Την προσφυγή της Marfin Investment Group (MIG) στη δικαιοσύνη κατά του προέδρου του ΣΥΝ κ. Αλέξη Τσίπρα και του τηλεοπτικού σταθμού Star Channel με στόχο "την αποκατάσταση της τιμής και της αξιοπρέπειας της MIG και των 52.000 εργαζομένων της" για δυσφήμηση σχετικά με τον ΟΤΕ, ανακοίνωσε την Πέμπτη ο αντιπρόεδρος της εταιρίας Ανδρέας Βγενόπουλος σε συνέντευξη Τύπου.
Κατά πρώτον, η MIG είναι όμιλος επιχειρήσεων με αφεντικά και υπαλλήλους. Οι δεύτεροι δεν εκλέγουν τους πρώτους, κατά συνέπεια οι πρώτοι δεν νομιμοποιούνται να παριστάνουν τους εκπροσώπους των δεύτερων. Αν θίγεται η τιμή και η αξιοπρέπεια των 52.000 εργαζομένων ας το αποφασίσουν οι ίδιοι, δεν χρειάζεται κανένας κύριος Βγενόπουλος να τους κάνει τον μπαμπά.
Κατά δεύτερον, θα είχε ενδιαφέρον να μάθουμε αν η ευαισθησία του κ. Βγενόπουλου για την τιμή και την αξιοπρέπεια των εργαζομένων επεκτείνεται και σε άλλα θέματα, όπως, λέμε τώρα ένα τυχαίο παράδειγμα, οι αποδοχές τους ή τα συνδικαλιστικά τους δικαιώματα.
Σε κάθε περίπτωση, στο πρόσωπο του κ. Τσίπρα στοχεύουμε να δικασθούν ηθικά και όλοι αυτοί που σήμερα καλύπτονται από τη βουλευτική ασυλία.
Κατά τρίτον, η βουλευτική ασυλία εμποδίζει μόνο την ποινική δίωξη -και αυτό όχι απαραίτητα, το κρίνει κατά περίπτωση η Βουλή, αλλά φαίνεται ότι ο κ. Βγενόπουλος έχει και μαντικές ικανότητες και προκατέβαλε την απόφαση της Βουλής. Αγωγές πάντως μπορούσε να ασκήσει και εναντίον βουλευτών -εκεί δεν υπάρχει ασυλία.
Αν λοιπόν έχεις ηθικό θέμα, στρέφεσαι και κατά των βουλευτών και φέρνεις τη Βουλή προ των ευθυνών της: να άρει την ασυλία ώστε να λάμψει η αλήθεια στα δικαστήρια, ή να κρυφτεί πίσω από αυτήν, οπότε δικαιούσαι πια να βγεις και να φωνάζεις.
Αν έχεις ηθικό θέμα, ζητάς μια συμβολική αποζημίωση -ένα ευρώ, ας πούμε, όχι ένα εκατομμύριο. Εφόσον ζητάς ένα εκατομμύριο, το θέμα παύει να είναι μόνο ηθικό. Γίνεται στοχευμένη προσπάθεια εξόντωσης ενός συγκεκριμένου προσώπου και ενός συγκεκριμένου πολιτικού χώρου.
Αν έχεις ηθικό θέμα, βγάζεις μια ανακοίνωση στα ΜΜΕ και απαντάς μία προς μία στις κατηγορίες που σου προσάπτει ένας πολιτικός αρχηγός, πριν τον σύρεις στα δικαστήρια.
Αν έχεις ηθικό θέμα, ή το έχεις έναντι όλων ή δεν το έχεις. Αυτήν την επιλεκτική ηθική του κ. Βγενόπουλου, συγγνώμη, αλλά εγώ δεν την καταλαβαίνω.
Μεγάλες πιένες γνωρίζει τελευταία η Ευελπίδων. Διευθυντές κρατικά ελεγχόμενων επιχειρήσεων κάνουν αγωγές και μηνύσεις κατά συνδικαλιστών και απεργών. Επιχειρηματίες κάνουν αγωγές και μηνύσεις κατά πολιτικών αρχηγών. Πολιτικά κόμματα στέλνουν εξώδικα και απειλούν με αγωγές και μηνύσεις πανεπιστήμια. Εισαγγελείς διώκονται γιατί άνοιξαν το στόμα τους. Οσονούπω θα ασκηθούν και κατ' αυτών αγωγές και μηνύσεις -άπαξ και παρει μπρος η μηχανή, μετά δεν υπάρχει σταματημός.
Τα πολιτικά θέματα πλέον θα τα λύνει η δικαιοσύνη. Τα κοινωνικά θέματα θα τα λύνει η δικαιοσύνη. Οι πολιτικοί αρχηγοί, όταν ανεβαίνουν σε οποιοδήποτε δημόσιο βήμα, θα πρέπει να έχουν από κάτω και έναν δικηγόρο-υποβολέα. Οι συνδικαλιστικές οργανώσεις θα αντικατασταθούν από νομικά συμβούλια. Καθένας που λέει ή γράφει δημόσια τη γνώμη του θα πρέπει να έχει από δίπλα κι έναν δικηγόρο, να διαβάζει, να διπλοτσεκάρει και να εγκρίνει κάθε λέξη. Ένδοξες μέρες περιμένουν τον κλάδο μας.
Είναι σύμπτωση όλα τα παραπάνω; Είναι σύμπτωση οι κάθε τρεις και λίγο επιθέσεις του Υπουργού Δικαιοσύνης στο Συμβούλιο της Επικρατείας; Είναι σύμπτωση οι παλιότερες δηλώσεις Αλογοσκούφη ότι "δεν μπορεί τα δικαστήρια να καθορίζουν τη δημοσιονομική πολιτική της χώρας"; Είναι σύμπτωση η παραίνεση Σανιδά πριν λίγες εβδομάδες προς τους επιχειρηματίες που έπαθαν ζημιές από τις διακοπές ρεύματος να στραφούν με αγωγές κατά των απεργών; Είναι σύμπτωση η δεδηλωμένη βούληση της κυβέρνησης να ιδρύσει Συνταγματικό Δικαστήριο;
Αν όλα αυτά είναι απλώς συμπτώσεις, πάει καλά. Μπόρα είναι, θα περάσει. Αν όμως δεν είναι συμπτώσεις, τότε υπάρχει πρόβλημα. Τότε βρίσκεται σε εξέλιξη μια προσπάθεια για την εγκαθίδρυση ενός νέου ολοκληρωτισμού. Αφού με τον εκάστοτε καλπονοθευτικό εκλογικό νόμο καταφέραμε να καταργήσουμε τη διάκριση μεταξύ κυβέρνησης και κοινοβουλίου, τώρα προσπαθούμε να καταργήσουμε και τη διακριτή δικαιοσύνη. Πρώτα να τη θέσουμε υπό έλεγχο, να της βάλουμε χαλινάρι, και μετά να της αναθέσουμε την επίλυση των πολιτικών αντιπαραθέσεων και την επιδιαιτησία των κοινωνικών αγώνων. Ναι, σεβαστό το δικαίωμα στην απεργία -αλλά αν απεργήσεις θα πας κατηγορούμενος. Ναι, σεβαστό το δικαίωμα συμμετοχής στην πολιτική ζωή -αλλά πρόσεχε πώς το ασκείς, γιατί θα πας κατηγορούμενος. Ναι, σεβαστό το δικαίωμα στην ελεύθερη έκφραση -αλλά αν πεις και μια κουβέντα παραπάνω θα πας κατηγορούμενος.
Βεβαίως, όλα γίνονται και θα γίνονται νομότυπα. Στο όνομα της Τιμής, της Υπόληψης, της Αξιοπρέπειας. Που προστίθενται στον μακρύ κατάλογο των εννοιών που γράφονται με κεφαλαίο το αρχικό γράμμα και που έχουμε καταφέρει στη σύγχρονη Ελλάδα μας να τις ξεφτιλίσουμε beyond local repair -πίσω από τη Δημοκρατία, το Ήθος, την Ειλικρίνεια, την Τσίπα, το Φιλότιμο...
.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Πολύ καλό ποστ, τόσο από νομική όσο και από πολιτική άποψη έχεις απόλυτο δίκιο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌσο για τον Αλογοσκούφη που έλεγε ότι "δεν μπορεί τα δικαστήρια να καθορίζουν τη δημοσιονομική πολιτική της χώρας", η απάντηση είναι "και που 'σαι ακόμα"... Να δω τώρα τι θα κάνει, που το ΣτΕ έκρινε ότι οι επιβολές προστίμων από τις ΔΟΥ είναι παράνομες αν δεν τηρηθεί η προηγούμενη ακρόαση.
Το τι έχει να γίνει το επόμενο διάστημα από προσβολές / επιστροφές προστίμων δε λέγεται...
Και ο κ. υπουργός θα δει τι σημαίνει εκείνο το παλιό ανέκδοτο που καταλήγει, "τώρα τέκνον μου ναι- τώρα πράγματι την π@@τσισες"...
Τα πολιτικά τα έλυσε η Δικαιοσύνη , και σήμερα διάβαζα στην "ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ" εκτός του θέρματος που αναφέρεις, για την καταδίκη από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, όσον αφορά στα λευκά ψηφοδέλτια το 2004.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπράβο μας.
Βάζουμε τα χέρια μας και βγάζουμε τα μάτια μας, στο όνομα μικροπολιτικής και μεγαλοκομματικής.
Καλησπέρα
Δύο μόνο πιθανές ερμηνείες νομίζω πως υπάρχουν για την κίνηση του κ. Βγενόπουλου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ πρώτη είναι πως (όπως γίνεται καμιά φορά στις επιχειρήσεις, όπου μπορεί ένας επιχειρηματίας να κάνει επιθετική αγορά μιας άσχετης επιχείρησης ούτως ώστε ο πραγματικός του στόχος να συρθεί σε διαπραγματεύσεις), ο κ. Βγενόπουλος θέλει τόσο πολύ να πάρει την ΠΑΕ ΠΑΟ, ώστε προβαίνει σε μια κίνηση "ξε'ς ποιος είμ' εγώ ρε;" με άσχετο στόχο, για ν' αναγκάσει τον κ. Βαρδινογιάννη ν' αρχίσει το παζάρι για την ομάδα.
Η δεύτερη, και απλούστερη, ερμηνεία, είναι πως ο κ. Βγενόπουλος είναι φανατικός υποστηρικτής του Συνασπισμού και σκοπεύει με την θεαματική αυτή ενέργεια να ενισχύσει ακόμη περισσότερο στις δημοσκοπήσεις τον κ. Τσίπρα.
Άλλη ερμηνεία δεν βλέπω...
θα συμφωνήσω με το κείμενο. Είναι το λιγότερο αστείο να νομίζει κανείς ότι ένα δικαστήριο αποτελούμενο από 3 άτομα θα κρίνει εάν είναι αληθινά τα όσα είπε ο Τσίπρας ή όχι... Περιμένουν από τους δικαστές και τους δικηγόρους να καταφέρουν να εξετάσουν σε μία δικάσιμο (με τα πρακτικά πλέον χειρόγραφα - αφού έληξε η σύμβαση με την εταιρία που έκανε την απομαγνητοφώνηση) όλα τα ζητήματα που σχετίζονται με την υπόθεση αυτή. Θα ήθελα να διαβάσω τα πρακτικά της δίκης αν και όποτε γίνει...
ΑπάντησηΔιαγραφήυ.γ. ο βενιζέλος έχει γνωμοδοτήσει ότι οι βουλευτές έχουν ασυλία όχι μόνο για τα ποινικά αλλά και για τις αστικές διαφορές. Δεν την έχω διαβάσει, την ύπαρξή της έμαθα από την Ελευθεροτυπία: http://www.enet.gr/online/
online_text/c=114
Πραγματικά η ιστορία με τις αγωγές έχει καταντήσει αρρώστια... Ας όψονται οι νόμοι που έχει ψηφίσει φυσικά η Βουλή.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑλλά βλέπεις χασοδίκη ο νόμος Βενιζέλου ψηφίστηκε ως δαμόκλεια σπάθη πάνω από τον Τύπο. Για προστασία από αποκαλύψεις σκανδάλων. Γιατί με το φόβο της αγωγής ακόμα και να υπάρχουν πληροφορίες κάποιος θα το σκεφτεί περισσότερο πριν κάνει την αποκάλυψη.
Αλλά άρχισε να γίνεται μπούμερανγκ για τους πολιτικούς. Θα υπάρξει και συνέχεια και μόνο όταν απειληθεί η συντεχνία (Βουλή) θα αλλάξει η νομοθεσία.
Καλά βρε Χασοδίκη μου,
ΑπάντησηΔιαγραφήδεν φοβάσαι μήπως φας καμιά μήνυση ΚΑΙ αγωγή από το Βγενόπουλο;;; Να ζητά δε 1 εκατομ. ευρώ, για να τα χαρίσει μετά στην οικογένεια σου. Χα χα χα! Τα έμαθες ε. Όσα κερδίσει λέει από τον Τσίπρα θα τα χαρίσει στο ΣΥΝ!!!
@Σπύρος
ΑπάντησηΔιαγραφήΈτσι. Ο Αλογοσκούφης τότε αναφερόταν ή στη μονιμοποίηση των συμβασιούχων ή στην επιδίκαση κάποιων αναδρομικών, δεν θυμάμαι, και ουσιαστικά διεκδικούσε το δικαίωμα του κράτους να παρανομεί ατιμωρητί στο όνομα της εφαρμογής της δημοσιονομικής πολιτικής.
@Βάσσια
Άλλο ρεζιλίκι αυτό, σύμπτωση κι αυτό...
@π2
Ως προς το πρώτο, ο Καρπετόπουλος έγραφε σήμερα ότι ο Βγενόπουλος "με τα 150 εκατομμύρια ευρώ που ζητάει από το Star, αποδεικνύεται ότι όχι μόνο θέλει τον ΠΑΟ, αλλά θέλει να τον αγοράσει και με λεφτά του Τζίγκερ!" (εδώ, κάτω κάτω).
Ως προς το δεύτερο, έχεις δίκιο. Αν το παίξει σωστά ο ΣΥΝ το θέμα, στις επόμενες δημοσκοπήσεις θα πιάσει 25 %.
@Jimmy Rose
Για τη γνωμοδότηση Βενιζέλου διάβασα κι εγώ στην "Ε". Δεν το ξέρω, θυμάμαι πάντως ότι παλιότερα Μητσοτάκης και Λαλιώτης είχαν ανταλλάξει αγωγές, που δικάστηκαν χωρίς κανένα πρόβλημα.
@Πάρης
Ο νόμος Βενιζέλου δεν έχει σχέση με τη δίωξη Τσίπρα (με του Star ναι). Έχω γράψει κάποια πράγματα παλιότερα στου Ροΐδη σχετικά (σχόλια 16 και κάτω).
@Μερόπη
Με ξένα κόλλυβα...
Για την περίπτωση του Τσίπρα δεν γνωρίζω τι έχει γίνει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάντως στην Ελλάδα όλοι οι πολιτικοί μας είναι με το όπλο παρά πόδας να καταγγείλουν παρανομίες των άλλων κομμάτων.
Στη Γερμανία που είμαι δεν έχω συναντήσει το φαινόμενο. Οπότε δεν ξέρω τι θα συνέβαινε εδώ αν ένας πολιτικός κατήγγειλε μια εταιρία χωρίς να έχει προσκομίσει στοιχεία. Θα μπορούσε να θεωρηθεί όντως δυσφήμηση της εταιρίας, κατ΄επέκταση απώλεια εσόδων.
Προσυπογράφω με δύο χέρια!
ΑπάντησηΔιαγραφήdoc
Εύστοχη η παρατήρησή σου. Είναι γενικευμένο το φαινόμενο τελευταία να πετάμε το γάντι στη δικαιοσύνη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΉθελα νά 'ξερα ποιος δικηγόρος άφησε τον Βγενόπουλο να προσφύγει εναντίον του Τσίπρα. Πιστεύει αλήθεια ότι υπάρχει καμία περίπτωση να πετύχει σε βάρος του κάποια δικαστική νίκη;;;
Σχετικά με το Star, πράγματι μου είχε προξενήσει έντονη εντύπωση η επίθεση εναντίον του Βγενόπουλου. Δεν μου είχε περάσει από το μυαλό, όμως, η αντιπαλότητα με τον Βαρδινογιάννη λόγω του Παναθηναϊκού! Σε αντίθεση με τον Τσίπρα, εδώ δεν θα είναι καθόλου απίθανη η αποδοχή της αγωγής. Ιδίως ενόψει των όσων εξωφρενικών ακούστηκαν.
Για το ύψος της αποζημίωσης ο Βγενόπουλος δήλωσε ότι, αν ζητούσε μικρό ποσό, η υπόθεση θα δικαζόταν από Ειρηνοδικείο και όχι από Πολυμελές (το οποίο, κατά τη δήλωσή του, του παρέχει μεγαλύτερη δικαστική ασφάλεια). Δηλαδή δεν μπορούσε να ζητήσει 80.000€; Εκτός αν οι επιχειρηματίες του μεγέθους του είναι πολύ large στις στρογγυλοποιήσεις: τι 80.000, τι 1.000.000...
Χασοδίκη, ξέχασες στα παραδείγματά σου την πειθαρχική δίωξη εναντίον του Μπάγια. Πού νομίζει ότι ζούμε ο κύριος Σανιδάς (ή μήπως εγώ αγνοώ την πραγματικότητα;;;);
Σύμφωνα με το άρθρο 62 του Συντάγματος, "Όσο διαρκεί η βουλευτική περίοδος ο βουλευτής δεν διώκεται ούτε συλλαμβάνεται ούτε φυλακίζεται ούτε με άλλο τρόπο περιορίζεται χωρίς άδεια του Σώματος". Έχω την εντύπωση ότι, δεδομένης της ευρύτητας με την οποία ερμηνεύεται ο όρος "διώκεται", η αστική δίκη περιλαμβάνεται στον εν λόγω περιορισμό. Από την άλλη, το παράδειγμα σου (Λαλιώτης - Μητσοτάκης) προβληματίζει.
Για το δικαίωμα ακροάσεως, ήδη κυκλοφόρησε εγκύκλιος, με την οποία συμμορφώνεται το Υπουργείο με την απόφαση του ΣτΕ. Για τα παρελθόντα, όμως, μύλος...
Ο λόγος κάθε πολίτη πρέπει να είναι τεκμηριωμένος, αλλιώς δεν πρέπει να εκφέρεται δημόσια. Αυτή είναι μια πάγια αρχή του δικαίου, επιβεβαιωμένη και πρόσφατα από τη νομολογία και πρέπει να ισχύει για ΟΛΟΥΣ τους πολίτες.
ΑπάντησηΔιαγραφή[http://www.krystallidis.gr/gr/greek-lawyers/news-item.php?artid=14]
Η ιδιότητα ενός πολιτικού δεν προσδίδει το χαρακτήρα του "πολιτικού σχολιασμού" σε μια κατηγορία στην οποία χρησιμοποιείται ο όρος "χρηματιστηριακή απάτη". Ο όρος αυτός έχει συγκεκριμένο περιεχόμενο που αναφέρεται σε τέλεση ποινικού αδικήματος. Πριν κατηγορηθεί λοιπόν ο Βγενόπουλος για "ποινικοποίηση" του πολιτικού λόγου, θα έπρεπε ο Τσίπρας να κάνει την αυτοκριτική του, αφού ο ίδιος ξεκίνησε να χρησιμοποιεί όρους που δεν ανήκουν στο πεδίο της πολιτικής κριτικής, αλλά στο πεδίο της αρμοδιότητας των ποινικών δικαστηρίων.
Να υπενθυμίσω ότι ο Βγενόπουλος είναι ένας από τους πλέον πετυχημένους και έμπειρους δικηγόρους της Αθήνας (υπάρχει ένα σημαντικό δικηγορικό γραφείο υπό το όνομά του) και είναι αστείο να λέγεται ότι θα μπορούσε να είχε υποποπέσει σε νομικά σφάλματα. Το ότι άλλος θα το χειριζόταν αλλιώς (ίσως χωρίς αναφορά στις χιλιάδες των εργαζομένων) είναι διαφορετικής τάξης θέμα. Σε κάθε περίπτωση, μία εξαγγελία αγωγής είναι πάντοτε ένα επικοινωνιακό ζήτημα κι αυτό δεν κατανοώ γιατί θεωρείται εξ ορισμού "κακό". Η δουλειά των δικηγόρων είναι ακριβώς η επικοινωνία, η διαμεσολάβηση, η διαπραγμάτευση, η άσκηση πίεσης και η εξεύρεση πρακτικών λύσεων σε διενέξεις.
Τέλος, δεν βλέπω κανέναν κίνδυνο "ολοκληρωτισμού" όταν οι πολίτες αποφασίζουν να στραφούν στην δικαιοσύνη, η οποία δεν είναι σχεδιασμένη ώστε να λειτουργεί με υποκειμενικά και πολιτικά κριτήρια, αλλά με όρους αντικειμενικότητας και αμεροληψίας. Γιατί μη μου πείτε ότι είναι θέμα λόμπι του κ. Πασχαλίδη η καταδίκη της Ελλάδας για την καταμέτρηση των λευκών από το Στρασβούργο.
Εμπιστεύομαι την Δικαιοσύνη, γιατί λειτουργεί με κανόνες σαφώς μεγαλύτερης ευκρίνειας και προβλεψιμότητας απ' ό,τι οι πολιτικοί, οι νομοθέτες, η διοίκηση, οι συνδικαλιστές και ο ιδιωτικός τομέας. Αυτή η διάυγεια των κανόνων, αλλά και η πολλαπλότητα των κρίσεων (σε δεύτερο βαθμό, σε αναιρετικό, σε ευρωπαϊκό δικαστήριο) είναι μια εγγύηση την οποία μπορείς να υπερβείς (νόμιμα) μόνο με μία εναλλακτική: ένα πολύ δυνατό επικοινωνιακό χάρισμα. Αλλά πόσοι το διαθέτουν αυτο;
Δεν γνωρίζω τίποτε για τις δηλώσεις Τσίπρα, ούτε και το τί επιζητεί ο κ. Βγενόπουλος με τη μήνυση. Ζούμε όμως απ' οτι φαίνεται σε μια πολύ περίεργη χώρα, που ενώ όλοι μπορεί να μηνυθούν, οι πολιτικοί έχουν ασυλία. Κάτι σαν τους φοιτητές του πολυτεχνείου. Θα σας θυμίσω και το ατύχημα αυτοκινήτου οπου σκοτώθηκε μια αθώα κοπέλα, με τον εκλεκτό βουλευτή Σάμου κ. Καραμηνά, ο οποίος οδηγούσε μεθυσμένος, αλλά δεν διώχτηκε ποτέ. Οσο για την ποιότητα της δικαιοσύνης στην Ελλάδα (τουλάχιστον του ποινικού δικαίου), ας βρούμε πρώτα λόγους να δικαιολογήσουμε τις αποφυλακίσεις των Μπουρμπούλια, Γιοσάκη, Βαβύλη, των καταδικασθέντων καθηγητών της Παντείου, του δικαστή με τις σεξουαλικές παρενοχλήσεις (δεν θυμάμαι το όνομά του), ακόμα και του Βρακατέλη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια πια αξιοπιστία της ελληνικής δικαιοσύνης μιλάμε; Εχω την ευγενή υποψία πως ό,τι και γίνει το θέμα θα λήξει και πάλι "ελληνικά". Και δεν είμαι ο μόνος που πιστεύει κάτι τέτοιο. Πίσω απο κάθε ελληνική υπόθεση που καταλήγει στην ελληνική δικαιοσύνη, ακολουθεί νομικό κουκούλωμα (εκτός αν ο κατηγορούμενος είναι απλός έλληνας πολίτης).
@e-lawyer
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα θυμάσαι φαντάζομαι ότι προ ετών ο σημερινός πρωθυπουργός είχε αποκαλέσει τον προηγούμενο πρωθυπουργό "αρχιερέα της διαπλοκής". Ένας χαρακτηρισμός αναμφίβολα δυσφημηστικός, που κατά πάσα πιθανότητα θα αποδεικνυόταν και συκοφαντικός, εφόσον συγκεκριμένα στοιχεία προς νομική απόδειξή του δεν προσκομίζονταν.
Υπό το πρίσμα σου, ο τότε πρωθυπουργός, που δεν παύει να είναι πολίτης της χώρας με ίσα δικαιώματα και υποχρεώσεις, θα μπορούσε να ασκήσει αγωγή κατά του Καραμανλή ζητώντας του 2-3 εκατομμύρια ευρώ. Αναρωτιέμαι τι θα είχε γίνει αν το είχε κάνει.
Δεν κατάλαβα, από την άλλη, το γεγονός ότι κάποιος είναι γνωστός δικηγόρος αποκλείει την περίπτωση να έχει υποπέσει σε νομικό σφάλμα; Και τότε πώς χαρακτηρίζεις τα περί ασυλίας που είπε; Ξαναθυμίζω ότι η ασυλία ΔΕΝ αποκλείει την υποβολή μήνυσης, απλά για την πρόοδο ή μη της ποινικής δίωξης αποφασίζει η Βουλή. Είναι ή δεν είναι έτσι; Η περί ασυλίας δήλωση είναι ένα φτηνό επικοινωνιακό κόλπο κάποιου που νομίζει ότι απευθύνεται σε άσχετους. Αλλά έλα που δεν είναι όλοι άσχετοι...
Στην τελευταία παράγραφο του σχολίου σου, δεν καταλαβαίνω τι ακριβώς θες να πεις. Εν πάση περιπτώσει, κι εγώ εμπιστεύομαι τη δικαιοσύνη (αλλιώς θα έκανα άλλη δουλειά), αλλά δεν είναι αυτό το ζήτημα. Δεν θέλω ούτε να χρησιμποιείται η δικαιοσύνη σαν επικοινωνικό πυροτέχνημα από οποιονδήποτε, ούτε να φιλοξενούνται στις δικαστηριακές αίθουσες οι πολιτικές διαμάχες.
@e-lawyer:
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα με συγχωρείς, αλλά καμιά φορά το να είναι κανείς απ' έξω του δίνει τη δυνατότητα να αντιλαμβάνεται τις άρρητες παραδοχές των επαγγελματιών. Τρία σχόλια ενός μη νομικού, λοιπόν:
1. Να μου επιτρέψεις να παρατηρήσω ότι η περιγραφή σου της δικαιοσύνης ("δεν είναι σχεδιασμένη ώστε να λειτουργεί με υποκειμενικά και πολιτικά κριτήρια, αλλά με όρους αντικειμενικότητας και αμεροληψίας") είναι εν μέρει ένα ιδεολόγημα. Ναι, αυτοί είναι οι θεμελιώδεις αρχικοί όροι της δόμησής της, αλλά το πώς εκτυλίσσεται η δικαιακή πράξη στην πραγματική ζωή (ποιος ορίζει τους νόμους, ποιος τους εφαρμόζει, πώς τους εφαρμόζει, ποιοι είναι οι διάδικοι, τι μέσα έχουν στη διάθεσή τους, ποιες είναι οι προθέσεις τους) είναι και προϊόν πολύ συγκεκριμένων σχέσεων ισχύος.
2. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα η μήνυση του Βγενόπουλου στον Τσίπρα να μην περιγράφεται πλήρως με τη φράση σου "οι πολίτες αποφασίζουν να στραφούν στην δικαιοσύνη". Ασφαλώς οι ίδιοι νόμοι ισχύουν για όλους, αλλά η περιγραφή είναι ατελής γιατί κανείς από τους δύο δεν είναι ένας απλός πολίτης, ενώ ούτε η μήνυση του ενός ούτε οι δηλώσεις του άλλου μπορούν να γίνουν κατανοητές χωρίς καταφυγή σε ανάλυση εξωνομικού χαρακτήρα. Ο Βγενόπουλος δεν κατέφυγε στη δικαιοσύνη για να βρει το δίκιο του αλλά για να εκφοβίσει, όχι μόνο τον Τσίπρα, αλλά και άλλους που θα τον κατηγορήσουν στο μέλλον. Εάν στόχος του ήταν απλώς να βρει το δίκιο του, τότε, όπως λέει και ο οικοδεσπότης, θα ζητούσε ένα ευρώ κι όχι ένα εκατομμύριο ευρώ που θα το επιστρέψει στη συνέχεια, ή θα έδινε συνέντευξη τύπου στην οποία θα έλεγε, φέρ' ειπείν, "θα μπορούσα να καταφύγω στη δικαιοσύνη και να σας πάρω και τα σώβρακα, αλλά δεν το κάνω, γιατί δεν θέλω να δώσω το λάθος μήνυμα ότι θέλω να παρέμβω στον πολιτικό διάλογο· θεωρώ υποχρέωσή σας όμως να ανακαλέσετε, γιατί είστε αρχηγός κόμματος του ελληνικού κοινοβουλίου και πρέπει να προσέχετε τα λόγια σας". Το γεγονός ότι δεν δείχνει να τον απασχολεί ιδιαιτέρως το γεγονός ότι όλοι τον κατηγορούν για πολιτική παρέμβαση καθιστά σαφείς, νομίζω, τις προθέσεις του. Προχτές ήταν ο Τσίπρας, χτες ήταν η "πολιτική συντεχνία του κοινοβουλίου".
3. Η άποψή σου, λοιπόν, ότι η κριτική ή αυτοκριτική του Τσίπρα πρέπει να προηγηθεί της κριτικής προς τον Βγενόπουλο για ποινικοποίηση του πολιτικού λόγου, προτάσσει, φοβάμαι, το έλασσον του μείζονος. Γιατί το εάν ο Τσίπρας υπερέβη τα εσκαμμένα και συκοφάντησε τον Βγενόπουλο είναι ζήτημα νομικό και διαδικαστικό· το εάν, όμως ένας ισχυρότατος οικονομικός παράγοντας θεωρεί τον εαυτό του αρκούντως ισχυρό ώστε να προσπαθεί να εκφοβίσει κόμματα και να αποτρέψει μελλοντικές κριτικές είναι ζήτημα πολιτικό και ουσιαστικό.
@xasodikis
ΑπάντησηΔιαγραφήO Τσίπρας ενάγεται επειδή "αποφάνθηκε" περί απάτης της MIG, χωρίς να σέβεται το τεκμήριο της αθωότητας για το συγκεκριμένο ποινικό αδίκημα. Έχω μεταφράσει στο μπλόγκ μου μια απόφαση του Στρασβούργου, στην οποία ένας κυβερνήτης κρατιδίου της Αυστρίας κατηγορήθηκε από ένα πολιτικό κόμμα κι ένα έντυπο ότι "παραβίασε το Σύνταγμα", παρουσιάζοντάς το ως δεδομένο, μολονότι μόνον το εκεί Συνταγματικό Δικαστήριο είχε την αρμοδιότητα να αποφανθεί για κάτι τέτοιο.
Την απόφαση μπορείτε να βρείτε εδω: http://elawyer.blogspot.com/2007/05/blog-post_31.html
Ο Καραμανλής από την άλλη πλευρά χρησιμοποίησε τον αμιγώς πολιτικό όρο "διαπλοκή", ο οποίος δεν αντιστοιχεί σε κάποιο συγκεκριμένο ποινικό αδίκημα. Ο όρος διαπλοκή πρωτοχρησιμοποιήθηκε από τον Κων. Μητσοτάκη στα τέλη της δεκαετίας του 1980 ("διαπλεκόμενα συμφέροντα") για να στηλιτεύσει πολιτικά τη σχέση συγκοινωνούντων δοχίων ανάμεσα στην πολιτική ηγεσία και τον τομέα των μέσων μαζικής ενημέρωσης.
Το επιχείρημα ότι ο Σημίτης δεν του έκανε μήνυση εξάλλου, δεν σημαίνει τίποτα νομικά (ούτε "δεδικασμένο"). Ήταν μια επιλογή του πρώην πρωθυπουργού. Επιλογή της Δ. Λιάνη επίσης ήταν να μην στραφεί κατά των εφημερίδων που δημοσίευαν γυμνές φωτογραφίες της, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι οι δημοσιεύσεις αυτές ήταν νόμιμες.
Στον π2 θα έλεγα ότι:
1. Εδώ δεν τίθεται ζήτημα καχυποψίας για το ποιος ορίζει το νόμο (ο νομοθέτης του 1950 περί συκοφαντικής δυσφήμησης φαντάζομαι δεν ήταν κολλητος του Βγενόπουλου), ούτε ποιοι είναι οι διάδικοι (ο φερόμενος συκοφάντης και ο φερόμενος θιγόμενος), ούτε ακόμα και το ποιος θα εφαρμόσει το νόμο. Όπως δεν ήταν αυτή και η περίπτωση στην υπόθεση Λαλιώτη-Μητσοτάκη. Κι αν υπονοείς ότι ένας δικαστής μπορεί να εξαγοραστεί, εδώ είμαστε κι εμείς μετά να σχολιάσουμε κατά πόσον η απόφασή του είναι ορθή νομικά και να είσαι βέβαιος ότι η κριτική των νομικών εκ των υστέρων (αλλά και από τα β΄βάθμια κλπ δικαστήρια) είναι σκληρή και μπορεί να αποκαλύψει αν υπάρχουν άλλα πράγματα στην απόφαση ενός δικαστή.
2. Ο πολιτικός λόγος ας μείνει στο πλαίσιο της πολιτικής. Αν ο Σύριζα έχει πρόβλημα με την κυβέρνηση και τον ΟΤΕ ας αναζητήσει εκεί τα θέματα κι ας μην αναζητάει ενόχους του ποινικού δικαίου χωρίς να έχει γίνει δίκη. Ο Σύριζα κόπτεται για τα ανθρώπινα δικαιώματα, αλλά εδώ ο πρόεδρός του, αν είπε όσα του αποδίδονται, έχει κάνει μάλλον ένα φάουλ. Οι σχέσεις ισχύος και των δύο (πολιτικός αρχηγός - μεγαλοεπιχειρηματίας) δεν τους αφαιρούν την ιδιότητά τους ως φορέων ανθρώπινων δικαιωμάτων, ώστε να φτάνουμε να τους αντιμετωπίζουμε με άλλα μέτρα και σταθμά. Τουλάχιστον όχι στη νομική επιστήμη. Στην πολιτική καθένας έχει τις δικές του απόψεις και καλά κάνει.
3. Επιμένω ότι κανένας δεν επιτρέπεται να διαπράττει συκοφαντικές δυσφημήσεις και ότι όποιος το κάνει πρέπει να είναι έτοιμος να αντιμετωπίσει τις συνέπειες του νόμου, ακόμη κι αν τις προκαλέσει ένας φορέας σημαντικής οικονομικής ισχύος. Το ότι έχει τα λεφτά δεν σημαίνει ότι οφείλει να συκοφαντείται και αδιαμαρτύρητα, έτσι δεν είναι;
Ας προσέχουν λίγο τα λόγια τους και ας ρωτούν και κανένα νομικό όταν εκτοξεύουν ισχυρισμούς για τρίτους.
e-lawyer
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν μεταφράζω σωστά αυτά που λες: Ο όρος "αρχιερέας της διαπλοκής", χρησιμοποιούμενος από τον Καραμανλή κατά του Σημίτη, είναι αμιγώς πολιτικός και επομένως δεν συνιστά δυσφήμηση και είναι ποινικά αδιάφορος. Αντίθετα, ο όρος "χρηματιστηριακή απάτη", χρησιμοποιούμενος από τον Τσίπρα για την υπόθεση MIG/ΟΤΕ είναι εντελώς κυριολεκτικός, με την τυπικά νομική του όρου έννοια, δεν πρέπει να θεωρείται ένα (έστω υπερβολικό, έστω άστοχο -δεν θα διαφωνήσω με αυτό) ρητορικό τέχνασμα, και άρα είναι ποινικά κολάσιμος.
Εντάξει, προφανώς διαφωνούμε. Να σημειώσω ότι εγώ δεν μίλησα για δεδικασμένο, μίλησα για πολιτική επιλογή (του Σημίτη, τότε), την οποία θεωρώ όχι απλώς ορθή, αλλά αναγκαία.
Μια που αναφέρεις το ΕΔΔΑ, ας σημειωθεί πάντως και το σκεπτικό των πρόσφατων αποφάσεων Βασιλάκη-Λιοναράκη, ότι δηλαδή "τα όρια της αποδεκτής κριτικής ως προς έναν πολιτικό, στον οποίο γίνεται αναφορά με την ιδιότητα αυτή, είναι ευρύτερα από εκείνα έναντι ενός απλού ιδιώτη: αντίθετα με τον δεύτερο, ο πρώτος εκτίθεται αναπόφευκτα και ενσυνείδητα σε έναν προσεκτικό έλεγχο των πράξεων και των χειρονομιών του, τόσο από τους δημοσιογράφους όσο και από το σύνολο των πολιτών. Αυτός πρέπει συνεπώς να επιδεικνει μεγαλύτερη ανοχή. Η αρχή αυτή δεν εφαρμόζεται μόνον στην περίπτωση του πολιτικού, αλλά επεκτείνεται σε οποιοδήποτε πρόσωπο που μπορεί να χαρακτηριστεί ως δημόσιο πρόσωπο, δηλαδή σε οποιοδήποτε άτομο, το οποίο, με τις πράξεις του ή με την ίδια την θέση του, υπάγεται στην δημόσια σφαίρα".
e-lawyer,
ΑπάντησηΔιαγραφήΜάλλον με παρεξήγησες διπλά. Καταρχάς, ασφαλώς δεν αναφέρομαι σε εξαγορές και άλλες προφανείς διαστρεβλώσεις του συστήματος· αναφέρομαι στην κανονική λειτουργία του συστήματος και εξακολουθώ να υποστηρίζω ότι η περιγραφή σου της δικαιοσύνης ως ενός αντικειμενικού, αφηρημένου και απρόσωπου συστήματος κανόνων είναι μονομερής. Κυρίως όμως, μοιάζει να έχεις την εντύπωση πως θέλω να υπερασπιστώ την κριτική του Τσίπρα. Διόλου δεν με ενδιαφέρει ο Τσίπρας. Την στάση του Βγενόπουλου εξετάζω και μόνο.
Σίγουρα ο όρος διαπλοκή είναι απαξιωτικός και ενδεχομένως υπάρχει ποινικό ενδιαφέρον. Είναι άλλης τάξης μεγέθους όμως μια συκοφαντική δυσφήμηση με την οποία αποδίδεται τέλεση ποινικού αδικήματος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο ΕΔΔΑ μιλάει για κρίσεις και σχόλια, όχι για συκοφαντική δυσφήμηση που παραβιάζει και το τεκμήριο αθωότητας.
Επιμένω ότι πρέπει να εξετάζονται και τα συμφραζόμενα μίας συζήτησης και όχι μόνον οι χαρακτηρισμοί καθεαυτοί, αποκομμένοι από το πλαίσιο μέσα στο οποίο αναφέρονται. Θέση που φαίνεται να αποδέχεται και το ΕΔΔΑ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι αποφάσεις Βασιλάκη-Λιοναράκη, οι οποίες επίσης εκδόθηκαν επί υποθέσεων δυσφήμησης βρίσκονται εδώ (αν τυχόν δεν τις έχεις και θες να τις δεις). Παρεμπιπτόντως, να πω ότι δεν συμμερίζομαι πλήρως το σκεπτικό του Δικαστηρίου ότι ο όρος "παρακρατικός" είναι απλή αξιολογική κρίση, αλλά ωστόσο έτσι κρίθηκε και πιστεύω ότι οι αναλογίες των δύο περιπτώσεων είναι προφανείς.
Συμφωνώ κι εγώ ότι ο όρος παρακρατικός σαφώς και έχει άλλη "γεύση" στα ελληνικα. Ο Λιοναράκης ήταν φίλος μου και ξέρω πολύ καλά την υπόθεση: το κλου της δεν ήταν αυτό ομως, ήταν ο περιορισμός της ευθύνης του παρουσιαστή σε ζωντανή εκπομπή.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε επίπεδο συμφραζομένων, ο Τσίπρας επιστράτευσε μια επιχειρηματολογία που περιλάμβανε και όρους ποινικού δικαίου (σ.σ. ο όρος "παρακράτος" δεν είναι αυτή η περίπτωση επίσης). Ερωτώ: ήταν απολύτως αναγκαίο να μιλήσει για "απάτη" ή μπορούσε να ασκήσει την πολιτική του κριτική με ηπιότερους και νομικά ακριβέστερους όρους; Διότι τελικά αυτό είναι που θα κριθεί, αν αυτή η υπόθεση φτάσει στα δικαστήρια.
Έχει τύχει να υπερασπιστώ πολιτικούς της κεντρικής πολιτικής σκηνής σε δικαστήρια για υποθέσεις προσβολής προσωπικότητας και πάντοτε αυτό που παίζει ρόλο είναι η τήρηση του μέτρου. Η κριτική όσο οξεία και να είναι επιτρέπεται, όχι όμως στο βαθμό που ξεφεύγει από το επίπεδο της αξιολόγησης και καταλήγει να ακυρώνει συνολικά την ηθική ακεραιότητα του κρινόμενου.
Οι υποθέσεις Λιοναράκη-Βασιλάκη έχουν πολλά ενδιαφέροντα σημεία, μεταξύ αυτών και η ευθύνη του παρουσιαστή ζωντανής εκπομπής (επί του οποίου, δεν είμαι σίγουρος ότι συμφωνώ απόλυτα με το ΕΔΔΑ, αλλά αυτό είναι άλλη συζήτηση).
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια τον παραλληλισμό των όρων "παρακράτος" και "απάτη" θα διαφωνήσω: δεν είναι η αυτή περίπτωση, είναι όμως ανάλογη κατά τη γνώμη μου.
Εν πάση περιπτώσει, καταλήγουμε να λεπτολογούμε νομικά. Ας μην δικάσουμε εμείς την υπόθεση, δεν είναι ούτε ο τόπος κατάλληλος ούτε ο χρόνος.
Σαν φινάλε, να πω απλώς ότι έψαχνα σήμερα τις επίμαχες δηλώσεις Τσίπρα για να δω την ακριβή τους διατύπωση και το μόνο που βρήκα είναι αυτό.
Θα ξαναψάξω σε πρώτη ευκαιρία, γιατί αν δεν υπάρχει κάτι άλλο, αυτό μου φαίνεται πολύ λίγο...
Μια χαριτωμένη λεπτομέρεια: Εάν όντως επιδικαστεί το ένα εκατομμύριο στον κ. Βγενόπουλο, και εάν αυτό ισχύει, δεν θα μπορεί να επιστρέψει το ένα εκατομμύριο στον ΣΥΡΙΖΑ, όπως υποστηρίζει ότι θα πράξει.
ΑπάντησηΔιαγραφήπ2, εκκλησία κλέβουμε τώρα :)
ΑπάντησηΔιαγραφή