Υπερενεργητική αστυνόμευση

Όσοι εμπιστεύονται στοιχειωδώς έστω το διαδίκτυο για την ενημέρωσή τους έχουν πιστεύω μια αρκετά πλήρη εικόνα των γεγονότων που έλαβαν χώρα την περασμένη Παρασκευή, κατά τη διάρκεια και κυρίως μετά το πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο.

Συνοπτικά: Μετά το τέλος του συλλαλητηρίου, που έγινε σε απόλυτα ειρηνικό κλίμα, ένας ένστολος φρουρός της έννομης τάξης θεώρησε σκόπιμο να ανάψει τα αίματα, και με μία κροτίδα πυροδότησε μικρής έκτασης επεισόδια στον άξονα της Πανεπιστημίου, μπροστά από τα Προπύλαια.

Στα επεισόδια αυτά τα ΜΑΤ εφάρμοσαν την προσφάτως αγαπημένη τους τακτική της "παθητικής αστυνόμευσης", με άλλα λόγια χάζευαν τον πετροπόλεμο μιας χούφτας κουκουλοφόρων, ψεκάζοντας κατά διαστήματα με τα γνωστά αβλαβή χημικά για να διατηρείται ψηλά το κέφι.

Αντίθετα, στην οδό Ασκληπιού, λίγες εκατοντάδες μέτρα παραπέρα δηλαδή, οι εκεί διμοιρίες αποφάσισαν να διαφοροποιήσουν την τακτική τους προς μία πιο "ενεργητική αστυνόμευση", βάζοντας στο στόχαστρο ειρηνικούς διαδηλωτές που αποχωρούσαν και που καμία σχέση δεν είχαν με τα επεισόδια. Αφού τους περιέλαβαν με τα γκλομπ, τους εγκλώβισαν στην είσοδο μιας πολυκατοικίας και ακολούθησαν τα γνωστά περιστατικά, με χάιλάιτ τον προπηλακισμό μιας ηλικιωμένης κυρίας με μαντήλι στο κεφάλι, που -υποθέτω- την πέρασαν για την μετενσάρκωση της Ουλρίκε Μάινχοφ. Το πάρτι ολοκληρώθηκε με το μπουζούριασμα καμιάς δεκαπενταριάς δικηγόρων (κατ' άλλες πηγές, δεκαοκτώ) και την προσαγωγή τους στη ΓΑΔΑ, προφανώς για καφέ και κουβεντούλα.

Γιατί το λέω αυτό; Μα γιατί κανείς δεν είπε στους συναδέλφους ότι τους προσαγάγουν για κάποιον άλλον λόγο, εναντίον κανενός δεν ασκήθηκε ποινική δίωξη, καμία σύλληψη δεν έγινε. Τι συμπέρασμα βγαίνει;

Θα μου πείτε, καλά, σε έπιασε η ευαισθησία επειδή πιάσανε δεκαπέντε συναδέλφους σου; Αν πιάνανε δεκαπέντε οικοδόμους, ή δεκαπέντε φαρμακοποιούς, ή δεκαπέντε κλειδαράδες, θα άλλαζε κάτι;

Πρώτα απ' όλα, δεν θυμάμαι ποτέ στο παρελθόν να έχει γίνει, σε ανάλογη περίπτωση, προσαγωγή δεκαπέντε οικοδόμων, ή φαρμακοποιών, ή κλειδαράδων.

Δεύτερον, οι συνάδελφοι που μπουζουριάστηκαν δεν ήταν κουκουλοφόροι, αλλά δήλωσαν εξαρχής την επαγγελματική τους ιδιότητα και επέδειξαν τις δικηγορικές τους ταυτότητες.

Τρίτον, ναι μεν έχουν υπάρξει στο παρελθόν και εγκληματίες δικηγόροι, αλλά ομολογουμένως το να βρεθούν στο ίδιο σημείο δεκαπέντε εγκληματίες δικηγόροι, που π.χ. να συμμετείχαν σε επεισόδια, να πετούσαν πέτρες ή μολότοφ, να σπάγανε βιτρίνες ή κεφάλια, αν μη τι άλλο θα συνιστούσε τουλάχιστον εξαιρετικά πρωτότυπο περιστατικό.

Τέταρτον και σημαντικότερον, το είπα ήδη και το ξαναλέω, κανείς δεν κατηγορήθηκε για κανένα αδίκημα. Συνεπώς, σε κανενός τον χαρτοφύλακα δεν βρέθηκαν μολότοφ, ή καλάσνικοφ, ή αντιαρματικές ρουκέτες, ή σιδερολοστοί. Δεν κατάφεραν καν οι φρουροί της έννομης τάξης να στοιχειοθετήσουν έστω μια πλημμεληματική κατηγορία για αντίσταση κατά της αρχής, η αντικειμενική υπόσταση της οποίας πληρούται όταν, φερ' ειπείν, τρεις κρανοφόροι νταγλαράδες σε τραβολογάνε με ελάχιστη λεπτότητα από το μαλλί κι εσύ προσπαθήσεις να αποσπάσεις την κώμη σου από τις χερούκλες τους.

Παρά ταύτα, τους συναδέλφους τους κράτησαν στο υπέροχο μέγαρο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας για περίπου τρεις ώρες, και χρειάστηκε η παρέμβαση του προέδρου του Δ.Σ.Α., Δημήτρη Παξινού (σεσημασμένου αντιεξουσιαστή, γνωστού στους κύκλους του αγώνα με το επιχειρησιακό ψευδώνυμο "καπετάν-Γιώτης") για την απελευθέρωσή τους, ενώ παράλληλα έξω από το ως άνω μέγαρο είχαμε μαζευτεί και τουρτουρίζαμε καμιά ογδονταριά-εκατοστή νοματαίοι, δικηγόροι ως επί το πλείστον.

Συμπεράσματα: Να υποθέσουμε ότι επρόκειτο για απλό λάθος της ΕΛ.ΑΣ., για υπερβολικό ζήλο που κατέληξε σε παράνομες προσαγωγές των δικηγόρων; Δεν μου πολυπροκύπτει. Αν ήταν λάθος, κάποιος θα έπρεπε να το πάρει χαμπάρι νωρίτερα και να διατάξει την απελευθέρωσή τους χωρίς να μεσολαβήσει όλο αυτό το νταβαντούρι, πριν κινητοποιηθούν οι συνδικαλιστές μας και -κυρίως- πριν η είδηση διαρρεύσει ευρέως στα μήντια.

Αν πάλι δεν ήταν λάθος, ήταν μια σκόπιμη, συνειδητή ενέργεια. Κι αν ήταν συνειδητή η ενέργεια, ο σκοπός της ήταν να περάσει ένα μήνυμα: εσείς, που νομίζετε ότι έχετε το ελεύθερο να γυρνάτε στους δρόμους και να καταγράφετε τις δικές μας αυθαιρεσίες, κάνετε σφάλμα μέγα και να τα ξεχάσετε αυτά που ξέρατε, γιατί πλέον δεν τα σηκώνουμε. Θα σας μπουζουριάζουμε κι εσάς όπως τους άλλους όποτε μας γουστάρει. Οπότε, καλύτερα καθίστε στα γραφεία σας.

Το μήνυμα αυτό κολλάει θαυμάσια και με το άλλο μήνυμα που έστειλαν σε μία άλλη, συμπαθή στην αστυνομία επαγγελματική τάξη, αυτή των δημοσιογράφων. Που πήραν και αυτοί το μερτικό τους στις μπούφλες.

Την κρατική πανδαισία της περασμένης Παρασκευής την ολοκλήρωσε με τον καλύτερο τρόπο το δελτίο ειδήσεων της κρατικής τηλεόρασης που προβλήθηκε τα μεσάνυχτα. Ούτε κουβέντα για την προσαγωγή των δικηγόρων, ούτε κουβέντα για τον προπηλακισμό δημοσιογράφων. Προφανώς, αυτά δεν θεωρούνται ειδήσεις στο ραδιομέγαρο της Αγίας Παρασκευής. Μπράβο στους δημοσιογράφους που έχουν την ευθύνη της σύνταξης του δελτίου, άξιος ο μισθός τους (πληρωμένος από εμάς), ο Γκαίμπελς θα ήταν υπερήφανος για λογαριασμό τους.

Και κάπου εδώ τελειώνει η αφήγηση. Το ποστ αυτό θα μπορούσε να έχει γραφτεί την Παρασκευή το βράδυ ή το Σάββατο το πρωί, οπότε πιθανότατα θα είχε πολύ πιο οργισμένο ύφος και θα έκλεινε με καμία πολεμική ιαχή, του τύπου "αν η κυβέρνηση θέλει πόλεμο, πόλεμο θα έχει". Κατόπιν ψυχραιμότερης σκέψης, δεν το έγραψα τότε και δεν θα το κλείσω έτσι. Θα το κλείσω όμως με ένα ρητορικό ερώτημα:

Ο ανώνυμος κουκουλοφόρος που πετάει μολότοφ και σπάει βιτρίνες χαρακτηρίζεται κίνδυνος για τη δημοκρατία. Ο ανώνυμος τρομοκράτης που κινείται στις σκιές και πυροβολεί με καλάσνικοφ χαρακτηρίζεται επίσης κίνδυνος για τη δημοκρατία. Ο ανώνυμος ΜΑΤατζής που φοράει κουκούλα ή μάσκα, που δεν φέρει διακριτικά, ώστε να μην μπορεί να αναγνωριστεί, και που κοπανάει με το ρόπαλο, προπηλακίζει γριούλες, ψεκάζει χημικά επί δικαίους και αδίκους, μπουζουριάζει κόσμο κατά το κέφι του και τον κρατάει παράνομα, και μετά αρνείται να δώσει τα στοιχεία του ώστε να ελεγχθεί για την νομιμότητα των πράξεών του, για τον τρόπο που ασκεί την εξουσία του, που δεν είναι δική του αλλά δική μας, τόσο ο ίδιος όσο και οι ανώτεροί του, πώς ακριβώς πρέπει να χαρακτηρισθεί για τη δημοκρατία; Κόσμημα;

Αν η απάντηση στην τρομοκρατία των κουκουλοφόρων είναι η τρομοκρατία των ΜΑΤ, πολύ φοβάμαι ότι ακόμα δεν έχουμε δει τίποτα.


.