Περίπου 2.000.000 στρέμματα 100.000 καταπατημένων εκτάσεων του Δημοσίου προβλέπεται να αποδοθούν στους αυθαιρέτους κατόχους τους, με νομοσχέδιο που σχεδιάζει να καταθέσει στη Βουλή το υπουργείο Οικονομίας και Οικονομικών εντός του τρέχοντος έτους. Εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες θα αποκτήσουν το δικαίωμα να εξαγοράσουν από το κράτος τις εδαφικές εκτάσεις που καταπάτησαν έναντι τιμημάτων τα οποία θα υπολογίζονται με βάση τις αντικειμενικές αξίες των ακινήτων και με έκπτωση 0,25% για κάθε έτος κατοχής πριν από την 31η-12-2008.
Είναι γεγονός πως όταν η περιφρόνηση απέναντι στο νόμο γίνεται μαζική, τότε η επιβολή της νομιμότητας γίνεται εξαιρετικά δύσκολη υπόθεση. Εκατό χιλιάδες καταπατημένες εκτάσεις σημαίνει ότι πρέπει να εκδοθούν και να εκτελεστούν εκατό χιλιάδες πρωτόκολλα διοικητικής αποβολής, που σημαίνει να ανοίξουν πιθανόν εκατό χιλιάδες δίκες, από αυτές που κρατάνε χρόνια ολόκληρα, και ζήσε Μάη μου να φας τριφύλλι. Οπότε, κάποιος λαμπρός εγκέφαλος του Υπουργείου Οικονομίας σκέφτηκε να τις βγάλει στο σφυρί, για να τακτοποιηθούν οι αναξιοπαθούντες καταπατητές και να βγάλει και το ντοβλέτι κανέναν παρά.
Δεν σκέφτηκε όμως μερικές άλλες λεπτομέρειες. Όπως:
α) Ότι με αυτόν τον τρόπο απευθύνει ένα ξεκάθαρο μήνυμα "είσαι μαλάκας" στον πολίτη που δεν σκέφτηκε να καταπατήσει δημόσια γη για να βάλει ένα κεραμίδι πάνω από το κεφάλι του, παρά φεσώθηκε στις τράπεζες, δανείστηκε, πούλησε τα αμπελάκια του παππού του, πλήρωσε φόρο μεταβίβασης, έξοδα συμβολαίου, τέλη μεταγραφής, κοινώς ξεπαραδιάστηκε για να αποκτήσει στέγη. Και βέβαια τώρα θα αυτοφασκελώνεται βλέποντας να δικαιώνεται ο καταπατητής, και βέβαια αν αύριο του δοθεί η ευκαιρία θα γίνει και ο ίδιος καταπατητής: όταν το Κράτος από μόνο του φροντίζει να εδραιωθεί η αίσθηση, ποια αίσθηση, η βεβαιότητα της ανομίας στην κοινωνία, τότε χαιρετίσματα. Σήμερα διαολιζόμαστε όταν διαπιστώνουμε ότι ο νόμος δεν είναι ίδιος για όλους και οι ευνοημένοι είναι τίποτα περίεργοι καλόγεροι, τίποτα υπουργοί και βουλευτές. Φανταστείτε τι θα γίνει αύριο, όταν ο ευνοημένος θα είναι ο γείτονας της διπλανής πόρτας -κι εμείς μονίμως τα κορόιδα.
β) Ότι αυτή η νομιμοποίηση των καταπατητών ανοίγει τον δρόμο στην επόμενη γενιά καταπατήσεων, όπως ακριβώς έχει γίνει πολλάκις με τα αυθαίρετα. Όσο οι περιστάσεις που ευνοούν τις καταπατήσεις δεν αίρονται, όσο το κτηματολόγιο μένει ανολοκλήρωτο, όσο ο χωροταξικός σχεδιασμός μένει στα συρτάρια, όσο το Δημόσιο δεν ξέρει καλά-καλά ποια είναι η περιουσία του, είναι μαθηματικά βέβαιο ότι την πρώτη γενιά των καταπατητών θα την ακολουθήσει η δεύτερη, η τρίτη και πάει λέγοντας. Χώρια που στρώνεται το χαλί και στους καλοθελητές εμπρηστές του καλοκαιριού, αφού τα δάση κατά κανόνα είναι δημόσιες εκτάσεις και σαφώς πιο εύκολα καταπατούνται καμμένα παρά άκαυτα.
γ) Ότι ακόμα και σαν εισπρακτικό μέτρο κατά πάσα πιθανότητα θα αποτύχει. Η εικασία ότι οι χιλιάδες καταπατητές περιμένουν μόνο μια ευκαιρία για να γίνουν νόμιμοι πληρώνοντας μπιρ-παρά είναι αβάσιμη. Όταν ένα Κράτος, έστω αυτό το ξεφτιλισμένο το ελληνικό, παραδέχεται ανοιχτά ότι δεν μπορεί να επιβάλει τη νομιμότητα και παζαρεύει με αυτούς που το κλέβουν, τότε οι τελευταίοι βρίσκονται σε θέση ισχύος. Γιατί να τρέξουν να πληρώσουν; Μήπως έρθει το Δημόσιο και τους διώξει από τα καταπατημένα; Μα αν μπορούσε, αν ήθελε, θα το είχε κάνει τόσα χρόνια. Κανείς δεν παίρνει στα σοβαρά ένα Κράτος που παζαρεύει με τον κλέφτη -απόδειξη οι τελευταίες "ρυθμίσεις" ληξιπροθέσμων χρεών, που δεν απέδωσαν τα αναμενόμενα, οι διατάξεις για τον "επαναπατρισμό" κεφαλαίων (λέγεται και ξέπλυμα στην πιάτσα) που επίσης δεν συγκίνησαν, και πάει λέγοντας και κλαίγοντας.
Για να δέσει το γλυκό, προβλέπονται και ειδικές εκπτώσεις (!) για όσους έχουν χτίσει στα καταπατημένα πρώτη κατοικία, για ανάπηρους και πολύτεκνους. Κοινωνική πολιτική δια της κλεψιάς δηλαδή: αφού το Κράτος δεν μπορεί να ενισχύσει όπως πρέπει, με επιδόματα, με προγράμματα απασχόλησης, κοινωνικής υποστήριξης, επιδότησης στέγης και ενοικίου, κάνει τα στραβά μάτια στους κλέφτες. Ωραία πράγματα.
Εύκολα κάνω κριτική, θα μου πείτε. Ποιος μπορεί να επιβάλει τη νομιμότητα στην προκειμένη περίπτωση; Ποιος μπορεί να αναλάβει το δεδομένο πολιτικό κόστος; Και μήπως δεν φταίνε οι προηγούμενες κυβερνήσεις γι' αυτήν την κατάσταση, μήπως ξαφνικά καταπατήθηκαν δύο εκατομμύρια στρέμματα επί Νέας Διακυβέρνησης;
Όχι, προφανώς. Αλλά από την άλλη, αυτή η περίφημη συναίνεση που ζητιανεύει εσχάτως ο Καταλληλότερος, γιατί άραγε δεν μπορεί να ζητηθεί για τέτοιες περιπτώσεις; Γιατί δεν μπορούν τα κόμματα να μοιραστούν το πολιτικό κόστος κόβοντας μαχαίρι, με συνεννόηση μεταξύ τους, αυτή την άρρωστη κατάσταση μαζικής παρανομίας;
Απλή η απάντηση: γιατί δεν θέλουν. Γιατί και οι καταπατητές ψηφοφόροι είναι, και οι εμπρηστές, και οι αυθαιρετούχοι, και μια τέτοια εξυπηρέτηση στην κατάλληλη στιγμή μπορεί να φέρει ψηφαλάκια που πάντα χρειάζονται. Και κανένα κόμμα, δυστυχώς, δεν θέλει να χάσει την ευχέρεια για τέτοιες εξυπηρετήσεις.
Το μεγάλο πλιάτσικο της Ελλάδας συνεχίζεται με αμείωτους ρυθμούς -και τα μοντέρνα ονόματά του είναι "τακτοποίηση", "ρύθμιση", "νομιμοποίηση". Αν μπορούσαν, οι λέξεις θα κοκκίνιζαν από την ντροπή τους...
.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Πόσο μεγάλο δίκιο έχεις..αλλά δυστυχώς μένουμε στις διαπιστώσεις.Η καφρίλα σε όλο της το μεγαλείο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌπως είπε ένας παλιός, "στην Ελλάδα ουδείς ζημιώθηκε ποτέ από την παρανομία". Τι κρίμα γι' αυτόν τον τόπο...
ΑπάντησηΔιαγραφήμύρισαν εκλογές...ή μάλλον βρόμισαν.
ΑπάντησηΔιαγραφήεκλογές θα γίνουν μετά τις μεταρυθμίσεις στο ασφαλιστικό-εργασιακό( πχ εβδομάδα 4 ημερών) και αφού έχει αποταμιεύσει τα απαραίτητα για τη διαβίωση των δισέγγονων του το κάθε στέλεχους της κυβέρνησης.
ΑπάντησηΔιαγραφήόσο για τα αυθαίρετα, μαζί με το νέο νόμο για τη δόμηση στις παραλίες, θα ξεπαστρέψουν ότι έμεινε απο την ελληνική φύση.
Δεν είναι κάτι καινούργιο. Η ρύθμιση χρεών προς τις κρατικές τράπεζες και οφειλών προς την εφορία και τα ασφαλιστικά ταμεία χρονολογείται τουλάχιστον από τη μεταπολίτευση και εντεύθεν. Αυτό οδήγησε σε μπαταξίδικη συμπεριφορά γενικά όλους τους επιχειρηματίες και ειδικότερα όσο πιο μεγάλος επιχειρηματίας τόσο πιο μπαταξής.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ επέκταση σε όλους τους τομείς του δημοσίου βίου ήταν αναμενόμενη. Απλώς οι πολιτικοί ταγοί μας καραδοκούσαν για την κατάλληλη ευκαιρία-δικαιολογία.
Βλέπω, ότι η φώτο του ΕΤ απεικονίζει κάτι σπίτια σε δάσος, για να κατασκευάσει την εντύπωση, ότι η ρύθμιση αφορά τις δασικές εκτάσεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ/Η athinovio κάνει λόγο για ξεπάστρεμα της Ελληνικής φύσης.
Όμως, στο άρθρο του ΕΤ αναφέρεται, ότι η ρύθμιση αφορά εκτάσεις που υπάγονται στην αρμοδιότητα του υπουργείου Οικονομίας (=μη δασικές) και όχι του Υπ. Αγροτικής Αν.+Τρ. (=δασικές). Σημαντική διευκρίνιση, που θα άρμοζε στον τίτλο κι όχι στα ψιλά.
Ως γνωστό, οι ιδιοκτησιακές διαφορές, ακόμα κι αν αφορούν το δημόσιο, αποτελούν διαφορές ιδιωτικού δικαίου και ρυθμίζονται από τον Αστικό Κώδικα.
Το πλεονέκτημα του δημοσίου σε σχέση με τους ιδιώτες είναι, ότι δεν μπορείς να αποκτήσεις εμπράγματο δικαίωμα έναντι του δημοσίου με χρησικτησία.
Ωστόσο το δημόσιο έχει το δικαίωμα να παραιτηθεί από την ευνοϊκή γι’ αυτό μεταχείριση και να υπαχθεί στις διατάξεις του κοινού δικαίου, όπως γίνεται εν προκειμένω.
Οι λόγοι που οδηγούν στη ρύθμιση αυτοί είναι προφανείς: ψηφοθηρία & εισπρακτική. Αλλά ακόμα κι έτσι, υπάρχει κάποιο κοινωνικό-οικονομικό αντιστάθμισμα.
Αλλιώς, να επαναστατήσουμε και για όλους του ιδιώτες, που έχουν χάσεις τις εκτάσεις τους από καταπατήσεις άλλων ιδιωτών λόγω παρόδου 20ετίας.
@Αγησίας
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχεις δίκιο ότι δεν είναι καινούργιο φαινόμενο, η διαφορά είναι ότι τώρα πάμε σε ακόμα πιο γενικευμένη εφαρμογή από άλλες φορές.
@Κουκοδήμος
Κάτσε βρε Αντώνη, έτσι όπως το παρουσιάζεις είναι λες και το Δημόσιο αποκαθιστά μια αδικία, παραιτούμενο από νόμιμα δικαιώματα που καταχρηστικά κατέχει! Αν θα έπρεπε να υπάρχει ο θεσμός της χρησικτησίας γενικά και κατά του Δημοσίου ειδικότερα είναι μια συζήτηση, αλλά όχι *αυτή* η συζήτηση. Αυτή η ad hoc παραίτηση του Δημοσίου από τα προνόμιά του, όπως την περιγράφεις, δεν δημιουργεί ζητήματα ισότητας των πολιτών απέναντι στον νόμο; Αν εγώ αύριο καταλάβω ένα δημόσιο ακίνητο, θεμελιώνω αξίωση -και θα μπορώ σε 20 χρόνια να απαιτήσω ανάλογη αντιμετώπιση, αφού θα υπάρχει προηγούμενο;
Και ποιο είναι το οικονομικό-κοινωνικό αντιστάθμισμα; Ότι κάποιες χιλιάδες έξυπνοι καλούνται να αποκτήσουν ακίνητα κοψοχρονιά, στην υγεία των κορόιδων; Ή ότι δίνεται κίνητρο και παράδειγμα στις επόμενες γενιές καταπατητών;
Όσο για τα δικαιώματα των ιδιωτών, ξαναλέω: αν οι διατάξεις περί χρησικτησίας δεν μας κάνουν πια (που σαν άποψη δεν με βρίσκει και τόσο αντίθετο), να τις καταργήσουμε. Αλλά δεν θα σηκώσω παντιέρα για τα δικαιώματα ιδιωτών που τυχόν καταπατήθηκαν, στο κάτω κάτω δεν με αφορά. Για τα δικαιώματα του Δημοσίου μας αφορά όλους, γιατί η περιουσία του Δημοσίου, και η ιδιωτική ακόμα, είναι δική μας.
Ό,τι ελαφρά τη καρδία ευαγγελίζεται το ελληνικό κράτος με τρομάζει και για έναν λόγο ακόμα: η νομιμοποίηση των αυθαιρέτων πηγάζει, εκτός από το μικρονοϊκό πρόσκαιρο όφελος, από την αντίληψη ότι οι άνθρωποι έχουν δικαίωμα να χτίσουν. Δεν είναι δα και εγκλημα να θες ένα σπιτάκι, ακόμα και αν καταπατάς δασικες εκτάσεις, οι οποίες μάλλον πρόβλημα στην ανοικοδόμηση θεωρουνται, παρά περιβαλλοντική αξία από την οποία εξαρτώμαστε όλοι. Δυστυχώς, τις συνέπειες θα τις πληρώσουμε όλοι, και όχι μόνο οι τέως καταπατητές, οσονούπω κύριοι της περιουσίας τους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάντως να επισημάνουμε ότι η περίπτωση που αναφέρεται στο ποστ αφορά νομιμοποίηση καταπατητών και όχι αυθαιρετούχων, και δεν αφορά δασικές εκτάσεις -όπως σωστά επισήμανε πιο πάνω ο Αντώνης.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτά θα γίνουν με άλλο νομοσχέδιο :(
Δε μιλώ για αποκατάσταση αδικίας, τη στιγμή μάλιστα που η πρώτη άδικη πράξη είναι η ίδια η καταπάτηση. Ούτε θεωρώ εσφαλμένη την απαγόρευση χρησικτησίας κατά του δημοσίου.
ΑπάντησηΔιαγραφή"Αδικία" είναι εξάλλου ένας όρος, που δεν αρμόζει για να περιγράψει ένα μαζικό -κοινωνικό φαινόμενο-πρακτική, που τα αίτια αυτού αναζητούνται πολύ βαθύτερα, από την απλή επιβουλή της ξένης περιουσίας.
Θέλω να πω, ότι υπάρχει από πίσω μια κοινωνική αναγκαιότητα, όχι πρόσφατη αλλά μακρόχρονη, η οποία αφ' ενός εκφράστηκε με λάθος τρόπο (=καταπατήσεις, αυθαίρετα), αφ' εταίρου το δημόσιο απέτυχε να τη σταματήσει εγκαίρως. Με αποτέλεσμα να παγιωθούν καταστάσεις, που στηρίζονται στο λεγόμενο "δικαίωμα από παρέλευση εύλογου χρόνου", το οποίο -και αυτό- προστατεύεται από το Σύνταγμα.
Τι θα γίνει λοιπόν; Δεν πρέπει κάποια μέρα να τακτοποιηθούν αυτές οι εκκρεμότητες, για τις οποίες φέρουν μερίδιο ευθύνης και οι δύο πλευρές;
Σημειωτέον, ότι δε γίνεται λόγος για όψιμους καταπατητές, αλλά 2ης ή 3ης γενιάς, που έχουν αγοράσει τις εκτάσεις από τους αρχικούς καταπατητές, έχουν συμβόλαια, έχουν υποβληθεί στη φορολόγηση κλπ. Δεν είναι δηλ. οι "εξυπνάκηδες" αλλά στην ουσία τα κορόιδα, που πιάστηκαν αδιάβαστοι και τώρα τραβιούνται.
Η εν λόγω ad hoc ρύθμιση ασφαλώς δεν θα ήταν η ορθή λύση και πράγματι αποτελεί διακριτική μεταχείριση. Είναι επίσης πιθανό να σταματήσει στο ΣΤΕ. Υπό τις παρούσες συνθήκες όμως δε βλέπω πρόσφορες εναλλακτικές. Ακόμα κι αν το δημόσιο απλώς τα "έπαιρνε πίσω", θα δημιουργούταν εις βάρος του υποχρέωση για αποζημίωση, εξαιτίας των διοικητικών παραλήψεων, που έγιναν πρόσφορο έδαφος για να ευδοκιμεί τόσα χρόνια αυτή η κατάσταση.
ΥΓ: ορίστε και η λεκτική επαλήθευση που μου ζητήθηκε: "gamismst". Gamisemasta δηλαδή!
ΔΕΔΟΜΕΝΑ
ΑπάντησηΔιαγραφή1. Δεν χωρεί χρησικτησία κατά και εις βάρος του Ελληνικού Δημοσίου.
2. Το Ελληνικό Δημόσιο αναγνωρίζει τη χρησικτησία εις βάρος του, άλλως παραιτείται από τα δικαιώματα του και παραχωρεί τίτλους ιδιοκτησίας για ακίνητο που είναι δημόσιο, δηλαδή ανήκει σε όλους.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ
Ναι, ήρθε η ώρα να αρχίσω τα ληγμένα!
Χασοδίκη μου,
ΑπάντησηΔιαγραφήη παροιμία "Άρπαξε να φας και κλέψε να χεις" βρίσκει την πλήρη δικαίωση της!!!!! Και δεν είναι η πρώτη φορά. Κτίσε αυθαίρετο και σε λίγα χρόνια θα νομιμοποιηθεί. Κάνε φορολογικές παραβάσεις και σε λίγο θα βγει μια Υ.Α., ένας νόμος που θα σου δίνει το δικαίωμα να πληρώσεις λίγα και να καθαρίσεις. Και άσε τους βλάκες να είναι νομοταγείς και να πληρώνουν. Αχ γιατί εγώ να είμαι μονίμως στους τελευταίους????
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίδες πως αντιμετωπίστηκε το θέμα με τις "παραδοσιακές πελάδες", τις αυθαίρετες δηλαδή εξοχικές κατοικίες στον κατά τ'άλλα διεθνώς προστατευόμενο υγρότοπο του Μεσολογγίου; Όλοι την έπεσαν στον Περιφερειάρχη που είχε την "αναλγησία" να πάει να ρίξει τις αποθήκες (ντεμέκ) των φτωχών ψαράδων της λιμνοθάλασσας. Πολλοί μάλιστα μίλησαν για οικολογικές παρωπίδες και οικοφασισμό που έρχεται σε αντίθεση με τον παραδοσιακό (λέμε τώρα) χαρακτήρα της ψαράδικης ζωής στο ηρωϊκό Μεσολόγγι...
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια όποιον όμως έχει πάει από κει, μόνο για ψαράδικες καλύβες δεν μιλάμε, ούτε και για λίγα κτίσματα. Όμως, η αυθαιρετάρα έχει γίνει λαϊκό κεκτημένο. Και αν δεν μπορεί ο περιφερειάρχης που προσωρινά τον σταμάτησε το δικαστήριο, να κατεδαφίσει στο Μεσολόγγι, βάλε με τον νου σου τι γίνεται ή μάλλον τι δεν πρόκειται ποτέ να γίνει εις τας Πεντέλας και τας λοιπάς περί την Αθήνα εξοχάς...
οπότε μιλάμε για ξεπάστρεμα της ελληνικής φύσης και μη μου κάνετε παιχνίδι με τις λέξεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήκαταπατητής, αυθαιρετούχος, και δασικές εκτάσεις.....
όλοι ξέρουμε πόσο εύκολα χαρακτηρίζονται και αποχαρακτηρίζονται οι περιοχές
@athinovio
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλά βρε, μη μας δείρεις :)
Είπαμε, σε αυτό το ποστ βρίζουμε για τα καταπατημένα *σκέτο*. Για τα καταπατημένα-πρώην δασικά-αποχαρακτηρισμένα-οικοπεδοποιημένα θα βρίσουμε σε άλλο ποστ (με αφορμή άλλο νομοσχέδιο).
@Μερόπη
Αν περάσει το νομοσχέδιο, προτείνω να βρούμε μια ωραία έκταση όπου μας αρέσει (κατά προτίμηση παραθαλάσσια) και να την καταλάβουμε ως "εξωραϊστικός όμιλος χασοδίκης και φίλοι". Σε είκοσι χρονάκια θα πάμε να ζητήσουμε τίτλους ιδιοκτησίας και θα σηκώσουμε κάτι... αναψυκτήρια μούρλια!
@Κουκοδήμος
Λες το blogger να ζητάει λεκτική επαλήθευση ανάλογα με το περιεχόμενο του ποστ;;;
Καλή εβδομάδα σε όλους