Επιτέλους, έφτασε η ώρα. Αντίσκηνο, υπνόσακοι και κάριματ έχουν ήδη φορτωθεί στο αυτοκίνητο. Τα σακίδια γεμίζουν σιγά-σιγά με ρούχα και βιβλία. Να θυμηθώ να ελέγξω λάδια-νερά-άερα στα λάστιχα και να φουλάρω βενζίνη. Ο χασοδίκης παίρνει τους δρόμους: Διακοπές!
Όσο κι αν αγαπώ το διαδίκτυο και την εβδομαδιαία επικοινωνία μας, Μοναδικέ μου Αναγνώστη, δεν έχω καθόλου σκοπό να ψάχνω στη Σαμοθράκη και στους υπόλοιπους σταθμούς του Αυγούστου για ίντερνετ καφέ -το πρόγραμμα των φετινών διακοπών περιλαμβάνει υποχρεωτική αποχή από ο,τιδήποτε θυμίζει έστω και ελάχιστα την δουλειά (όπως το κομπιούτερ). Κατά συνέπεια, αυτό το σημείωμα είναι και το τελευταίο της σαιζόν.
Με το σημείωμα τούτο επίσης κλείνει και η περίοδος δοκιμαστικής λειτουργίας του παρόντος ιστολογίου, η οποία κράτησε από τον Μάιο μέχρι σήμερα. Είναι νομίζω κατάλληλη η στιγμή για έναν πρώτο απολογισμό, καθώς και για μερικά συμπεράσματα. Πάμε να τα δούμε μαζί:
@ Το ηλεκτρονικό καβλιτζέκι του easycounter.com, κάπου εκεί στα δεξιά της σελίδας, κατέγραψε αυτούς τους τρεις μήνες κάτι παραπάνω από 2.200 χτυπήματα: ασφαλώς δεν πρόκειται για κοσμοϊστορικό γεγονός που θα ταράξει τα νερά του διαδικτύου γενικώς και του ιστολογείν ειδικώς (μαζέψουουου!)... αλλά δεν παύει να είναι ένα ενθαρρυντικό νούμερο, που δίνει επιπλέον κίνητρο για τη συνέχεια της προσπάθειας.
@ Τα κείμενα που δημοσιεύθηκαν στο blog του χασοδίκη αυτούς τους τρεις μήνες έχουν -στη συντριπτική τους πλειοψηφία- ένα κοινό στοιχείο: το μεγάλο μέγεθος. Το οποίο είναι μάλλον ασύμβατο με την όλη λογική των blog, είναι πολλές φορές κουραστικό για τον Μοναδικό Αναγνώστη (το διάβασμα επί της οθόνης δεν είναι όπως το διάβασμα επί χάρτου) και επίσης τρομερά επίπονο και χρονοβόρο για τον ίδιο τον χασοδίκη. Επομένως, από τον Σεπτέμβριο (να είμαστε καλά), καθώς ο διαθέσιμος χρόνος θα μειώνεται, η μορφή του blog θα αλλάξει: Οι δημοσιεύσεις θα γίνουν πυκνότερες αλλά και συντομότερες, και η θεματολογία θα επεκταθεί. Στιγμιότυπα της καθημερινότητας, αγαπημένα βιβλία, ενδιαφέρουσες ταινίες, εικόνες από εκδρομές, μικρά κείμενα σε ύφος ιλαρόν θα βρουν τον δρόμο τους εδώ γύρω, μπροστά, πίσω και δίπλα από την επικαιρότητα. Βέβαια, επειδή πρώτα βγαίνει η ψυχή και μετά το χούι, δεν θα λείψουν και τα "σεντόνια" για θέματα της κοινωνίας και της πολιτικής -θα αραιώσουν όμως, γιατί η έρευνα που απαιτούν παίρνει πολύ χρόνο, που είναι γενικά είδος εν ανεπαρκεία. Αυτή είναι η σκέψη, Μοναδικέ μου Αναγνώστη -την εφαρμογή θα τη δούμε στην πορεία.
@ Θα γίνουν επίσης κάποιες αλλαγές και στην όλη εμφάνιση, αισθητική και λειτουργικότητα του blog. Καινούργιο logo -προσφορά του παλιού και καλού φίλου Γιώργου Παζάλου. Καινούργια "ταπετσαρία" -ψάχνω σε διάφορα σχέδια και χρώματα-, περισσότερα link (σιγά-σιγά)...
@ Με την ευκαιρία, θα ήθελα να απευθύνω τις ευχαριστίες μου σε κάποιους ανθρώπους που βοήθησαν και στήριξαν την προσπάθεια μέχρι τώρα: Και πρώτα απ' όλα, σε όλους ανεξαιρέτως τους φίλους από τον ελληνικό μαχαλά του myspace (Ελένη, Αντώνη, Γεωργία, Αγγελική, Ματθαίο, Μιχάλη και όλους τους υπολοίπους), που παρακολουθούν το blog και συνεισφέρουν τις παρατηρήσεις και τις εντυπώσεις τους, είτε δημοσίως είτε κατ' ιδίαν. Στον φίλο και τακτικό σχολιαστή Λάζαρο, αλλά και σε όλους όσους μπήκαν στον κόπο να αφήσουν τα σχόλιά τους κατά καιρούς σε διάφορα κείμενα. Στους χρήστες του διαδικτύου, ιδίως της φωτογραφικής κοινότητας του flickr!, φωτογραφίες των οποίων έχουν χρησιμοποιηθεί για να πλαισιώσουν τα σημειώματα -είτε κατόπιν ειδικής αδείας, είτε μέσω της γενικής άδειας creative commons, οι όροι της οποίας διέπουν και τα ίδια τα κείμενα. Και βέβαια, στους φίλους εκτός Internet που έκαναν τον κόπο να υποβάλλουν τις παρατηρήσεις, τα σχόλια και τις διαφωνίες τους.
@ Αν και το σημείωμα αυτό κινδυνεύει να μοιάσει με ομιλία ηθοποιού-νικητή των Όσκαρ, θα το ρισκάρω -κι' αυτό γιατί θέλω να ευχαριστήσω ιδιαιτέρως δύο ανθρώπους.
Ο πρώτος είναι ο κύριος Νίκος Δήμου, γνωστός συγγραφέας, άνθρωπος πολυπράγμων, λάτρης της τεχνολογίας και blogger. Ένας άνθρωπος με φανατικούς θαυμαστές και άλλο τόσο φανατικούς εχθρούς. Ένας άνθρωπος που σέβομαι και εκτιμώ, όχι μόνον για τις απόψεις του (με τις οποίες, άλλωστε, δεν συμφωνώ πάντοτε) αλλά και -κυρίως- για τον συστηματικό και ψύχραιμο τρόπο σκέψης του. Ένας άνθρωπος με επιχειρήματα πάντοτε -και με την πνευματική διαύγεια να τα εκθέτει χωρίς κραυγές και θόρυβο. Ένας άνθρωπος που λατρεύει την επικοινωνία -και απαντά στα e-mail που του στέλνεις, σε αντίθεση με πολλούς άλλους "επώνυμους", οι οποίοι δεν μπαίνουν στον κόπο... Ένας άνθρωπος που αποστρέφεται τον λαϊκισμό -και τούτο είναι ίσως το βασικότερο σημείο επαφής μας... Ένας άνθρωπος, τέλος, που έχει τιμήσει με την παρουσία του και τα σχόλιά του το blog, και που εν πολλοίς το έχει εμπνεύσει.
Η δεύτερη είναι η φίλη Άννα, κατά κόσμον αλεπούδα. Μια φίλη που δεν έχω γνωρίσει ποτέ έξω από το διαδίκτυο, "γειτόνισσα" στις σελίδες των ιστολογίων του blogger.com και δημιουργός ενός από τα αγαπημένα μου blogs: του blog της αλεπούδας, ενός εξαιρετικού μείγματος ποίησης, χιούμορ και τσαμπουκά -με μουσικές νότες και μαγειρικές πινελιές. Το παρόν blog του χασοδίκη ήταν μια παλιά ιδέα, που προ ευρυζωνικότητας δεν μπορούσε να υλοποιηθεί -και μετά τη σύνδεση με το γρήγορο Internet χρειαζόταν ένα σπρώξιμο, μια αφορμή, μια σπίθα... Χρειαζόταν με δυο λόγια την υποβολή της ιδέας "μπορώ κι εγώ": η αλεπούδα, λοιπόν, χωρίς να το γνωρίζει, συνεισέφερε τη σπίθα και έβαλε φωτιά στο φυτίλι του χασοδίκη -την ευχαριστώ γι' αυτό, και της εύχομαι υγεία και μακροημέρευση στην ελληνική μπλογκόσφαιρα.
Είναι ώρα να τα μαζεύουμε, Μοναδικέ μου Αναγνώστη. Πάμε να αναλάβουμε δυνάμεις, να ψυχ-αγωγηθούμε και να πάρουμε ιδέες -και από Σεπτέμβριο, πρώτα ο θεός των bloggers, πάλι εδώ. Α! Και να μην το ξεχάσω: πριν φύγουμε, μια σκέψη για το καλοκαίρι.
Πίσω από κάθε κείμενο που αναρτάται εδώ, υπάρχει μία κεντρική ιδέα -η οποία προέκυψε από μία διαπίστωση. Η διαπίστωση αφορά στην απουσία πολιτικής: the way I see it, η πολιτική, ως σκέψη και ως πράξη, έχει απαλλοτριωθεί από τους φυσικούς νομείς της -εμάς τους πολίτες- και έχει περιέλθει στα χέρια μιας "κοινότητας" επαγγελματιών πολιτικών, που λειτουργεί πλέον με χαρακτηριστικά αρχαίας ινδικής κάστας. Η απαξίωση των κατεστημένων κομματικών μηχανισμών οδήγησε στην απαξίωση της πολιτικής εν γένει -αυτό θεωρώ ως τη ρίζα όλων σχεδόν των προβλημάτων της κοινωνίας μας.
Η κεντρική ιδέα, λοιπόν, είναι ότι η πολιτική σκέψη και πράξη πρέπει να επιστρέψει σε αυτούς στους οποίους δικαιωματικά ανήκει -δηλαδή σε όλους εμάς. Πώς θα γίνει αυτό; Δεν ξέρω, Μοναδικέ μου Αναγνώστη. Έτοιμες απαντήσεις δεν υπάρχουν -θα πρέπει να ψάξουμε και να τις βρούμε. Αλλά όταν θέλεις απαντήσεις, δεν υπάρχει παρά μόνον ένας τρόπος να τις βρεις: να κάνεις ερωτήσεις.
Σε χαιρετώ
Χασοδίκης
Υ.Γ.: Σχόλια, παρατηρήσεις, προτάσεις, προσωπικοί πονόδοντοι είναι πάντοτε ευπρόσδεκτα -είτε υπό μορφήν σχολίου (τέρμα το moderation για τον Αύγουστο), είτε μέσω e-mail. Τα ξαναλέμε τον Σεπτέμβρη...
Όσο κι αν αγαπώ το διαδίκτυο και την εβδομαδιαία επικοινωνία μας, Μοναδικέ μου Αναγνώστη, δεν έχω καθόλου σκοπό να ψάχνω στη Σαμοθράκη και στους υπόλοιπους σταθμούς του Αυγούστου για ίντερνετ καφέ -το πρόγραμμα των φετινών διακοπών περιλαμβάνει υποχρεωτική αποχή από ο,τιδήποτε θυμίζει έστω και ελάχιστα την δουλειά (όπως το κομπιούτερ). Κατά συνέπεια, αυτό το σημείωμα είναι και το τελευταίο της σαιζόν.
Με το σημείωμα τούτο επίσης κλείνει και η περίοδος δοκιμαστικής λειτουργίας του παρόντος ιστολογίου, η οποία κράτησε από τον Μάιο μέχρι σήμερα. Είναι νομίζω κατάλληλη η στιγμή για έναν πρώτο απολογισμό, καθώς και για μερικά συμπεράσματα. Πάμε να τα δούμε μαζί:
@ Το ηλεκτρονικό καβλιτζέκι του easycounter.com, κάπου εκεί στα δεξιά της σελίδας, κατέγραψε αυτούς τους τρεις μήνες κάτι παραπάνω από 2.200 χτυπήματα: ασφαλώς δεν πρόκειται για κοσμοϊστορικό γεγονός που θα ταράξει τα νερά του διαδικτύου γενικώς και του ιστολογείν ειδικώς (μαζέψουουου!)... αλλά δεν παύει να είναι ένα ενθαρρυντικό νούμερο, που δίνει επιπλέον κίνητρο για τη συνέχεια της προσπάθειας.
@ Τα κείμενα που δημοσιεύθηκαν στο blog του χασοδίκη αυτούς τους τρεις μήνες έχουν -στη συντριπτική τους πλειοψηφία- ένα κοινό στοιχείο: το μεγάλο μέγεθος. Το οποίο είναι μάλλον ασύμβατο με την όλη λογική των blog, είναι πολλές φορές κουραστικό για τον Μοναδικό Αναγνώστη (το διάβασμα επί της οθόνης δεν είναι όπως το διάβασμα επί χάρτου) και επίσης τρομερά επίπονο και χρονοβόρο για τον ίδιο τον χασοδίκη. Επομένως, από τον Σεπτέμβριο (να είμαστε καλά), καθώς ο διαθέσιμος χρόνος θα μειώνεται, η μορφή του blog θα αλλάξει: Οι δημοσιεύσεις θα γίνουν πυκνότερες αλλά και συντομότερες, και η θεματολογία θα επεκταθεί. Στιγμιότυπα της καθημερινότητας, αγαπημένα βιβλία, ενδιαφέρουσες ταινίες, εικόνες από εκδρομές, μικρά κείμενα σε ύφος ιλαρόν θα βρουν τον δρόμο τους εδώ γύρω, μπροστά, πίσω και δίπλα από την επικαιρότητα. Βέβαια, επειδή πρώτα βγαίνει η ψυχή και μετά το χούι, δεν θα λείψουν και τα "σεντόνια" για θέματα της κοινωνίας και της πολιτικής -θα αραιώσουν όμως, γιατί η έρευνα που απαιτούν παίρνει πολύ χρόνο, που είναι γενικά είδος εν ανεπαρκεία. Αυτή είναι η σκέψη, Μοναδικέ μου Αναγνώστη -την εφαρμογή θα τη δούμε στην πορεία.
@ Θα γίνουν επίσης κάποιες αλλαγές και στην όλη εμφάνιση, αισθητική και λειτουργικότητα του blog. Καινούργιο logo -προσφορά του παλιού και καλού φίλου Γιώργου Παζάλου. Καινούργια "ταπετσαρία" -ψάχνω σε διάφορα σχέδια και χρώματα-, περισσότερα link (σιγά-σιγά)...
@ Με την ευκαιρία, θα ήθελα να απευθύνω τις ευχαριστίες μου σε κάποιους ανθρώπους που βοήθησαν και στήριξαν την προσπάθεια μέχρι τώρα: Και πρώτα απ' όλα, σε όλους ανεξαιρέτως τους φίλους από τον ελληνικό μαχαλά του myspace (Ελένη, Αντώνη, Γεωργία, Αγγελική, Ματθαίο, Μιχάλη και όλους τους υπολοίπους), που παρακολουθούν το blog και συνεισφέρουν τις παρατηρήσεις και τις εντυπώσεις τους, είτε δημοσίως είτε κατ' ιδίαν. Στον φίλο και τακτικό σχολιαστή Λάζαρο, αλλά και σε όλους όσους μπήκαν στον κόπο να αφήσουν τα σχόλιά τους κατά καιρούς σε διάφορα κείμενα. Στους χρήστες του διαδικτύου, ιδίως της φωτογραφικής κοινότητας του flickr!, φωτογραφίες των οποίων έχουν χρησιμοποιηθεί για να πλαισιώσουν τα σημειώματα -είτε κατόπιν ειδικής αδείας, είτε μέσω της γενικής άδειας creative commons, οι όροι της οποίας διέπουν και τα ίδια τα κείμενα. Και βέβαια, στους φίλους εκτός Internet που έκαναν τον κόπο να υποβάλλουν τις παρατηρήσεις, τα σχόλια και τις διαφωνίες τους.
@ Αν και το σημείωμα αυτό κινδυνεύει να μοιάσει με ομιλία ηθοποιού-νικητή των Όσκαρ, θα το ρισκάρω -κι' αυτό γιατί θέλω να ευχαριστήσω ιδιαιτέρως δύο ανθρώπους.
Ο πρώτος είναι ο κύριος Νίκος Δήμου, γνωστός συγγραφέας, άνθρωπος πολυπράγμων, λάτρης της τεχνολογίας και blogger. Ένας άνθρωπος με φανατικούς θαυμαστές και άλλο τόσο φανατικούς εχθρούς. Ένας άνθρωπος που σέβομαι και εκτιμώ, όχι μόνον για τις απόψεις του (με τις οποίες, άλλωστε, δεν συμφωνώ πάντοτε) αλλά και -κυρίως- για τον συστηματικό και ψύχραιμο τρόπο σκέψης του. Ένας άνθρωπος με επιχειρήματα πάντοτε -και με την πνευματική διαύγεια να τα εκθέτει χωρίς κραυγές και θόρυβο. Ένας άνθρωπος που λατρεύει την επικοινωνία -και απαντά στα e-mail που του στέλνεις, σε αντίθεση με πολλούς άλλους "επώνυμους", οι οποίοι δεν μπαίνουν στον κόπο... Ένας άνθρωπος που αποστρέφεται τον λαϊκισμό -και τούτο είναι ίσως το βασικότερο σημείο επαφής μας... Ένας άνθρωπος, τέλος, που έχει τιμήσει με την παρουσία του και τα σχόλιά του το blog, και που εν πολλοίς το έχει εμπνεύσει.
Η δεύτερη είναι η φίλη Άννα, κατά κόσμον αλεπούδα. Μια φίλη που δεν έχω γνωρίσει ποτέ έξω από το διαδίκτυο, "γειτόνισσα" στις σελίδες των ιστολογίων του blogger.com και δημιουργός ενός από τα αγαπημένα μου blogs: του blog της αλεπούδας, ενός εξαιρετικού μείγματος ποίησης, χιούμορ και τσαμπουκά -με μουσικές νότες και μαγειρικές πινελιές. Το παρόν blog του χασοδίκη ήταν μια παλιά ιδέα, που προ ευρυζωνικότητας δεν μπορούσε να υλοποιηθεί -και μετά τη σύνδεση με το γρήγορο Internet χρειαζόταν ένα σπρώξιμο, μια αφορμή, μια σπίθα... Χρειαζόταν με δυο λόγια την υποβολή της ιδέας "μπορώ κι εγώ": η αλεπούδα, λοιπόν, χωρίς να το γνωρίζει, συνεισέφερε τη σπίθα και έβαλε φωτιά στο φυτίλι του χασοδίκη -την ευχαριστώ γι' αυτό, και της εύχομαι υγεία και μακροημέρευση στην ελληνική μπλογκόσφαιρα.
Είναι ώρα να τα μαζεύουμε, Μοναδικέ μου Αναγνώστη. Πάμε να αναλάβουμε δυνάμεις, να ψυχ-αγωγηθούμε και να πάρουμε ιδέες -και από Σεπτέμβριο, πρώτα ο θεός των bloggers, πάλι εδώ. Α! Και να μην το ξεχάσω: πριν φύγουμε, μια σκέψη για το καλοκαίρι.
Πίσω από κάθε κείμενο που αναρτάται εδώ, υπάρχει μία κεντρική ιδέα -η οποία προέκυψε από μία διαπίστωση. Η διαπίστωση αφορά στην απουσία πολιτικής: the way I see it, η πολιτική, ως σκέψη και ως πράξη, έχει απαλλοτριωθεί από τους φυσικούς νομείς της -εμάς τους πολίτες- και έχει περιέλθει στα χέρια μιας "κοινότητας" επαγγελματιών πολιτικών, που λειτουργεί πλέον με χαρακτηριστικά αρχαίας ινδικής κάστας. Η απαξίωση των κατεστημένων κομματικών μηχανισμών οδήγησε στην απαξίωση της πολιτικής εν γένει -αυτό θεωρώ ως τη ρίζα όλων σχεδόν των προβλημάτων της κοινωνίας μας.
Η κεντρική ιδέα, λοιπόν, είναι ότι η πολιτική σκέψη και πράξη πρέπει να επιστρέψει σε αυτούς στους οποίους δικαιωματικά ανήκει -δηλαδή σε όλους εμάς. Πώς θα γίνει αυτό; Δεν ξέρω, Μοναδικέ μου Αναγνώστη. Έτοιμες απαντήσεις δεν υπάρχουν -θα πρέπει να ψάξουμε και να τις βρούμε. Αλλά όταν θέλεις απαντήσεις, δεν υπάρχει παρά μόνον ένας τρόπος να τις βρεις: να κάνεις ερωτήσεις.
Σε χαιρετώ
Χασοδίκης
Υ.Γ.: Σχόλια, παρατηρήσεις, προτάσεις, προσωπικοί πονόδοντοι είναι πάντοτε ευπρόσδεκτα -είτε υπό μορφήν σχολίου (τέρμα το moderation για τον Αύγουστο), είτε μέσω e-mail. Τα ξαναλέμε τον Σεπτέμβρη...
timi mou
ΑπάντησηΔιαγραφή:)