Καταπέλτες, κόλαφοι και άλλες ιστορίες

Ζαρντινιέρα απο χυτοσίδηρο με αντισκωριακή προστασία και σε μαύρο χρώμα.
Διατίθεται σε δύο διαμέτρους: Φ900 & Φ1350mm
Σφαίρες/βάσεις: βιδωτές. Πληροφορίες εδώ

Τα λέγαν δικηγορικοί σύλλογοι, τα λέγαν καθηγητές πανεπιστημίου, τα λέγαν σοβαροί αρθρογράφοι. Τα λέγαν και οι ίδιοι οι αστυνομικοί -εν πάση περιπτώσει, οι συνδικαλιστικοί φορείς τους. Τώρα τα λέει και ο Συνήγορος του Πολίτη, τα λέει και η Διεθνής Αμνηστία: αναρωτιέμαι, ποιος ακόμα πρέπει να μας το πει, για να συνειδητοποιήσουμε ότι η αστυνομία μας έχει πρόβλημα; (για την ακρίβεια: είναι πρόβλημα).

Βεβαίως, ένας ικανός σοφιστής μπορεί να ακυρώσει όλες τις παραπάνω φωνές: μπορεί να βγάλει τους συνδικαλιστές αστυνομικούς πρασινοφρουρούς, μπορεί να ισχυριστεί ότι ο Συνήγορος είναι μια διακοσμητική αρχή με θεσμική αποστολή να γκρινιάζει, και ότι η Διεθνής Αμνηστία είναι γνωστό άντρο μασόνων/εβραίων/γκέυ/κομμουνιστών/εξωγήινων που επιβουλεύονται το κλέος του έθνους μας (όπως όλες οι ΜΚΟ, λίγο πολύ...).

Μπορεί επίσης να σκάψει μια βαθιά τρύπα στην άμμο και να χώσει μέσα το κεφάλι του, οπότε ούτε βλέπει ούτε ακούει. Τακτική που εφαρμόζει με αξιοσημείωτη επιτυχία η κυβέρνηση.

Και για να συνδέσουμε αυτό το ποστ με το προηγούμενο, ας αναρωτηθούμε: πόσο ρεαλιστικό είναι να πιστεύει κανείς ότι μια αστυνομία που αποτυγχάνει παταγωδώς να εκπληρώσει την πιο βασική της υποχρέωση, που είναι ο σεβασμός στο Σύνταγμα, τους νόμους και τα κατοχυρωμένα δικαιώματα των πολιτών, μπορεί ωστόσο να είναι εξαιρετικά αποτελεσματική στην επιχειρησιακή αποστολή της (πρόληψη-καταστολή του εγκλήματος);

Λίγο δύσκολο δεν είναι να τα κάνεις διαρκώς μαντάρα σε έναν τομέα της δουλειάς σου, αλλά ταυτόχρονα να είσαι άψογος σε κάποιον άλλο;

Σκάρτο προσωπικό, κακή διοίκηση, ανεπαρκής εκπαίδευση, ανύπαρκτος πειθαρχικός έλεγχος: όλες αυτές είναι πιθανές αιτίες για τα χάλια της αστυνομίας μας, κάθε μία από μόνη της ή και όλες μαζί, ενδεχομένως και άλλες ακόμα. Δεν θα το μάθουμε αν η πολιτική ηγεσία δεν αποφασίσει να μελετήσει το πρόβλημα σε βάθος. Αλλά για να μελετήσεις ένα πρόβλημα, πρέπει πρώτα να αναγνωρίσεις ότι υπάρχει. Πράγμα που εν προκειμένω δεν συμβαίνει: ο μεν διευρυμένος υπουργός Προκόπης σφυρίζει αδιάφορα, ο δε αναπληρωτής Μαρκογιαννάκης τυγχάνει θερμός υποστηρικτής της λογικής "ντου και ξύλο".

Αν η αστυνομία τα κάνει θάλασσα για τους όποιους λόγους, το λογικό είναι να ψάξεις να βρεις τις αιτίες και να τις διορθώσεις. Όχι να αυξήσεις την αστυνόμευση -ώστε να γίνουν περισσότεροι οι αστυνομικοί που τα κάνουν θάλασσα-, αλλά να φροντίσεις ώστε το υπάρχον έμψυχο δυναμικό να κάνει σωστά τη δουλειά του. Στοιχειώδες δεν είναι; Ε, αντί γι' αυτό, η κυβέρνηση ασχολείται με τις κουκούλες και τη νεκρανάσταση της περιύβρισης αρχής.

Ας το ξαναπούμε: το πρόβλημα της δημόσιας τάξης στη χώρα μας, στο μέτρο που υπάρχει, είναι πρωτίστως πρόβλημα ποιότητας και όχι ποσότητας. Προφανώς και η λύση περνάει μέσα από την ποιοτική αναβάθμιση της αστυνόμευσης και όχι από την ποσοτική της αύξηση. Και προφανώς όσοι επιμένουν να ωρύονται για περισσότερη αστυνόμευση, κλείνοντας τα μάτια μπροστά στην ποιοτική παράμετρο του προβλήματος, θα έχουν τους λόγους τους: εμείς οι υπόλοιποι πάντως δεν βλέπω να έχουμε κανέναν λόγο να παριστάνουμε τη στρουθοκάμηλο. Ακόμα και σήμερα, μέρα που είναι...


.