Don't forward mail!

Την περασμένη Παρασκευή έλαβα από τον φίλο μου τον Άρη ένα e-mail. Ο τίτλος ήταν "αίσχος!", το κείμενο όλο όλο μία σειρά: "χασοδίκη περιμένω σχόλια στο μπλογκ σου επ' αυτού", και συνημμένο υπήρχε ένα άλλο e-mail με τον ίδιο τίτλο, χωρίς κείμενο και με μόνο περιεχόμενο δύο φωτογραφίες: Αυτήν

και αυτήν

(κλικ στις εικόνες για μεγέθυνση)

Ας ξεκινήσουμε από το δεύτερο που είναι πιο εύκολο: ένα χαρτονόμισμα με γράμματα στο κυριλλικό αλφάβητο, ξεχωρίζουν οι λέξεις "Μακεντόνια" ή κάτι τέτοιο, ένα κεφάλι με φωτοστέφανο πάνω αριστερά και μια γκραβούρα στη μέση που απεικονίζει την παραλία της Θεσσαλονίκης και τον Λευκό Πύργο (εκεί, μετά τις καφετέριες). Κείμενο επεξηγηματικό δεν υπάρχει, αλλά τι κάνει νιάου-νιάου στα κεραμίδια, νέα πρόκληση των Σκοπιανών που βάζουν τον Λευκό Πύργο πάνω στο δηνάριο και διεκδικούν τη Θεσσαλονίκη μας. Έτσι;

Ανοίγουμε το google και βάζουμε στην αναζήτηση "macedonian banknotes". Ο πανόπτης οφθαλμός του γκούγκλη επιστρέφει περίπου 344.000 αποτελέσματα, αλλά εμάς μας αρκούν τα τρία πρώτα, ένα, δύο, τρία. Εκεί βλέπουμε ότι αυτό το χαρτονόμισμα, όχι μόνο δεν κυκλοφορεί στα Σκόπια, όχι μόνο δεν κυκλοφορούσε ποτέ από το 1992 που ξεκίνησε ο σαματάς με το "Μακεδονικό", αλλά ότι δεν υπάρχει καν χαρτονόμισμα του ενός δηναρίου!

Άρα: Μούφα! Το συμπέρασμα είναι ότι το εν λόγω χαρτονόμισμα του e-mail είτε είναι λεφτά της Μονόπολης, είτε είναι προβοκατόρικο κατασκεύασμα κανενός γραφίστα (όχι ιδιαίτερα ταλαντούχου πρέπει να πω). Hint: Ο αριθμός σειράς του χαρτονομίσματος, κάτω αριστερά, που είναι "τυπωμένος" σε σύγχρονη γραμματοσειρά, ενώ όλη η υπόλοιπη σύνθεση είναι σε μοτίβα δεκαετίας του '50 και παλαιότερα.

Χρόνος επαλήθευσης της πληροφορίας: δύο λεπτά (και τέσσερα κλικ σύνολο).

Ας περάσουμε τώρα στο πρώτο, που είναι κάπως πιο δύσκολο. Εδώ έχουμε ένα απόκομμα εφημερίδας και υπάρχει επεξηγηματικό κείμενο, που μας λέει ότι οι Τουρκοκύπριοι μετέτρεψαν το ναό σε ξενοδοχείο και καζίνο: αυτό μας υποβάλλει την εικόνα ότι, εκεί που ήταν π.χ. η Αγία Τράπεζα, τώρα υπάρχει το τραπέζι του μπλακ τζακ. Ιεροσυλία, ασέβεια, βαρβαρότητα -εξ ου και ο τίτλος: "αίσχος!" (με θαυμαστικό για περισσότερη έμφαση).

Εδώ το google μπορεί να μας μπερδέψει λίγο, γιατί ξενοδοχείο με το ίδιο όνομα υπάρχει και στη Χαλκιδική. Θα χρειαστούν μερικά κλικ παραπάνω, αλλά σύντομα θα πέσουμε στην ίδια είδηση όπως την μετέδωσε το in.gr: "το ξενοδοχείο έχει δημιουργηθεί στο σημείο που βρισκόταν ο Ιερός Ναός της Αγίας Αναστασίας".

Μικρή διαφορά στη διατύπωση, μεγάλη στο νόημα. Με λίγο ψάξιμο ακόμα θα βρούμε και το site του ίδιου του επίμαχου ξενοδοχείου, όπου εύκολα μπορούμε να διαπιστώσουμε ότι: α) το εκκλησάκι ανήκει στο χώρο κάποιας μονής, β) σε ξενοδοχείο μετατράπηκε το κτίριο της μονής και όχι ο ναός, γ) για καζίνο πουθενά δεν γίνεται κουβέντα. Άλλα δυο κλικ πιο πέρα, θα δούμε ότι πρόκειται για παμπάλαια ιστορία (scroll down μέχρι το ν. 29 -οι εργασίες γίνονταν από το 1997).

Κανείς δεν μας λέει αν η μονή ήταν σε λειτουργία κατά την τουρκική εισβολή στην Κύπρο ή αν ήταν ίσως εγκαταλελειμμένη, αλλά εν πάση περιπτώσει δεν είναι αυτό το ζητούμενο: το γεγονός παραμένει ότι οι τουρκοκύπριοι δεν ασέβησαν επί του ναού μετατρέποντάς τον σε αίθουσα χορού για belly dancers ή για περιστρεφόμενους δερβίσηδες, ούτε σε αίθουσα τυχερών παιγνίων με ρουλέτες. Προφανώς, τον άφησαν απλά ως μέρος του περιβάλλοντος χώρου του ξενοδοχείου. Κακογουστιά; Πιθανόν, είναι ωραίο τώρα να είσαι αραχτός στην πισίνα με το νταϊκίρι σου και να χαζεύεις μια εκκλησούλα, αλλά πάντως όχι ιεροσυλία.

Χρόνος επαλήθευσης πληροφορίας: έξι λεπτά (και καμιά δεκαριά κλικ).

Η λειτουργία "forward mail" έχει κάνει μεγάλη ζημιά, Μοναδικέ μου Αναγνώστη: χάρη σε αυτήν, δεκάδες χιλιάδες e-mail με πάσης φύσεως σκουπιδαριό ταξιδεύουν καθημερινά στο διαδίκτυο και γεμίζουν τα γραμματοκιβώτιά μας με άχρηστες και συχνά ανυπόστατες πληροφορίες (δίπλα στα κλασικά junk-mail με τα βιάγκρα, ρέπλικα γουώτσες, ενλάρτζ γιορ πένις κλπ.). Κι εμείς, αντί να ελέγχουμε την αξιοπιστία τους, πατάμε το κουμπάκι "forward" και τα διαδίδουμε άκριτα περαιτέρω.

Κάθε εβδομάδα παίρνω ένα τουλάχιστον forwarded e-mail για κάποιο παιδάκι που νοσηλεύεται σε κρίσιμη κατάσταση, συνήθως στη Θεσσαλονίκη (γιατί άραγε;), και που χρειάζεται επειγόντως αιμοπετάλια, ή μυελό οστών, ή κάτι άλλο εξωτικό. Συνήθως στα μηνύματα αυτά υπάρχει και κάποιο/α τηλέφωνο/α επικοινωνίας. Αναρωτιέμαι: δοκίμασε ποτέ κανείς να πάρει ένα τηλέφωνο να το διασταυρώσει; Κι ακόμα: πήγε ποτέ κανείς να δώσει αίμα για αυτά τα παιδάκια; Κι ακόμα παραπέρα: όλοι εμείς οι ευαίσθητοι χρήστες του διαδικτύου, αντί να κάνουμε forward, γιατί δεν γινόμαστε εθελοντές αιμοδότες και δότες μυελού οστών; Δεν είναι δύσκολο, δεν κοστίζει, και αίμα μπορεί να δώσει ο καθένας, έστω μία φορά το χρόνο.

Φαίνεται όμως ότι είναι πιο εύκολο να κάνουμε απλώς "προώθηση" του μηνύματος σε φίλους και γνωστούς, με τη λογική ότι "εγώ τώρα πνίγομαι, αλλά κάποιος θα βρεθεί να πάει". Η κοινωνική ευαισθησία μετατρέπεται σε feature κάποιου προγράμματος διαχείρισης ηλεκτρονικής αλληλογραφίας -σε λίγο στο Outlook θα προστεθεί και κανένα κουμπάκι με το σήμα της Διεθνούς Αμνηστίας ή του Ερυθρού Σταυρού.

Το ίδιο πάει να γίνει και με την πολιτική ευαισθησία. Αφθονούν τελευταία ειδικά στην Ελλάδα τα e-petitions, μέχρι και για την απαγόρευση της οπλοκατοχής στην Κρήτη! Αντί για πολιτική συζήτηση και πράξη, μοιράζουμε δεξιά-αριστερά e-mails. Και περιμένουμε έτσι να αλλάξει... τι; Η πολιτική; Οι πολιτικοί; Η κοινωνία;

Εν κατακλείδι, για όλα αυτά την πλήρωσε ο φίλος μου ο Άρης, που του απάντησα στο e-mail του την περασμένη Παρασκευή βάζοντάς του ολίγον άγαρμπα χέρι (ψηφιακό). Και εντάξει, ο Άρης είναι αδερφικός μου φίλος πολλά χρόνια, έχω το θάρρος να του πω και μια κουβέντα παραπάνω και να λογαριάζω ότι δεν θα παρεξηγηθεί. Αν μου επιτρέπεις όμως, Μοναδικέ μου Αναγνώστη, θα ήθελα να επισημάνω ότι οι δυνατότητες της νέας τεχνολογίας απαιτούν λίγο περισσότερη υπευθυνότητα και λίγο περισσότερη κριτική σκέψη από όλους μας. Και ιδιαίτερα όταν η επαλήθευση της κάθε σαχλαμάρας που μας φέρνει ο ηλεκτρονικός ταχυδρόμος απέχει μόλις δύο κλικ...

Σε χαιρετώ

Χασοδίκης