Το παραμύθι του Καταλληλότερου

Φαίνεται ότι οι προστακτικές έχουν γίνει της μόδας τελευταία: μετά το περίφημο "τολμήστε" που ξεσήκωσε ένα σχετικό σούσουρο πριν κανά εξάμηνο, νάσου τώρα ο Σταύρος Θεοδωράκης να κραυγάζει στον πρωθυπουργό από τις επάλξεις του protagon.gr: "κυβέρνησε ή φύγε"!

Στην ουσία βέβαια κι ο Θεοδωράκης τόλμη ζητάει -το άρθρο του καταλήγει ως εξής: "Ο Παπαδήμος λοιπόν πρέπει να τολμήσει. Πρέπει να «σκοτώσει» τους αρχηγούς πριν τον «σκοτώσουν» εκείνοι... Δεν είμαι σίγουρος ότι ξέρει, δεν είμαι σίγουρος ότι θέλει. Και ακόμη χειρότερο δεν είμαι σίγουρος ότι μπορεί να κυβερνήσει αυτή την γαλέρα. Θέλω όμως να το ζήσω".

Σε αυτές τις λίγες γραμμές, αγαπητέ αναγνώστη, οι οποίες εδώ που τα λέμε δεν διακρίνονται για το ορθολογικό πνεύμα και το βάθος της επιχειρηματολογίας τους, έχουμε μια εξαιρετική επιτομή του πολιτικού δράματος που ζούμε τον τελευταίο καιρό.

Η ιδέα ότι ο Λουκάς Παπαδήμος, συγκεκριμένα αυτός και μόνον αυτός, ήταν ο πλέον κατάλληλος άνθρωπος για να αναλάβει την πρωθυπουργία τη δεδομένη χρονική στιγμή που την ανέλαβε ήταν δημιούργημα των καθεστωτικών ΜΜΕ, αποκλειστικά και μόνο. Οι "θετικές γνώμες του 80 % των πολιτών", τις οποίες επικαλείται ο Θεοδωράκης, υπήρξαν προϊόν ανηλεούς προπαγάνδας από κανάλια όπως ο Σκάι και το Μέγκαμου τις ημέρες εκείνες που ακολούθησαν την ηρωική έξοδο του Γιωργάκη μέσω του δημοψηφίσματος, ανάμεσα σε ακατάσχετο name dropping που περιελάμβανε προσωπικότητες τύπου Πετσάλνικου και Απόστολου Κακλαμάνη (όπου εύλογα έρχεται στο νου η σοφή παροιμία "στους τυφλούς βασιλεύει ο μονόφθαλμος"). Εφημερίδες, τηλεοράσεις και ραδιόφωνα μας τάισαν Παπαδήμο μέχρι σκασμού, ο τεχνοκράτης, ο σοβαρός, ο άφθαρτος, ο έτσι και γιουβέτσι, μέχρι να ανακράξουμε "ναι, αυτός είναι ο άνθρωπός μας".

Δεν ήταν η πρώτη φορά. Τα καθεστωτικά ΜΜΕ στη χώρα μας έχουν δημιουργήσει μακρά παράδοση να φιλοτεχνούν το πορτρέτο ενός πολιτικού-σούπερμαν, που θα αναλάβει την πρωθυπουργία και με τα στιβαρά του μπράτσα θα κρατήσει γερά το τιμόνι της χώρας και θα την οδηγήσει σε ασφαλή νερά και απάνεμα λιμάνια. Προηγήθηκαν ο Γιωργάκης, ο Κωστάκης, ο Σημίτης. Το παραμύθι του Καταλληλότερου έχει πέραση, πουλάει, γι' αυτό και επαναλαμβάνεται -είναι όμως ένα παραμύθι με προδιαγεγραμμένο τέλος, και δυστυχώς τέλος κακό. Ο εκάστοτε Καταλληλότερος ζωγραφίζεται σαν τον Αϊ-Γιώργη που λογχίζει τον δράκο -έρχεται όμως μετά η άτιμη η πραγματικότητα και τα κάνει όλα κεραμιδαριό, κι ο γενναίος Αϊ-Γιώργης μετατρέπεται σε κολοκύθα.

Ο λόγος είναι απλός και δεν θέλει παρά μια στάλα λογικής σκέψης για να τον καταλάβει κανείς: ο (όποιος) πρωθυπουργός δεν είναι σούπερμαν. Ειδικά σε μια κυβέρνηση όπως η σημερινή, που είναι ο ορισμός του διαβολομαζώματα-ανεμοσκορπίσματα. Που φτιάχτηκε όπως-όπως υπό την πίεση των καθεστωτικών ΜΜΕ και των "κοινωνικών εταίρων" για μια τάχα μου "κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας", που αποτελείται από την ίδια πλήρη συλλογή αποτυχημένων υπουργών που αποτελούσαν και την προηγούμενη κυβέρνηση, με την προσθήκη ορισμένων προσωπικοτήτων της δεξιάς πολυκατοικίας όπως ο Αβραμόπουλος, ο Άδωνις και ο Αστέριος Ροντούλης, κι έχει στο κεφάλι της έναν τύπο ο οποίος μέχρι την προηγουμένη της ορκομωσίας του ήταν σύμβουλος του Γιωργάκη -τόσο άφθαρτος. Και τον οποίο, όπως γίνεται πλέον φανερό, οι αρχηγοί των τριών κομμάτων που στηρίζουν -υποτίθεται- την κυβέρνησή του τον βλέπουν ως τον άνθρωπο που θα κάνει τα νταλαβέρια με τους ξένους, που τον αγκαλιάζει και του κάνει χαρούλες κοτζάμ Ζαν-Κλοντ Γιουνκέρ, ενώ εντός των τειχών θα κάνουν παιχνίδι οι ίδιοι. Τι παιχνίδι θα κάνουν; Ο καθένας το δικό του.

Μόλις χτες, εντελώς ξαφνικά, ανακάλυψε το δελτίο ειδήσεων του Μέγκαμου ότι στη βάση της κυβερνητικής λυκοσυμμαχίας δεν υπάρχει προγραμματική συμφωνία. Τα ίδια και η Καθημερινή. Τρομερή οξυδέρκεια, δεν λέω -αν τολμούσε κανείς να ψελλίσει κάτι τέτοιο πριν από ένα μήνα, αφοριζόταν ως υποστηρικτής του "κόμματος της δραχμής". Κι όμως, οι ίδιοι άνθρωποι που φώναζαν τότε ότι πρέπει να σχηματιστεί πάση θυσία μια κυβέρνηση "ευρείας συναίνεσης", ακόμα και χωρίς να υπάρχει το πλαίσιο της συναίνεσης (πέρα από την εφαρμογή μιας συμφωνίας που έχει ήδη καταστεί παρωχημένη, και από το εξαιρετικά ασαφές "η σωτηρία της χώρας™"), έρχονται τώρα και ξαναφωνάζουν επειδή αυτή η κυβέρνηση που σχηματίστηκε στο πόδι δεν τραβάει.

Ε, δεν πρόκειται να τραβήξει. Καθώς το μαγικό ραβδί του Παπαδήμου αποδεικνύεται σκέτο σκουπόξυλο, η επικοινωνιακή φούσκα που στήθηκε γύρω από το όνομά του θα ξεφουσκώνει κάθε μέρα και περισσότερο. Αν ο Σταύρος Θεοδωράκης πίστεψε το παραμύθι που έφτιαξε ο ίδιος και μερικοί ακόμα έγκριτοι συνάδελφοί του, κακό του κεφαλιού του. Στο τέλος, όπως συμβαίνει πάντα και παντού, η άτιμη η πραγματικότητα πάλι θα επικρατήσει.


.