Ρέγκε και σαρδέλε και λακέρδε

Λοιπόν αυτά τα παιδιά τελικά μας κάνανε μεγάλη ζημιά, αν και μάλλον άθελά τους. Μιλάω για τους Locomondo: με το γκραν σουξέ-τωκ οφ δε τάουν (επισήμως ακυκλοφόρητο, αν δεν κάνω λάθος) "Πίνω μπάφους και παίζω Προ", ξανάβαλαν από το παράθυρο τη ρέγκε στη ζωή μας.

Βέβαια η ρέγκε είχε πάντοτε στην Ελλάδα ένα πιστό αν και μάλλον ολιγάριθμο ακροατήριο. Δεν μιλάω όμως γι' αυτό, αλλά για τα Μεγάλα Ακροατήρια της χώρας μας, στα οποία η αγαπημένη μουσική της Τζαμάικας έφερνε κατά νου εικόνες άλουστων τύπων με τζίβα στο μαλλί, τρίχρωμα σκουφιά και μια σχετική έφεση στη χασισοποτεία (σκέψου διακοπές στη Σαμοθράκη, ένα πράμα).

Χάρη στους Locomondo, αυτές οι εικόνες ως δια μαγείας πέρασαν σε δεύτερο πλάνο. Η ελληνική μουσική βιομηχανία, πάσχουσα από χρόνια έλλειψη φαντασίας, έκανε ό,τι θα περίμενε κανείς από αυτήν: αντί να ψάξει και να αναδείξει το real thing, άρχισε να παραχώνει διάφορα τύπου-σκα-ρέγκε ασμάτια αμφιβόλου προελεύσεως στο ρεπερτόριο τραγουδιστών που ουδεμία σχέση έχουν με το είδος, κι έτσι μας προέκυψαν αριστουργήματα όπως το παρακάτω, διασκευή λέει από τραγούδι με τίτλο "It' s a pity" σε ελληνικούς στίχοι λέει Ελένης Μηλιώκα. Μέχρι να ακούσουμε και τον Νταλάρα να διασκευάζει το "I shot the sheriff", πάμε να δούμε αυτό το σουξεδάκι που ερμηνεύει η Άλκηστις Πρωτοψάλτη, και που προβλέπω να γίνεται "χαλί" σε διαφημίσεις διακοποδανείων το ερχόμενο καλοκαίρι (όπως "Όλε όλε ολά"/ΟΠΑΠ και "Μια μέρα χαρά"/Μιλένιουμ Μπανκ)


Λοιπόν έλα, στη μηχανή ανέβα.
Πάμε Χαβάη με μία ρόδα....
[σιγά μην πάμε και με σαμπρέλα]
Αν είσαι σπίτι, τότε ετοιμάσου για Χαβάη.
Πάμε κάπου που δεν έχουμε πάει -μόνο μην κάτσουμε άλλο σπίτι.
[ούτε στις Τζιτζιφιές έχω πάει -δεν πάμε καλύτερα εκεί, που έχω ακούσει για κάτι καλά κουτουκάκια και θα μας έρθει και πιο φτηνά;]
Τρέξιμο, λογαριασμοί και δουλειά, άγχος, ακρίβεια, χρέη, δανεικά,
[καλά, εσύ στεγαστικά δεν διαφήμιζες; Τώρα σε πήρε ο πόνος για τα δανεικά;]
πάντοτε συνωστισμός μες στο τραμ
[ώπα, κάτσε μισό λεπτό, δεν τό 'χεις: το τραμ είναι αυτό με τα άσπρα-γαλάζια βαγονάκια, που το παίρνουν οι συνταξιούχοι και οι κοπανατζήδες μαθητές της Νέας Σμύρνης για να πάνε για καφέ στη Γλυφάδα. Συνωστισμό έχει στο μετρό -αλλά δεν κόλλαγε στη ρίμα, ε;]
και πάντα εκεί το κινητό χτυπά.
[η ρίμα που λέγαμε, τραβηγμένη απ' τα μαλλιά...]
Να μαγειρέψεις το πρωί, ν' απλώσεις ό,τι έχει πλυθεί, να σιδερώσεις, να μαζέψεις, να σκουπίσεις πριν να 'ρθει.
[είμαι η Μαίρη Παναγιωταρά, μια εργαζόμενη μητέρα, μια καλή νοικοκυρά και μια καταξιωμένη καλλιτέχνις]
Μετά να πάμε στη λαϊκή κι έπειτα ΟΤΕ, νερό, ΔΕΗ
για να πληρώσω - give me a break!
[εδώ αμολάμε και μια αγγλικούρα τσομπανοκαμπόικη επιπέδου Stratigakis για να δώσουμε αμεσότητα στο στίχοι, να πιάσουμε και τα ξένα ακροατήρια και να δείξουμε ότι το έχουμε εμπεδώσει το ρέγκε]
Αν είσαι σπίτι, τότε ετοιμάσου για Χαβάη.
Πάμε κάπου που δεν έχουμε πάει -
μόνο μη μείνουμε άλλο σπίτι.
Θέλω βόλτες, ταξίδια, γλυκά, φαγητά, να ξαπλώσουμε μπρούμυτα στην αμμουδιά.
[τι διάλο ρε συ, στο κάτεργο την είχανε;]
Θέλω στην παραλία να ανάψω φωτιά, κολύμπι ωρών στα ρηχά ή στα βαθιά.
[καθόμουνα στην αμμουδιά και χάζευα τα μύδια/και ερχόσαντε τα κύματα και μού 'γλυφαν... τα γόνατα, που λέει κι ο Τοτός]
Θέλω να μαυρίσω και να μείνω έτσι πάντα, με τον Enrique Iglesias να χορέψω lambada,
[πού τη θυμήθηκε τη λαμπάντα -άσε πια τον Ερρίκο Ιγλέσιας...]
να αρπάξω το μικρόφωνο από μία μπάντα και να φωνάξω "Θεέ μου αμήν!".
[του κυρίου δεηθώμεν κυργιελέησον, έχει πολύ ακόμα;]
Λοιπόν έλα, στη μηχανή ανέβα.
Πάμε Χαβάη με μία ρόδα...
[καλά ξεκίνα εσύ κι έρχομαι, να κλείσω το θερμοσίφωνα δυο λεπτά]
Πήρα θαλάσσιο στρώμα, δυο-τρία μαγιώ ακόμα, μπρατσάκια και πετσέτες μ' ωραίο χρώμα.
[σεντόνια, μαξιλαροθήκε, είδη προικός, και καινούργιο χαλάκι για την οξώπορτα]
Άμα θες έχω και βατραχοπέδιλα ακόμα, με 30 δείκτη προστασίας κρέμα για το σώμα.
[α, βλέπω πέρασες κι από τα Τζάμπο. Μήπως θυμήθηκες να μου πάρεις και αυτοκόλλητο για τα συρτάρια;]
Δεν ξέρω ακριβώς τι άλλο θα πρέπει
να πάρω, αφού έμεινα μ' άδεια τσέπη.
Σταματώ και στην τράπεζα να δω αν έχει λεφτά μα ξέχασα το pin!
[έλα ρε Άλκηστις, και γι' αυτό κάνεις έτσι; Εσύ στη Μιλένιουμ έχεις πρόσωπο, μπέκα μέσα στο υποκατάστημα και χτύπα ένα καταναλωτικό στο φτερό]
Θωμά είσαι σπίτι; Γιατί σε παίρνω και μιλάει.
[ε, για να μιλάει, μάλλον σπίτι θα είναι. Εκτός κι αν μπουκάρισε η Φιλιππινέζα του διπλανού διαμερίσματος και μιλάει με Μανίλα. Τώρα που το σκέφτομαι, δεν πετάγεσαι να δεις καλού κακού;]
Αν τελικά θα πάμε στη Χαβάη, τότε πάρε λεφτά απ' το σπίτι.
[πολύ λαρτζ ο Θωμάς, για να κρατάει στο σπίτι τόσο μετρητό...]
Ναι, Θωμά είσαι σπίτι; Γιατί σε παίρνω και μιλάει.
Αν τελικά θα πάμε στη Χαβάη,
πάρε κι εσύ λεφτά απ' το σπίτι.
Πάμε Χαβάη...
Στη μηχανή ανέβα...
Λοιπόν, έλα...
Πάμε Χαβάη...
Στη μηχανή ανέβα...
[εντάξει, φτάνει, το εμπεδώσαμε]

Η ηχογράφηση διανθίζεται με διάφορα "yeahhh", "c'mon" και άλλες άναρθρες κραυγές, που ο μηχανικός ήχου τις έχει σοφά τοποθετήσει στα άκρα της στερεοφωνικής εικόνας με χαμηλωμένο το βόλιουμ, για να δίνουν ατμόσφαιρα στο τραγούδι χωρίς να ανακατεύονται με το κυρίως στίχοι (μη χάσουμε και τα υψηλά νοήματα). Ακούστε το κατά τη διάρκεια του επόμενου καύσωνα, την ώρα που θα λιώνετε στο γραφείο με 43 βαθιμούς υπό σκιάν πίνοντας μισοβρασμένο φραπέ και θα με θυμηθείτε.

Άρη, όλο δικό σου:

(Φώτο από εδώ)

Για το τραγούδι έχει γράψει και η Joan.

.