"Περισσότερα από 120 άτομα (παράνομοι μετανάστες που επιχείρησαν να περάσουν στην Ελλάδα) έχασαν μόνο μέσα στο 2007 τη ζωή τους στα νερά του ανατολικού Αιγαίου. Από το 2005 έως και τον Αύγουστο του 2007, σε Έβρο, Χίο, Σάμο και Λέσβο, συνελήφθησαν περίπου 55.000 λαθρομετανάστες. Οι περισσότεροι στοιβάχθηκαν και απελάθηκαν με συνοπτικές διαδικασίες." (μικρό απόσπασμα από το ρεπορτάζ της "Ελευθεροτυπίας" της περασμένης Τρίτης).
Χαρακτηριστικοί αριθμοί από την έκθεση της μη-κυβερνητικής οργάνωσης "PRO ASYL", που είδε το φως της δημοσιότητας την περασμένη εβδομάδα και στηρίζεται μεταξύ άλλων στις καταθέσεις πάνω από εκατό μεταναστών -που κάνουν λόγο για βασανιστήρια, κακομεταχείριση, εικονικές εκτελέσεις, με πρωταγωνιστές τα πρωτοπαλίκαρα του ένδοξου Λιμενικού Σώματος.
Αποκαλυπτικό το ρεπορτάζ, Μοναδικέ μου Αναγνώστη, και μου έφερε στη μνήμη κάποια περιστατικά, λιγότερο ακραία, που έχω δει όμως με τα ίδια μου τα μάτια:
Μου θύμισε τον τραχανά υπάλληλο της Νομαρχίας που, στα παλιά γραφεία της Λιοσίων, προσπαθούσε να βάλει σε τάξη τους μετανάστες που περίμεναν στην ουρά για να ανανεώσουν την άδεια εργασίας τους, και στους οποίους συνήθως απευθυνόταν με την τρυφερή αποστροφή "γαμώ την Παναγία σας, ζώα".
Μου θύμισε τον χαραμοφάη (αν κρίνω από το μέγεθος της μπάκας του) υπάλληλο του Δήμου Αθηναίων, στο (ευτυχώς καταργηθέν) άντρο του αίσχους -κατά κόσμον "Διεύθυνση Αλλοδαπών"- στη Σοφοκλέους, που ενώπιον είκοσι τουλάχιστον δικηγόρων πήρε κυριολεκτικά με τις κλοτσιές τον ταλαίπωρο Αλβανό που τόλμησε να μπει να ρωτήσει "αν πέρασε το νούμερό του".
Μου θύμισε τον αρκουδόμαγκα ελεγκτή του ΟΑΣΑ που τσίμπησε κάποτε έναν νεαρό μαύρο στο τρόλλεϋ 11 χωρίς εισιτήριο -και που, όταν ο παραβάτης τόλμησε να ψελλίσει κάποιες δικαιολογίες, όχι χειρότερες από αυτές που μηρυκάζουν οι συνέλληνες σε ανάλογες περιπτώσεις, τον επανέφερε στην τάξη με αυστηρό ύφος και με την επωδό "αν δε σου αρέσει, να πας στην πατρίδα σου, κατάλαβες;".
Ντρέπομαι που το ομολογώ, Μοναδικέ μου Αναγνώστη, αλλά σε καμία από αυτές τις περιπτώσεις δεν τόλμησα να τα βάλω με τον κομπλεξικό εκπρόσωπο της έννομης τάξης που, κρυπτόμενος πίσω από την γελοία μικροεξουσία του, βρήκε το εύκολο θύμα για να κάνει επίδειξη δύναμης: τον ταλαίπωρο μετανάστη. Είμαι λοιπόν κι εγώ συνυπεύθυνος για το γεγονός ότι τέτοια περιστατικά επαναλαμβάνονται και διαιωνίζονται -ίσως και περισσότερο από άλλους: στο κάτω κάτω, αν ο εκάστοτε ψευτόμαγκας μου απηύθυνε τη γνωστή παπαριά "κι εσένα ρε φίλε τι σε νοιάζει, δικηγόρος είσαι;", θα μπορούσα να απαντήσω "ναι"!
Θα μου πεις ότι συγκρίνω ανόμοιες καταστάσεις: κι όμως, έτσι εξαπλώνεται η βαρβαρότητα, σε ομόκεντρους κύκλους. Αν τέτοια περιστατικά λαμβάνουν χώρα μέρα-μεσημέρι στο κέντρο της Αθήνας, χωρίς να σημειώνεται καμία αντίδραση, γιατί να μας εκπλήσσει η συμπεριφορά των λιμενικών στην παραμεθόριο -εκεί που δεν υπάρχουν μάρτυρες, ανεπιθύμητα μάτια, έλεγχος, παρά μόνο η βεβαιότητα της ατιμωρησίας;
"Σοκ υπέστη η Κοινή Γνώμη" από την έκθεση της φρίκης -όπως ακριβώς οι αγαθοί άρειοι πολίτες της ναζιστικής Γερμανίας που "δεν ήξεραν" τι γινόταν στο Νταχάου, στο Άουσβιτς, δίπλα στα σπίτια τους. Έτσι κι εμείς, βγάζουμε ξαφνικά το κεφάλι από την άμμο και το κουνάμε με αποτροπιασμό.
Σύμφωνα με το ρεπορτάζ, ο Υπουργός Αιγαίου και Νησιωτικής Πολιτικής, κ. Βουλγαράκης, εξέφρασε τον "προβληματισμό" του και διέταξε ΕΔΕ για να διερευνηθούν οι καταγγελίες. Καλά, για την τύχη της ΕΔΕ, Μοναδικέ μου Αναγνώστη, μπορείς να διαβάσεις αυτό -απλώς άλλαξε τα ονόματα και προσάρμοσε ανάλογα τα περιστατικά, και θα έχεις την εικόνα. Από την άλλη, η κ. Ντόρα Μπακογιάννη έσπευσε να δηλώσει ότι "η Ελλάδα δεν αντέχει άλλους παράνομους λαθρομετανάστες" -παρέλειψε να συμπληρώσει βέβαια ότι, όσους επιμένουν να έρχονται, θα τους πετάμε στη θάλασσα.
Συμπέρασμα της ιστορίας, Μοναδικέ μου Αναγνώστη; Δεν είμαστε εμείς ρατσιστές -αυτοί είναι σκυλάραπες/βρωμοαλβανοί/σκατοπακιστανοί και πάει λέγοντας. Και δεν φτάνει αυτό, είναι και επίμονοι από πάνω! Καλά να πάθουν.
Σε χαιρετώ
Χασοδίκης
Ολόκληρη η έκθεση της "PRO ASYL" (αγγλικό κείμενο, αρχείο .pdf) εδώ, και ένα εύστοχο, αν και κάπως διφορούμενο, σχόλιο του Old Boy εδώ).
Μόλις προχθές ήρθα σε αντιπαράθεση με κάποιον γνωστό που μιλούσε περιφρονητικά για όλους αυτούς τους "βρωμιάρηδες" όπως τους χαρακτήριζε και προσπαθούσα να του βάλω στο ξερό του το κεφάλι πως κι οι Έλληνες οικονομικοί μετανάστες κάπως έτσι είναι στην Γερμανία, Καναδά ή όπου αλλού...για να πάρω την αποστομωτική απάντηση.."άλλο οι Έλληνες"...
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ νοοτροπία των Ελλήνων ένστολων είναι γνωστή. Οι ευθύνες του Λιμενικού, ειδικότερα, τεράστιες.
ΑπάντησηΔιαγραφήwww.swell-swell.blogspot.com/2007/08/camping.html
Πολύ καλή η τοποθέτησή σου. Δεν πρέπει να δείχνουμε ανοχή σε οτιδήποτε έρχεται σε αντίθεση με τις αρχές μας, όπου κι αν το παρατηρούμε. Τότε μόνο θα μπορούμε να περηφανευόμαστε ότι έχουμε αξίες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαρόλο που οι περισσότεροι αντιλαμβάνονται αυτήν την τακτική ως πολεμική προς το πρόσωπό τους.
Ο αναγνώστης σου.
niobh
ΑπάντησηΔιαγραφή"...που, όταν χτίζαμε Παρθενώνες, οι άλλοι ακόμα κρεμιόντουσαν από τα δέντρα", θα μπορούσε να συνεχίσει (ή μήπως συνέχισε;)
swell
Ενδιαφέρουσα η απαρίθμηση των ανδραγαθημάτων του Λιμενικού. Έχω κι εγώ κανα-δυο περιστατικά υπ' όψιν μου, αλλά δυστυχώς εμπίπτουν στο επαγγελματικό απόρρητο...
ανώνυμε αναγνώστη μου, ευχαριστώ και πάλι :)
Kαλημέρα....σου έχω μια αποστολή στο blog μου...για περάστε....για περάστε.....ΧΑΧΑΧΑ
ΑπάντησηΔιαγραφήΣχετικό κειμενάκι του Στάθη από τη χθεσινή Ελευθεροτυπία:
ΑπάντησηΔιαγραφή"Το κέντρο των Αθηνών τις Κυριακές -είναι σαν να βλέπει κανείς τους Ελληνες του 1950 και του 1960 υπό μορφήν Αλβανών μεταναστών, Πακιστανών, Βούλγαρων- το εξωτικόν του πράγματος είναι μόνον οι Κινέζοι. Κατά τα άλλα, τα ίδια ισχνά σώματα ντυμένα δεύτερο χέρι, η ίδια μελαχροινίλα και η ίδια άγρια μάχη με τη φτώχεια, στα μάτια. Ενα πολυεθνικό σμάρι
κατέχει το κέντρο των Αθηνών τις Κυριακές, τα ίδια λίγα ψώνια στο χέρι, όπως με τους Ελληνες του '60, το ίδιο αβέβαιο βάδην προς τις «τρύπες» με τις χαμηλές τιμές, προς εξασφάλισιν του ολίγου-πολύτιμου
ένα φούτερ σε σκοτωμένη τιμή, παπούτσια απ' το στοκάδικο και βουρ για το σπίτι οι φαμελιάρηδες - αλλού ομάδες νέων, σαν αγέλες, σε αυτοσχέδια στέκια, ένα πεζοδρόμιο, ένα μαγαζί που κάτι σημαίνει, αραχτοί με τα χέρια στις τσέπες, σκανάρουν εχθρικοί, βουλιμικοί, απελπισμένοι τα πέριξ...
...υπάρχουν καθηλωμένοι στα αόρατα γύρω τους σύνορα, σαν σε φυλακή, έτοιμοι για μια δραπέτευση, για μιαν αρπαγή με όλην εκείνη την παράξενη ετοιμότητα για την ευκαιρία που θα σπάσει για χάρη τους τα μάγια. Το ίδιο φιλμ έναν αιώνα...".