Η χώρα της μαρμότας

Δελτίο ειδήσεων της ΕΤ1, χτες το βράδυ. Τα αναπόφευκτα ρεπορτάζ για την Παλαιοκωστιάδα, την εκλογολογία, τα νέα μετρά, μπλα μπλα. Ακολουθούν δύο διαφορετικά θέματα από τα λεγόμενα εσωτερικά:

Θέμα άλφα: Την ώρα που οι διεθνείς τιμές του πετρελαίου πέφτουν, η τιμή της αμόλυβδης στην Ελλάδα εξακολουθεί να ανεβαίνει. Δηλώσεις προέδρου πρατηριούχων, "δεν φταίμε εμείς, τόσο αγοράζουμε τόσο πουλάμε". Δηλώσεις εκπροσώπου εταιρειών, "δεν φταίμε εμείς", δηλώσεις διυλιστηρίων το ίδιο, γενικώς δεν φταίει κανείς, η τιμή ανεβαίνει από μόνη της, αυτοβούλως τσιμπάει δυο-τρία λεπτούλια τη βδομάδα, δηλώσεις υπουργού-μπλόγκερ Χατζηδάκη από άμβωνος με αυστηρό ύφος "η κυβέρνηση δεν θα ανεχτεί φαινόμενα αισχροκέρδειας, μπλα μπλα". Χασμουρητό.

Θέμα βήτα: Οι ασφαλισμένοι με διαδοχική ασφάλιση περιμένουν από πέντε μήνες μέχρι ενάμιση χρόνο για την απονομή της σύνταξης. Από τριάντα υπαλλήλους πρέπει να περάσει η απόφαση μέχρι να εκδοθεί, μπλα μπλα, κάνουμε προσπάθεια, μπλα μπλα, συνεδριάζει ειδική επιτροπή Υπουργείου Απασχόλησης, μπλα μπλα, υπουργός Φάνη Πάλλη-Πετραλιά με μάτι γλαρό διαβεβαιώνει ότι "η κυβέρνηση εξετάζει το θέμα, θα πάρει όλα τα αναγκαία μέτρα μπλα μπλα". Αηδία.

Το πρώτο ρεπορτάζ, για τις τιμές της βενζίνης, πρέπει να είναι το πιο πολυπαιγμένο στην ελληνική τηλεόραση της τελευταίας εξαετίας -από την αμερικανική εισβολή στο Ιράκ κι εδώθε. Παίζει στάνταρ έξι-εφτά φορές το χρόνο, με φαβορί το Πάσχα και τις καλοκαιρινές εξόδους, και είναι ίδιο κι απαράλλαχτο: πάντα οι παράγοντες της αγοράς πετάνε το μπαλάκι ο ένας στον άλλον και πάντα κάποιος υπουργός ή υφυπουργός προειδοποιεί και υπόσχεται. Νομίζω ο Χατζηδάκης είναι ο πέμπτος ή ο έκτος που βλέπω να κάνει τις ίδιες δηλώσεις, εκείνον εκεί δε τον πρόεδρα των πρατηριούχων θα τον έχω δει στην τηλεόραση ίσαμε διακόσες πενήντα φορές.

Το δεύτερο το ρεπορτάζ, για τις συντάξεις, παίζει πιο αραιά, καναδυό φορές το χρόνο ίσως, αλλά σε μεγαλύτερο βάθος χρόνου. Νομίζω ότι το θυμάμαι από τότε που άρχισα να διαβάζω συστηματικά εφημερίδα, θά 'ναι καμιά εικοσαριά χρόνια τώρα.

Έπιασα στην τύχη δυο θέματα, γιατί αυτά έτυχε να δω χτες το βράδυ στις ειδήσεις. Αλλά δεν είναι τα μόνα. Και θα είναι άδικο να πω πως αυτή η χώρα δεν πάει μπροστά με τίποτα, "δεν θα γίνουμε ποτέ Ευρώπη αδερφέ μου" που λένε κάτι γερογκρινιάρηδες στα καφενεία με το κομπολόι στο χέρι. Θα είναι ψέμα, γιατί λίγο μπροστά έχουμε πάει, έστω και με πισωγυρίσματα, με μικρά βηματάκια, έστω κι αν από άλλες χώρες μας χωρίζουν μίλια ολάκερα που πρέπει να καλύψουμε, τι λέω, θα έπρεπε ήδη να έχουμε καλύψει.

Όμως από την άλλη θα είναι εξίσου ψέμα να πω ότι δεν έχω την εντύπωση ώρες-ώρες, και μάλλον συχνά εδώ που τα λέμε, πως σε τούτη τη χώρα ζούμε μια ατέλειωτη μέρα της μαρμότας, πως ο χρόνος έχει παγώσει και δεν λέει να ξεκουνήσει. Και είναι λίαν ενοχλητική η αίσθηση, γιατί αμέσως μετά συνειδητοποιείς ότι δεν είναι ο χρόνος που έχει παγώσει, είναι η χώρα που έχει βαλτώσει. Και να δούμε μέχρι πότε...


.