04 Μαρτίου 2008

Νόμος και ιστολόγια: εν κατακλείδι

Τελειώνοντας, οι σκέψεις που μου προέκυψαν από όλη αυτήν την ιστορία και που ίσως θα μπορούσαν να χρησιμεύσουν σαν αφορμή για περαιτέρω διάλογο.

@ Να πω εξαρχής ότι τα διάφορα επιχειρήματα του τύπου "έτσι είναι το διαδίκτυο, άναρχο, αυτόνομο, ελεύθερο κι ωραίο, τι να κάνουμε" τα ακούω με μεγάλη επιφυλακτικότητα. Το διαδίκτυο δεν φύτρωσε απ' το χώμα ούτε έπεσε απ' τον ουρανό: άνθρωποι το έφτιαξαν και άνθρωποι ορίζουν τις συμβάσεις που το διέπουν.

@ Να πούμε επίσης ότι πρόκειται για έναν χώρο καινούργιο και ακόμη υπό διαμόρφωση. Κάποτε το ίντερνετ ήταν ένα λίγο-πολύ κλειστό σύστημα για χρήση από συγκεκριμένους κύκλους, αργότερα ξέφυγε και διαδόθηκε, αλλά δεν έχει καλά καλά ούτε είκοσι χρόνια που γνώρισε την αποδοχή από το ευρύ κοινό. Πράγματα που σήμερα έχουμε μάθει να θεωρούμε δεδομένα, αύριο μπορεί κάλλιστα να πάψουν να ισχύουν.

@ Ξεκινώντας από αυτές τις σκέψεις, κάνω την παραδοχή πως ό,τι νόμος ισχύει έξω από το διαδίκτυο, πρέπει να ισχύει και μέσα.

@ Αυτό βέβαια είναι πιο εύκολο να το λες παρά να γίνει στην πράξη. Ο παγκόσμιος χαρακτήρας του μέσου και άλλες ιδιαιτερότητές του καθιστούν πολλές φορές αδύνατη τη ρύθμιση σε τοπικό επίπεδο. Πολλές φορές, όχι πάντα.

@ Για να έρθουμε στα καθ' ημάς: στην Ελλάδα, προβλέπονται από τον Ποινικό Κώδικα και τιμωρούνται τα αδικήματα της εξύβρισης και της δυσφήμησης, απλής και συκοφαντικής. Τιμωρούνται όπου και αν διαπραχθούν: στο δρόμο, στο καφενείο, στο κομμωτήριο, αλλά και στις εφημερίδες, τα περιοδικά, τις τηλεοράσεις.

@ Προφανώς, τα αδικήματα αυτά θα πρέπει να τιμωρούνται και όταν διαπράττονται με οποιονδήποτε τρόπο στο ίντερνετ.

@ Όταν ο δράστης είναι επώνυμος, δεν υπάρχει καμία ιδιαίτερη δυσκολία. Τα προβλήματα ξεκινούν όταν ο δράστης είναι ανώνυμος ή χρησιμοποιεί ψευδώνυμο, οπότε η πραγματική του ταυτότητα δεν μπορεί με βάση τα σήμερα ισχύοντα να αποκαλυφθεί, γιατί προστατεύεται από το συνταγματικά κατοχυρωμένο απόρρητο των τηλεπικοινωνιών (το οποίο δεν αίρεται για πράξεις πλημμεληματικού χαρακτήρα).

@ Παρατηρούμε λοιπόν ένα κατ' αρχήν δικαιικό οξύμωρο, που επιτρέπει για το ίδιο αδίκημα να υπάρχει διαφορετική αντιμετώπιση ανάλογα με τον τρόπο που διαπράττεται. Αν κάποιος θεωρεί ότι αυτό δεν είναι πρόβλημα, είναι άσκοπο να διαβάσει τη συνέχεια.

@ Για να μην πεφτουμε στην παγίδα της υπερβολής, να πούμε ότι οι διαστάσεις του προβλήματος αυτήν τη στιγμή δεν είναι και τόσο μεγάλες: το διαδίκτυο δεν έχει δα γεμίσει με υβριστές και συκοφάντες. Υπάρχουν όμως κρούσματα, παρατηρούνται κυρίως σε μπλογκ και φόρουμ, και είναι λογικό να υποθέσουμε ότι, καθώς αυξάνεται η διείσδυση του μέσου στον πληθυσμό, θα αυξάνονται και τα κρούσματα.

@ Τα όσα ακούγονται περί αυτορρύθμισης είναι μεν ρομαντικά και όμορφα, αλλά ανεφάρμοστα. Στην πράξη, ένα λαϊκίστικο συκοφαντικό μπλογκ μπορεί να κάνει θραύση και να καταγράφει τεράστια αναγνωσιμότητα, δεν πα' να χτυπιούνται όλοι οι υπόλοιποι Έλληνες μπλόγκερ ομαδικώς. Το πρόβλημα είναι ευρύτερο κοινωνικό και όχι διαδικτυακής δεοντολογίας, δεν λύνεται με αυτορρύθμιση.

@ Δεν λύνεται βέβαια τελείως ούτε με αυστηρή νομοθεσία και κατασταλτικά μέτρα. Όπως και κανένα πρόβλημα άλλωστε. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι η Πολιτεία θα πρέπει να κάτσει με σταυρωμένα χέρια και να κοιτάζει.

@ Υπάρχει λοιπόν εδώ μία σύγκρουση εννόμων αγαθών που προστατεύονται: από τη μία, το δικαίωμα στην ελεύθερη έκφραση το οποίο περνάει και μέσα από την κατοχύρωση του δικαιώματος στην ανωνυμία ή ψευδωνυμία. Από την άλλη, το δικαίωμα του καθενός από εμάς, μπλόγκερ ή μη, να αξιώνει την προστασία του από κακόβουλα, υβριστικά ή συκοφαντικά δημοσιεύματα.

@ Προσωπικά θεωρώ ότι πρέπει να γίνει ένας διαχωρισμός: Σε ό,τι μεν αφορά στην εξύβριση, ας μείνουν τα πράγματα ως έχουν. Το να σε αποκαλέσει κάποιος "μαλάκα" ή "ηλίθιο" σε μια διαδικτυακή αψιμαχία, δεν είναι δα και ανεπανόρθωτη ζημιά, και πάντως δεν δικαιολογεί κατά τη γνώμη μου τη λήψη μέτρων που μπορεί να θέσουν σε διακινδύνευση την ελευθερία της έκφρασης συνολικά.

@ Σε ό,τι αφορά στη δυσφήμηση, όμως, ιδιαίτερα τη συκοφαντική, θα έλεγα ότι πρέπει να υπάρξει αυστηρότερη αντιμετώπιση. Το να διαδίδει κάποιος για σένα κακόβουλες φήμες, που μπορεί να βλάπτουν την τιμή και την υπόληψή σου, να σου προκαλέσουν κοινωνική και επαγγελματική ζημιά κλπ., είναι σαφώς πιο σοβαρό και πολλές φορές δεν υπάρχει και καμία άμυνα για τον θιγόμενο (πώς να αποδείξεις ότι δεν είσαι ελέφαντας;).

@ Κατά συνέπεια, καταλήγω στην πρόταση που παρέθεσε σαν σκέψη ο e-lawyer: Να τυποποιηθεί η κατά σύστημα και κατ' εξακολούθηση τέλεση συκοφαντικής δυσφήμησης με χρήση διαδικτυακών μέσων (site, e-mail, blog, forum) ως ιδιώνυμο αδίκημα κακουργηματικού χαρακτήρα που θα δικαιολογεί την άρση του απορρήτου.

@ Με αυτόν τον τρόπο αντιμετωπίζεται, σε ένα βαθμό τουλάχιστον, η σοβαρότερη έκφανση του προβλήματος: δηλαδή ο θρασύδειλος συκοφάντης που χρησιμοποιεί την ανωνυμία ή την ψευδωνυμία για να στήσει ένα εργαστήριο παραγωγής λάσπης, την οποία εκτοξεύει ατιμωρητί και όποιον πάρει ο χάρος. Παραμένουν ατιμώρητα βέβαια τα τυχόν μεμονωμένα περιστατικά -αλλά νομίζω ότι αυτό η κοινωνία μπορεί να το αντέξει.

@ Κατά τα λοιπά, και για να περάσουμε στον στενό μας χώρο των ιστολογίων, ευθύνη του καθενός από εμάς είναι να προσέχει τι γράφει και πώς το γράφει, και να μην κάνει κατάχρηση της προστατευτικής ασπίδας του ψευδωνύμου. Ομοίως, ευθύνη του καθενός από εμάς είναι να διατηρεί ένα επίπεδο στα σχόλια που δέχεται και να εξασφαλίζει ότι το μπλογκ του δεν θα γίνεται βήμα συκοφαντών. Εδώ, πράγματι χωράει η αυτορρύθμιση.

@ Περιττεύει ίσως να πω ότι, με βάση τις σκέψεις που παραθέτω παραπάνω, θεωρώ ότι οι φερόμενες ως κατευθύνσεις του φερόμενου ως νομοσχεδίου που δημοσίευσε ο Ελεύθερος Τύπος, και που στάθηκαν αφορμή για την όλη κουβέντα, είναι τελείως λάθος... Δεν περιττεύει ίσως να πω ότι τα παραπάνω αποτελούν την δική μου πρόταση σήμερα και με βάση τα τωρινά δεδομένα: επιφυλάσσομαι να αναθεωρήσω εφόσον τα δεδομένα αλλάξουν, ή εφόσον πειστώ ότι τα έχω εκτιμήσει λάθος.

@ Εδώ βάζω τελεία. Και περιμένω αντιρρήσεις, σκέψεις και προβληματισμούς -όπως πάντα...


.

33 σχόλια:

  1. χμ κακουργηματική συκοφαντική δυσφήμηση. Νομίζω ότι υπερβάλλουμε και δεν δίνουμε λύση εφόσον ο θιγόμενος θέλει να κάνει μόνον αγωγή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. e-lawyer

    Αν κάνουμε την κουβέντα με όρους φιλοσοφίας του δικαίου, ποιες πράξεις πρέπει να χαρακτηρίζονται κακουργήματα κλπ, πράγματι υπερβάλλουμε. Εδώ όμως έχουμε ένα πραγματικό πρόβλημα που πρέπει με κάποιον τρόπο να επιλυθεί, και οι λύσεις είναι δύο: ή ανοίγουμε ένα παράθυρο άρσης του απορρήτου και για πλημμελήματα (και μετά πού θα το κλείσουμε;), ή αποφασίζουμε ότι κάποιες συμπεριφορές έχουν μεγαλύτερη απαξία και αναγκαστικά τις τυποποιούμε ως κακουργηματικές.
    Άλλη λύση δεν βλέπω.
    Ο θιγόμενος που θέλει να κάνει μόνον αγωγή, θα αναλάβει από τη μεριά του και το βάρος της μήνυσης για να μπορέσει να την κάνει. Εν τέλει, ας προβλεφθεί και ένα δικαίωμα ανάκλησης της έγκλησης, ανάλογο με εκείνο που προβλέπεται για τον βιασμό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Χμ, στη νομική απάντηση κάπου μ' έχασες, αλλά και μένα μου φαίνεται υπερβολή να γίνει κακούργημα η (έστω κατ' εξακολούθηση) συκοφαντική δυσφήμηση. Δεν είναι είναι πιο απλό να επιτρέπεται η άρση απορρήτου για τα κακουργήματα γενικώς και για την πλημμεληματική κατ' εξακολούθηση συκοφαντική δυσφήμηση;

    Κατά τα άλλα, πάλι συμφωνώ. Μόνο που η εξύβριση, κατά την ταπεινή μου γνώμη, θα έπρεπε να καταργηθεί ως αδίκημα εντός και εκτός διαδικτύου. Αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. "Δεν είναι είναι πιο απλό να επιτρέπεται η άρση απορρήτου για τα κακουργήματα γενικώς και για την πλημμεληματική κατ' εξακολούθηση συκοφαντική δυσφήμηση;"

    Με δεδομένο το άρθρο 19 του Συντάγματος, μάλλον όχι. Χρειάζεται ή αναθεώρηση, ή μια ερμηνεία εξόχως ακροβατική -ή έτσι μου φαίνεται εμένα, εν πάση περιπτώσει.
    Στην πραγματικότητα, εδώ συζητάμε για το πού θα ανοίξουμε το παράθυρο. Και δεν θα ήθελα να το ανοίξουμε στα πλημμελήματα, γιατί αύριο υπό τις x συνθήκες μπορεί να θεωρηθεί ότι άρση του απορρήτου επιβάλλεται και στην περίπτωση, π.χ. προσβολής αρχηγού ξένου κράτους (άρθ. 153 ΠΚ -παράδειγμα: "ο Τζ. Μπους είναι ένας αλκοολικός κρετίνος"). Πάει μακριά η βαλίτσα...

    Για την εξύβριση, να σημειώσω μόνο ότι αν καταργηθεί θα στερήσει τα δικαστήρια της χώρας από πολλές στιγμές ιλαρότητας ("μα με είπε κερατά μέσα στο καφενείο, κύριε πρόεδρε!").

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Πολύ ενδιαφέρουσα ανάλυση και προτάσεις. Δεν έχω τη νομική πείρα να πω αν είναι υπερβολική η προτασή σου αλλα το σημαντικό είναι ότι η εξύβριση παραμένει αλλά αλλάζει το μέσο.
    Βέβαια πρέπει να τονίσω μία σημαντική παράμετρο.
    Όταν κάποιος βρίσει στα blogs ή σε ένα forum όχι απλά παραμένει η βρισιά και την βλέπουν οι 10, 20, 100 που περνανε εκείνη την στιγμή τυχαία ή μη από το μέρος εκείνο, αλλά την βλέπουν και οι χιλιάδες εκείνοι μετά από μέρες, εβδομάδες ή χρόνια που θα αναζητήσουν μια σχετική πληροφορία για τον θιγόμενο. Είναι μία μόνιμη ανάρτηση. Και αυταπόδεικτο του αδικήματος.
    Βέβαια από την άλλη σου δίνει το πλεονέκτημα κατόπιν παράκλησης του θιγόμενου να αποσύρεις τις ύβρεις και να φανεί ότι μετάνιωσες και ότι δεν είχες σκοπό να πράξεις κάτι κακόβουλο.
    Από την άλλη ακόμη προσπαθω να καταλαβω...
    Τι είναι πιο κακό?
    Μία τυχαία καθημερινή βρισιά ή το να συκοφαντείς κάποιον και την οικογένειά του χωρίς στοιχεία?
    ή μηπως πρέπει να διαφοροποιηθουν αυτα τα δύο.
    Τι σημαινει να πεις κάποιον Μαλ..κα σήμερα? ότι αυνανίζεται? Με γεια και με χαρά του. Που είναι η ύβρις?
    Ενώ αν τον πεις κλέφτη? Δεν είναι απλά ύβρις, αλλα συκοφάντηση ή κατηγορία (αν υπάρχουν στοιχεία).
    Διορθωσε με αν κάπου έχω λάθος μιας και μηχανικός είμαι και οχι δικηγόρος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Δεν θα είναι πιο απλό να βρεθεί τρόπος ώστε να αρθεί η ανωνυμία ή η ψευδωνυμία στο διαδύκτιο έτσι ώστε να ισχύουν οι ίδιοι νόμοι και διατάξεις τόσο μέσα όσο και έξω?

    Όσον αφορά την εκτίμησή σου ότι έτσι θα καταστραγηθεί ο νόμος περί απορρήτου της αλληλογραφίας εκτιμώ ότι δεν ισχύει κάτι τέτοιο στην περίπτωση των μπλογκ εφόσον η μπλογκ - αλληλογραφία είναι δημόσια, άρα δεν είναι απόρρητη.

    Και μην βιαστείς πάλι να με χαρακτηρίσεις κακόπιστο, προτιμώ το άσχετος. :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Eρώτηση:

    Επειδή πιθανόν να έχω χάσει επεισόδια, γνωρίζει κανείς αν υπήρξε καμία περίπτωση "φλαγκαρίσματος" του press gr; Ρωτάω διότι δεν έχει ακουστεί κάτι τέτοιο, δεν έχω καταλάβει αν ακολουθήθηκε αυτή η πρακτική. Νομίζω ότι μια τέτοια ενέργεια δεν θα είχε τίποτα το μεμπτό στην εν λόγω περίπτωση. Βέβαια στην Ελλάδα ενεργώντας με αυτό το τρόπο θα σε χαρακτήριζαν το λιγότερο "χαφιέ" και "φασίστα". Τώρα θα μου πείτε βέβαια, με ποιά κριτήρια το φλαγκάρισμα μπορεί να θεωρηθεί σωστή πρακτική ή όχι...

    Στην Ιταλία πάντως πολύ πρόσφατα την έπεσαν σε μπλογκ που δημοσίευσε ονόματα Εβραίων καθηγητών στα πανεπιστήμια. Κανείς δεν μίλησε για φίμωση των μπλογκς. Σίγουρα η περίπτωση του press gr δεν είναι του ίδιου βεληνεκούς αλλά καλό είναι να αποφεύγονται οι υστερίες...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Μπορεί να ισχυριστεί ο κάτοχος της IP adress ότι κάποιος τρίτος μπήκε στον υπολογιστή του (κατά τη διάρκεια μιας μεγάλης γιορτής στο σπίτι π.χ. ή μέσω hacking) και ... ανέβασε κάποιο συκοφαντικό θέμα στο μπλογκ του;

    doctor

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. @philos

    Ακριβώς αυτό λέω. Να διαφοροποιηθεί η εξύβριση από τη δυσφήμηση, γιατί πιστεύω ότι η δεύτερη είναι σοβαρότερη. Η πρώτη, όπως λέει και ο π2, ίσως είναι καιρός να αποποινικοποιηθεί εντελώς (έτσι κι αλλιώς, κάθε λίγα χρόνια έρχεται ένας υπουργός με μια τροπολογία και στέλνει τις υποθέσεις στο αρχείο για να αποσυμφορηθούν τα δικαστήρια...).
    Από εκεί και πέρα, ευθύνη του μπλόγκερ ή του διαχειριστή του φόρουμ να απομακρύνει τα υβριστικά ή συκοφαντικά σχόλια.

    @Ανώνυμος

    "Tο απόρρητο των επιστολών και της ελεύθερης ανταπόκρισης ή επικοινωνίας με οποιονδήποτε άλλο τρόπο είναι απόλυτα απαραβίαστο." (άρθρο 19 Σ).
    Η μπλογκ-αλληλογραφία (αν τη θεωρήσουμε ως τέτοια) είναι δημόσια ως προς το περιεχόμενο, αλλά κατ' επιλογήν των συνδιαλεγομένων μπορεί να είναι απόρρητη ως προς τα στοιχεία τους. Και το απόρρητο αυτό προστατεύεται από το Σύνταγμα. Δεν υπάρχει εύκολος τρόπος να αρθεί, αλλιώς δεν θα χρειαζόταν αυτό το, χμ, ας πούμε "τέχνασμα" του εκβιασμού στην περίπτωση του press.gr.

    @pensierix

    Δεν ξέρω αν υπήρξε φλαγκάρισμα ή όχι, αλλά είναι ήσσονος σημασίας θέμα. Στην πραγματικότητα, το φλαγκάρισμα είναι άτυπη μέθοδος τήρησης μιας κάποιας διαδικτυακής δεοντολογίας και όχι νομικό μέτρο.

    @doctor

    Ασφαλώς μπορεί να το ισχυριστεί. Αλλά αυτό, άντε να γίνει μία φορά. Αν γίνεται κατά σύστημα, πόσο πειστικό φαίνεται σαν ισχυρισμός;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Παιδιά κι εγώ συνάδερφος είμαι αλλά να πώ κάτι? Οταν πχ εγώ χαχαρκτηρίζω τον "σεμνά και ταπεινά" ως "Καθιστό Βούδα", ακριβώς γιατί σατυρίζω την απραξία του και τη ραστώνη με την οποία αντιμετωπίζει τις κρίσεις, τί τελώ? Εξύβριση? Και αν, εξυβρίζω τον "σεμνά και ταπεινά" ή τον Βούδα ως θεότητα? Μήπως απλώς μεταφέρω την εντύπωση της κοινής γνώμης? Και είναι αυτό αξιόποινο ή συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Έλα τώρα, σ.μ., μην το παρατραβάμε. Άλλο η εξύβριση, άλλο η δυσφήμηση, άλλο η ειρωνία και άλλο η σάτιρα. Δεν λέω, καμιά φορά τα όρια είναι δυσδιάκριτα, αλλά το "καθιστός Βούδας" δεν θα το καταδίκαζε ως εξύβριση ούτε ο ίδιος ο Ρουσόπουλος, που λέει ο λόγος...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ ΓΙΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ:

    http://giasa-fox.blogspot.com/2008/02/blog-post_27.html

    doctor

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Καλημέρα, προσυπογράφω το ποστ, τις παρατηρήσεις του π2 και πολλά άλλα.

    Παρόλ' αυτά, θα ήθελα να υποβάλλω μια ΝΕΑ ΙΔΕΑ και ΣΟΒΑΡΗ ΕΝΣΤΑΣΗ, που θα αναπτύξω και σε ποστ σύντομα. Νομίζω ότι ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΑΝΑΠΟΔΑ, δηλαδή αποκλειστικά από την ΑΠΟΨΗ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗΣ.

    Το πρόβλημα ΛΥΝΕΤΑΙ (νομίζω) αλλά ΕΝΤΕΛΩΣ ΑΝΑΠΟΔΑ. Δηλαδή με ΚΑΤΟΧΥΡΩΣΗ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ΛΟΓΟΥ και της ΑΥΤΟΑΜΥΝΑΣ.
    Δηλαδή, οι τρέχουσες νομικές διατάξεις που επιβάλλουν το δικαίωμα αντιλόγου, πρέπει να εφαρμοστούν και στο διαδίκτυο κατοχυρώνοντας το απόλυτο δικαίωμα ενός θιγόμενου από "κατ' εξακολούθησιν δυσφήμηση" να αναρτήσει ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ένα σχόλιο ή σύνδεσμο δικό του ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΧΩΡΟ όπου κρίνει ότι θίγεται.

    Αυτό είναι τεχνικά εύκολο να επιβληθεί, με αστείο βαθμό ευκολίας. Αρκεί να υπάρξει ένας "Διαδικτυακός Συνήγορος του Πολίτη" που θα έχει ΑΥΤΟΜΑΤΩΣ δικαίωμα να αναρτά Ο,ΤΙ ΘΕΛΕΙ, και ΟΠΟΥ ΘΕΛΕΙ, και απευθυνόμενοι σε αυτόν ΟΛΟΙ οι πολίτες θα μπορούν να δημοσιεύουν την "άλλη άποψη" κατά των συκοφαντών τους.

    Υπήρξα και εγώ θύμα μερικές φορές λασπολογιών και ΚΑΤΙ ξέρω. Δεν έκανα ποτέ μήνυση αλλά με ενοχλεί η ΦΙΜΩΣΗ σε διαδικτυακούς χώρους (ευτυχώς προς το παρόν ελάχιστους) όπου επικράτησαν απόψεις συκοφαντών με ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΔΗΜΟΤΙΚΟΤΗΤΑ και με ΠΑΡΩΠΙΔΕΣ να μην δουν ποτέ την "άλλη άποψη".

    Περισσότερα προσεχώς.
    Με το θέμα αυτό ασχολήθηκα και στο παρελθόν, νέο ποστ εδώ (με λινκς σε παλαιότερο):

    Σύλλογος Ιντερνετικών Κατηγόρων αναζητεί νέο ΘΥΜΑ (αγγελία εθελοντικής εργασίας - ΟΛΟΙ οι δικηγόροι θυμάτων αποκλείονται) -ΣΑΤΙΡΑ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Κύριοι, το θέμα είναι ΣΟΒΑΡΟ.

    ΤΟΣΟ σοβαρό ώστε (ενώ συνεργάζομαι επαγγελματικά με μία εταιρεία part-time) την ειδοποιώ ΤΩΡΑ ακυρώνοντας ραντεβού για να ασχοληθώ με το θέμα αυτό, που ΜΟΝΟ αυτή τη στιγμή έχει φτάσει στο "οριακό σημείο" που βλέπετε. ΚΙΝΔΥΝΕΥΕΙ Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ, και αντί να κατοχυρώσουμε την Ελευθερία σκεφτόμαστε ΠΩΣ να την πετσοκόψουμε περισσότερο με συμβιβασμούς που αποδείχτηκαν ΑΔΙΕΞΟΔΟΙ, τεχνικά ΚΑΙ νομικά.

    Τη στιγμή αυτή, που η ΝΕΑΡΗ σε ηλικία Ελληνική Μπλογκόσφαιρα... ευλογεί τα γένια της και ασχολείται με... φληναφήματα δικομανών και πανουργίες κυβερνώντων, το ΔΙΕΘΝΕΣ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ ΣΤΕΝΑΖΕΙ κάτω από το ΑΣΗΚΩΤΟ ΒΑΡΟΣ της ΚΑΘΑΡΑ ΙΔΙΩΤΙΚΗΣ ΛΟΓΟΚΡΙΣΙΑΣ, σε φόρουμ και σε ιστολόγια που άρχισαν να γίνονται εδώ και χρόνια σφαγεία του ελεύθερου λόγου και διαλόγου.

    ΑΝ η Ελλάδα θέλει ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ να λύσει το πρόβλημά της ας ρίξει μια ματιά στο ευρύτερο πρόβλημα και ας ακούσει όσους υποφέρουν ΟΧΙ ΜΟΝΟ από λασπολογίες, αλλά από ΛΟΓΟΚΡΙΣΙΕΣ της δικής τους άμυνας απέναντί τους.
    Μεγάλο μέρος των διεθνών παραπόνων σήμερα ΔΕΝ είναι για συκοφάντηση αλλά ΓΙΑ ΦΙΜΩΣΗ! Το υπόλοιπο μέρος των παραπόνων αφορά το "cyberbullying"
    αλλά αυτό είναι πάλι χειρότερο χωρίς αντίλογο. Μερικές φορές ο αντίλογος το απαλύνει ή και το λύνει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Αγαπητέ Χασοδίκη, άξιζε πράγματι που έκατσα και διάβασα όλο το προικιό σου (τόσα σεντόνια δα) και το θέτεις πολύ καλά το ζήτημα.

    Στα σχόλια επισημάνθηκε κάτι: ότι το αρχικό δυσφημιστικό σχόλιο μπορεί να μην το δουν πολλοί, αλλά παραμένει εσαεί, και με τις μηχανές αναζήτησης μπορεί να ξεθαφτεί σε πέντε-δέκα χρόνια. Επομένως, για να παραφράσω το παράδειγμα του Εκο, αν μια ιταλική επαρχιακή εφημερίδα (χωρίς παρουσία στον Ιστό) γράψει ότι ο Πάπας κάθε βράδυ φοράει ζαρτιέρες και κάνει πιάτσα, μικρό το κακό και μπορεί το Βατικανό να την αγνοήσει, όχι όμως αν το γράψει ένα μικρό ιστολόγιο, διότι η ρετσινιά θα μείνει για πάντα.

    Η δυνατότητα απάντησης, από την άλλη, δεν είναι πανάκεια -άλλωστε, και στα έντυπα μέσα προβλέπεται η δυνατότητα απάντησης, αλλά δεν έχει καταργήσει τις αγωγές. Οταν ο άλλος γράψει π.χ. ότι ο τάδε (με ονοματεπώνυμο) συμμετείχε σε βιασμούς ανηλίκων, δεν βλέπω πώς υπάρχει περιθώριο να διευθετηθούν τα πράγματα με μια απάντηση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Εξαιρετική ολόκληρη η σειρά, τόσον όσον αφορά στο πνεύμα όσο και σχετικά με το γράμμα των εγγραφών

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Σαφέστατα ένα έστω και μικρό ιστολόγιο μπορεί να προκαλέσει μεγάλη ζημιά γιατί μπορούν τα γραπτά του να ανακαλυφθούν μετά από χρόνια.
    Ο e-lawyer σε σχετικό ποστ είχε αναφερθεί στο θέμα, επισημαίνοντας ΠΟΣΟ βαρύτερες επιπτώσεις έχει η συκοφαντία μέσω διαδικτύου από εφημερίδες και συμβατικά ΜΜΕ, πόσο μπορεί να οδηγήσει κόσμο ακόμη και σε αυτοδικία (θα βρω το ποστ αν δεν το κάνει ο ίδιος και θα σας δώσω λινκ).

    Επομένως, δεν μπορεί η Ελληνική Μπλογκόσφαιρα να "τα θέλει όλα δικά της", αγνοώντας το πρόβλημα.

    Στην πραγματικότητα, το πρόβλημα της λάσπης είναι ΥΠΑΡΚΤΟ και ΤΕΡΑΣΤΙΟ μέσα στο διεθνές διαδίκτυο εδώ και χρόνια. Μέχρι και εταιρείες εμφανίστηκαν που (έναντι αμοιβής) ψάχνουν και βρίσκουν τους... συκοφάντες σας και τους απαντούν ή τους φιμώνουν.

    Στατιστικά, στις περισσότερες των περιπτώσεων εκείνο που βλάπτει περισσότερο είναι η ηλεκτρονική οχλοκρατία, που λογοκρίνει και τον αντίλογο. ΑΥΤΕΣ οι περιπτώσεις (τεράστιες σε αριθμό) μπορούν εύκολα να αντιμετωπίστούν με όσα πρότεινα (για κατοχύρωση του αντιλόγου) ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ αν αυτός ο αντίλογος γίνεται με την ΕΠΙΣΗΜΗ ΙΔΙΟΤΗΤΑ κάποιου "Ψηφιακού Συνηγόρου του Πολίτη".

    Οι λιγοστές περιπτώσεις βαρύτατων συκοφαντιών που κατηγορούν επώνυμους για ανύπαρκτα ποινικά αδικήματα κλπ. μπορούν να αντιμετωπιστούν ΠΡΩΤΑ με παρέμβαση του "Συνηγόρου του Πολίτη στο Διαδίκτυο" και ΜΕΤΑ με μήνυση ή άλλα μέτρα, διότι... είμαστε ΗΔΗ μία χώρα ΔΙΚΟΜΑΝΩΝ! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. @doctor

    Την είδα. Εντάξει, είναι καλή ως γελοιοποίηση του θέματος, αλλά μέχρι εκεί...

    @omadeon

    Όχι, δεν θέλω έναν διαδικτυακό συνήγορο του πολίτη με τέτοιες υπερεξουσίες. Αυτό που περιγράφεις είναι ένας υπερδικαστής Ντρεντ του κυβερνοχώρου, δεν υπάρχει ούτε έξω από το διαδίκτυο και καλά θα κάνει να μην υπάρξει ούτε μέσα.

    @Νίκος Σαραντάκος

    Καλωσορίσατε αγαπητέ! Πράγματι, το πρόβλημα που επισημαίνετε υπάρχει. Εκτιμώ όμως ότι μπορεί να λυθεί: οι σελίδες παραμένουν αποθηκευμένες με την αρχική τους μορφή σε κάποιον σέρβερ ως cached pages (αν δεν κάνω λάθος στην τεχνική ορολογία). Θα μπορούσε λοιπόν ο κάτοχος του σέρβερ να τις εξαφανίζει με μια αίτηση του ενδιαφερομένου, εφόσον θα υπήρχε μάλιστα και κάποιο δικαστικό προηγούμενο. Δεν νομίζω ότι θα είχαν αντίρρηση οι οικοδεσπότες των σελίδων.

    Κι άλλα θέματα μπορεί να προκύψουν που να μην έχουν εύκολη λύση. Αλλά η πρόταση που διατυπώνω έχει στόχο την πιο σοβαρή μορφή του φαινομένου, δηλαδή τη συστηματική συκοφαντία.

    @Λάμπρος Τσουκνίδας

    Σας ευχαριστώ :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Χασοδίκη, δεν μπορεί να θεωρηθεί "υπερεξουσία" κάποιος αρμόδιος να επέμβει συμβιβαστικά σε έναν ψηφιακό διάλογο όπου έχει αποκλειστεί ο αντίλογος. Σιγά την εξουσία, και σιγά τη δυσκολία. Ο ΚΑΘΕΝΑΣ θα μπορούσε να παίξει έναν τέτοιο ρόλο, αλλά σήμερα οι άνθρωποι τρομοκρατούνται να "μην παίξουν το ρόλο του δικηγόρου", ή και εφησυχάζουν ότι "δεν είναι δική τους δουλειά".

    Σαν αποτέλεσμα, υπάρχουν ΗΔΗ τεράστια νομικά και άλλα μέτρα σε άλλες χώρες, πολύ χειρότερα από την προτεινόμενη ενίσχυση της Ελευθερίας του Αντιλόγου.

    Δεν πρέπει να γενικεύουμε από καταστάσεις εκτός διαδικτύου ΜΕΣΑ σε αυτό, διότι άλλες συνθήκες ισχύουν εδώ.

    Υπηρεσίες παραπόνων και διώξεων έχουν ήδη εμφανιστεί σε άλλες χώρες, ο πολίτης εκτίθεται, το cyberbullying έχει γίνει λαίλαπα.

    Αν όλα αυτά μπορούν να μειωθούν με την απλή ανάρτηση μιας ειδοποίησης (που συνήθως διαλύει την "παρέα που σπάει πλάκα" - γιατί περί αυτού πρόκειται) δεν βλέπω γιατί θα πρέπει να αποφευχθεί.

    Αλλιώς, ο Ψηφιακός Λόγος ναρκοθετείται όχι μόνο από την άποψη της φίμωσης του αντιλόγου αλλά και από την άποψη χειρότερων μέτρων πραγματικής αστυνόμευσης.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Αρκεί να υπάρξει ένας "Διαδικτυακός Συνήγορος του Πολίτη" που θα έχει ΑΥΤΟΜΑΤΩΣ δικαίωμα να αναρτά Ο,ΤΙ ΘΕΛΕΙ, και ΟΠΟΥ ΘΕΛΕΙ, και απευθυνόμενοι σε αυτόν ΟΛΟΙ οι πολίτες θα μπορούν να δημοσιεύουν την "άλλη άποψη" κατά των συκοφαντών τους.

    Να με συμπαθάς, αλλά αυτό δεν είναι το ίδιο με το "κάποιος αρμόδιος να επέμβει συμβιβαστικά σε έναν ψηφιακό διάλογο όπου έχει αποκλειστεί ο αντίλογος".

    Επειδή αναφέρεσαι πολύ στο τι ισχύει σε άλλες χώρες, θα σε παρακαλούσα να μας έδινες και κάποιο λινκ, αν έχεις, για να πάρουμε μια ιδέα. Ή να γίνεις λίγο πιο συγκεκριμένος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. ΠΟΛΥ ευχαρίστως αγαπητέ Χασοδίκη,
    ΔΕΣ το χαμό που γίνεται αλλού ΜΕ ΤΟ ΙΔΙΟ θέμα, π.χ.

    FOXNEWS.COM HOME > POLITICS
    States Pushing for Laws to Curb Cyberbullying
    Wednesday, February 21, 2007


    Παραδέχομαι ότι... εξέφρασα την πρότασή μου κάπως ακραία, με... "τρομοκρατικά" κεφαλαία γράμματα, και σε... απώθησα δικαιολογημένα.
    Ομως, είσαι πολύ έξυπνος και μπορεις εύκολα να διαπιστώσεις τη ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ ΑΝΑΓΝΩΣΗ της πρότασης, ως εξής (ολίγον κωμικότερα και... αληθινοτερότερα):

    Μάγκες συνέλληνες, ΚΑΘΕ ΠΟΛΙΤΗΣ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ να μπορει να ΣΧΟΛΙΑΖΕΙ ΧΩΡΙΣ ΛΟΓΟΚΡΙΣΙΑ παντού και απολύτως, ΑΝ ΣΕΒΕΤΑΙ τους ΚΑΝΟΝΕΣ ΕΥΠΡΕΠΕΙΑΣ.
    :)
    (αλλά επειδή αυτό το δικαίωμα μας το κλέβουνε, ας υπάρχουν και μερικά "safe resources" εθελοντικών υπηρεσιών που μπορούν να του ΞΑΝΑΔΙΝΟΥΝ αυτό το δικαίωμα που ΣΤΕΡΕΙΤΑΙ αν δουν ότι υφίσταται βαρειά και παρατεταμένη αδικία).

    Think Globally, act locally! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. ΟΚ, υπόσχομαι να μελετήσω το άρθρο και να επανέλθω αργότερα (ανάγκαι της εργασίας :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Το ότι κάθε πολίτης θα πρέπει να έχει το δικαίωμα να σχολιάζει οπουδήποτε, υπάρχει. Ο καθένας μπορεί να ανοίξει ιστολόγιο, ιστοσελίδα, οτιδήποτε.

    Αν τώρα εννοείται ότι ο καθένας πρέπει να έχει δικαίωμα να σχολιάζει στον ιστότοπο του άλλου, αυτό νομίζω ότι είναι εξωφρενικό έως κωμικό. Κι εγώ θέλω να έχω κάθε μέρα κύριο άρθρο στην Ελευθεροτυπία, αλλά δεν με βάζουν!

    Παρεμπιπτόντως, στη Γαλλία φτιάχτηκε πριν από ένα μήνα ένα σάιτ όπου ο κάθε μαθητής μπορούσε (ψευδώνυμα) να αξιολογήσει τον καθηγητή του (επώνυμα). Δηλαδή ότι ο τάδε που διδάσκει έστω Φυσική στο τάδε Λύκειο είναι απίθανος, μέτριος, σκερβελές. Τα συνδικάτα καθηγητών διαμαρτυρήθηκαν και τις προάλλες το δικαστήριο απαγόρευσε την ονομαστική αναφορά σε καθηγητές, αν και επέτρεψε να βαθμολογούνται τα σχολεία.
    http://fr.news.yahoo.com/afp/20080303/ttc-proces-education-enseignant-internet-0de2eff.html

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Εγώ στη θέση του κ. Σαραντάκου θα απέφευγα να εκφράσω τόσο βιαστικά ορισμένες... περίεργες θέσεις, που... εξομειώνουν ανόμοια πράγματα. ΟΥΤΕ τα μπλογκ είναι... η εφημερίδα ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, ΟΥΤΕ ζήτησα αυτό που υπενοήθη.

    Αν και (εδώ που τα λέμε) -κανονικά- σε ΚΑΘΕ δημόσιο χώρο διαλόγου θα ΕΠΡΕΠΕ να είμαστε ελεύθεροι να σχολιάζουμε αν σεβόμαστε τους κανόνες του. Αν πάλι δεν είμαστε, εεε... δεν πειράζει και τόσο (λέμε, λέμε) αρκεί να μη μας συκοφαντούν "χωρίς δικαίωμα απάντησης".

    Τώρα, επειδή σε λίγο θα φύγω για δουλειές, μάζεψα μερικά λιγοστά links για το Διεθνές πρόβλημα του Cyberbullying (προσφιλές σπορ και ορισμένων Ελλήνων στο παρελθόν) με τη διευκρίνιση ότι ΔΕΝ αφορά μόνο την-έητζερς και παιδιά, όπως θα δείτε στη δεύτερη στιβάδα links που θα στείλω αργότερα. Ιδού το πρώτο πακετάκι (όπου θα βρείτε και... χιονοστιβάδα μηνύσεων καθηγητών κατά παιδιών που τους γελοιοποιούσαν). ΠΟΛΥ "στην κοσμάρα μας" είμαστε εν Ελλάδι, εσωστρεφείς, κλικιασμένοι, αδιάλλακτοι, εριστικοί, δικομανείς ΚΑΙ ΑΦΕΛΕΙΣ:

    CYBERBYLLYING LINKS (part 1)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Λοιπόν, να βάλουμε τα πράγματα σε μία σειρά:

    Άλλο το cyberbullying, άλλο η συκοφαντία. Ή τουλάχιστον εμένα έτσι μου φαίνεται. Κι εδώ δεν θα προσπαθήσουμε να λύσουμε όλα τα προβλήματα του ίντερνετ, γιατί θα χαθούμε (σκέψου να πιάσουμε και το κυβερνοέγκλημα, την παιδική πορνογραφία κλπ). Εδώ συζητάμε συγκεκριμένα για έναν (αναγκαίο κατά τη γνώμη μου) συμβιβασμό ανάμεσα στο δικαίωμα ελεύθερης έκφρασης και το δικαίωμα του καθενός στην προστασία της προσωπικότητάς του.

    Στο πλαίσιο αυτό στοχοποιώ την συκοφαντική δυσφήμηση γιατί θεωρώ ότι έχει πιο βαρύνουσα σημασία σαν αδίκημα, και επίσης γιατί το ίντερνετ προσφέρει ένα θαυμάσιο περιβάλλον για να ευδοκιμήσει.

    Κατά τα άλλα, ναι μεν λέμε ότι τα μπλογκ είναι δημόσιος χώρος διαλόγου, αλλά αυτό ισχύει στο μέτρο που το επιθυμεί ο κάτοχος κάθε μπλογκ και με τους όρους που ο ίδιος θέτει, κατ' ανάγκην αυθαίρετους. Άλλος δεν επιτρέπει καθόλου σχόλια, άλλος χρησιμοποιεί moderation, άλλος επιτρέπει μόνο επώνυμα σχόλια κλπ. Δικαίωμα του καθενός να βάζει ό,τι κανόνες θέλει στο μαγαζί του, δικαίωμα των άλλων αν δεν τους αρέσουν οι κανόνες να φύγουν από το μαγαζί. Απλά πράγματα.

    Οπότε, omadeon, σε παρακαλώ να κρατήσουμε τη συζήτηση πάνω στο συγκεκριμένο θέμα και να μην την επεκτείνουμε δώθε κείθε. Και, στο συγκεκριμένο θέμα, επιμένω ότι διαφωνώ με την ιδέα του πανεπόπτη Συνηγόρου του Διαδικτύου (που μπορεί ωστόσο να είναι χρήσιμος για άλλα πράγματα).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Αγαπητέ Χασοδίκη γράφω από αλλού γιατί είχαμε διακοπή ρεύματος.

    13 χρόνια παρακολουθώ τι γίνεται στο διαδίκτυο κι έτσι δεν εκπλήσσομαι που πείσθηκες για κάτι που είναι _εν μέρει_ σωστό, εν τούτοις αποτελεί πλέον... "τετριμμένο κατεστημένο" και ΟΧΙ λύση, δηλαδή

    Δικαίωμα του καθενός να βάζει ό,τι κανόνες θέλει στο μαγαζί του, δικαίωμα των άλλων αν δεν τους αρέσουν οι κανόνες να φύγουν από το μαγαζί. Απλά πράγματα.

    Κατά το ήμισυ σωστό. Κατά το άλλο μισό, όμως, συκοφαντική δυσφήμηση κάτω από συνθήκες πραγματικά ελεύθερου διαλόγου χωρίς λογοκρισία και χωρίς οχλοκρατία ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΥΠΑΡΞΕΙ.

    Οι χώροι δημόσιου διαλόγου δεν είναι "μαγαζιά", ή μόνο μαγαζιά, είναι Ναοί Ελευθερίας. Κι αν δεν κάνουν τον κόπο να σεβαστούν την ελευθερία, αν π.χ. λασπολογούν ΧΩΡΙΣ αντίλογο, η Μεγάλη Ημών Θεά Ελευθερία θα τους καταραστεί και θα γκαντεμιάσουν.



    Άλλο το cyberbullying, άλλο η συκοφαντία. Ή τουλάχιστον εμένα έτσι μου φαίνεται.

    Μόνο ένα μικρό μέρος "δεν είναι συκοφαντία" (και αφορά εγκληματικές πράξεις). Στην πραγματικότητα, ΣΟΒΑΡΗ συκοφαντία δεν είναι τίποτε άλλο από το ίδιο πράγμα.

    Το μέλλον μπορεί να είναι μια φεουδαρχία με "αριστοκράτες" τους ιστολόγους, και το ευρύ κοινό... στριμωγμένο στις παραλίες τους, ΝΟΜΑΔΙΚΑ κινούμενο, ΑΝΙΚΑΝΟ να τους κριτικάρει, να τους βρίσει, να τους αντισταθεί.

    Το ΠΑΡΟΝ είναι όσοι σέβονται το κοινό τους, ΑΥΤΟΙ έχουν μέλλον...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. Ομορφο και περιεκτικό πόστ. Τελικώς η δυνατότητα εντοπισμού κάποιου μέσα απο το υπάρχον νομικό πλαίσιο είναι δύσκολη.

    Εκτός και αν στο μέλλον, οι υπηρεσίες και τα μηνύματα αποκτήσουν τεράστια συγκεντρωτικότητα μέσω λίγων εταιρειών (π.χ. Google) οι οποίες επιβάλλουν πιο περιοριστικές συνθήκες. Να ζητήσει για παράδειγμα η Google την πιστοποίηση της ταυτότητας του χρήστη.

    ---------

    Θα περάσω και απο τα αλλα πόστ αύριο. Ο χρόνος δεν μου επέτρεψε να τα διαβάσω ακόμα:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. @locus

    Αυτό, αν το καλοσκεφτούμε, μπορεί να είναι ακόμα πιο επικίνδυνο (αλλά και πιο ανεφάρμοστο, ίσως...).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. αμαν μωρε με την νομολατρία σας και τα επιχειρήματα του κώλου
    αφήστε και κάτι ελεύθερο πια
    πάρε στη μάπα την ενημέρωση που σου πετάνε στη μάπα τα νομότυπα μμε ρε χασοδίκη και άσε μας να βριζόμαστε
    ωχου πια
    να βάλουμε τα χεράκια μας να βγάλουμε τα ματάκια μας θέλετε?
    πανιβλακες
    μήπως στα καφενεία δεν βρίζουν ρε χασοδίκα? στις παρέες δεν βρίζουν?
    στα γήπεδα δεν βρίζουν?
    να τους χώσουμε όλους μέσα?
    πως την είδατε?
    οι αμερικάνοι μου φαίνεται που καταλαβαίνουν πως η ανωνυμία είναι συστατικό στοιχείο της ελευθερίας της άποψης τελικά είναι πιο προοδευτικοί απο σας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  30. Ανώνυμε

    Επειδή εμείς εδώ έχουμε κουβέντα, εσύ πήγαινε εδώ να παίξεις με τα άλλα παιδάκια, ναι;

    Άντε μπράβο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  31. ρε τζούφιε χασοδικη σιγά την σοβαρή κουβέντα που έχεις ανοίξει
    -λέω να πάω αργότερα για παιχνίδι-
    είπες:
    Εδώ όμως έχουμε ένα πραγματικό πρόβλημα που πρέπει με κάποιον τρόπο να επιλυθεί, και οι λύσεις είναι δύο: ή ανοίγουμε ένα παράθυρο άρσης του απορρήτου και για πλημμελήματα (και μετά πού θα το κλείσουμε;), ή αποφασίζουμε ότι κάποιες συμπεριφορές έχουν μεγαλύτερη απαξία και αναγκαστικά τις τυποποιούμε ως κακουργηματικές.

    θα κάψεις το μυαλό ρε παιδί
    πρόσεξε χαχαχα

    γιατί ρε χασοδίκη θα πρέπει να επιλέξουμε ένα απο τα δυο?
    και ποια είναι η ανάγκη που θα μας ωθήσει να το κάνουμε αυτό?
    επιδή εκβιάστηκε ο Χιώτης me email?
    κούνα λίγο το κεφάλι σου σε παρακαλώ που κατέβσασες την βιβλιοθήκη σου να σώσεις το διαδίκτυο από την ανομία
    διάβασε λίγο εδώ μπας και ξελαμπικάρεις
    http://pitsirikos.blogspot.com/2008/03/blogger.html

    ο πιτσιρίκος τα λέει καλύτερα απο μένα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  32. Τρίβω τα μάτια μου, ω Ελλάς το μεγαλείο σου, ΔΙΕΘΝΗΣ ΠΡΩΤΟΤΥΠΙΑ.

    Να σε... βρίζουν άνθρωποι που... ΣΥΜΦΩΝΟΥΝ μαζί σου (στα περισσότερα), τι καημός, τι καημός (τρα-λα-λα).

    Φαντάσου να... διαφωνούσαν, Χασοδίκη μου. Θα χάναμε ΚΑΙ τις δίκες! :)

    Αυτοσαρκαστική η ταυτότης σου...
    ΔΙΚΑΙΩΣ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  33. ΚΎΡΙΟ ΆΡΘΡΟ ΤΗΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΉΣ ΤΗΣ 15-3-09

    «Τέλος στη βία»

    «Δεν μπορούμε να βλέπουμε τη χώρα μας να καταστρέφεται χωρίς να κάνουμε τίποτα».
    (Τόσα χρόνια, δεκαετίες τώρα, που καταστρεφόταν, τι κάνατε;)
    «Επενδυτές, τουρίστες και αγοραστές ομολόγων αντιμετωπίζουν τη χώρα με καχυποψία και ανησυχία λόγω της έξαρσης της βίας.»
    (Αυτό ακριβώς χρειάζεται-η καταστροφή της χώρας, το μόνο που θα κάνει το λαό να πάρει τη ζωή του στα δικά του χέρια- και αφού πρώτα πληρώσουν οι φταίχτες, να ξαναχτίσει από την αρχή μια νέα, δίκαιη πατρίδα.)
    «Οι επιχειρηματίες ασφυκτιούν από την κρίση και τώρα βλέπουν τις εμπορικές γειτονιές να πλήττονται από τη βία».
    ((Όταν ασφυκτιούσαν κατά καιρούς τόσες άλλες κατηγορίες πολιτών, η «σοβαρή» εφημερίδα έγραφε κύρια άρθρα;)
    «Η εικόνα της Ελλάδας στο εξωτερικό υπονομεύεται καίρια με κάθε τρομοκρατική επίθεση και τους συνεχείς βανδαλισμούς.»
    ((Η εικόνα στο εξωτερικό μας ενδιαφέρει γιατί το εξωτερικό φέρνει μέσα χρήμα, δηλαδή υλικό για κλέψιμο από Καραμανλήδες, Παπαντρέηδες, Μητσοτάκηδες, Ντόρες, και τα παρελκόμενά τους.)
    «Η κυβέρνηση πρέπει επιτέλους να επιδείξει πυγμή και αποτελεσματικότητα και η (υπεύθυνη τουλάχιστον) αντιπολίτευση να στηρίξει μια εθνική προσπάθεια για να μπει τέλος στον κατήφορο της βίας.»
    (Πυγμή και αποτελεσματικότητα για να σταματήσει η βία και η τρομοκρατία…Μήπως η πυγμή και η αποτελεσματικότητα άργησαν λιγάκι, ω! «σοβαρή» εφημερίδα; Μήπως αν επιδεικνυόταν στην ώρα της και προς τη σωστή κατεύθυνση θα είχε προλάβει την εμφάνιση βίας και τρομοκρατίας; Και μήπως τώρα πια είναι αργά για κάθε προσπάθεια για το σταμάτημα της βίας; …Και ζητάτε στήριξη της εθνικής προσπάθειας-εθνικής;;;…-, δηλαδή ζητάτε και σεις από τον Παπαντρέα «συναίνεση». Μα όμως τώρα, λόγω κρίσεως, δε φτάνει για δύο το πλιάτσικο- τώρα θα φαγωθούν αναμεταξύ τους τα σκυλιά για το μικρό κομμάτι κρέας κι όποιο νικήσει θα το πάρει ολόκληρο αυτό… )
    [Το «ΠΡΈΠΕΙ» που δε λείπει από κανένα σας άρθρο, μαρτυράει ότι τίποτε από αυτά που ζητάτε δε θα γίνει, όπως δε γίνεται τίποτε από όσα λέει ο Πρόεδρος, ο πρωθυπουργός, οι υπουργοί, οι βουλευτές, όταν καθένας τους μπροστά βάζουν, σαν συνεπείς ΠΡΕΠΟΛΌΓΟΙ αυτό το απρόσωπο ρήμα: ΠΡΈΠΕΙ.]

    Γιώργης Χολιαστός

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Ενστάσεις και ισχυρισμοί
κατατίθενται μόνον εγγράφως
(Χασοδίκειος Πολιτική Δικονομία, άρθρον 228)