Τριήμερο

* Σάββατο μεσημέρι στην Εθνική, λίγα χιλιόμετρα πριν από τα διόδια της Ελευσίνας αρχίζει το μποτιλιάρισμα. Μισή ώρα πρώτη-νεκρό, πιάνεται ο αστράγαλος. Πάλι την πάτησα σαν μαλάκας, πάλι θα ξαναπώ το χιλιοειπωμένο "δεν ξαναφεύγω τριήμερο, αφού κάθε φορά την πατάω, πού πάμε όλοι σαν τα ζωντόβολα" και λοιπά. Πάλι θα το ξεχασω την επόμενη φορά...

* Απόγευμα στο Ναύπλιο. Κάνουμε βόλτα στα στενά γύρω από τις απανωτές πλατείες. Δεν λέω, ωραία τα στενά, ωραία και τα σπίτια με τα ξύλινα πατζούρια και τα μικρά μπαλκονάκια και οι ταμπέλες των καταστημάτων οι ζωγραφισμένες στο χέρι, ωραία όλα, αλλά αυτό το "γραφικό Ναύπλιο" σα νά 'χει ξεχειλώσει λιγουλάκι: πολλά μαγαζάκια που πουλάνε απροσδιόριστα σουβενίρ-μπιχλιμπίδια αμφιβόλου χρησιμότητας, πολλά ταβερνάκια με "σπιτική" κουζίνα όπως-Πλάκα αλλά χωρίς τσολιάδες και syrtaki dance, πολλά κομπολόγια...

* Παραλία Ναυπλίου, βράδυ, μέγκα-καφετέριες η μία δίπλα στην άλλη, ένα αδιάκοπο ντάμπα-ντούμπα σε χτυπάει στο στομάχι. Ούτε που καταλαβαίνεις τι ακούς και από πού το ακούς. Γιατί ρε παιδιά;

* Ευτυχώς το ξενοδοχείο είναι λίγο μακριά από το σαματά. Κοιμόμαστε τις ώρες που μας λείπουν από την Αθήνα -και κάτι παραπάνω.

* Μας λένε για το γλέντι της Καθαρής Δευτέρας στο Ληγουριό, ότι έχει αλευρομουτζουρώματα και τρελό κέφι, να πάμε. Αλλάζουμε διαδρομή λοιπόν στην επιστροφή και πάμε. Και κάνουμε μια βόλτα, βλέπουμε τα άρματα που ετοιμάζονται για την παρέλαση και τον κόσμο στους δρόμους. Αλλά κι εδώ, ναι, ακόμα και στο Ληγουριό, έχει φτάσει η μόδα των ντεσιμπέλ και τα τσαμπιά των ηχείων κρεμασμένα σε γερανούς κοπανάνε στη διαπασών ψευτοβραζιλιάνικα ψευτοαποκριάτικα ρεμίξ. "Σάμπαααα", "Μπρασίλ", τι λε ρε παιδί μου, πολύ παραδοσιακό το γλέντι, Ληγου-Ρίο ντε Τζανέιρο ένα πράμα. Παίρνουμε δρόμο άρον άρον.

* Μια που την κάναμε την παράκαμψη, λέμε να το πάμε μέχρι τέλος. Παίρνουμε το δρόμο της Παλιάς Επιδαύρου, ωραία διαδρομή όλο στροφιλίκια. Πιάνουμε άκρη να προσπερνάνε οι βιαστικοί. Και μετά παίρνουμε την παλιά εθνική, από Κόρινθο για Αθήνα. Περνάμε τον Ισθμό από την παλιά τη γέφυρα και την Κακιά Σκάλα από τον φιδογυριστό δρόμο που κρέμεται πάνω από τη θάλασσα. Έχουμε αφήσει την ΕΡΑ να παίζει στο ραδιόφωνο και τραγουδάμε, "εις τον αφρό-εις τον αφρό της θάλασσαααααας...".

* Πιο πολλά αυτοκίνητα φεύγουν από Αθήνα παρά γυρίζουν. Το απόγευμα όλοι αυτοί θα κάνουν χιλιόμετρα ουρές στην Εθνική. Εμείς τη γλιτώσαμε αυτή τη φορά, λέμε.

* Ησυχία στη γειτονιά, βρίσκω εύκολα να παρκάρω είκοσι μέτρα από το σπίτι. Σαν δεκαπενταύγουστος.

* Εντάξει, τελικά δεν περάσαμε κι άσχημα.


.