο σκοπός είναι αυτός ή όχι, δημιουργείται νομίζω σοβαρός κίνδυνος να καταλήξουμε εκεί.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Κατάλαβα την λούμπα-καλούμπα στο νομοσχέδιο.
    Αυτο για να ειμαι ειλικρινης δεν με κανει να ανησυχω ή να φοβάμαι περισσότερο. Για την ακρίβεια επειδή ήδη ανησυχώ και φοβαμαι τα χειρότερα θα κατέβω στους δρόμους αν χρειαστει.
    Αν μαλιστα θα εχω και δικηγόρο που δεν θα τον εχουν μπουζουριασει κι αυτον σαν κι εμενα, τοτε τι να φοβηθώ?

    ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Με φώναξε κανείς; ;)
    Φίλε χασοδίκη φοβάμαι ότι αυτή τη φορά δεν έχω να προσφέρω τον (συνηθισμένο πια) αντίλογο, γιατί κατά βάση συμφωνώ με τα δυο ποστ σου - μάλιστα οι νομικές πτυχές τους, καθώς και τα ποστ της ESKARINA φώτισαν αρκετά σημεία όχι μόνο για μη νομικούς αλλά και για ένα μη ποινικολόγο όπως εγώ. ;)
    Κατά βάση έχεις δίκιο ότι τίθεται θέμα αναλογικότητας (όπως το θέτει και ο Παρσκευόπουλος) όταν μιλάμε όχι για επιβαρυντική περίσταση αλλά για αλλαγή του πλαισίου της ποινής. Επίσης έχεις απόλυτο δίκιο στις επιφυλάξεις σου για την εφαρμοσιμότητά τους - τις είχα διατυπώσει αν θυμάσαι και εγώ εδώ όταν είχες πρωτοεξετάσει το ζήτημα. Και πράγματι είναι εύλογο να υποθέσει κανείς ότι αυτές οι - δυσεφάρμοστες - ρυθμίσεις δεν αποσκοπούν τόσο σε ουσιαστικό αποτέλεσμα (αφού και με το υπάρχον νομικό πλαίσιο η αστυνομία μπορούσε να κάνει τη δουλειά της) όσο σε επικοινωνιακό αποτέλεσμα.
    Πάντως για να τιμήσω έστω και λίγο το συνηθσιμένο ρόλο του αντιρρησία να θέσω δύο σημεία:
    1. Οι προτεινόμενες διατάξεις, ό,τι άλλο κι αν τους προσάψει κανείς, εξακολουθούν να μην ποινικοποιούν τη χρήση κουκούλας per se, παρά μόνο ως παρεπόμενο άλλων αδικημέτων. Επομένως οι διαδεδομένες (στα ΜΜΕ και τους τοίχους, όχι στο δικό σου blog) μομφές περί "ποινικοποίησης της κουκούλας", "ιδιωνύμου" κλπ. είναι εσφαλμένες, το ίδιιο και η ένσταση που είχες παλιότερα εκφράσει περί κατάργησης του τεκμηρίου αθωότητας.
    2. Ένα σχόλιο σε αυτό που γράφεις για την περιφρούρηση των διαδηλώσεων (με αφορμή τη σχετική αποστροφή του Καραμανλή): πράγματι το συνταγματικό δικαίωμα του συνέρχεσθαι δεν ασκείται υπό την προϋπόθεση της σωστής περιφρούρησης από τους οργανωτές - αλλά αυτός είναι νομικός συλλογισμός. Πολιτικά μιλώντας, όποιος οργανώνει διαδηλώσεις οφείλει να τις περιφρουρεί επαρκώς - αλλιώς χρεώνεται (πολιτικά πάντα) κάθε εξτρεμιστική εκδήλωση που συμβαίνει στο πλαίσιό τους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Αγαπητέ Σπύρο, ακόμη και τότε που οργιάζαν οι φήμες περί ποινικοποίησης της κουκουκοφορίας καθ' εαυτής, κανείς δεν πίστεψε πραγματικά ότι θα μπορούσε να γίνει, διότι κατι τετοιο θα έκανε τα κόκαλα πολλών καθηγητών να τρίζουν !!!
    Μην παραβλέπεις όμως το γεγονός ότι και ο τρόπος με τον οποία τελικά εισήχθη στη νομοθεσία μας η ... αόριστη νομική έννοια της κουκούλας, δεν είναι ουτε δογματικά ορθώς, ούτε νομικά χρήσιμος. Συνεπώς, μπορεί να αποφύγαμε τα χειρότερα, αλλά δεν είναι σίγουρο ότι γλιτώσαμε το ρεζίλικι...

    Το γεγονός ότι μια συνάθροιση ή κινητοποίηση χρεώνεται πολιτικά τις εξτρεμιστικές συμπεριφορές που εκδηλώνονται κατά τη διάρκεια της είναι το γεγονός ότι από οποιαδήποτε συνάθροιση ή κινητοποίηση προβάλλονται αυτές ακριβώς οι συμπεριφορές, αν και όποτε υπάρξουν (και διακρίνω μια θλίψη στους δημοσιογράφους όταν δεν υπάρχουν τέτοιες) και όχι και αίτημα της, δίκαιο ή άδικο.
    Και επιπλέον κάτι που συμβαίνει, δεν σημαίνει ότι είναι καλό ή σωστό ακριβώς επειδή συμβαίνει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Αγαπητή ESKARINA, έχεις δίκιο ότι τα ΜΜΕ προβάλλουν κυρίως τα έκτροπα μιας διαδήλωσης και όχι τα αιτήματά της. Όμως αυτό που λες αναφέρεται στην επικοινωνιακή χρέωση των εκτρόπων - εγώ αναφέρομαι στην πολιτική τους χρέωση (άσχετα με το τι βγαίνει επικοινωνιακά). Η περιφρούρηση των διαδηλώσεων προϋπάρχει κατά δεκαετίες της αδηφαγίας / υπεραπλούσετυσης / κακοπιστίας των ΜΜΕ, και ο λόφος είναι απλός: όταν οργανώνεις μια διαδήλωση, εξαιρείς ουσιαστικά (κατά τρόπο συνταγματικά επιτρεπτό και προβλεπόμενο) ένα χώρο (π.χ. την Πανεπιστημίου) από το σύνηθες καθεστώς του (ελεύθερης κυκλοφορίας κλπ.) και τον καθιστάς χώρο έκφρασης των ιδεών σου. Έχεις λοιπόν πολιτική ευθύνη, ότι αυτό που θα εκφραστεί είναι πράγμτι οι ιδέες σου. Και αντιστρόφως, ό,τι ιδέα εκφραστεί υπό το καθεστώς που προκάλεσες, τη χρεώνεσαι πολιτικά. Αυτό είναι αλφαβήτα όσων (σοβαρών) οργανώνουν διαδηλώσεις, γι' αυτό και, όπως προείπα, η περιφρούρηση διαδηλώσεων, πορειών κλπ. προϋπάρχει κατά πολύ της εποχής των ΜΜΕ.

    Το δε "ιδιώνυμο" της κουκουλοφορίας δεν ήταν ποτέ τόσο απίστευτο όσο λες, φτάνει να δεις τα δημοσιεύματα του τύπου ή ακόμα και τα σχόλια στο ποστ του Μαρτίου του Χασοδίκη στο οποίο παρέπεμψα. Δεν είναι άλλωστε αδιανόητο ούτε στη Γαλλία, όπου όπως φαίνεται ο Σαρκοζί την ποινικοποιεί ως τέτοια.

    Είδες Χασοδίκη, ο αντιρρησίας ξαναχτυπά... τελικά το χούι βγαίνει τελευταίο ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Σπύρο, διάβασα το άρθρο στο οποίο παραπέμπεις και ομολογουμένως εξεπλάγην ! Κυρίως από το γεγονός ότι η Γαλλία είναι μια χώρα με νομική παράδοση και τέτοιου είδους "φωτοβολίδες" δεν θα έπρεπε να επιτρέπονται. Οφείλω όμως να σημειώσω ότι όπως ανέφερε το άρθρο ήδη υπάρχουν πολλές αντιδράσεις στις εξαγγελίας Σαρκοζί.
    Φυσικά, δεν θα έπρεπε να περιμένουμε τίποτα καλύτερο από το Σαρκοζί, έχει δώσει άλλωστε δείγματα γραφής!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Σπύρο, προς στιγμήν ανησύχησα :)

    Για τις ενστάσεις σου: νομίζω ότι ο όρος "ποινικοποίηση" της κουκούλας δεν είναι και εντελώς αδόκιμος, από τη στιγμή που μια μέχρι πρότινος ποινικά αδιάφορη συμπεριφορά αποκτά ποινικό ενδιαφέρον. Για το ιδιώνυμο δεν το συζητώ βέβαια. Όσο για την ένστασή μου για το τεκμήριο της αθωότητας, αν θυμάσαι είχα εξηγήσει και τότε ότι δεν αναγόταν στις συγκεκριμένες ρυθμίσεις (όπως είχαν εξαγγελθεί) αλλά στο σκεπτικό που προέβαλε ο Δένδιας.

    Όσο για την περιφρούρηση των διαδηλώσεων, αρχικά ο συλλογισμός μου είναι νομικός όπως λες. Σε αυτά που επισημαίνεις περί πολιτικής ευθύνης, θα έλεγα ότι κατ' αρχήν συμφωνώ, αρκεί να αναγνωρίσουμε ότι η δυνατότητα του όποιου φορέα να περιφρουρήσει τέτοιες συναθροίσεις είναι πεπερασμένη. Αν μου αντιπαραβάλλεις τα ΚΝΑΤ, θα έλεγα ότι ΚΤΤΜΓ δεν είναι και παράδειγμα προς μίμηση, παρ' όλη την αποτελεσματικότητά τους... Θέλω να καταλήξω ότι, από ένα σημείο και πέρα, η περιφρούρηση είναι καθήκον της πολιτείας -και η αδυναμία του φορέα διοργάνωσης να την εξασφαλίσει δεν δημιουργεί υποχρέωση αναστολής της κινητοποίησης: αν το δεχτούμε αυτό, στην ουσία οι κουκουλοφόροι έχουν κερδίσει...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Αλεπούδα, δεν βρίσκεις και κανέναν άλλον δικηγόρο καλύτερα, just in case?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. @ Χασοδίκη:
    Πράγματι είναι σημαντικό να ξεκαθαρίσουμε ότι η αδυναμία περιφρούρησης (και γενικώς το ενδεχόμενο εκτρόπων) δε δημιουργεί καμία υποχρέωση αναστολής των κινητοποιήσεων. Αλλιώς θα θέταμε υπό αίρεση το δικαίωμα των διαδηλώσεων στον πυρήνα του, και από κει ο δρόμος είναι πολύ ολισθηρός.
    Αλλά τούτου λεχθέντος, όποιος οργανώνει διαδηλώσεις και αποτυγχάνει να τις περιφρουρήσει (ή ακόμα χειρότερα, ψιλοανέχεται τα έκτροπα) είναι κατά τη γνώμη μου υπόλογος (πολιτικά, το ξανατονίζω) και του αναλογεί η δέουσα κριτική. Αναγνωρίζω ότι η περιφρούρηση δεν είναι και η απλούστερη δουλειά, αλλά από την άλλη δεν είναι τα ΚΝΑΤ η μόνη λύση. Υπάρχουν και άλλες - προχείρως αναφέρομαι στον παραδοσιακά κρίσιμο ρόλο που παίζουν σε διαδηλώσεις τα τιμημένα σωματεία των οικοδόμων ;)
    Και γενικότερα λύσεις υπάρχουν, όπως φαντάζομαι θα λέει και η δική σου εμπειρία. Απλώς είναι δύσκολο να κάνει κάποιος περιφρούρηση αν οι παραστάσεις του είναι τα πέριξ του "Φίλιον" ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. And what about κουκουλα=εγκλημα αφηρημενη επικινδυνοτητας ; ΟΚ,δεν το πολυπιστευω αυτο που λεω,αλλα ευκολοι αφορισμοι και λαικισμοι,αστειακια για κασκολ και αλλα τετοια (οχι,δεν θα σε συλλαμβανουν στον δρομο αν φορας κουκουλα και βρεχει) δεν αντιμετωπιζουν το προβλημα μια επικινδυνα αυξανομενης εγκληματικοτητας που βαφτιστηκε "επανασταση",επειδη προφανως καποιους ετσι βολευει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. @Σπύρος

    Point accepted ;)

    @giorgos

    Επειδή αδυνατώ να καταλάβω πού είδες τους εύκολους αφορισμούς και λαϊκισμούς σε αυτά τα ποστ, υποθέτω ότι αναφέρεσαι σε πράγματα που διάβασες αλλού. Κατά τα λοιπά, σύμφωνοι, αλλά πες μας αν θες και τη γνώμη σου σχετικά με το εάν οι υπό ψήφιση διατάξεις αντιμετωπίζουν ικανοποιητικά το πρόβλημα που περιγράφεις, όπως και το πού έγκειται η αφηρημένη διακινδύνευση που επικαλείσαι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Ενστάσεις και ισχυρισμοί
κατατίθενται μόνον εγγράφως
(Χασοδίκειος Πολιτική Δικονομία, άρθρον 228)