A passage to India

Η αρχική ιδέα ήταν η εξής: ένα μεγάλο ταξίδι στο εξωτερικό, όχι με γκρουπ/ταξιδιωτικά γραφεία/οργανωμένο τουρισμό, όχι στην Ευρώπη αλλά σε κάποιον πιο εξωτικό προορισμό, και σε οικονομικά πλαίσια που να μπορέσει να τα αντέξει το βαλάντιό μας.

Δύσκολο να τα πετύχεις όλα μαζί. Η εθελοντική εργασία όμως είναι ένας καλός τρόπος να κάνεις ένα μέρος του ταξιδιού (κάπως) οργανωμένα, οικονομικά, και να προσθέσεις μερικές μέρες για να επισκεφτείς και άλλα μέρη στη χώρα όπου θα πας. Σε αντάλλαγμα, σου δεσμεύει δυο βδομάδες από τον χρόνο του ταξιδιού, κατά τις οποίες αναγκαστικά βρίσκεσαι σε ένα συγκεκριμένο μέρος. Και βέβαια, πρέπει και να δουλέψεις.

Έχοντας και οι δύο προηγούμενη εμπειρία από τέτοια προγράμματα, δεν μας πήρε και πολύ να το αποφασίσουμε. Ξεκινήσαμε λοιπόν από την Έλιξ, την ελληνική οργάνωση που συμμετέχει σε ένα διεθνές δίκτυο ΜΚΟ και λειτουργεί σαν σύνδεσμος για τη συμμετοχή Ελλήνων εθελοντών σε προγράμματα ανά τον κόσμο. Μετά από κάμποσο ψάξιμο, καταλήξαμε σε δύο επιθυμητούς προορισμούς, κάναμε τις αιτήσεις μας, πληρώσαμε και το ανάλογο fee των 100 ευρώ και περιμέναμε.

Πρώτη προτίμηση ήταν ένα πρόγραμμα στον Βορρά της Αργεντινής. Δεν μας έκατσε και ίσως ευτυχώς, γιατί τότε ακόμα δεν είχε πάρει διαστάσεις η ιστορία (υστερία;) με τη νέα γρίππη, και αν μας είχαν κάνει δεκτούς θα μπαίναμε εκ των υστέρων σε δίλημμα, να πάμε ή να μην πάμε; Καθότι η Αργεντινή χτυπήθηκε σκληρά από τον ιό μέσα στο καλοκαίρι.


Δεύτερη επιλογή, Hampi, Ινδία. Τι είναι το Hampi; Κατ' αρχήν, Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO: Μια τεράστια έκταση που διατρέχεται από τον ποταμό Τουνγκαμπάντρα, κατάσπαρτη με γρανιτικούς ογκόλιθους πολλών μέτρων ύψους, που μετά από εκατομμύρια χρόνια διάβρωσης έχουν πάρει τα πιο απίθανα σχήματα και τις πιο απίστευτες τοποθετήσεις (όποιος έχει επισκεφτεί το χωριό Βώλαξ στην Τήνο ας φανταστεί κάτι παρόμοιο, αλλά σε πολύ μεγαλύτερη κλίμακα και έκταση). Υπήρξε η έδρα του μεγάλου βασιλείου των Βιτζαγιανάγκαρα από τον 14ο αιώνα και μετά, άκμασε ιδιαίτερα κατά τον 16ο αιώνα, και στη συνέχεια έπεσε σε παρακμή καθώς έγινε στόχος μουσουλμάνων σουλτάνων και Μογγόλων επιδρομέων (κλικ). Φανταστείτε κάτι σαν τις δικές μας Μυκήνες, αλλά πολύ πιο πρόσφατο, απλωμένο σε πολύ μεγαλύτερη έκταση, και με μεγαλύτερη σημασία για τους σύγχρονους Ινδούς, αφού δεν θεωρείται μόνο αρχαιολογικής αξίας προορισμός αλλά και τόπος προσκυνήματος για τους Ινδουιστές. Επιπλέον, είναι ένα μέρος με μεγάλη και απότομη τουριστική ανάπτυξη κατά τα τελευταία χρόνια, πράγμα που -όπως εύκολα καταλαβαίνει κανείς- έχει τόσο θετικές όσο και αρνητικές συνέπειες για την περιοχή.

Την ακριβή φύση της δουλειάς δεν την ξέραμε μέχρι που βρεθήκαμε εκεί. Εργασίες διαμόρφωσης και αποκατάστασης του αρχαιολογικού χώρου, κάτι τέτοιο μας είχαν πει, και όντως τελικά *κάτι τέτοιο* κάναμε (λεπτομέρειες εν καιρώ). Αφότου γίναμε δεκτοί στο πρόγραμμα, όμως, είχαμε μια βάση για να σχεδιάσουμε το ταξίδι: ξέραμε ας πούμε ότι το Hampi βρίσκεται στην επαρχία Καρνατάκα, παναπεί στη Νότια Ινδία, και ότι η δουλειά ήταν προγραμματισμένη για τις δύο τελευταίες εβδομάδες του Αυγούστου. Πήραμε τον οδηγό του Lonely Planet και ριχτήκαμε στο διάβασμα: καταλήξαμε στο προφανές συμπέρασμα ότι η Ινδία είναι πολύυυυυ μεγάλη για να προσπαθήσουμε να την γυρίσουμε *όλη*, ότι ακόμα και η Νότια Ινδία μοναχιά της είναι πολύυυυυ μεγάλη για να πάμε *παντού*, κι επομένως, δοθέντος του διαθέσιμου χρόνου και χρηματικού κεφαλαίου, έπρεπε να περιοριστούμε σε έναν-δύο προορισμούς πριν το Hampi, και πάπαλα. Και επιλέξαμε Βομβάη και Γκόα.

(συνεχίζεται)

.