Δεν είμαι εγώ... ποιος, ποια θα ήμουν;...

Παίρνω την πάσα που μου έκανε στον κενό χώρο η Νιόβη πριν από μερικές ημέρες (ναι, έχω λίγο αργά αντανακλαστικά, τι να κάνουμε) και μπαίνω στο μπλογκοπαίχνιδο που ξεκίνησε, δεν ξέρω ποιος, με κεντρική ιδέα "αν δεν ήμουν αυτός που είμαι, ποιος θα ήθελα να είμαι" (από ιστολογικής απόψεως πάντοτε).

Πρέπει να πω πως όταν έλαβα την πρόσκληση της Νιόβης αγχώθηκα λίγο, γιατί, ρίχνοντας μια ματιά στη λίστα με τις φαβορίτες στα δεξιά της κεντρικής πλατείας σελίδας του ιστολογίου, διαπίστωσα ότι είναι κάπως φτωχή, και ειδικά σε γυναικεία μπλογκ: ομολογώ την αμαρτία μου του ελλειπούς browsing και υπόσχομαι το επόμενο εξάμηνο να είμαι πιο διαβασμένος. Με δεδομένο λοιπόν ότι πιθανότατα θα αδικήσω κάποιους, πάμε να δούμε τα έξι μπλογκ (τρία αντρικά-τρία γυναικεία) που θα ήθελα να γράφω αν δεν έγραφα τούτο εδώ:

Στην κορυφή της λίστας στέκεται το μπλογκ του doctor. Ο γιατρός (που βέβαια δεν είναι γιατρός) καταπιάνεται με ιστορικά θέματα ως επί το πλείστον, ξεθάβοντας ορισμένες φορές απίθανα επεισόδια από θαμμένες γωνιές της ιστορίας και εξετάζοντάς τα με οξυδέρκεια, ψυχραιμία και χωρίς παρωπίδες. Ένα παιδευτικό ιστολόγιο και προκλητικό επίσης (με την καλύτερη έννοια του όρου: σε προκαλεί να ανοίξεις τα στραβά σου και να δεις). Και τρομερός τίτλος.

Βραβείο πρώτου γυναικείου ρόλου στο μπλογκ της αλεπούδας, για το οποίο έχω ξαναγράψει εδώ και παλαιότερα. Ποίηση, φωτογραφίες, graphics, συνταγές μαγειρικής, τσαντίλα, μελαγχολία και πάνω απ' όλα πηγαίο χιούμορ ανακατεύονται με μαεστρία από το χέρι -ή μάλλον την πατούσα- της, και το αποτέλεσμα είναι απολαυστικό. Επιπλέον η αλεπούδα είναι και από τους ελάχιστους συνιστολόγους που έχω την τιμή να έχω γνωρίσει και off-line, και μπορώ να πω ότι είναι όπως το μπλογκ της!

Δεύτερο αντρικό μπλογκ αυτό του gsus που έσωσε ό,τι ήταν να σώσει, από εδώ και πέρα κόφτε το κεφάλι σας. Ο καλός συνάδελφος (διπλός συνάδελφος: και δικηγόρος και ιστολόγος) γράφει κείμενα που στάζουν δηλητηριώδες χιούμορ, τα κοσμεί με εξαιρετικά εικαστικά artwork και δίνει τα ρέστα του όταν ασχολείται με το καλλιτεχνικό trash της δεκαετίας του '80 και όχι μόνον. Έξτρα μπόνους τα κείμενα υπό το ταμπελάκι "logs".

Δεύτερο γυναικείο, ένα εκ των μπλογκ της Αφροδίτης, και συγκεκριμένα αυτό με τα σχόλια. Χωρίς σχόλια (είναι λίγο βαρυφορτωμένο με multimedia, αλλά κατά τα άλλα απερίγραπτο: πρέπει να το διαβάσεις για να καταλάβεις).

Τα χάλκινα μετάλλια πάνε κατά σειράν: από τους άντρες, στον μπαμπάκη: ένα πολυσυλλεκτικό μπλογκ, ασχολείται με τα πάντα και πάντα με ιδιαίτερο, τρυφερό θα έλεγα, τρόπο -και εδώ πραγματικά εκφράζω τον καλώς εννοούμενο φθόνο του "να, αυτό δεν θα μπορούσα να το κάνω, μολονότι μου αρέσει να το βλέπω". Από τις κυρίες, στη Γιαγιά Ντακ (καταπληκτική επιλογή ονόματος!), η οποία κερνάει τάρτες για όλα τα γούστα στον φιλόξενο χώρο της, και στην ούγια κρεμάει ταμπελάκια τύπου "εργαζόμενη μάνα", "νοικοκυρά σε απόγνωση", "νισάφι με τις τάρτες" κλπ., κινούμενη με άνεση μεταξύ φαντασίας και πραγματικότητας. Ένα μπλογκ-φροντιστήριο για μέλλοντες οικογενειάρχες :)

Σύμφωνα με τους κανόνες του παιχνιδιού, οι ως άνω μνημονευόμενοι (θα έλεγα "τιμώμενοι", αλλά για εμάς τους δικηγόρους αυτή η λέξη θυμίζει διαθήκη -μπρρρρρ!) οφείλουν να παραλάβουν τη σκυτάλη και να μπουν στο παιχνίδι themselves. Και επειδή μπορεί να μην το πάρουν είδηση από μόνοι τους, θα τους κοινοποιήσω οσωνούπω οσονούπω (-με δύο όμικρον ανόητε! -ρε ασιχτίρ) επίσημη κλήση με δικαστικό επιμελητή -το νου σας!

Σας χαιρετώ

Χασοδίκης