Αριστερός λαϊκισμός: Ζαχάρω beach

Τον περασμένο Σεπτέμβριο, μόλις τρεις ημέρες πριν από τις εκλογές, η "Ελευθεροτυπία" δημοσίευσε με πηχιαίους τίτλους την είδηση "Υπέγραψαν το ξεπούλημα της Ζαχάρως - Παραλιακά φιλέτα γης του πυρόπληκτου Νομού Ηλείας ξεπουλάει η κυβέρνηση, τέσσερις ημέρες πριν από τις εκλογές".

Η αναφορά της εφημερίδας ήταν για δυόμισυ χιλιάδες στρέμματα στην παραλιακή ζώνη του νομού Ηλείας που παραχωρήθηκαν στο Δήμο Ζαχάρως από την Κτηματική Εταιρεία του Δημοσίου (ΚΕΔ). Την επόμενη ημέρα, ο τέως πρόεδρος του Συνασπισμού δήλωσε μεταξύ άλλων: "Το γνωστό μακάβριο έργο: πάνω από τα αποκαΐδια και τα συντρίμμια, γύρω από τα μνήματα των νεκρών και τα καψαλισμένα μνημεία Ιστορίας και πολιτισμού, στήνεται η γνωστή αγοραπωλησία της καταστροφής".

Η είδηση έκανε το γύρο του διαδικτύου από μπλογκ σε μπλογκ και από e-mail σε e-mail, ξεσηκώνοντας αγανάκτηση και "θύελλα αντιδράσεων" (για να χρησιμοποιήσω μια αγαπημένη έκφραση των Δαιμονίων Ρεπόρτερ).

Η πρώτη παρατήρηση, Μοναδικέ μου Αναγνώστη, είναι ότι πρόκειται για εσκεμμένη παραπληροφόρηση: όποιος έκατσε να διαβάσει προσεκτικά το ρεπορτάζ, αντιλήφθηκε ότι δεν πρόκειται για "ξεπούλημα", αλλά για παραχώρηση της εκμετάλλευσης. Η διαφορά είναι τεράστια: ο Δήμος δεν "απέκτησε" τα ακίνητα, αλλά μόνον το δικαίωμα να τα διαχειρίζεται και εκμεταλλεύεται για μια περίοδο 70 ετών.

Αυτό σημαίνει ότι η κυριότητα των ακινήτων παραμένει στο Δημόσιο, δηλαδή -με απλά λόγια- ότι ο Δήμος δεν μπορεί να πουλήσει αυτήν την έκταση ή τμήματά της σε ιδιώτες.

Γιατί τότε η φασαρία; Μα γιατί είναι πολύ εύκολο να βαφτίσεις "ξεπούλημα" τη συγκεκριμένη παραχώρηση, ειδικά μάλιστα λίγες μέρες μετά από τις καταστροφικές πυρκαγιές της Πελοποννήσου και ενώ τα διάφορα σενάρια περί συμμετρικών και ασύμμετρων απειλών κυριαρχούν στην επικαιρότητα. Επίσης γιατί, έτσι όπως έχει καταντήσει η πολιτική στη χώρα μας, αντιπολίτευση ασκούν οι εφημερίδες μάλλον παρά τα κόμματα: και η "Ελευθεροτυπία", βλέποντας ότι παρά το Ολοκαύτωμα η Νέα Διακυβέρνηση ξανακερδίζει τις εκλογές, δοκίμασε ένα απελπισμένο χτύπημα της τελευταίας στιγμής, μήπως ανατραπεί το αποτέλεσμα.

Και ο Συνασπισμός; Έτρεξε να στοιχηθεί από πίσω...

Αν απομονώσουμε τον πυρήνα της είδησης από το επικοινωνιακό background, αυτό που μένει είναι η παραχώρηση της εκμετάλλευσης μιας δημόσιας έκτασης από μια κεντρική υπηρεσία σε έναν οργανισμό τοπικής αυτοδιοίκησης -ή κάνω λάθος;

Και το αφελές ερώτημά μου, Μοναδικέ μου Αναγνώστη, είναι το εξής: αυτό δεν είναι πάγιο αίτημα της αριστεράς, δηλαδή η αποκέντρωση και η ενίσχυση των αρμοδιοτήτων της τοπικής αυτοδιοίκησης;

Και ένα δεύτερο ερώτημα: από πού προκύπτει ότι, αν η εκμετάλλευση της έκτασης παρέμενε στην κεντρική διοίκηση, ο κίνδυνος του ξεπουλήματος θα είχε αποσοβηθεί; Μας έχουν δώσει τόσο σοβαρά δείγματα γραφής οι κεντρικές υπηρεσίες, για το πόσο επίμονα προστατεύουν το δημόσιο (ή κοινόχρηστο, ή δασικό, ή...) χαρακτήρα των όποιων εκτάσεων;

Μήπως ζω σε άλλη χώρα και δεν το έχω καταλάβει;

Όχι τίποτα άλλο, αλλά η άστοχη αυτή αντίδραση έδωσε τη δυνατότητα στον Σουφλιά να το παίξει τσάμπα μάγκας, επειδή την επόμενη εβδομάδα βγήκε και είπε το αυτονόητο: ότι δηλαδή η παραχώρηση δεν αναιρεί τον προστατευόμενο χαρακτήρα της περιοχής, και κάθε σχεδιαζόμενη επένδυση θα πρέπει να συμμορφώνεται με τις κείμενες διατάξεις, τους περιορισμούς δόμησης κλπ.

Κι εκεί είναι που διαολίζομαι, Μοναδικέ μου Αναγνώστη. Γιατί αυτού του είδους την αντιπολίτευση δεν την καταλαβαίνω: Ναι, να ελέγχεις την εξουσία, ναι, να καταγγέλλεις όπου χρειάζεται. Αλλά με στόχευση, να πάρει η ευχή: τι νόημα έχει να φωνάζεις για μια απλή διοικητική πράξη, η οποία κατ' αρχήν είναι απολύτως λογική; Πιάσε τα τοπικά στελέχη σου, ενημέρωσέ τα, πιάσε την προσκείμενη σε σένα παράταξη του δημοτικού συμβουλίου και πες τους να έχουν το νου τους, να είναι κέρβεροι, αν μυριστούν ότι κάτι πονηρό πάει να γίνει, να σημάνουν συναγερμό. Όλα τα άλλα είναι για κατανάλωση.

Με αυτόν τον τρόπο, η αριστερή αντιπολίτευση στη χώρα μας έχει καταντήσει σαν τον ψεύτη βοσκό: φωνάζοντας συνεχώς για τον λύκο που έρχεται, και που κανείς άλλος δεν τον βλέπει, όταν χρειαστεί να πείσει ότι ο λύκος πράγματι έρχεται -και πεινασμένος μάλιστα-, δεν θα την πιστεύει κανείς.

Αλλά αυτά θα τα πούμε από βδομάδα...

Σε χαιρετώ

Χασοδίκης