Έκανε λοιπόν μια πρόταση ο κύριος Μίχαλος, πρόεδρος του ΕΒΕΑ, να καταργηθεί το πενθήμερο και να μετατραπεί σε τετραήμερο ή τριήμερο, και πέσαν όλοι να τον φάνε. Και απορώ γιατί.
Θα έλεγα μάλιστα ότι η πρόταση του κυρίου Μίχαλου είναι μάλλον μετριοπαθής και κάπως συντηρητική. Γιατί τριήμερο και όχι εξάωρο ή εικοσάλεπτο; Τι αγκυλώσεις είναι αυτές;
Το σωστό είναι να μην υπάρχει καμία ρύθμιση στις ημέρες εργασίας. Απόλυτη ελευθερία. Ξυπνάει βρε αδερφέ ένα πρωί ο εργοδότης και βαριέται να σηκωθεί να πάει στην επιχείρησή του, προτιμά να πεταχτεί μέχρι το Χαλκούτσι να πιεί τα ουζάκια του και να φάει κουτσομούρες. Θα στέλνει μια ειδοποίηση, ότι το μαγαζί θα παραμείνει κλειστό σήμερα, δεν δουλεύουμε κύριοι, και θα την κάνει.
Και οι εργαζόμενοι, που ξεκινάνε χωρίς κέφι να μπουν στο μαγκανοπήγαδο της καθημερινότητας, θα αντιμετωπίζουν μια ευχάριστη έκπληξη όταν θα φτάνουν στην πόρτα της επιχείρησης και θα τη βρίσκουν κλειστή. Ορίστε, δεν έχει δουλειά σήμερα, μπορούμε να πάμε εκδρομή στο Σούνιο ή για καφέ στο Κολωνάκι.
Κακά τα ψέματα, η μισθωτή εργασία είναι μονότονη και ρουτινιάρικη. Κάθε μέρα τα ίδια, ίδιο ωράριο, ίδιες φάτσες, ίδια δουλειά. Πρέπει να εισάγουμε το στοιχείο της έκπληξης, να δώσουμε μια νότα από απρόβλεπτο στη νυσταλέα οβερτούρα του μεροκάματου (πςςςς! τι είπα τώρα ο άνθρωπας!). Έτσι η σχέση μας με την εργασία θα αποκτήσει μια χροιά ερωτική, μια λαχτάρα, ένα χτυποκάρδι βρε αδερφέ, να ξεκινάς το πρωί από το σπίτι και να μην ξέρεις, θα δουλέψω σήμερα ή δεν θα δουλέψω; Θα περάσω πάλι ένα δωδεκάωρο μπροστά στην οθόνη ή θα πάω να κάνω ποδήλατο; Ενώ τώρα, με αυτό το παρωχημένο σύστημα του ωραρίου και του πενθημέρου, το πράμα χάνει όλη τη νοστιμιά του.
Ο κ. Μίχαλος είναι άνθρωπος της εποχής του. Μπορεί και πιο μπροστά από την εποχή του: βλέπει ότι στις μέρες μας ακόμα και η λέξη "εργασία" είναι ντεμοντέ. Η πρώτη μεταρρύθμιση της Νέας Διακυβέρνησης ήταν να μετονομάσει το Υπουργείο Εργασίας σε Απασχόλησης. Και τι είναι η απασχόληση; Κάτι που κάνουμε για να περνάμε την ώρα μας δημιουργικά και ευχάριστα. Εργόχειρο, ψάρεμα, μονόπολη, σταυρόλεξο, όλα αυτά είναι απασχόληση. Αλλά με τη δουλεία της δουλειάς, ποιος έχει χρόνο για τέτοια πράγματα; Ποιος κεντάει στις μέρες μας;
Με τέτοιες πρωτοποριακές προτάσεις οι ελληνικές επιχειρήσεις αντιμετωπίζουν με επιτυχία τις προκλήσεις της παγκοσμιοποιημένης αγοράς του 21ου αιώνα. Οι επιχειρήσεις μας που τόσο διακρίνονται για την παραγωγικότητά τους, τη στιβαρή παρουσία τους στις διεθνείς αγορές, την προσφορά τους στην εθνική οικονομία, τις επιδόσεις τους στο research-and-development, αγωνίζονται για την καθιέρωση ενός νέου μοντέλου απασχόλησης, πάντοτε προς όφελος των εργαζομένων και στο πλαίσιο της προσπάθειας περαιτέρω ανάπτυξης της χώρας.
Πανευτυχείς οι εργαζόμενοι στις επιχειρήσεις του προέδρου του ΕΒΕΑ χορεύουν συρτάκι στο προαύλιο, ενώ ο καλός αφέντης κ. Μίχαλος τους χαζεύει με κατανόηση νταχτιρντίζοντας το εγγονάκι του, όπως ο αείμνηστος Λάμπρος Κωσταντάρας στο "Η κόρη μου η σοσιαλίστρια". Και μ' αυτήν την ωραία εικόνα κλείνουμε για σήμερα: Καλό Σαββατοκύριακο.
.
05 Δεκεμβρίου 2008
Εργασία και χαρά
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Ας διευκρινίσω καλού κακού ότι το ποστ είναι σαρκαστικό, μην με πάρουν με τις πέτρες τα μέλη της ΚΟΒ Διαδικτυούπολης...
ΑπάντησηΔιαγραφήxexexe swstos...
ΑπάντησηΔιαγραφήαν ο μιστερ μιχαλος τα ειχε πει με το υφος που τα ελεγε ο μιμης φωτοπουλος η προταση του θα ειχε εγκριθει ομοφωνως και πανελληνιως:
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι μετα... θα κααααααααααααθεσαιαιαιαιαι.....