Berlin spots: Kunsthaus Tacheles

Πού: Στο Βερολίνο, στο κέντρο (Mitte), δύο βήματα από τον σταθμό του μετρό (U-bahn) Oranienburger Tor.

Tacheles, προαύλιο

Τι: Ένα πολυόροφο κτίριο των αρχών του 21ου αιώνα, που αρχικά χρησιμοποιήθηκε σαν εμπορικό κέντρο, αργότερα σαν χώρος εκθέσεων της AEG, γραφεία των Ναζί (και φυλακή για Γάλλους αιχμαλώτους πολέμου) και πάει λέγοντας, ώσπου κάποια στιγμή στα 1980 αποφασίστηκε η κατεδάφισή του. Η οποία ξεκίνησε, έμεινε στη μέση και προγραμματίστηκε να ολοκληρωθεί τον Απρίλιο του 1990. Δύο μήνες νωρίτερα, όμως, μια πολυεθνική ομάδα καλλιτεχνών κατέλαβε το κτίριο και το μετέτρεψε σε χώρο τέχνης, κατορθώνοντας τελικά να κηρυχτεί διατηρητέο. Σήμερα στεγάζει διάφορα ατελιέ καλλιτεχνών, κυρίως εικαστικών, μαγαζάκια, αίθουσα σινεμά και κλαμπ.

Κλιμακοστάσιο

Γιατί: Στον ακάλυπτο χώρο του οικοπέδου φιλοξενούνται διάφορα έργα, γλυπτικής να το πω; installation να το πω; τέλος πάντων, κατασκευασμένα ως επί το πλείστον από βαριά μέταλλα. Το εσωτερικό είναι όλο καλυμμένο από γκράφιτι, από την είσοδο μέχρι το ταβάνι του τελευταίου πατώματος. Νεαρόκοσμος μπαινοβγαίνει συνέχεια χαζεύοντας (και ενίοτε αγοράζοντας) από αφίσες, πίνακες και μπλουζάκια ζωγραφισμένα στο χέρι, μέχρι σουρεαλιστικές κατασκευές από παλιές τηλεοράσεις, καλαμάκια και κουτάκια μπύρας.

Πού πας χελωνίτσα;

Για να πω τη μαύρη αλήθεια μου, το όλο σκηνικό μου φάνηκε λιγάκι σαν τουριστοπαγίδα για οπαδούς της εναλλακτικής κουλτούρας, ου μην αλλά και της δήθεν εναλλακτικής. Ας πούμε, αν και θα δεις το σύνθημα "Kultur kann mann nicht kaufen" ("δεν μπορείς να αγοράσεις κουλτούρα"), οι ένοικοι δεν δείχνουν να έχουν πρόβλημα να την πουλάνε... Επίσης μου φάνηκε να κουβαλάει και ένα χίπικο πνεύμα, λιγουλάκι μπαγιάτικο πια στις μέρες μας. Ωστόσο αξίζει τον κόπο μια επίσκεψη, αφ' ενός για να μυρίσει κανείς την ατμόσφαιρα του χώρου, αφ' ετέρου γιατί τα γκράφιτι στους τοίχους και αρκετά από τα εκθέματα είναι όντως πρωτότυπα και φτιαγμένα με φαντασία και μεράκι.

Kultur kann mann nicht kaufen (?)

Η επίσκεψη μπορεί να γίνει κομπλέ με αφεψήματα στο Cafe Zapata που στεγάζεται στο ισόγειο (και όπου ναι, επιτρέπεται το κάπνισμα! επιτέλους), στο οποίο θα βρείτε ωραιότατη ζεστή σοκολάτα, δωρεάν ίντερνετ (σε κάτι υπολογιστές του προπερασμένου αιώνα, όπου τα πλήκτρα θέλουν κοπάνημα με σφυρί για να δουλέψουν) και διάφορα live τα βράδυα. Επίσης να ξέρετε ότι θα πληρώσετε μια εγγύηση για τα... ποτήρια (!), ένα ευρώ το κομμάτι, την οποία σας επιστρέφει ο μπάρμαν μόλις του τα επιστρέψετε κι εσείς.

Cafe Zapata

Επιπλέον, σχεδόν απέναντι από το κτίριο υπάρχει ένα ινδικό εστιατόριο της αλυσίδας Amrit. Προσπερνώντας την ελαφρώς (ή βαρέως) κιτς διακόσμηση, θα βρείτε νόστιμο ινδικό φαγητό σε λογικές τιμές και σε μερίδες που σε φτάνουν σε σημείο σκασμού (και πιστέψτε με, το έπαθα κι εγώ που σπανίως παθαίνω τέτοια πράγματα). Μπορείτε να ζητήσετε το περίσσευμα να σας το πακετάρουν για το σπίτι (χωρίς ντροπές, το κάνουν και οι ντόπιοι). Must η κοτόσουπα (καμία σχέση με τη δικιά μας, αλλά νοστιμότατη και πολύ τονωτική για το κρύο), ένα ψωμί που το λένε batura και είναι σαν τηγανόψωμο, αλλά πολλή προσοχή με την παραγγελία: όταν λένε "spicy", το καραεννοούν (μπουκιά και ένα λίτρο νερό) -επίσης θέλουν προσοχή κάτι ξερές πιτούλες που σου σερβίρουν μόλις κάτσεις, σαν ορεκτικό, οι οποίες περιλαμβάνουν ολόκληρους κόκκους καυτερό πιπέρι και είναι σαν να κατάπιες μπαρούτι.

Tacheles graffiti

Στο κλαμπ του τετάρτου (αν θυμάμαι καλά) ορόφου του Tacheles έλαβε χώρα και ένα μαραθώνιο πάρτυ για τον ερχομό του 2009, που ξεκίνησε το απόγευμα της παραμονής της πρωτοχρονιάς και τράβηξε μέχρι το πρωί της 2ης Ιανουαρίου. Από εκεί όμως δεν έχω να μεταφέρω εντυπώσεις, γιατί είχε πολύ ντάμπα-ντούμπα και το αποφύγαμε.

Magic bus

Περισσότερα εδώ κι εδώ, και φωτογραφίες εδώ.


.