02 Σεπτεμβρίου 2009

Back home...


Κυριακή, 30 Αυγούστου, πρωί

Κάθομαι στο μπαλκόνι του ξενοδοχείου και καπνίζω ράθυμα ένα τσιγάρο, χαζεύοντας απέναντι την (όχι και τόσο σπουδαία) θέα. Πεινάω και θέλω να πιω κι έναν καφέ, αλλά είναι πολύ νωρίς και τα πάντα είναι κλειστά. Ελάχιστη κίνηση στη λεωφόρο απέναντι, θα πρέπει να περιμένουμε μέχρι τις 8 περίπου. Κάτι μου φταίει και δεν είναι μόνο η κούραση από το ολονύχτιο ταξίδι με το τρένο, στο κάτω κάτω δεν την περάσαμε και ξάγρυπνοι. Ούτε μου φταίει που οι διακοπές τελειώνουν και πλησιάζει η ώρα της επιστροφής: όλα τα ταξίδια (όπως κι όλα τα ωραία γενικώς) κάποτε τελειώνουν, κι άλλωστε αυτό είναι και αναγκαίο για να κάτσεις να σκεφτείς, να χωνέψεις τα όσα έζησες και να εκτιμήσεις την εμπειρία.

Το τι μου φταίει θα το βρω τελικά την επόμενη μέρα, ή ίσως τη μεθεπόμενη. Είναι που ξαναβρίσκομαι σε περιβάλλον μεγάλης πόλης, με ψηλά κτίρια, αυτοκίνητα, πολυκοσμία στους δρόμους, γρήγορους ρυθμούς, εφημερίδες. Αυτό με χαλάει. Μετά από δυο βδομάδες στην εξοχή, στο μαγευτικό σμίξιμο της καταπράσινης βλάστησης με την γκρίζα πέτρα, ο οργανισμός συνήθισε αλλιώς -και τώρα διαμαρτύρεται.

Αυτό το στάδιο του τράνζιτ, της αναγκαστικής σύντομης παραμονής σε ένα μέρος εν αναμονή του μεγάλου ταξιδιού της επιστροφής, είναι εκνευριστικό. Όταν πηγαίνεις, όσο και να ταλαιπωρηθείς κι όσο και να κουραστείς έχεις πάντα την προσμονή του καινούργιου, ειδικά όταν ο προορισμός είναι ένα μέρος όπου δεν έχεις ξαναπάει. Αντίθετα, το ταξίδι της επιστροφής είναι μια τυπική διαδικασία, αναγκαίο κακό -κι όσο πιο μακρύ, τόσο το χειρότερο.

Κάθε χρόνο, καθώς πλησιάζει ο καιρός των διακοπών, όλοι κάνουν σχέδια και ονειρεύονται να περάσουν ένα αξέχαστο καλοκαίρι. Αν το καλοσκεφτείς, ωστόσο, οι περισσότεροι αλλάζουμε απλώς τη συνηθισμένη μας ρουτίνα των επαγγελματικών, κοινωνικών και οικογενειακών υποχρεώσεων, με μία άλλη. Πιο σύντομη, πιο χαλαρή οπωσδήποτε, και πιο ευχάριστη συνήθως, αλλά πάντως ρουτίνα.

Έτσι κι εμείς τις τελευταίες δύο εβδομάδες: εφαρμόσαμε απλώς μια διαφορετική ρουτίνα. Πρωινό ξύπνημα, μετά στη δουλειά, δύσκολη μεν αλλά μόνο για ένα σκάρτο τρίωρο τη μέρα, μετά μπάνιο, μεσημεριανό φαγητό, υπνάκος, απογευματινές βόλτες, βραδυνό, λίγη κουβεντούλα και ύπνο από νωρίς. Τίποτα το εξαιρετικό, αλλά όλα γοητευτικά όμορφα μέσα στην απλότητά τους: συνηθίσαμε στο στοιχειώδες δωμάτιο, με μόνη επίπλωση ένα κρεβάτι κι έναν πάγκο για τα σακίδια, συνηθίσαμε να πηγαίνουμε στην τουαλέτα με το φακό κεφαλής όταν κοβόταν το ρεύμα, συνηθίσαμε να κάνουμε μπάνιο με κρύο νερό και με τη βρύση άλλοτε να τρέχει και άλλοτε όχι. Και η παρέα ήταν καλή, έστω κι αν δεν γίναμε κολλητοί μεταξύ μας, έστω κι αν δεν μείνουμε φίλοι για μια ζωή, ωστόσο περάσαμε καλά, αστειευτήκαμε, κουβεντιάσαμε περί ανέμων και υδάτων αλλά και για βαριά φιλοσοφία. Και το φαγητό ήταν καλό, αληθινό σπιτικό και όχι "σαν σπιτικό", το ίδιο που έτρωγε και η οικογένεια που συντηρούσε τον ξενώνα μας, πέντε δωμάτια όλα κι όλα που τα είχαμε καταλάβει εμείς για δύο εβδομάδες. Και η δουλειά ήταν κουραστική, αλλά το τελικό αποτέλεσμα ήταν αρκετά ικανοποιητικό και μας έκανε χαρούμενους που καταφέραμε κάτι καλό. Και οι ντόπιοι στην αρχή μας κοιτούσαν με δυσπιστία, ίσως και με κάποια ελαφρά σαρκαστική διάθεση, αλλά στο τέλος μας συνήθισαν, και μπορεί να μας κατάλαβαν κιόλας. Κάπως.

- Και τι κάνατε φέτος το καλοκαίρι;
- Εθελοντική εργασία στην Ινδία. Κουβαλούσαμε πέτρες, ξεριζώναμε χόρτα, τέτοια πράγματα.

Ναι, εντάξει, το παραδέχομαι: πρέπει να είσαι λίγο πειραγμένος για να διαλέξεις να περάσεις έτσι τις διακοπές σου. Εμείς είμαστε αρκετά, καταπώς φαίνεται. Αλλά εν τέλει, ήταν μια όμορφη ρουτίνα.

Καλό φθινόπωρο να έχουμε -και τις επόμενες μέρες θα πούμε περισσότερα.


.

13 σχόλια:

  1. Καλωσόρισες και πάλι!
    Καλό χειμώνα να έχουμε

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αυτές οι διακοπές νομίζω ότι θα μείνουν αξέχαστες. Αποκλείεται να μπερδέψεις αυτό το καλοκαίρι με κάποιο άλλο μετά απο χρόνια όπως μερικές φορές το παθαίνουμε, όταν σε ένα κουτι μαζεύονται παλιές φωτογραφίες διακοπών συνολικά και συγχέονται παραλίες, πρόσωπα, νησιά και καλοκαιρια.

    Να σε καλωσορίσω με Ινδικό χαιρετισμό λοιπόν!
    Ναμαστέ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Welcome back! :-)

    Η επιρροή του "τεχνητού" περιβάλλοντος της πόλης, με την πάσης φύσεως ρύπανση (χημική- ατμοσφαιρική, ηλεκτρονική, ηχητική και διατροφική) είναι πολύ πιο "βαριά" για τον οργανισμό, απ΄ότι φανταζόμαστε. Γι αυτό γρήγορα (και όσο πιο συχνά) εξοχή!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Καλώς τονε! Πάνω στην ώρα για τις πρόωρες εκλογές.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Welcome back χασοδίκη!
    Επειδή υπάρχουν κι άλλοι βαρεμένοι :), δεν δίνεις καμιά πρακτική πληροφορία (π.χ. ιστοσελίδα;) για τις πρωτότυπες διακοπές μετά ξεχορταριάσματος;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Καλωσόρισες, με τα πρωτοβρόχια και τις εκλογές. :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Καλώς τ'αγόρι που μας φέρνει εκλογές! Άντε γιατί Μπόλιγουντ έγινε η ζωή μας εδώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Καλώς ήρθες φίλε!
    Ομολογώ ότι τις τελευταίες μέρες έμπαινα κι αναρωίόμουνα "ακόμα δε γύρισε αυτός ο μπαγάσας";

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Καλημέρα Χασοδίκη μου.
    Βλέπω ότι πέρασες ένα πολύ ενδιαφέρον καλοκαίρι και ας είσαι λίγο "πειραγμένος". Χα χα χα χα!!!
    Καλώς μας ήρθες πίσω

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Νάμαστε κι εμείς :)

    Σας ευχαριστώ όλους για τα καλωσορίσματα, χαίρομαι που σας ξαναβρίσκω!

    k2, λεπτομέρειες θα ακολουθήσουν σύντομα, τα επόμενα ποστ θα έχουν πολλή Ινδία -αν και ο Καταλληλότερος μου χάλασε τη μανέστρα με τις εκλογές... Σκέφτομαι μάλιστα, μετά τη δημοσίευση στο μπλογκ, να οργανώσω το υλικό της Ινδίας και να το βάλω κάπου αλλού όλο μαζί. Θα δούμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Πολύ ενδιαφέρον το ολο αλλά και ο τρόπος παρουσίασης.. Αλήθεια πως και αποφάσισες να επισκεφθείς την Ινδία?
    Οπως και νάχει είναι τόσο διαφορερικοί από εμάς που αξίζει τον κόπο.. και φυσικά το γεγονός ότι εχασες κιλά είναι μαλλον ελπιδοφόρο.

    Μήπως ασχολήθηκες καθόλου και με την μανία που έχουν για τον χρυσό οι ινδοί?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Αγαπητέ Πέτρο, καλώς όρισες και ευχαριστώ για τα καλά λόγια.

    Η Ινδία προέκυψε λίγο από σπόντα: αφού αποφασίσαμε να κάνουμε εθελοντικό πρόγραμμα, ψάχναμε για κάτι που να μας βολεύει ημερολογιακά, να είναι κάπως ενδιαφέρον σαν αντικείμενο και να είναι λίγο... εξωτικός προορισμός. Το Χάμπι συγκέντρωνε όλες τις προϋποθέσεις, αλλά και πάλι ήταν επιλογή Νο2, το Νο1 ήταν Αργεντινή. Ε, δεν μας πήραν στην Αργεντινή, κι έτσι πήγαμε στην Ινδία!

    Μανία με τον χρυσό; Όχι, δεν το έψαξα. Παρατήρησα ότι αγαπούν πολύ τα κοσμήματα, αλλά δεν νομίζω ότι περιορίζονται στα χρυσά. Έχεις κάτι υπ' όψιν σου;

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Ενστάσεις και ισχυρισμοί
κατατίθενται μόνον εγγράφως
(Χασοδίκειος Πολιτική Δικονομία, άρθρον 228)