Αλιεύματα

"Tο ξέρουμε, τα πολλά λεφτά, τα εύκολα λεφτά, εκεί είναι, στο θέαμα, στις δημόσιες σχέσεις, στα event, στη σόου-μπίζνες. Aλλά, συγγνώμη, άμα δεν έχεις μετρό και μονάδα επεξεργασίας σκουπιδιών, δεν κάνεις τελετές. Eκτός αν κάνω λάθος. Aν πραγματικά η πατρίδα μας κινδυνεύει από τις συνωμοσίες. Tότε καλά κάνουμε και αγοράζουμε όπλα, καλά κάνουμε και σφυρηλατούμε το νεανικό φρόνημα με μια επέτειο μάχης την ημέρα. Έρχεται πόλεμος και ας αφήσουμε τις μαλακίες για μητροπολιτικά πάρκα, ποδηλατοδρόμους, ανακύκλωση σκουπιδιών και περιβάλλον. Nα καούν όλα, να βρουν καμένη γη οι Tούρκοι. Eπιλογή λέγεται. Aν όμως δεν είναι έτσι, αν μας κάνουν χοντρή πλάκα με τους Eλοχίμ και τους Nεφελίμ, για να οικοδομούν πολιτικές καριέρες, να υφαρπάζουν το δημόσιο χρήμα και να αφήνουν στην κοινωνία τα «ακραία καιρικά φαινόμενα», να σταματήσουμε το αστείο περί ιδεολογίας, πατριωτισμού, εθνικής συνείδησης και ηρωικής ψυχής. Όποιος θέλει λαμπρές τελετές για τον Bουκεφάλα, από την τσέπη του. Όχι με τα λεφτά του κράτους, με το μόχθο της κοινωνίας. Όμως να αποφασίσουμε. Nα κάνουμε την πολιτική επιλογή. Πού θέλουμε να πηγαίνει το δημόσιο χρήμα;"

(Φώτης Γεωργελές, στη σημερινή "Athens Voice" -ολόκληρο το κείμενο εδώ)

"Παρεμπιπτόντως, μόνο, λέγονται και κάποια καλά για την περίοδο 1996-2004, όπως είναι η είσοδος της χώρας στην Oικονομική και Nομισματική Ένωση, η ένταξη της Kύπρου στην E.E., η προετοιμασία της χώρας για τους Oλυμπιακούς Aγώνες, τα «Kέντρα Eξυπηρέτησης Πολιτών» κ.ά. Oυδείς βέβαια από τους επικριτές αναλογίζεται αν τέτοιου μεγέθους στόχοι επιτυγχάνονται μέσα στο γενικό μπάχαλο που υποτίθεται ότι επέφερε ο εκσυγχρονισμός. Για να το κάνουμε πιο λιανά: οι μεγάλοι στόχοι είναι άθροισμα μικρότερων στόχων, ευρύτερων παρεμβάσεων σε κάθε τομέα της διοίκησης και της κοινωνίας. Oι Oλυμπιακοί δεν έγιναν εν μία νυκτί «οι καλύτεροι αγώνες που είδε ο κόσμος». Xρειάστηκαν πολλές δευτερεύουσες δράσεις, ρήξεις και τομές, αόρατες στο δημόσιο διάλογο, επειδή αυτός, ως γνωστόν, ασχολείται με τις πικάντικες λεπτομέρειες της πολιτικής."

(Πάσχος Μανδραβέλης, στην ίδια εφημερίδα -ολόκληρο το κείμενο εδώ και εδώ).

"Εκείνο που αποδείχθηκε, πέραν πάσης αμφιβολίας, είναι ότι η Αθήνα δεν χρειαζόταν απολύτως καμία από τις αθλητικές εγκαταστάσεις που ανεγέρθηκαν για τις ανάγκες των Ολυμπιακών Αγώνων. Γι' αυτό και όσες από αυτές δεν ρημάζουν εγκαταλελειμμένες κατ' ανάγκη παραχωρήθηκαν ή παραχωρούνται στην ιδιωτική πρωτοβουλία για άλλες χρήσεις! Τόσο μεγάλη ήταν η επιτυχία του σχετικού Ολυμπιακού προγράμματος (πέραν του ότι το οικονομικό κόστος του τριπλασιάστηκε ή και τετραπλασιάστηκε σε σχέση με τις αρχικές προβλέψεις)! Οι μεγάλοι αθλητικοί αγώνες δυστυχώς δεν είναι ομόλογα, που οι προηγούμενες αποδόσεις δεν προδικάζουν τις μελλοντικές. Ο,τι έγινε με το 2004 θα ξαναγίνει και με τους Μεσογειακούς. Διότι αυτό προκύπτει από την αθεράπευτη ελληνική πραγματικότητα. Και διότι αυτός είναι ο στόχος των επιτήδειων που εργάζονται –κυρίως– πίσω από τη βιτρίνα των Αγώνων. Λένε ότι το κέρδος για τον Βόλο, τη Λάρισα και γενικότερα τη Θεσσαλία θα είναι μεγάλο. Μακάρι, αλλά το παράδειγμα της Αθήνας δεν επιτρέπει αισιοδοξία. Οχι διότι τα κέρδη δεν θα είναι μεγάλα, αλλά επειδή τώρα πια ξέρουμε για ποιους: για τα συνήθη λαμόγια, που περιμένουν τέτοιες διοργανώσεις για να κάνουν τα θαύματά τους!"

(Φίλιππος Συρίγος στη εφημερίδα "SportDay", σε κείμενο με τίτλο "Οι Μεσογειακοί του 2013, το νέο τάμα του έθνους!" -ολόκληρο εδώ).

Και, όπως συνηθίζουν να λένε οι δικηγόροι στις αμερικάνικες ταινίες, I rest my case.