27 Ιουλίου 2012

Τριπλουν-σέντονο


Με αφορμή το σήριαλ της Παπαχρηστειάδας που συγκλόνισε τα ελληνικά ιντερνέτς τις δύο προηγούμενες ημέρες, τα δυο μου σέντσια (που, αν έχεις ήδη διαβάσει αυτό, πιθανόν και να σου περισσεύουν):

1. Η πέτρα του σκανδάλου: Εντάξει, ειλικρινά τώρα: αν άκουγες το σχόλιο για τους Αφρικανούς και τα κουνούπια σε μια ανύποπτη στιγμή, σ' έναν καφέ με φίλους π.χ., ή σε μια παρέα με μπίρες και σουβλάκια, πόσο πολύ θα στεκόσουν σ' αυτό, πόσο θα σου έφτανε για να χαρακτηρίσεις τον άλλον ρατσιστή ή/και χρυσαυγίτη; Προσωπικά, το συγκεκριµένο σχόλιο έξω από οποιαδήποτε συμφραζόμενα μάλλον θα το προσπερνούσα σαν μία ακόμη αδιάφορη κρυάδα, όχι πολύ χειρότερη από τις περίπου πέντε εκατομμύρια κρυάδες που παράγουμε κατά κεφαλήν ετησίως, πολλές από τις οποίες τις καμαρώνουμε και γραμμένες στα κοινωνικά μας δίκτυα.

Όμως: αυτό ισχύει εάν και εφόσον ακούσεις ή διαβάσεις την εν λόγω κρυάδα απομονωμένη, έξω από συμφραζόμενα, όπως είπαμε. Όταν τη διαβάζεις στο προφίλ μιας τύπισσας στο τουίτερ, δίπλα σε αναδημοσιεύσεις της Χρυσής Αυγής, ευχές για χρόνια πολλά στον Κασιδιάρη και φωτογραφίες με πιστόλια που φέρουν στη λαβή τους το "Μολών λαβέ", τότε -περισσότερο από την ίδια την ατάκα- είναι ακριβώς τα συμφραζόμενα που σε οδηγούν σχεδόν αυτόματα στον συνειρμό ότι δεν πρόκειται για μια αθώα κρυάδα, αλλά για αναπαραγωγή του μεταναστοφοβικού στερεοτύπου ότι η Ελλάδα έχει γεμίσει Αφρικανούς, που επιπλέον μας κουβαλάνε και τις αρρώστιές τους (και τα κουνούπια τους).

Το πιο εύστοχο σχόλιο σχετικά με το τουίτερ το διάβασα πρόσφατα από τον @salexopoulos: "Το τουήτερ είναι το πρώτο μέσο που παντρεψε τόσο καλά τους όρους έπεα πτερόεντα και scripta manent". Με άλλα λόγια, είναι μεν ένα μέσο φτιαγμένο για να πετάς την κάθε σαχλαμάρα που σου πέρασε από το μυαλό, η οποία όμως έχει το κακό να μένει κάπου γραμμένη, και να μπορεί να την ξεθάψει ο καθένας ανά πάσα στιγμή (ή σχεδόν).


2. Πνεύμα και ηθική: Στον ιστότοπο της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής, δίπλα σε άλλα καταστατικά κείμενα όπως η Χάρτα του Ολυμπισμού, υπάρχουν και οδηγίες προς ναυτιλλομένους της "Ολυμπιακής οικογένειας" σχετικά με τη χρήση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης (εδώ κι εδώ). Αν κάνεις τον κόπο να τις διαβάσεις, θα διαπιστώσεις ότι ο αθλητής που συμμετέχει στους Ολυμπιακούς Αγώνες επιτρέπεται να μας ενημερώσει για το πόσο του άρεσε το φαγητό στο εστιατόριο του Ολυμπιακού Χωριού, για το ότι ο στίβος εχτές ήταν κομματάκι βαρύς ή για το καινούργιο του σορτσάκι που τον κόβει στον καβάλο (αυτό το τελευταίο, προσεκτικά διατυπωμένο), αλλά ο,τιδήποτε άλλο θα πρέπει να το περνάει από πολύ ψιλή κρισάρα: δεν είναι μόνο ότι απαγορεύονται τα ρατσιστικά, προσβλητικά κλπ. σχόλια που "δεν συνάδουν με τις αρχές και τις αξίες του Ολυμπισμού", απαγορεύονται επιπλέον και όλα τα σχόλια που θα μπορούσαν να εκληφθούν ως τέτοια, ακόμη και από παρεξήγηση. Με δυο λόγια, ο Ολυμπιακός αθλητής οφείλει να είναι άσπιλος, αμόλυντος, άχρωμος, άοσμος, άγευστος, και πάνω απ' όλα πολίτικαλυ κορέκτ. Και το αν ένα σχόλιο στα σόσιαλ μύδια εμπίπτει ή δεν εμπίπτει στις ολυμπιακές απαγορεύσεις, ναι, μπορεί να κρίνεται και εκ του αποτελέσματος: αν ξεσήκωσε αρκετό σούσουρο, αν ξεπεράστηκε μια (άγνωστη και αόριστη) κρίσιμη μάζα ανθρώπων που το θεώρησαν προσβλητικό, τότε αντιμετωπίζεται ως τέτοιο, τελεία.

Φυσικά, στο σημείο αυτό θα μπορούσε να προβάλλει κανείς χιλιάδες ενστάσεις: Ναι, οι κανόνες αυτοί περιορίζουν υπέρμετρα το δικαίωμα στην ελεύθερη έκφραση, ναι, επιβάλλουν αυτολογοκρισία πέρα από κάθε θεμιτό όριο. Από την άλλη, όμως, κανείς δεν υποχρεώνει κανέναν να είναι επαγγελματίας αθλητής και να συμμετέχει στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Όποιος επιλέγει να το κάνει πρέπει να διαβάζει και τα ψιλά γράμματα του συμβολαίου, πρέπει να συνειδητοποιεί ότι αγοράζει όλο το πακέτο και όχι μόνο αυτά που τον βολεύουν. Εδώ ακόμα και ο θεατής των αγώνων, που έχει πληρώσει εισιτήριο, δεν επιτρέπεται να μπει στο στάδιο φορώντας μπλουζάκι με εμπορικά σήματα τυπωμένα επάνω (άλλα από των επίσημων χορηγών), μην τυχόν και τον πιάσει κατά λάθος η κάμερα και διαφημίσει τη λάθος φίρμα. Πόσο μάλλον ο αθλητής.

3. Σίτιους, άλτιους, υποκριτικότερους: Η ελληνική αποστολή στο Λονδίνο, αν δεν απατώμαι, αριθμεί κάτι παραπάνω από εκατό αθλητές. Από στατιστική σκοπιά, θα πρέπει να περιλαμβάνει (πέρα από την Παπαχρήστου, που την έκανε τη γκάφα και αποκλείστηκε) έξι ή εφτά ψηφοφόρους της Χρυσής Αυγής. Αν λάβουμε υπ' όψη τα δημογραφικά και κοινωνικά δεδομένα (ηλικία, μόρφωση, την αίσθηση του "εκπροσωπείν το έθνος"), πιθανόν να είναι πολύ περισσότεροι. Αν συνυπολογίσουμε θαυμαστές ή/και ψηφοφόρους του Άδωνη, του Βορίδη, του Λοβέρδου... Και φυσικά τα ίδια και ενδεχομένως χειρότερα ισχύουν σε κάθε αποστολή: οι αθλητές ολυμπιακού επιπέδου μπορεί να ζουν κάπως στον κόσμο τους, αλλά οπωσδήποτε δεν ανήκουν σε καμιά εκλεκτή κάστα που ίσταται υπεράνω της κοινωνίας και εμφορείται από τα "ολυμπιακά ιδεώδη" και μόνο από αυτά. Και οι ολυμπιακές επιτροπές δεν διεξάγουν προληπτικά τεστ συμμόρφωσης με τις αξίες του Ολυμπισμού, διότι αυτά τα πράματα καλό είναι να μην τα σκαλίζει κανείς.

Ας το πούμε χωρίς περιστροφές: οι Ολυμπιακοί αγώνες ελάχιστα έχουν να κάνουν με τον αθλητισμό · είναι πρωτίστως μια τεράστια μπίζνα, με σκοπό την πώληση εκατομμυρίων προϊόντων και με όχημα τις Υψηλές Ηθικές Αξίες, εκφραστές των οποίων υποτίθεται ότι είναι οι αθλητές. Αν είναι όντως, κανέναν δεν ενδιαφέρει. Αρκεί να μην καρφώνονται. Όλα τα υπόλοιπα είναι αφέλειες -σκέψου μόνο ποια χώρα φιλοξένησε τους προηγούμενους Ολυμπιακούς (ή διάβασε αυτό, αν δεν βαριέσαι).

Συμπερασματικά: ενώ το κράξιμο σε έναν χρυσαυγίτη είναι θεμιτό από πολιτική και ηθική σκοπιά, η επίκληση επιχειρημάτων που ανάγονται στην "εκπροσώπηση της χώρας" και το "Ολυμπιακό ιδεώδες" βρωμάει υποκρισία. Ας μην κοροϊδευόμαστε, η Παπαχρήστου τιμωρήθηκε απλώς και μόνο διότι λέρωσε τη βιτρίνα. Αν δεν είχε πετάξει τη συγκεκριµένη κρυάδα, κι αν δεν τύχαινε να γίνει σούσουρο με αυτήν την αφορμή, θα ήταν εκεί, θα "εκπροσωπούσε τη χώρα" και θα "υπηρετούσε το Ολυμπιακό ιδεώδες", χωρίς να είναι λιγότερο ή περισσότερο ρατσίστρια απ' όσο είναι τώρα που αποκλείστηκε. Κι απ' όσο είναι άλλοι συνάδελφοί της, που παρόλα αυτά βρίσκονται στο Λονδίνο διότι δεν έδωσαν ανάλογη αφορμή.

Προσωπικά, δεν βρίσκω λόγο να ασχοληθώ ειδικά και ιδιαίτερα με την Παπαχρήστου και την κάθε Παπαχρήστου ξεχωριστά. Δεν με απασχολεί. Με απασχολούν αντίθετα οι 400.000 και βάλε ψηφοφόροι της Χρυσής Αυγής, και οι πολύ περισσότεροι που δεν είναι ψηφοφόροι της αλλά ενστερνίζονται κάποιες ή πολλές από τις ιδέες της, συνολικά, σαν πολιτικό και κοινωνικό φαινόμενο. Το οποίο προφανώς και δεν αντιμετωπίζεται με το να βάλουμε στο στόχαστρο έναν από αυτούς, που είναι και εύκολος στόχος στην τελική, κι ακόμα χειρότερα αν εκμεταλλευόμαστε έναν ολωσδιόλου σάπιο ψευτο-αξιακό μηχανισμό για να το πετύχουμε. Γι' αυτό με ενοχλεί η ανακοίνωση της ΔΗΜΑΡ, που δεν έχει πρόβλημα να συνεργάζεται με τον Σαμαρά του "να ανακαταλάβουμε τις πόλεις μας" και τον Λοβέρδο του "οι μετανάστες που κυκλοφορούν αδέσποτοι", αλλά βρήκε ευκαιρία να επιδείξει περίσσευμα αριστερής ευαισθησίας με τα κουνούπια. Και με ενοχλεί και η στάση του ΣΥΡΙΖΑ, που ξεπέταξε το θέμα με μια αμήχανη ανακοίνωση μιας αράδας, "η απόφαση είναι ορθή και αποτελεί μια στοιχειώδη και επιβεβλημένη ενέργεια", χωρίς κανένα επιχείρημα από πίσω: εμ βέβαια, επιβεβλημένη από τι, από την Χάρτα του Ολυμπισμού; Του Ολυμπισμού των εργολάβων, των χορηγών και των Αθανάτων; Τι επιχείρημα να προβάλλεις επ' αυτού;

Αυτό που θέλω να πω τελικά, και δεν ξέρω πόσο το πέτυχα, είναι ότι πρέπει κάπως να τα ξεχωρίσουμε τα θέματα μέσα στο μυαλό μας. Τις ιδέες της ακροδεξιάς καλό είναι να τις κοπανάμε στο κεφάλι μόλις πάνε να ξεμυτίσουν, καμία αντίρρηση, αλλά στην προκειμένη περίπτωση το κεφάλι που βαρέσαμε ήταν το μικρότερο κι ελαφρύτερο που μπορούσαμε να πετύχουμε, το δε σφυρί είναι κι αυτό σάπιο. Αν τελικά η ποινή του αποκλεισμού της Παπαχρήστου μας κάνει να αισθανόμαστε ηθική δικαίωση, τότε με το συμπάθειο, αλλά η ηθική μας κάπου μπάζει.

Τελικά, ήταν παραπάνω από δύο τα σέντσια.

7 σχόλια:

  1. κάτι άσχετο, πώς εξακριβώνεται ότι ο λογαριασμός twitter αντιστοιχεί στο πραγματικό πρόσωπο; θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι δεν είναι δικός της ο λογαριασμός

    για να αποδειχθεί ότι είναι δικός της θα έπρεπε να κινηθεί νομική διαδικασία όπου το twitter θα έπρεπε να δώσει τα IPs, μετά να εντοπιστεί ο ISP που διαχειρίζεται τα IPs και σε ποιόν εγγεγραμμένο χρήστη (ή χρήστες) αντιστοιχούν, κλπ κλπ, που αμφιβάλλω ότι θα μπορούσε να γίνει εφόσον δεν πρόκειται για ποινικό αδίκημα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Φίλε Χασοδίκη,
    σέβομαι πάρα πολύ την προσπάθειά σου να μιλήσεις ψύχραιμα και να ορθοτομήσεις το ζήτημα. Πολύ περισσότερο που τέτοια ζητήματα λειτουργούν σταθερά ως αφορμές πόλωσης, που οι Έλληνες την έχουμε στο αίμα μας. Όποιος προσπαθεί να διατυπώσει μέση άποψη πρέπει να έχει γερό κράνος, γιατί τρώει ξύλο από δυο μεριές...
    Προσωπικά είχα τη γνώμη ότι το σχόλιο όπως διατυπώθηκε δεν ήταν ρατσιστικό, γιατί δεν περιείχε νύξη κατωτερότητας των Αφρικανών: "φαγητό" για τα κουνούπια είμαστε εξ ορισμού όλοι, και το αν κάποιοι είναι "σπιτικό" ή άλλοι "εξωτικό" φαγητό δεν υποβιβάζει τους μεν έναντι των δε.
    Εσύ εισάγεις το θέμα των κριτηρίων της ΔΟΕ για τους αθλητές, και πράγματι το σχόλιο "θα μπορούσε" να εκληφθεί ως προσβλητικό, οπότε με βάση αυτά τα κριτήρια να δικαιολογείται ο αποκλεισμός. Και ορθά παρατηρείς ότι σε αυτά τα (υποκριτικά, ανελεύθερα και εμπορευματικοποιημένα) κριτήρια, ο αθλητής υπάγεται οικειοθελώς.
    Η δική μου ένσταση αφορά τη σπουδή της Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής να αποκλείσει την Παπαχρήστου, του Κούβελου να προβεί σε δημόσια καταδίκη, και των αριστερών κομμάτων να τοποθετηθούν (ειδικά η ΔΗΜΑΡ τοποθετήθηκε με τρόπο εξαιρετικά χαιρέκακο). Αν το θέμα δεν αφορά ζητήματα αρχής (ρατσιστική δήλωση) αλλά μόνο τους κανόνες "πολιτικής ορθότητας" της ΔΟΕ, το θέμα θα μπορούσε να αφεθεί στην κρίση της ΔΟΕ. Και αν έπρεπε οπωσδήποτε να το κρίνει η ΕΟΕ, είχε κι άλλες επιλογές τιμωρίας εκτός από τον εξοντωτικό αποκλεισμό.
    Κατά τη γνώμη μου ήθελαν να "σηκώσουν" το ζήτημα για λόγους "αντιρατσιστικού" παραδειγματισμού - μη βλέποντας πέρα από τη μύτη τους. Γιατί αυτό μας φέρνει στο δεύτερο ζήτημα που θίγεις, αυτό της αυξανόμενης επιρροής της Χρυσής Αυγής. Για να μη μακρηγορώ, θα αντιγράψω εδώ κάτι που έγραψα χθες σε κοινό μας φίλο:

    "Όλους εσάς τους ευαίσθητους αντιρατσιστές σας πληρώνει ο Μιχαλολιάκος ή από αγνή βλακεία στέλνετε τόσο κόσμο στη Χρυσή Αυγή; Δες πόσος κόσμος μαζεύεται στις ομάδες υπέρ της Παπαχρήστου στο FB. Πού λες να πηγαίνουν πολιτικά όλοι αυτοί; Ο μιχαλολιάκος ανάβει λαμπάδες στο μπόι σας.
    Έχετε επιλέξει λάθος θέση να υπερασπιστείτε (γιατί το σχόλιο δεν ήταν ρατσιστικό), λάθος ύφος (η χαιρεκακία ξεχειλίζει στην ανακοίνωση της ΔΗΜΑΡ) και λάθος θύμα (γιατί η Παπαχρήστου είναι συμπαθής και έφαγε ποινή εξοντωτική για αθλήτρια). Όταν θα καταλάβετε επιτέλους ότι με τον "αντιρατσισμό" σας τρέφετε τη ΧΑ θα είναι πολύ αργά. Ίσως είναι ήδη αργά".

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. "Κανένα έγκλημα, καμιά ποινή, χωρίς νόμο". Έτσι, κύριε χασοδίκα ; Ποιο αλήθεια κανόνα παραβίασε η Παπαχρήστου ; Αυτό που λέει ο Γεωργακόπουλος ; "Any form of discrimination with regard to a country or a person on grounds of race, religion, politics, gender or otherwise is incompatible with belonging to the Olympic Movement." Πολύ γενικό για να έχει κανονιστικό περιεχόμενο, άσε που δεν προβλέπει καν ποινή. Οπότε , αποκλεισμός ; Και μεγάλη κουβέντα αν το ούτε-καν-αστειάκι είναι "discrimination". Φυσικά ευαίσθητα ώτα που έχουν πει μεγαλύτερες μαλακίες στο τούιτα έφριξαν και ζήτησαν την κεφαλή της επί πίνακι, η Lifo επί 3 ήμερες με ζήλο εμμονοληπτικού επιμένει στο θέμα ("Κάνει RT τον Κασιδιάρη" -δηλαδή, wow , έναν εκλεγμένο βουλευτή για να μην ξεχνιόμαστε, καλώς ή κακώς). Οι ίδιοι συριζο-δημαρίτες που είχαν σημαία το "δεν-έχει-όρια-η-σάτιρα" του σύγχρονου Αριστοφάνη (μισό, ξερνάω) ανακάλυψαν πως ΕΧΕΙ όρια ; Ευτυχώς που γράφεις ως "χασοδίκης", δηλαδή φαντάσου να περνούσες πειθαρχικό στο ΔΣΑ για εν δυνάμει "ακραίο" (;) tweet σου. Δυστυχώς, η αριστερά έδειξε ακόμη μια φορά την φτώχεια της να αποδεχτεί ότι δεν είναι "δικό της" και ο φασισμός (ναι, είναι φασισμός) δεν έχει χρώμα , τελικά. Φυσικά , η ελληνική επιτροπή έσπευσε να αυτομαστιγωθεί, και πολλά σεντόνια να γραφτούν. Σαν αυτό καλή ώρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Μπράβο. Πολύ πετυχημένη ανάλυση . Και πολύ εύστοχο σχόλιο του Σπύρου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Βασικά αν το καλοσκεφτείς το κυριότερο χαρακτηριστικό του κεφαλιού που λιώθηκε δεν είναι ότι ήταν το μικρότερο και το πιο αδύναμο (οι σουπερσταρ δεν είναι ούτε μικροί ούτε αδύναμοι). Το κυριότερο χαρακτηριστικό (και ο λόγος που γίνεται τόση φασαρία) είναι ότι ήταν η πρώτη αμείλικτη σφαλιάρα που τρώει φασίστας/ρατσιστής/εθνικιστής από τον εθνικιστικό παροξυσμό του 1991 μέχρι σήμερα. Η πρώτη φορά που η grass roots βλακεία βρήκε τοίχο.

    Και φυσικά δεν το λιώσαμε εμείς. Το έλιωσε η ΕΟΕ που είναι παράρτημα της ΔΟΕ άρα μη ελεγχόμενη από την ελληνική κοινωνία και άσχετη με τους θεσμούς της και τις αξίες της.

    Θα ακολουθήσουν κι άλλες σφαλιάρες, ακριβώς λόγω της βεβαιότητας της πλέμπας ότι 1) ο ρατσισμός είναι cool και 2) η Ελλάδα είναι το κέντρο του κόσμου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. @ J95:
    Είχα κάποτε μιλήσει για "αριστερά του Φίλιον" και ο Χασοδίκης απόρησε. Νομίζω ότι ο όρος "πλέμπα" που σου ξέφυγε, θα του λύσει κάθε απορία. Είσαι το ιδανικό δείγμα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Εγώ θα συμφωνήσω. Ουσιαστικά η Παπαχρήστου μόνο τη βιτρίνα λέρωσε (ούτε καν την έσπασε). Η ΔΟΕ είχε το δικαίωμα και την τιμώρησε επειδή ακριβώς δεν πρόσεξε εκείνη τον εαυτό της. Βέβαια, είναι η ίδια ΔΟΕ που κλείνει τα μάτια στα νόμιμα αναβολικά και απαγορεύει μόνο συγκεκριμένες ουσίες, που κλείνει τις μπίζνες για κατασκευαστές και άλλους...

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Ενστάσεις και ισχυρισμοί
κατατίθενται μόνον εγγράφως
(Χασοδίκειος Πολιτική Δικονομία, άρθρον 228)