06 Μαΐου 2009

Δίτζιταλ έρα

Χτες το πρωί βαριόμουν να δουλέψω. Μετά τα εξωτερικά δώθε-κείθε μαζεύτηκα στο γραφείο, πήρα κάτι τηλέφωνα, και θα έπρεπε να κάτσω να γράψω καμία αγωγή -αλλά δεν είχα κέφι. Οπότε σκέφτηκα, "δεν ανεβάζω στο facebook τις φωτογραφίες από την ανάβαση στον Σμόλικα, να τις δουν και οι υπόλοιποι"; Μια και δυο, τις ξεφορτώνω από το φλασάκι στον κομπιούτορα και αρχίζω την επεξεργασία: ξεσκαρτάρισμα, ξάκρισμα, λίγο κοντράστ εδώ, λίγος κορεσμός παρεκεί, κάτι εφεδάκια παραπέρα. Και μετά λέω, "δεν διαλέγω και μερικές άλλες από τα βουνά του χειμώνα, να φτιάξω άλλο ένα αλμπουμάκι"; Και ξαναρχίζω τη διαδικασία, και τσουπ, νάσου άλλες 35 φωτογραφίες.

Προ ψηφιακής εποχής, θα πήγαινα, φερ' ειπείν, στον Σμόλικα με την απλή αναλογική μηχανή μου, θα τράβαγα ένα φιλμ το πολύ, θα το έδινα στον Γιαννέτο και θα έπαιρνα τις φωτογραφίες την άλλη μέρα. Πέντε καλές, δέκα μέτριες και οι υπόλοιπες αδιάφορες έως χάλια, θα τις έβλεπα εγώ, το έτερον ήμισυ, άντε και κανα-δυο φίλοι, και θα κατέληγαν όλες μαζί σε ένα χοντρό άλμπουμ που θα στριμωχνόταν σε κάποιο ράφι να μαζεύει σκόνη. Επιπλέον, πριν πάρω στα χέρια μου τις τυπωμένες φωτογραφίες, δεν θα ήξερα τι ακριβώς έχω τραβήξει και πόσο καλά το τράβηξα, ούτε θα μπορούσα να κάνω οποιαδήποτε επέμβαση κατά την εμφάνιση.

Τώρα, αντίθετα, μπορώ να έχω την μηχανή παντού μαζί μου και να τραβάω όσες φωτογραφίες θέλω χωρίς να νοιάζομαι μήπως τελειώσει το φιλμ. Μπορώ να δω επιτόπου τι τράβηξα, κι αν δεν μου αρέσει να το ξανατραβήξω μέχρι να πετύχω κάτι ικανοποιητικό. Και μετά να το φέρω στον υπολογιστή, να ξεσκαρτάρω τη σαβούρα, να περάσω ό,τι ξεχωρίζει από ένα δωρεάν και απλούστατο πρόγραμμα όπως το IrfanView, και να κάνω διάφορες ποικιλίες: κόψε από δω, ράψε από κει, παίξε με τα χρώματα και τους τόνους, κάνε το έγχρωμο ασπρόμαυρο, ή μήπως σέπια θα πήγαινε καλύτερα, και για να σύρω λιγάκι κι ετούτο εδώ το slider να δούμε τι θα γίνει... Και στο τέλος της διαδικασίας, που μπορεί να γίνει όσο σύντομη ή χρονοβόρα θέλεις, παίρνεις ένα φωτογραφικό αποτέλεσμα που μπορεί και να αξίζει τον κόπο. Και όχι μόνο, μπορείς να το ανεβάσεις αμέσως στο διαδίκτυο και να το δει ένα σωρό κόσμος, αντίθετα με το άλμπουμ που λέγαμε προηγουμένως.


Εντάξει, μπορεί να μη γίνεις ποτέ Γιόζεφ Κουντέλκα ή Ρόμπερτ Κάππα ή ξέρωγω ποιος. Μπορεί να συνεχίσεις να βλέπεις ένα σωρό ντουβάρια, εκεί που ο καλλιτέχνης φωτογράφος θα δει ένα μοναδικό κάδρο. Αλλά, τελικά, δεν έχει σημασία. Σημασία έχει το παιχνίδι, η δυνατότητα που σου δίνουν τα ψηφιακά μέσα να ξεδώσεις, να σπαταλήσεις λίγο χρόνο δημιουργικά και ψυχαγωγικά, να ξελαμπικάρεις το μυαλό σου έστω για μισή ώρα, χωρίς καν να σηκωθείς από τη θέση εργασίας σου και με ελάχιστο ή καθόλου κόστος.

Γι' αυτό και διαφωνώ με όσους οικτίρουν την ψηφιακή εποχή και νοσταλγούν τη ζεστασιά του φιλμ και του βινυλίου (συνήθως) ή των άλλων αναλογικών μέσων. Διότι τι με νοιάζει εμένα αγαπητέ μου που με την φτηνή Nikon των 90 ευρώ δεν μπορώ να τυπώσω τις φωτογραφίες σε μέγεθος τοιχογραφίας; Τι με νοιάζει που με το mp3 χάνονται κατά τη συμπίεση κάτι συχνότητες εκεί στα χαμηλά, τις οποίες δεν θα άκουγα ούτως ή άλλως, γιατί τη διαφορά μπορείς να την καταλάβεις μόνο αν έχεις το σούπερ ντούπερ χάι-εντ στερεοφωνικό συγκρότημα, ένα σπίτι με απόλυτη ηχομόνωση και αρκετό χρόνο για να ακούς μουσική χωρίς να κάνεις τίποτα άλλο;

Για μένα το ζουμί της λεγόμενης ψηφιακής επανάστασης είναι ακριβώς αυτό: η δυνατότητα που μας δίνει να γινόμαστε για λίγο παιδιά που παίζουν με τα παιχνίδια τους. Κι από τα παιχνίδια αυτά μπορεί να προκύψουν διαμαντάκια (μερικές φορές) ή ένα κάρο σκαρταδούρα (πιο συχνά), αλλά ποιος νοιάζεται; Σημασία έχει να το διασκεδάζεις.

Και στα πλαίσια της ίδιας διαδικασίας εγώ τώρα θα κάνω save τούτο δω το κείμενο, θα το ξαναδιαβάσω για τυχόν λάθη, θα βρω έναν τίτλο και κανα-δυο φωτογραφίες να το διακοσμήσω, και σε πέντε λεπτά θα το ανεβάσω... μάλλον όχι, τώρα που το διαβάζεις το έχω ήδη ανεβάσει :) Και το παιχνίδι συνεχίζεται...


.

10 σχόλια:

  1. Πόσο σας καταλαβαίνω!
    Το κακό όμως με την ψηφιακή φωτογραφία είναι ότι δε ψάχνουμε πιά τόσο το κάδρο μας -όσο την εποχή με τα 36αρια φιλμάκια- ούτε τις φωτομετρήσεις μας κάνουμε σωστά γιατί ξέρουμε ότι μπορούμε να διορθώσουμε τα πάντα ή σχεδόν τα πάντα με ένα πρόγραμμα του υπολογιστή μας. Και να 'σώσουμε' εικόνες που 'παλιά' θα ήταν για πέταμα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. κοίτα, είναι όπως τη βρισκει ο καθένας. Εσένα δε σε νοιάζουν αυτά που προσφέρει το φιλμ και το βινύλιο, σε νοιάζουν τα πολλαπλάσια που προσφέρουν τα ψηφιακά μέσα. Για κάποιον άλλο, ισχύει το αντίθετο.

    Το καλό είναι να σώζεται το φιλμ και το βινύλιο για όσους τη βρίσκουν με αυτά, αλλά να εξελίσσονται και τα ψηφιακά μέσα για τους υπόλοιπους, τους μη ρομαντικούς.
    Εγώ βρίσκω θετικά και στα δύο.

    Ας μην ξεχνάμε πάντως πως πριν το βινύλιο, είχαμε φωνόγραφο, τον οποίο μάλλον κάποιοι παππούδες νοσταλγούν (αν ζουν ακόμα), αλλά κανένας άνω των 65 δεν τον θυμάται πια. Έτσι θα γίνει και με το βινύλιο και με τα άλλα ρετρό, γιατί έτσι είναι η ζωή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. @Τσαλαπετεινός

    Πιστεύω ότι ο μερακλής ερασιτέχνης (όπως και ο σωστός επαγγελματίας) θα εξακολουθεί να κάνει σωστά αυτές τις διαδικασίες. Οι αυτοματισμοί και τα ηλεκτρονικά δεκανίκια, από την άλλη, βοηθούν εμάς τους αδαείς!

    @Κροτ

    Μα δεν αντιλέγω. Η διαφωνία μου είναι μόνο με όσους αντιμετωπίζουν με κάποια καταφρόνια τα ψηφιακά μέσα και τους χρήστες τους, όχι με όσους προτιμούν τα αναλογικά για ιδία χρήση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ο Τσαλαπετεινός λέει μία αλήθεια και η Κρότ την ενισχύει.
    Όμως για το μέσο χρήστη η ψηφιακή μηχανή είναι παράδεισος εφαρμογών.
    Οι αναλογικές, δυστυχώς, χάνονται ακριβώς εκεί που υπερτερούν ποιοτικά: στα μεγάλα φορμά και τους φακούς μεγάλου αριθμού διαφράγματος (δλδ. εξαιρετικά μικρού ανοίγματος). Ποιός μπορεί σήμερα να βρεί μηχανή με f64 και αρνητικό 20 ιντσών;
    Ωραίες φωτό, χασοδίκη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Τα καημένα τα δικόγραφα. Τα έφαγε η τεχνολογία. Χασοδίκα το νου σου. Η ευχαρίστηση μας υπονομεύει την εργασία και κατά συνέπεια το ΑΕΠ που θαλεγε και ο Παπαθανασίου!

    Το αποτέλεσμα σου τέλειο, δε λέω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Α, για τη φωτό να συμφωνήσω - ενέδωσα μετά από δέκα χρόνια και μια αποτυχημένη σχέση με μια μηχανή τσέπης. Αλλά για το mp3 (παρότι το χρησιμοποιώ κι εγώ - μεγάλη ευκολία στο αυτοκίνητο και στα ταξίδια) θα σου πω οτι η απόλαυση του καλού στερεοφωνικού στο σπίτι δεν συγκρίνεται με το συμπιεσμένο....

    Και παρότι το χρησιμοποιώ ελάχιστα πια, το βινύλιο είναι τόσο γλυκό...

    (ίσως φταίει η ηλικία, ίσως φταίει η σχέση με τη μουσική)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Προκόπη, εγώ να σου πω την αμαρτία μου, δεν καταλαβαίνω διαφορά (καλά, βινύλιο έχω να ακούσω πολύυυυυ καιρό). Ίσως φταίει το στερεοφωνικό, ίσως φταίει που σπάνια ακούω μουσική χωρίς να κάνω και κάτι άλλο (δυστυχώς...). Στο δε αυτοκίνητο έχω ακόμα κασετόφωνο!

    Σκύλε και Μέτοχε, μερσί. Μέτοχε, ποιος τον χ***ζει τον Παπαθανασίου ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. καλησπέρα χασοδίκη
    θα συμφωνήσω μαζί σου σε όλα και θα προσθέσω τα εξής:
    Είναι οικολογικότερο και φθηνότερο.
    Επίσης, όσοι έχουν το χούϊ του βινυλίου ή της παλιάς φωτογραφικής, μερικές φορές τείνουν να έχουν υπεροπτικό ύφος σα να σου λένε
    "Εγώ, εγώ τα ξέρω καλύτερα. Τι να μας πείς κι εσύ....", πράγμα που δεν είναι καθόλου ευχάριστο.

    Μόνο που πλέον δεν μπορείς να πιστέψεις τίποτα πια, αφού με τα εφέ και την επεξεργασία μπορεί ο καθένας να φτιάξει πλαστές εικόνες με απόλυτο ρεαλισμό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Αν και χαλαρά συνδεόμενο το παρόν θέμα, θέτω αυτό το σχόλιο προς ενημέρωση όσων δεν το γνωρίζουν ήδη.

    Αφορά την ψήφιση στο ευρωκοινοβούλιο ρυθμιστικού σχεδίου για το διαδίκτυο, που πραγματοποιήθηκε στις 06.05.2009.

    Για περισσότερες πληροφορίες από πιο κατηρτισμένους από τη γράφουσα στο θέμα, μπορείτε να βρείτε εδώ : http://omadeon.wordpress.com/2009/05/05/voting-in-eu-parliament-6-may-2009/

    Επίσης, μην παραλείψετε να δείτε πως ψήφισαν οι ευρωβουλευτές και ιδίως οι έλληνες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Αθηνόβιο, κι εμένα αυτό το ύφος αυθεντίας είναι που με εκνευρίζει μερικές φορές... Θυμάμαι πρόσφατα ένα συγκρότημα από Θεσσαλονίκη μεριά, ονόματα δε λέμε υπολήψεις δε θίγουμε, που έλεγαν ότι τα άλμπουμ τους τα βγάζουν ΜΟΝΟ σε βινύλιο γιατί ο ήχος είναι πιο ζεστός και τα τοιαύτα. Και μιλάμε για μπάντα με κοινό βασικά νεανικό, έτσι; Το οποίον μου κάνει μέγιστη ποζεριά, διότι σιγά μην δίνει δεκάρα ο εικοσάρης φαν για τη ζεστασιά του ήχου και σιγά που δεν θα τα κάνει mp3 να τα ακούει στο αιπόντ...

    ESKARINA, ευχαριστώ, μπαίνει στα προς μελέτη...

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Ενστάσεις και ισχυρισμοί
κατατίθενται μόνον εγγράφως
(Χασοδίκειος Πολιτική Δικονομία, άρθρον 228)