Παραλήρημα

Κι εκεί που έφευγα από το γραφείο χτες το μεσημέρι και κατέβαινα την Πατησίων με τα πόδια γωνία με τη Δεριγνύ στα φανάρια και κοίτα να δεις φίλε μου που όλο εκεί τους πετυχαίνω τους κερατάδες περνάει που λες από μπροστά μου ένα αυτοκίνητο μπλε ελεκτρίκ χαμηλωμένο και καλά αγωνιστικό τύπου "εγώ έπρεπε να είμαι Πόρσε αλλά ο αφεντικός μου δεν την έχει αρκετά μεγάλη (την πορτοφόλα)" και στη θέση του οδηγού κάθεται νέος μελαχρινός γκόμενος Μπουρνέηζερ με θεληματικό πηγούνι και στη θέση του συνοδηγού νέα αιθέρια ύπαρξη με λάγνο βλέμμα και το βαλλί καραμαμμένο καραξανθό πουτανιζέ του Κρυστάλ Κολόρ και τα ηχεία τσίτα κοπανάνε σκυλάδικο βαρύ κι ασήκωτο γεμάτο πόνο-πίκρα-καημό-νταλκά κατηγορίας Εθνικής Οδού Αθηνών-Λαμίας 28ο χιλιόμετρο Κοσμικόν Κέντρον Τα Καντηλέρια "ουίσκι φιάλη με παρελκόμενα κομπλέ 110 ευρώ" και γκάπα γκούπα το μπάσο από το γαμωσκυλάδικο να μου έχει κολλήσει το στομάχι στην πλάτη και να τρίζουν οι τζαμαρίες από τα ρουχάδικα και τα παπουτσάδικα της Πατησίων και μέχρι κι η τοστιέρα του "Σπιτικού" στη γωνία η επαγγελματική έπαθε τιλτ και όλοι κοιτάνε το θεληματικό πηγούνι σαν να θέλουν να του δαγκώσουν το λαρύγγι αλλά αυτός στ' αρχίδια του και είναι από τις φορές που θα ήθελα αντί για χαρτοφύλακα στο δεξί χέρι να κρατάω ένα από εκείνα τα μπαζούκας τα ενενηντάρια που είχαμε στο στρατό και να του αμολήσω του Μπουρνέηζερ μια ρουκέτα στη γκουντουρούπα να του κάνω το αμάξι σαν δρόμος που του περνάνε καλώδια που έλεγε και ο Προύσαλης και το στερεοφωνικό μαζί κι' αυτόνε να τονε στείλω πίσω στη μάνα που τονε γέννησε και που δεν φρόντισε να τονε κάνει άνθρωπο αλλά τον έκανε μουλάρι και τι μου φταίνε τα καημένα τα ισοζύγια υποζύγια και τώρα σταματάω γιατί ήθελα να συνεχίσω με αμοσταυρίδια αλλά κόλλησε το αμημένο το άμμα στο πληκτρολόιο και δεν ίνεται αμώ το κερατό μου μέσα αμώ.



Τέλος παραληρήματος.

[κλικ]=>[publish post]