Καθρεφτάκια και χαντρούλες

Τις τελευταίες μέρες έχω χάσει λίγο την επαφή με την επικαιρότητα, για διάφορους λόγους -εξ ου και η σιωπή στο μπλογκ. Δεν μου διέφυγε όμως η εικόνα της συνάντησης Καραμανλή-Ομπάμα στο Στρασβούργο, άλλωστε έπαιξε αρκετά στα δελτία ειδήσεων: στο κάτω κάτω της γραφής, πόσες ακόμα ευκαιρίες θα έχει ο πρωθυπουργός μιας κυβέρνησης που παραπατάει να τραβήξει επάνω του, έστω και από σπόντα, τα φλας των φωτογράφων;

Στα τηλεοπτικά πλάνα είδαμε τους δύο ηγέτες να ανταλλάσσουν διάφορες ευχάριστες και κομ-ιλ-φω κοινοτοπίες, τονίζοντας τους ιστορικούς δεσμούς μεταξύ των δύο χωρών μπλα μπλα μπλα, και πόσο εμπνεύστηκαν οι αμερικανοί επαναστάτες από τους αρχαίους ημών προγόνους, μα σας παρακαλώ, τι λέτε, κι εμάς οι δικοί μας επαναστάτες του εικοσιένα να δείτε πόσο εμπνεύστηκαν από τους δικούς σας, γιορ βέρι κάιντ μίστερ πρέζιντεντ, πληηζ, θενκ γιου.

Αυτό που μου έκανε εντύπωση ήταν η διαφορά στο ύφος μεταξύ Ομπάμα και Καταλληλότερου. Ο πρώτος μοστράριζε το κλασικό απαστράπτον χαμόγελο και την απαράμιλλη άνεση του καλού δημοσιοσχεσίτη, που ξέρει ότι έχει να κάνει μ' έναν μυστήριο και ολίγον μπαταξή πελάτη, στον οποίο επιβάλλεται να πεις και μια καλή κουβέντα ακόμα κι αν δεν την πολυ-εννοείς, αν μη τι άλλο χάριν καλών τρόπων βρε αδερφέ.

Ο δικός μας, από την άλλη, καμάρωνε σαν γύφτικο σκεπάρνι. Μ' ένα χαμόγελο ίσαμε τ' αυτιά, τον έβλεπες και σκεφτόσουν ότι μπορεί και νά 'χει κατουρηθεί από τη χαρά του. Κατανοητό, βέβαια: με τέτοια μαύρα χάλια εντός των τειχών, ακόμα και η λιγοστή -χολυγουντιανής εσάνς- λάμψη από το εξωτερικό, καλοδεχούμενη είναι και με το παραπάνω μάλιστα.

Βεβαίως, το καλό κλίμα, το τσάι και η συμπάθεια δεν εμπόδισαν τον σύμμαχο Ομπάμα να δηλώσει αργότερα πόσο ανυπομονεί να καλωσορίσει τη Μακεδονία (σκέτο) στους κόλπους του ΝΑΤΟ, δήλωση που ο δικός μας έκανε πως δεν άκουσε, δανειζόμενος για την περίσταση τα προσόντα του υπερυπουργού Σουφλιά.

Εν πάση περιπτώσει, είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα, που έλεγε και ο Ντίνος Ηλιόπουλος, και απόδειξη το σημερινό παραπολιτικό που διάβασα στην Ελευθεροτυπία: "Ο Κύπριος πρόεδρος υπενθύμισε στον νέο πλανητάρχη την προεκλογική δήλωσή του για αποχώρηση των τουρκικών στρατευμάτων από την Κύπρο. Αυτός χαμογέλασε και ο κ. Χριστόφιας ικανοποιήθηκε!".

Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν οι ευρωπαίοι κονκισταδόρες που μοίραζαν χαντρούλες και καθρεφτάκια στους ιθαγενείς της Αμερικής. Παρατηρώ ότι η καλή αυτή συνήθεια επιβιώνει ακόμα, μάλιστα έχει μεταφερθεί και στο πεδίο της εξωτερικής μας πολιτικής: αλλά με αντίθετη φορά.


.