05 Ιανουαρίου 2011

Εδώ σε θέλω κάβουρα...

Ντισκλέιμερ: Το παρόν ποστ έχει μοναδικό σκοπό τον σχολιασμό ενός ρεπορτάζ που δημοσιεύτηκε στον τύπο, αυτό μόνο και τίποτ' άλλο, δεν αποτελεί θέση υπέρ του να πληρώνουμε ή να μην πληρώνουμε διόδια. Τέλος ντισκλέιμερ.

Το "πράσινο φως" από την Αρχή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα για να χρησιμοποιούν τις φωτογραφίες των οχημάτων όσων οδηγών αρνούνται να πληρώσουν διόδια έλαβαν οι κοινοπραξίες που διαχειρίζονται τους πέντε μεγάλους οδικούς άξονες της χώρας. Οι κοινοπραξίες θα μπορούν στο εξής να κινούν τη διαδικασία έκδοσης διαταγής πληρωμής, διαδικασία που χρησιμοποιείται για την είσπραξη οφειλών. ... Η κοινοπραξία, με τη φωτογραφία του οχήματος του παραβάτη, ζητεί τα στοιχεία του ιδιοκτήτη από το κράτος, τον ειδοποιεί να καταβάλει την οφειλή και αν αυτός δεν το πράξει, νομιμοποιείται να ζητήσει το 20πλάσιο, εκδίδοντας διαταγή πληρωμής από το πρωτοδικείο.

Νομικά ζητήματα: ποιος υποχρεούται να πληρώσει το διόδιο, ο ιδιοκτήτης του οχήματος ή ο οδηγός που περνάει από τον σταθμό διοδίων (και που μπορεί να μην είναι ιδιοκτήτης); Ο "χρήστης του έργου", λένε οι συμβάσεις παραχώρησης, παναπεί ο οδηγός, ερμηνεύω εγώ, και να δούμε τι θα πουν τα δικαστήρια εφόσον τους τεθεί το ζήτημα. Πώς θα αποδεικνύει η κοινοπραξία, η οποία φέρει το βάρος της απόδειξης, ότι ο ιδιοκτήτης του οχήματος ήταν και οδηγός τη συγκεκριμένη ημέρα και ώρα που έγινε η παράβαση;

Η έκδοση διαταγής πληρωμής προϋποθέτει ότι η απαίτηση αποδεικνύεται με έγγραφο. Ναι μεν ως έγγραφο μπορεί να γίνει δεκτή και μια φωτογραφία, αλλά τι φωτογραφία; Μια φωτογραφία που θα απεικονίζει ένα όχημα λίγο πριν ή λίγο μετά την μπάρα τι αποδεικνύει; Πώς θα προκύπτει από μόνη τη φωτογραφία αν ο οδηγός πλήρωσε ή όχι τα διόδια;

(Μπορεί να το βεβαιώνει κάποιος μάρτυρας, αλλά σε αυτήν την περίπτωση δεν μιλάμε για διαταγή πληρωμής).

Έστω ότι το διόδιο που δεν πλήρωσε ο κακόβουλος οδηγός είναι 3 ευρώ (πάνω κάτω, δεν θα τα χαλάσουμε εκεί). Έστω ότι η κοινοπραξία νομιμοποιείται πράγματι να απαιτήσει το 20πλάσιο, δηλαδή 60 ευρώ. Μόνο για την επίδοση της διαταγής πληρωμής, που πρέπει να γίνει με δικαστικό επιμελητή, ο οποίος πρέπει στη συνέχεια να καταθέσει αντίγραφο της έκθεσης επίδοσης στον γραμματέα του δικαστηρίου που εξέδωσε τη διαταγή, τα έξοδα είναι περίπου 60 ευρώ. Βέβαια τα έξοδα θα τα επιδικάζει το δικαστήριο υπέρ της κοινοπραξίας, αλλά εν πάση περιπτώσει και κατά γενική παραδοχή, η δικαστική αναζήτηση ενός τόσο μικρού ποσού είναι συνήθως ασύμφορη.

Επιπλέον, όσο το φαινόμενο εξαπλώνεται, μιλάμε πια όχι για μερικές δεκάδες, αλλά για εκατοντάδες ή και χιλιάδες οδηγούς. Αν τους κυνηγήσουν όλους δικαστικά οι κοινοπραξίες, θα φρακάρουν τα δικαστήρια και η έκδοση διαταγής πληρωμής θα χρειάζεται μήνες (καλά, στο Πρωτοδικείο Αθηνών έτσι κι αλλιώς χρειάζεται μήνες, αλλά λέμε τώρα).

Υπάρχουν και άλλα νομικά ζητήματα, αλλά θα μπούμε σε βαθιά νερά και μπορεί να πνιγούμε. Ας πούμε εν ολίγοις ότι κάποια από αυτά είναι αρκούντως περίπλοκα ώστε να μην μπορεί να βγει μετά βεβαιότητας άκρη, παρά μόνο αν φτάσει κάποια υπόθεση στον Άρειο Πάγο και αποφανθούν οι σοφοί. Ζήσε Μάη μου, δηλαδή.

Συμπερασματικά: οι συμβάσεις παραχώρησης που έχει υπογράψει το Δημόσιο με τις κοινοπραξίες και έχει κυρώσει με νόμους η Βουλή ναι μεν έχουν προβλέψει σχεδόν τα πάντα, αλλά α) δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι οι προβλέψεις τους είναι πάντοτε σύμφωνες με το Σύνταγμα, β) δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι οι προβλέψεις τους συνάδουν με τον Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας, και γ) και σπουδαιότερο, καλές οι προβλέψεις επί χάρτου, αλλά με την προϋπόθεση ότι δεν θα χρειαστεί να τις εφαρμόσεις στην πράξη -κι αν χρειαστεί, να χρειαστεί μεμονωμένα και όχι για χιλιάδες υποθέσεις.

Εν προκειμένω, τόμπολα. Και καλά ξεμπερδέματα.


.

16 σχόλια:

  1. Αντί να γίνεται η φωτογράφηση αν οι κοινοπραξίες έβαζαν μπάρες όπως στην Αττική οδό δεν θα ήταν εύκολο να περάσει κανείς χωρίς να πληρώσει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. μήπως, λέω μήπως, η είδηση θα λειτουργήσει εκφοβιστικά και θα σκεφτεί ο μέσος πολίτης/οδηγός: "πού να τρέχω τώρα; ας πληρώσω καλύτερα."

    ο στόχος θα επιτευχθη.

    κατά τα άλλα, είστε αξιοθαύμαστοι εσείς οι δικηγόροι, μα πού πάτε και τα βρίσκετε ρε παιδί μου;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Δεν είναι ανάγκη να του τα ζητήσει με την πρώτη παράβαση, μπορεί να περιμένει να μαζευτούν 10 ή 20 παραβάσεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Σωστή παρατήρηση, αλλά δεν περνάνε όλοι οι οδηγοί καθημερινά από τα διόδια και (αν κρίνω από τα ρεπορτάζ) την τακτική αυτή την εφαρμόζουν (όλο και περισσότεροι) περιστασιακοί χρήστες.
    Θέλω να πω ότι δεν είναι μόνο η επανάληψη που δημιουργεί το πρόβλημα, είναι και ο όγκος πλέον.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Το θέμα είναι ότι επέλεξαν την απλή λύση του εκφοβισμού. Αν ήθελαν να πάρουν τα χρήματά τους (και μόνο αυτά) θα έκαναν επένδυση για ειδικούς εξ αποστάσεως προπληρωμένους μετρητές φωτοκυττάρου και ειδικούς αισθητήρες κατά ήκος του δρόμου. Έτσι, κάποια στιγμή επί της εθνικής την ίδια μέρα θα συλλαμβάνονταν άμεσα ο κάθε παραβάτης κλπ (βλ. Αυστρία και Γαλλία).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Νομίζω ότι δεν κάνουν μια πιο οργανωμένη κίνηση γιατί ξέρουν ότι τα συγκεκριμένα διόδια δεν θα έπρεπε να υπάρχουν, γιατί αυτό το κομμάτι της εθνικής δεν πληρή τις προϋποθέσεις να ονομάζεται "εθνικός δρόμος"...οπότε σίγουρα είναι εκφοβισμός & τίποτ 'άλλο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Δείμε, από ποιον θα συλλαμβανόταν; Η τροχαία δεν μπορεί να επέμβει, μάλιστα οι συμβάσεις παραχώρησης προβλέπουν ρητώς ότι το Δημόσιο δεν εμπλέκεται στην είσπραξη του διοδίου, οι κοινοπραξίες πρέπει να βρουν άκρη μόνες τους.

    Κάτια, δεν είναι μόνο ένα κομμάτι δρόμου. Υποθέτω ότι αναφέρεσαι στην Κορίνθου-Πατρών, που όντως δεν είναι δρόμος, αλλά το σύστημα με τις παραχωρήσεις έχει επεκταθεί και σε άλλα τμήματα των εθνικών οδών που δεν έχουν ιδιαίτερα προβλήματα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Είναι απαράδεκτο αυτό που συμβαίνει με τα διόδια. Στο Νομό Φθιώτιδας υπάρχουν 14 σταθμοί διοδίων. Για να κυκλοφορήσεις μέσα στο Νομό πρέπει να πληρώσεις μια περιουσία.

    Βεβαίως προκύπτουν πολλά νομικά ζητήματα, τα οποία δεν έχουν επιλυθεί και ούτε πρόκειται διότι σε καμιά περίπτωση μια ιδιωτική εταιρεία δεν μπορεί να δρα ως ανακριτικός υπάλληλος και να συγκεντρώνει στοιχεία, άσχετα με το τι λέει η Αρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων. Υπάρχουν κανόνες δικαίου ισχυρότεροι από τις κατάπτυστες γνωμοδοτήσεις της Αρχής.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Χασοδίκη μου η διαδικασία στην Αγγλία που ζω έχει ως εξής: Εντός 14 ημερών από την παράβαση ο ιδιοκτήτης λαμβάνει έγγραφη ειδοποίηση (Notice of Intended Prosecution - NIP). Κατόπιν, εντός 28 ημερών οφείλει να επιστρέψει μια φόρμα με τα στοιχεία του οδηγού, αλλιώς απειλείται με σοβαρό πρόστιμο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Δεν ξέρω το νομικό πλαίσιο στην Αγγλία και εικάζω ότι θα έχει διαφορές από το δικό μας. Εδώ πάντως οι κοινοπραξίες δεν μπορούν να επιβάλουν πρόστιμα, όπως και κανένας άλλος ιδιώτης. Πρόστιμα θα μπορούσε ενδεχομένως να επιβάλλει το δημόσιο, αλλά πώς θα παρέμβει το δημόσιο σε μια ιδιωτική διαφορά (ιδιώτες είναι και οι κοινοπραξίες, ιδιώτες και οι οδηγοί); Είναι ένα ζήτημα, και δεν είναι καθόλου απλό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Νομίζω ότι βρισκόμαστε μπροστά σε ένα τυπικό παράδειγμα ότι στην Ελλάδα όποιος παρανομεί δεν τιμωρείται ποτέ. Όλα κομμένα και ραμμένα υπέρ των παρανομούντων.
    Καλημέρα σας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Το ποστ αυτό σημείωσε μεγάλη επιτυχία. Μέχρι που το υπέγραψε ...κι άλλος.

    Στο καρφώνω, για να ξέρεις τι γίνεται:

    http://neoixalkidonofiladelfeiotes.blogspot.com/2011/01/blog-post_10.html

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. ποιος υποχρεούται να πληρώσει το διόδιο, ο ιδιοκτήτης του οχήματος ή ο οδηγός που περνάει από τον σταθμό διοδίων (και που μπορεί να μην είναι ιδιοκτήτης); Ο "χρήστης του έργου", λένε οι συμβάσεις παραχώρησης, παναπεί ο οδηγός, ερμηνεύω εγώ, και να δούμε τι θα πουν τα δικαστήρια εφόσον τους τεθεί το ζήτημα.

    Χασοδίκη μου,
    Ο χρήστης του έργου είναι σαφώς το όχημα. Διότι το όχημα καταλαμβάνει ένα συγκεκριμένο χώρο του οδοστρώματος και κυρίως, από τεχνικής σκοπιάς, καταπονεί με το βάρος του το οδόστρωμα οπότε το φθείρει με αποτέλεσμα να απαιτούνται επιδιορθώσεις το κόστος των οποίων συναρτάται με το μέγεθος της φθοράς.

    Για τον λόγο αυτό τα διόδια είναι διαφορετικά για ένα τριαξονικό φορτηγό και για ένα μοτοσακό. Αν ο "χρήστης" ήταν ο οδηγός θα πλήρωναν τα ίδια διόδια.

    Ή για να το πάρουμε και αλλοιώς αλλά σύμφωνα πάντα με την δική σου λογική τα διόδια θα έπρεπε να υπολογίζονται ανάλογα με τον αριθμό των επιβατών του οχήματος. Βεβαίως, θα μου πεις, στις ΗΠΑ τα car-pooling lanes δεν πληρώνουν διόδια αλλά τι να ξέρουν και αυτοί οι Αμερικάνοι........

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Με τη δική σου λογική πάλι, για τα αυτοκίνητα της AVIS, π.χ., ή των άλλων εταιρειών ενοικίασης, για τα αυτοκίνητα που είναι αγορασμένα με leasing και η άδεια κυκλοφορίας τους είναι στο όνομα της εταιρείας, υπόχρεος για την πληρωμή των διοδίων είναι η AVIS, η εταιρεία leasing κλπ., και όχι ο οδηγός που περνάει από τα διόδια.

    Σου φαίνεται λογικό; Εμένα όχι. Άλλα ΟΚ, άσε να δούμε τι θα πουν τα δικαστήρια αν και εφόσον...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Αλήθεια, δεν προβλέπεται μεν από το νόμο, αλλά στην πράξη, συλλογική απειθαρχία, δεν καταργεί έναν νόμο; Για μια μη απολυταρχική κοινωνία πάντα μιλάμε...
    Δεν θα έπρεπε να υπάρχει λοιπόν κάποια δικλείδα ώστε κάποιος νομοθέτης να κινείται "αυτεπάγγελτα" σε τέτοιες περιπτώσεις;

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Ενστάσεις και ισχυρισμοί
κατατίθενται μόνον εγγράφως
(Χασοδίκειος Πολιτική Δικονομία, άρθρον 228)