******
Πράξη δεύτερη:
- Να βάλουμε και τον Χριστοδουλάκη;
- Και γιατί να βάλουμε τον Χριστοδουλάκη;
- Αμ ποιον να βάλουμε;
- Να βάλουμε τον Βερελή.
- Και γιατί να βάλουμε τον Βερελή;
- Αμ ποιον να βάλουμε;
- Να βάλουμε τον Λιάπη.
- Και γιατί να βάλουμε τον Λιάπη;
- Αμ ποιον να βάλουμε;
- Να βάλουμε τον Παπαντωνίου.
- Και γιατί να βάλουμε τον Παπαντωνίου;
******
Πράξη τρίτη: Δηλαδή, αν καταλαβαίνω καλά, στην περίπτωση της Siemens έχουμε ένα διαπιστωμένο σκάνδαλο, όχι "υπόνοια" ή "οσμή" σκανδάλου ή "αποχρώσες ενδείξεις", για το οποίο κάποιοι ήδη δικάζονται και πιθανότατα θα τιμωρηθούν επειδή τα έδωσαν (στη Γερμανία), αλλά κανείς δεν θα δικαστεί επειδή τα πήρε (στην Ελλάδα);
******
Πράξη τέταρτη: Ακαδημαϊκά μιλώντας, οι διατάξεις του Συντάγματος οι σχετικές με τη διαδικασία δίωξης υπουργών, βουλευτών κλπ. είχαν σκοπό να προστατέψουν τη δημοκρατική λειτουργία από τον κίνδυνο ποινικοποίησης της πολιτικής δραστηριότητας και από τις μικροκομματικές σκοπιμότητες. Κατά την εφαρμογή τους όμως έχουμε φτάσει στο άλλο άκρο, στο άκρο όπου βουλευτές και υπουργοί έχουν ντε φάκτο απαλλαγεί σχεδόν από κάθε πιθανότητα δικαστικού ελέγχου για τα πεπραγμένα τους, έχουν ντε φάκτο κατοχυρώσει ένα ιδιότυπο ακαταδίωκτο, το οποίο χρησιμοποιούν ανερυθρίαστα ώστε να αποφεύγουν να λογοδοτήσουν ακόμη και για τροχαίες παραβάσεις. Όσο για τις μικροκομματικές σκοπιμότητες, απ' αυτές δεν γλιτώσαμε, απλώς τις βλέπουμε να ξετυλίγονται στο ανώδυνο σχετικά πεδίο των εξεταστικών και λοιπών επιτροπών της Βουλής, εκεί που οι πατέρες του Έθνους παίζουν την κολοκυθιά με τα ονόματα, μέχρι να έρθει και να τα σκεπάσει όλα το μαλακό, βολικό και ζεστό πάπλωμα της παραγραφής. Όλα τ' άλλα είναι χαντρούλες και καθρεφτάκια για τους ιθαγενείς, όπως το περίφημο πόθεν έσχες των πολιτικών (μόνο έσχες χωρίς καθόλου πόθεν), ίσα ίσα για να τροφοδοτούνται εμβριθείς συζητήσεις στα καφενεία, ή όπως τα θεσμικά κουβαδάκια με τα οποία παίζει τούτες τις μέρες ο κ. Καστανίδης, παλεύοντας τάχα να επιφέρει ουσιαστικές τροποποιήσεις στον νόμο περί (μη) ευθύνης υπουργών.
.
Εκτός από την κολοκυθιά και τη σοβαρότητα του θέματος, ο νόμος περί ευθύνης υπουργών (που ως αρχή σωστά υπάρχει) μου θυμίζει την εκτράχυνση του θεσμού του ακαδημαϊκού ασύλου (που ως αρχή πολύ σωστά υπάρχει).
ΑπάντησηΔιαγραφήΣωστό το κείμενο, σωστό και το προηγούμενο σχόλιο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγώ να προσθέσω απλώς ότι το πράγμα έχει αρχίσει να ξεφεύγει. Τα σκάνδαλα δεν έλειψαν ποτέ από την πολιτική ζωή της Ελλάδας, αλλά στην περίπτωση της Siemens μιλάμε για ένα σκάνδαλο διακομματικό, αδιαμφισβήτητο (με ομολογίες χρηματισμού από Τσουκάτο/Μαντέλη, με πειστήρια "δώρων" σε όλο το πολιτικό φάσμα από την ατζέντα του Χριστοφοράκου), στο οποίο δύο κρίσιμοι μάρτυρες (Χριστοφοράκος και Γιουνγκ) αφέθηκαν να διαφύγουν στο εξωτερικό, και τελικά είναι πιθανό να μην τιμωρηθεί κανένας. Για μια σπάνια φορά θα συμφωνήσω με τον Παπαχελά που λέει ότι αυτά είναι επικίνδυνα πράγματα πλέον. Η φύση ως γνωστόν μισεί τα κενά, και αν ο πολιτικός κόσμος απαξιωθεί πλήρως, το κενό θα το καλύψει κάτι άλλο. Και η ιστορική εμπειρία δείχνει ότι την πλήρη απαξίωση του πολιτικού κόσμου τη διαδέχονται "σωτήρες" και εποχές πολιτικής ανωμαλίας.
Εν ολίγοις φίλε Χασοδίκη, η αυλαία έπεσε πριν καν αρχίσει το έργο. Και τι έργο δηλαδή, θέατρο σκιών. Αυτό που λέμε στην καθομιλουμένη, ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΙΛΙΚΙΑ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα.
"Εκτός από την κολοκυθιά και τη σοβαρότητα του θέματος, ο νόμος περί ευθύνης υπουργών (που ως αρχή σωστά υπάρχει) μου θυμίζει την εκτράχυνση του θεσμού του ακαδημαϊκού ασύλου (που ως αρχή πολύ σωστά υπάρχει)."
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι γιατί δεν υπάρχει πουθενά αλλού στον πολιτισμένο κόσμο; Γιατί στις ΗΠΑ μπαίνει η αστυνομία στο Καπιτώλιο και συλλαμβάνει με χειροπέδες βουλευτές; Μ*ες είναι αυτοί, δεν καταλαβαίνουν την "αρχή" που βλεπουμε εμείς εδώ;
(για νόμο περί ευθύνης υπουργών ούτε λόγος)
Φυσικά, ανώνυμε, και δεν εισέρχεται η αστυνομία σε κανένα Κοινοβούλιο, εκτός από φασιστικά και δικτατορικό καθεστώτα. Σε καμία χώρα ο φυσικός δικαστής δε δικάζει πολιτικό πρόσωπο ή δεν εκδίδει ένταλμα σύλληψης. Μη βλέπεις τόσες ταινίες. Παντού υπάρχουν ειδικές Επιτροπές.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάντως στην Αγγλία πέρυσι γράψανε αυτεπάγγελτα την υπαρχηγό του Εργατικού Κόμματος (που τότε ήταν στην εξουσία) Χάριετ Χάρμαν, διότι μιλούσε στο κινητό ενώ πάρκαρε και χτύπησε το διπλανό αυτοκίνητο. Πέντε χιλιάρικα λίρες το πρόστιμο, και εννιά βαθμοί ποινής στο δίπλωμα. Σκέψου να γράψει εδώ τροχονόμος τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης... Και μόνο η σκέψη προκαλεί σύγκρυο.
ΑπάντησηΔιαγραφή