Έχουν γεννηθεί εδώ, ή έχουν έρθει σε μικρή ηλικία στη χώρα.
Έχουν μεγαλώσει εδώ.
Έχουν ζήσει εδώ όλα τους τα χρόνια ή σχεδόν.
Έχουν παρακολουθήσει ελληνικό σχολείο.
Έχουν κάνει παρέα με ελληνόπουλα.
Έχουν γλώσσα την ελληνική.
Έχουν πατρίδα την Ελλάδα, και άλλη πατρίδα δεν έχουν γνωρίσει.
Δεν έχουν όμως καμία ελπίδα να γίνουν και επισήμως Έλληνες. Γιατί; Γιατί έτσι. Γιατί δεν τους θέλουμε, βρε αδερφέ. Άντε το πολύ πολύ, άμα ενηλικιωθούν, και άμα έχουν βγάλει το σχολείο, και άμα είναι καλά παιδιά και δεν μιλάνε στην τάξη, και άμα οι γονείς τους έχουν τα χαρτιά τους εντάξει, και άμα προσκομίσουν επίσημη αίτηση σε δύο αντίτυπα, πιστοποιητικό γεννήσεως, πιστοποιητικό οικογενειακής καταστάσεως, απολυτήριο γυμνασίου και λυκείου, τέσσερις φωτογραφίες, παράβολα, χαρτόσημα, τρεις υπεύθυνες δηλώσεις και δέκα φωτοτυπίες του διαβατηρίου τους όλεςτιςσελίδεςμπροςπίσω,
το πολύ πολύ, λοιπόν, να τους δώσουμε μια άδεια μακράς διαμονής στη χώρα. Και να λένε κι ευχαριστώ.
Για να μην πω ότι βάζω και στοίχημα πως στην πορεία όλο και κάποια εξαίρεση θα εφευρεθεί, όλο και κάποιος υποπροϊστάμενος βήτα θα κάνει την ερμηνεία πως η δεκαοκταετής παραμονή πρέπει να είναι "αδιάλειπτη", και αν το παιδί έχει λείψει τρεις μήνες στο εξωτερικό δεν πληροί τις προϋποθέσεις, και "κάντε μια αίτηση θεραπείας, περάστε από το πρωτόκολλο, θα σας απαντήσουμε σε δύο μήνες, χαίρετε".
Κατά τα άλλα, το Υπουργείο Εσωτερικών "προωθεί την ενίσχυση της κοινωνικής συνοχής". Ναι αμέ. Το βλέπουμε. Λέγοντας στη δεύτερη γενιά των μεταναστών, δηλαδή σε παιδιά μεταναστών που όλη τους η ζωή είναι συνυφασμένη με την Ελλάδα, ότι θα αντιμετωπίζονται ως ξένοι στον αιώνα τον άπαντα, θα έχουν πάντα τον βραχνά του πρωτοκόλλου, του παραβόλου, του πιστοποιητικού, και γιατί;
Μήπως γιατί υπάρχει κάποια ανάγκη προς τούτο; Ανάγκη κοινωνική, οικονομική, πολιτική, νομική;
Όχι. Καμία ανάγκη δεν υπάρχει.
Το μόνο που υπάρχει είναι μικροκομματική σκοπιμότητα. Μια φοβισμένη κυβέρνηση, που βλέπει μπροστά της το φάσμα της επερχόμενης εκλογικής ήττας, την πλάτη του ΠΑΣΟΚ, την αποσυσπείρωση της βάσης των ψηφοφόρων της, και δεν θέλει να ρισκάρει, δεν θέλει να δυσαρεστήσει τα πιο συντηρητικά τμήματα των οπαδών της, αυτά που γλυκοκοιτάζουν κατά τον Καρατζαφέρη, τους διάφορους λαϊκιστές Βελόπουλους, τους Άνθιμους και τους λοιπούς εμποράκους του φόβου, που ευκαιρία ψάχνουν για να πουλήσουν την πραμάτεια τους, το μεγαλείο του έθνους και τη φυλετική καθαρότητα που απειλείται από τον μικρό μαύρο Μουαμάρ από την Κένυα.
Κρίμα και πάλι κρίμα, κυρίως για τον καθηγητή Προκόπη Παυλόπουλο, που του τα έχω σούρει πολλές φορές από τούτη δω τη γωνίτσα του διαδικτύου ακριβώς γιατί περίμενα από αυτόν περισσότερα και καλύτερα πράγματα, γιατί έχει δώσει αφορμές που δεν έπρεπε να δώσει, γιατί θεωρούσα ότι από άποψη πολιτικής συγκρότησης και σκέψης είναι τουλάχιστον μία κλάση παραπάνω από την πλειοψηφία του υπουργικού συμβουλίου. Όμως, αρχή άνδρα δείκνυσι, και την ώρα της αλήθειας ο καλός κύριος καθηγητής προτιμά να κλείσει το μάτι στα σταγονίδια.
Δανείζομαι για τον επίλογο τα λόγια του κ. Μίλτου Παύλου από εδώ: "Η μετανάστευση δίνει και ικανοποιεί υποσχέσεις κοσμογονίας: για τη συμβίωση, την ανάπτυξη, τη δημοκρατία των πολιτών και των δικαιωμάτων. Αλλά για να μπορεί κανείς να διακρίνει και να αδράξει τις ιστορικές της ευκαιρίες χρειάζονται δύο πράγματα: αφ' ενός να μην είναι τυφλωμένος από την άγνοια, την ημιμάθεια και τις προκαταλήψεις και αφ' ετέρου να ξεκινά από το υποκείμενο των δικαιωμάτων ως κέντρο του συλλογισμού του και να καταλήγει στο συλλογικό συμφέρον, δηλαδή υπέρ των κοινωνών σε παραγωγική και ειρηνική συμβίωση και όχι ενός αυθαίρετα προσδιορισμένου εθνικού συμφέροντος των πατριδοκάπηλων και των σφετεριστών του".
.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Στο εξαιρετικό πόστ σου φίλε Χασοδίκη, να καταθέσω για σεφτέ, την προσωπικη εμπειρία ενός μετανάστη που μεγαλώνει τρία παιδιά σε μια ξένη πατρίδα, με ξενικά ονόματα, μέ δύο γλώσσες, δύο υπηκοότητες, διαφορετική κατεγραμμένη θρησκεία και άλλη παράδοση. Είμαι ευχαριστημένος, και ευχάριστα έκπληκτος απο τον τρόπο που ο μέσος αμερικανός έχει δεχτεί τα παιδιά μου. Εγώ θα μπορούσα να ζήσω με την απόρριψη, αλλα για εκείνα δεν θα την άντεχα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜια παρατήρηση - Μόνον οι αγγλοσαξωνικές χώρες του Νέου Κόσμου αφομοίωσαν πράγματι του μετανάστες. ΗΠΑ, Καναδάς, Αυστραλία. Η Ευρώπη έχει πολλά ιστορικά κολλήματα. Χωρίς ιχνος ρατσισμού, προτρέπω όσους αισθάνονται διαφορετικά, να κάνουν μια προσπάθεια αγάπης. Αξίζει τον κόπο.
Ως δικηγόροι έχουμε φάει ατέλειωτες ώρες σε ουρές και αναμονή για να καταθέσουμε αιτήσεις επί αιτήσεων για λογαριασμό αλλοδαπών πελατών. Και ναι μια αίτηση για μακρόχρονη παραμονή είναι το μόνο που η Ελλάδα αναγνωρίζει σε ένα παιδί που μεγάλωσε εδώ - ισως και να γεννήθηκε εδώ - αλλά αν αυτό το παιδί δεν εργάζεται ή δεν σπουδάζει δεν δύναται να συμπληρώσει τα απαραίτητα δικαιολογητικά έγγραφα για την παραμονή στην χώρα. Και η πλάκα είναι ότι πολλοί με ρωτάνε πως παίρνει κανείς την Ελληνική Υπηκοότητα:) Τί τους λες ρε Νίκο?
ΑπάντησηΔιαγραφήΌτι ο νόμος κρίνει με βάση το αίμα και όχι το τόπο? Ότι δεν έχουν το σωστό DNA για να γίνουν Έλληνες και Πρωταθλητές? Απλά ελπίζουν! Να τους αναγνωριστεί ότι εφόσον έχουν μεγαλώσει εδώ και έχουν τελειώσει ελληνικό σχολείο διατηρούν ένα μικρό δικαίωμα να είναι πολίτες της Ελληνικής Δημοκρατίας. Γιατί εδώ χρειαζόμαστε μια διευκρινιση για να μην τρομάζουν μερικοί: Δεν θα γίνουν Έλληνες. Θέλουν απλά να φέρουν τον "τίτλο" πολίτης της Ελληνικής Δημοκρατίας!
Πολύ μου άρεσε αυτή η ανάρτηση σου Χασοδίκη μου. Ειδικά για τα παιδιά που μεγάλωσαν εδώ, είναι πολύ άδικη αυτή η μεταχείριση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΉρθε και η ώρα του αντιλόγου, από τον συνήθη ύποπτο...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚατ' αρχάς, νομίζω ότι κάθε αλλοδαπός έχει τη δυνατότητα της πολιτογράφησης, με την οποία μπορεί υπό συγκεκριμένες προϋποθέσεις να γίνει έλληνας πολίτης. Επομένως αυτό που σε ενοχλεί είναι ότι το ελληνικό κράτος δεν έχει θεσπίσει ένα αυτόματο σύστημα απονομής ιθαγένειας στους μετανάστες δεύτερης γενιάς, όπως π.χ. έκανε πριν από καμιά δεκαετία η κυβέρνηση Schroeder στη Γερμανία.
Λες μάλιστα ότι δεν υπάρχει καμία πολιτική σκοπιμότητα που να το δικαιολογεί αυτό, παρά μόνο μικροπολιτικοί υπολογισμοί, μη δυσαρεστηθούν ο Καρατζαφέρης και οι υπόλοιποι ακροδεξιοί.
Θεωρώ ότι σφάλλεις στα εξής σημεία:
1. Παίρνεις την ιδανική περίπτωση, δηλαδή το παιδί μεταναστών που πήγε σχολείο, μιλάει ελληνικά, παίζει με ελληνάκια, και γενικώς είναι αφομοιωμένο. Αυτό όμως δεν είναι το μοναδικό υπαρκτό ενδεχόμενο. Εξ ίσου υπαρκτή είναι και η περίπτωση του μικρού πακιστανού, αφγανού ή σομαλού, ο οποίος, κυρίως λόγω διαφοράς θρησκείας, δεν αφομοιώνεται.
2. Χωρίς να υποστηρίζω ότι μέρος της ελληνικής ταυτότητας είναι ο χριστιανισμός (αυτό είναι άλλη μεγάλη συζήτηση), αυτή η διαφορά είναι κρίσιμη, κυρίως στο βαθμό που αντανακλάται και σε ηθικές/αξιακές αντιλήψεις. Οι σαπουνόφουσκες περί "πολυπολιτισμικότητας" και "ανοχής στον Άλλο" διαλύονται πολύ γρήγορα, όταν ο "Άλλος" εγείρει απαιτήσεις πραγματικού, και όχι απλώς φολκλορικού, σεβασμού στις αξιακές του αντιλήψεις, οι οποίες συγκρούονται με στοιχειώδεις αξίες της δικής μας κοινωνίας. Οι χώρες που έκαναν την πολυπολιτισμικότητα σημαία υφίστανται ήδη τις συνέπειες, π.χ. στην Αγγλία γίνεται ήδη με κάθε σοβαρότητα λόγος για εφαρμογή της σαρία σε ορισμένες περιοχές, και νομίζω στο Ληντς η, μουσουλμανική πλέον, πλειοψηφία το έχει ήδη ζητήσει. Εδώ δεν τα έχουμε ζήσει ακόμα, γιατί δεν έχουν ακόμα εδραιωθεί. Αλλά υπήρξαν περιστατικά, όπως π.χ. το δημόσιο θρησκευτικό αυτομαστίγωμα δεκάδων μουσουλμάνων στον Πειραιά, που δείχνουν τάσεις "ξεθαρρέματος". Και δεν ξέρω για εσένα, αλλά εμένα δε θα μου άρεσε να αναιρεθούν ορισμένες βασικές σταθερές της κοινωνίας μας όπως την ξέρουμε, π.χ. η ισότητα των φύλων, η άθρησκη δικαιοσύνη κλπ., ούτε να επικρατήσει π.χ. η λογική ότι όποια γυναίκα κυκλοφορεί ακάλυπτη είναι πόρνη και μπορεί να βιάζεται όπως αρχίζει να συμβαίνει στις σκανδιναβικές χώρες
3. Θα μου πεις, λίγο μακριά δεν το πας; Η απάντηση είναι: εξαρτάται. Εάν οι μετανάστες καταστούν πολίτες, δηλαδή εκλογικό σώμα, χωρίς να έχουν αφομοιωθεί πλήρως από στην ελληνική κοινωνία, τότε καθίστανται μια ομάδα πίεσης με συμφέροντα και αξίες αντίθετα αυτών της πλειοψηφίας, που όμως πλέον θα τα χαϊδεύουν οι πολιτικοί χάριν ψηφοθηρίας. Και έτσι είναι καθ' όλα πιθανό να αποσπάσουν και άλλα προνόμια (π.χ. εκπαιδευτικά), τα οποία θα οδηγούν στην ολοένα μεγαλύτερη γκετοποίησή τους, όπως έγινε και στα σχολεία στις ΗΠΑ που καθιέρωσαν ως κύρια γλώσσα την ισπανική στο όνομα της πολυπολιτισμικότητας, και έφτασαν να έχουν ισπανικά γκέτο.
4. Συνεπώς πολιτική σκοπιμότητα υπάρχει, είναι ορθή, και συνίσταται στην αποφυγή της διάβρωσης βασικών αρχών, βάσει των οποίων θεσμίζεται η ελληνική κοινωνία. Και σε αυτό το σημείο να σχολιάσω το κείμενο του κ. Μίλτου Παύλου που παρέθεσες: όχι, με το συμπάθειο, δεν θα ξεκινήσω το συλλογισμό μου από τον συμπαθή αφγανό πρόσφυγα ως υποκείμενο δικαιωμάτων, για να φτάσω στο συλλογικό συμφέρον. Θα ξεκινήσω αντίστροφα, από το συλλογικό συμφέρον της δεδομένης κοινωνίας στην οποία ζω, δηλαδή της ελληνικής, και θα κρίνω αν σε αυτήν χωράει ο συμπαθής αφγανός, και υπό ποιες προϋποθέσεις. Και αυτό όχι εν ονόματι ενός "αυθαίρετα προσδιορισμένου εθνικού συμφέροντος των πατριδοκάπηλων και των σφετεριστών του", αλλά εν ονόματι του απλού, στοιχειώδους συμφέροντος αυτού του συλλογικού υποκειμένου που λέγεται ελληνική κοινωνία, να προοδεύσει με βάση τους νόμους που δημοκρατικά θεσπίζει, και που απηχούν τις βασικές αξίες που το διέπουν.
5. Το κριτήριο του "αίματος" (lex sanguinis) δεν είναι διόλου σπάνιο στον κόσμο, π.χ. ισχύει και στη Μ. Βρετανία (απαιτείται τουλάχιστον ένας γονέας βρετανός), και ίσχυε και στη Γερμανία μέχρι τη μεταρρύθμιση του Σρέντερ το 1997-98(η οποία πλέον κριτικάρεται ότι κάτέστησε τη γερμανική πολιτική όμηρο των τουρκικής καταγωγ΄ςη ψηφοφόρων, τους οποίους ο Ερντογάν κάλεσε ευθέως να μην αφομοιωθούν στη γερμανική κοινωνία!). Στη Γαλλία ισχύει πράγματι η Ιex soli, αλλά και εκεί σχετικοποιήθηκε μετά το 1993 λόγω του υπερβολικού αριθμού μεταναστών.
6. Για να γίνω πιο συγκεκριμένος τελικά: κατά τη γνώμη μου το βασικό κριτήριο για την αποδοχή ενός μετανάστη ως έλληνα πολίτη πρέπει να είναι, όχι η "καθαρότητα του αίματος" (πώς να την αποδείξεις άλλωστε), αλλά ο βαθμός αφομοίωσής του στην ελληνική κοινωνία. Αυτός φυσικά θα ποικίλλει, ανάλογα με το άτομο και τις καταβολές του - αλλά σίγουρα το κριτήριο δεν το πληροί κάθε παιδί μεταναστών που γεννήθηκε στην Ελλάδα. Ας μη φτάνουμε από το ρατσιστικό "δε θα γίνεις έλληνας ποτέ, αλβανέ αλβανέ" στο άλλο άκρο, την άκριτη χορήγηση της υπηκοότητας. Όχι τίποτε άλλο, αλλά τέτοιες λύσεις, ιδεολογικά προσδιορισμένες και αποκομμένες από την πραγματικότητα, σπρώχνουν πολύ κόσμο, από αντίδραση, στην αγκαλιά του Καρτζαφέρη.
Εξαιρετικό κείμενο, φίλε μου. Συμφωνώ απολύτως με όλο το πνεύμα. Βέβαια, κάποιοι εξακολουθούμε να απαιτούμε να δοθεί η ιθαγένια τουλάχιστον σε όσους γεννήθηκαν στην Ελλάδα, όπως ισχύει σε πολλές χώρες του κόσμου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΧασοδίκη, συμφωνώ απολύτως σε όλα, εκτός από την ερμηνεία. Δεν νομίζω ότι οφείλεται σε μικροπολιτικούς υπολογισμούς συγκεκριμένης παράταξης η νομοθετική αντίσταση στην ενσωμάτωση των μεταναστών. Ο φόβος του άλλου διατρέχει όλο το πολιτικό φάσμα, κάτι που εν μέρει δικαιολογείται λόγω της πολύ ολιγόχρονης παράδοσης της Ελλάδας ως χώρας υποδοχής μεταναστών.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣπύρο, θα μπορούσα ίσως να συζητήσω ή και να δεχτώ κάποιες από τις ενστάσεις σου, αλλά υπό έναν βασικό όρο, ο οποίος δεν ισχύει. Η ταλαιπωρία και το νομικό κενό στο οποίο βρίσκονται χιλιάδες παιδιά μεταναστών δεύτερης γενιάς είναι απολύτως πραγματικά και του παρόντος, όχι υποθετικά και του μέλλοντος όπως τα ενδεχόμενα προβλήματα που επισημαίνεις.
Δεν αμφιβάλλω. Αλλά κάθε πολιτική πρέπει να αποφασίζεται με πλήρη επίγνωση των μελλοντικών συνεπειών της, και όχι για να λυθεί τώρα επιφανειακά ένα πρόβλημα και να προκύψουν μεθαύριο προβλήματα πολύ χειρότερα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣπύρο νομίζω ότι ξεκινάς από σωστή βάση περί αφομοίωσης. Πράγματι το θέμα δεν είναι να δώσεις την πολιτική ταυτότητα του Έλληνα πολίτη σε οποιονδήποτε. Και ναι στην Γερμανία η κίνηση του Σρέντερ έγινε για να εξοικονομήσει αυτές τις ψήφους των μεταναστών, γεγονός που θεωρώ θα συμβεί και δω με όποια κυβέρνηση το κάνει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠλην όμως ο Χάσο ομιλεί - και σωστά - με το μυαλό του στην εικόνα των νεαρών Αλβανων και Γεωργιανων που είναι το 80% των αλλοδαπων στην Ελλάδα και οι οποίοι καθημερινά μας εξυπηρετούν σε δεκάδες δουλειές (Τάιλερ Ντρέντεν:)Σίγουρα η μη αφομοίωση των μουσουλμάνων είναι μια προβληματική, την οποία θα έπρεπε να έχουν υπόψην όλοι όσοι μιλάν γενικά και αόριστα υπερ των αλλοδαπών. Και για τον Άγιο Παντελεήμονα διαμαρτυρηθήκανε αλλά ας περάσουν πρώτα μια βόλτα από κει και μετά το συζητάμε.
Τεσπά θεωρώ ότι η νομιμοποίηση μια συγκεκριμένης κατηγορίας αλλοδαπών 2ης γενιάς είναι κάτι απαραίτητο για να μπορέσεις να πείσεις αυτούς τους ανθρώπους ότι η αφομοίωση τους από την Ελληνική Κοινωνία δεν συνεπάγεται και την πλήρη αλλοτρίωσή τους. Και να δεχτούν να κάνουν το βήμα προς τις αρχές και τις αξίες του Σ74,85,96 κλπκλπκλπ
Λέμε τώρα...
Επανέρχομαι κι εγώ με μεγάλη καθυστέρηση (ας όψεται το Ι' Τριμελές). Ευχαριστώ όλους για τα σχόλια, θα μου επιτρέψετε να επικεντρώσω στον αντίλογο του Σπύρου:
ΑπάντησηΔιαγραφήΠρώτα απ' όλα, ξεκινάς από λάθος αφετηρία: εγώ δεν προτείνω ένα αυτόματο σύστημα απονομής ιθαγένειας ή υπηκοότητας. Ισχυρίζομαι, ωστόσο, ότι δεν είναι λογικό να μπαίνουν στο ίδιο τσουβάλι παιδιά μεταναστών που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν εδώ, με τους ενήλικες γονείς τους που ήρθαν π.χ. στα 35 ή 40 τους χρόνια. Υπάρχει ουσιώδης διαφορά στην πραγματική κατάσταση της πρώτης και της δεύτερης γενιάς μεταναστών, άρα θα πρέπει να υπάρχει και ουσιαστική διαφοροποίηση στη νομική τους αντιμετώπιση. Το ισχύον σύστημα, όπως και αυτό που πρόκειται να εισαχθεί, έχει ήδη ένα πολύ σοβαρό μειονέκτημα: δημιουργεί σε αρκετές περιπτώσεις ανθρώπους χωρίς ιθαγένεια ή υπηκοότητα (κυρίως από χώρες της Αφρικής) και αυτό είναι μια ανωμαλία που πρέπει να αντιμετωπίσει το ελληνικό κράτος. Και δεν το κάνει.
Για τα πολιτισμικά: το αν θα προκύψουν προβλήματα ή όχι νομίζω ότι είναι εν πολλοίς ανεξάρτητο από τα πολιτικά δικαιώματα των μεταναστών, διότι είναι πρωτίστως πραγματικό ζήτημα και όχι νομικό. Μια (υποθετική) συμπαγής μειονότητα 100.000 μουσουλμάνων στην Αθήνα, ας πούμε, εγείρει ζητήματα είτε έχει πολιτικά δικαιώματα είτε όχι. Θα μου πεις, αν έχει δικαίωμα ψήφου, έχει και μεγαλύτερες δυνατότητες πίεσης. Δεκτό. Αν δεν έχει, όμως, τι θα κάνεις; Θα διατηρείς επικρεμάμενη την απειλή απέλασης πάνω από τα κεφάλια 100.000 ανθρώπων; Και θα έχεις αποτελέσματα; Πολύ αμφιβάλλω: η ουσιαστική ενσωμάτωση στην κοινωνία είναι ούτως ή άλλως το ζητούμενο, με ή χωρίς πολιτικά δικαιώματα, και η απονομή της ιθαγένειας δεν αναιρεί αυτήν την ανάγκη. Η τωρινή (και μελλοντική) αντιμετώπιση του προβλήματος, πάντως, αν μη τι άλλο δεν βοηθάει στην πληρέστερη ενσωμάτωση, με την έννοια ότι δίνει στους μετανάστες (της δεύτερης γενιάς πλέον) το μήνυμα ότι προτιμάμε, σαν κράτος και σαν κοινωνία, να τους έχουμε σε μια ιδιόμορφη ομηρία παρά να πάρουμε το όποιο ρίσκο της ένταξης.
Περαιτέρω, οι αναλογίες με τις χώρες του εξωτερικού που αναφέρεις δεν είναι και τόσο ευθείες. Η Μ. Βρετανία είναι εντελώς ιδιάζουσα περίπτωση, διότι είχε καθιερώσει ειδικά δικαιώματα (right of abode) για τους πολίτες των κρατών-μελών της Κοινοπολιτείας (το αυτοκρατορικό χούι δεν κόβεται εύκολα), με αποτέλεσμα να συγκεντρώσει συμπαγείς ομάδες μεταναστών από χώρες όπως το Μπαγκλαντές, π.χ., σε μια κοινωνία πιο έντονα ταξική από τη δική μας και που επομένως δημιουργεί πιο εύκολα τις προϋποθέσεις για γκετοποίηση. Παρομοίως στις ΗΠΑ: δημιουργήθηκαν για πολιτικούς λόγους (αντιπολίτευση στον Κάστρο) συμπαγείς ομάδες Κουβανών στη Φλόριδα, παραχαϊδεμένες κιόλας, ενώ σε πολιτείες όπως το Τέξας και το Νέο Μεξικό προϋπήρχαν ιστορικά μεγάλοι πυρήνες ισπανόφωνων. Στην Ελλάδα νομίζω ότι τέτοιες προοπτικές δεν υπάρχουν: η πιο σημαντική αριθμητικά κοινότητα μεταναστών είναι ως γνωστόν η αλβανική, η οποία πολιτισμικά είναι πολύ πιο κοντά μας (απ' όσο θέλουμε να παραδεχτούμε και) απ' όσο π.χ. οι Ινδοί στους Άγγλους. Όσο για την πολιτική αντιμετώπισης των μειονοτήτων, έχουμε ήδη ένα προηγούμενο, τη μουσουλμανική μειονότητα της Θράκης, και έχουμε δει πώς η συγκεκριμένη αντιμετώπιση επέδρασε στην ενσωμάτωση. Εξ ιδίας πείρας, θα έλεγα όχι και πολύ θετικά.
Τελειώνοντας: Ούτε εγώ είμαι υπέρ της άκριτης χορήγησης ιθαγένειας ή υπηκοότητας. Είμαι όμως υπέρ μιας διαφορετικής πολιτικής που θα αναγνωρίζει ότι η δεύτερη γενιά δεν μπορεί να αντιμετωπίζεται ίδια με την πρώτη, ένα, και δεύτερον ότι το ελληνικό κράτος, αφ' ής στιγμής γίναμε -για λόγους ιστορικής συγκυρίας, της οποίας δεν είμαστε αμέτοχοι- χώρα υποδοχής μεταναστών έχει υποχρέωση να μην δημιουργεί ανθρώπους ανιθαγενείς ή άνευ υπηκοότητας. Προϋποθέσεις, ναι, κριτήρια ναι, και στάδια χορήγησης ενδεχομένως, και ό,τι άλλο θες: αλλά οπωσδήποτε μια πιο θαρραλέα πολιτική δικαιωμάτων, χέρι-χέρι με μια ουσιαστική πολιτική ενσωμάτωσης.
@π2
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν διαφωνώ επί της αρχής με την αντίρρησή σου, αλλά θα επιμείνω λίγο στην ερμηνεία που καταγράφω στο ποστ. Στη δεδομένη χρονική στιγμή, πιστεύω ότι μια πιο προχωρημένη νομοθετική πρωτοβουλία θα υποστηριζόταν από τουλάχιστον άλλα δύο κόμματα, το ΠΑΣΟΚ και τον ΣΥΡΙΖΑ, και επομένως το συνολικό πολιτικό κόστος θα μοιραζόταν τουλάχιστον στα τρία (ενδεχομένως και στα τέσσερα, αν το ΚΚΕ δεν προσέφευγε σε κανένα από τα συνηθισμένα του κηρύγματα για τον απάνθρωπο καπιταλισμό, τον ιμπεριαλισμό και τον σεχταρισμό, ξεχνώντας τελικά να πάρει θέση επί του θέματος).
Επιπλέον η κυβέρνηση θα μπορούσε και να μην κάνει τίποτα για το θέμα (όπως συνήθως). Η μεσοβέζικη λύση που επελέγη είναι ακριβώς αυτό: μεσοβέζικη. Ναι μεν αντιμετωπίζουμε το πρόβλημα, αλλά όχι ριζικά, γιατί αν το κάνουμε εμείς θα χάσουμε κατά τι περισσότερο απ' όσο οι άλλοι, επειδή τα σταγονίδια στις τάξεις μας είναι περισσότερα (κι έχουν και πιο κοντινή εναλλακτική απ' ό,τι των άλλων. Θεωρητικά, αυτό το τελευταίο).
Είναι ντροπή αυτό που γίνεται, μεγάλη ντροπή και απορώ πως δεν μας έχει παραπέμψει η Ε.Ε. γι'αυτό το θέμα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα ζω κι εγώ καθημερινά στην εργασία μου...
Δόκτωρα, σε θέματα δικαίου ιθαγένειας η Ε.Ε. δεν μπορεί να εμπλακεί, γιατί είναι έξω από το πεδίο της αρμοδιότητάς της. Αν δεν κάνω λάθος, η παρέμβαση της Ε.Ε. σε θέματα αλλοδαπών εξαντλείται στην καθιέρωση ενιαίου τύπου αδείας (ένα αυτοκόλλητο που μπαίνει στο διαβατήριο και έχει το ίδιο layout σε όλες τις χώρες) και στην πρόβλεψη του καθεστώτος του "επί μακρόν διαμένοντος", που εδώ καθιερώθηκε το 2005.
ΑπάντησηΔιαγραφήΒέβαια η απάντηση αυτή είναι και λίγο νομική υπεκφυγή: είναι γεγονός ότι η Ε.Ε. αντιμετωπίζει με κάποια αμηχανία το όλο θέμα "μετανάστευση" -ας μην ξεχνάμε ότι μερικά από τα νεώτερα κράτη-μέλη είναι χώρες προέλευσης μεταναστών...
Υπάρχει ένα σοβαρό ζήτημα με την ιθαγένεια ειδικά όταν είναι αυτή ένα από τα μέτρα αποτίμησης του πληθυσμού ενός κράτους. Όταν καταργηθούν αυτά τα μέτρα και τα σταθμά και η ιθαγένεια αποκτήσει συμβολικο χαρακτήρα τότε ναι. Μέχρι τότε ας ζήσουμε με τις υπηκοότητες.
ΑπάντησηΔιαγραφή"Εάν οι μετανάστες καταστούν πολίτες, δηλαδή εκλογικό σώμα, χωρίς να έχουν αφομοιωθεί πλήρως από στην ελληνική κοινωνία, τότε καθίστανται μια ομάδα πίεσης με συμφέροντα και αξίες αντίθετα αυτών της πλειοψηφίας, που όμως πλέον θα τα χαϊδεύουν οι πολιτικοί χάριν ψηφοθηρίας"
ΑπάντησηΔιαγραφήπρωταπολα το οτι ισως θα εχουν αντιθετα συμφεροντα δεν ειναι λογος να τους αφαιρουμε την υπηκοοητα που δικαιουνται να εχουν.
κατα δευτερον νομιζω οτι με το να τους βασανιζουμε, εγγυομαστε οτι δεν θα αισθανονται Ελληνες και δεν θα αφομοιωθουν. Τι κινητρα εχουν οταν τους αντιμετωπιζουμε σαν ξενους?
Τριτον, αν εχουν δικαιωμα ψηφου τοτε ισως επιτελους οι πολιτικοι παρουν το θεμα στα σοβαρα, κατι που τωρα σιγουρα δεν κανουν.
Η αναλογια με τους ισπανοφωνους στις ΗΠΑ ειναι κακη, καμμια ομαδα δεν εχει τοσο μεγαλη συγκεντρωση στην Ελλαδα οσο οι ισπανοφωνοι στην Καλιφορνια ή στο τεξας. (και μην ακουσω για τους αλβανους, οι κακομοιροι αφομοιωντονται και μαθαινουν μια χαρα ελληνικη κουλτουρα απο Καζαντζακη εως σκυλαδικο).
Χασοδίκη, πολύ καλό ποστ και επίσης ενδιαφέρουσα η συζήτηση. Δεν είμαι νομικός ούτε συνταγματολόγος, έχω όμως μια απορία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε μία περιοχή, ας υποθέσουμε ότι (πολλά χρόνια μετά από σήμερα) ζουν περίπου 70% μετανάστες, εκ των οποίων 55% δεύτερης γενιάς και το υπόλοιπο 15% μεσήλικες και υπερήλικες, καθώς και ένα 30% Ελλήνων.
Η συντριπτική πλειοψηφία των κατοίκων έχει τελειώσει Ελληνικά σχολεία, δουλεύει ήδη μόνιμα, είναι νομοταγής και ζει με το παράπονο ότι στερείται της ιδιότητας του Ελληνα πολίτη. Δεν θα ήθελε να πάει σε μια πατρίδα που δεν έχει δει ποτέ, ή μόνο από καρτ ποσταλ.
Τα 30% των κατοίκων όμως, είναι ακραιφνείς Ελληνες, κυρίως ψηφοφόροι του ΛΑΟΣ και άλλων ακροδεξιών κομμάτων. Ζουν με το άσβεστο μίσος κατά των ξένων και οργανωνουν συχνά και συλλαλητήρια με το μοναδικό (ανεδαφικό) αίτημα έξω οι ξένοι.
Η απόρία μου είναι, ΠΟΙΟΣ έχει δίκιο. Και μια δεύτερη απορία είναι, αν το 70% των κατοίκων ΔΕΝ έχει εκπροσώπηση ούτε φυσικά σε επίπεδο τοπικής αυτοδιοίκησης, ΠΩΣ θα μπορέσει η πλειοψηφία αυτών των μόνιμων και νόμιμων ξένων να γλυτώσει από τις συνεχείς προκλήσεις, ύβρεις και άλλου είδους ζημιές που τους προκαλεί μια φωνασκούσα μειονότητα Ελλήνων στους οποίους κυριαρχεί ακροδεξιά και ξενοφοβική συνείδηση.
ΟΤΑΝ με το καλό απαντήσει κανείς, ας σκεφτεί και τα γεγονότα του Αγίου Παντελεήμονα με φρέσκο μυαλό (καθώς και το δικό σου ποστ).
Α... ξέχασα να πω ότι... νομίζω ότι εσύ χασοδίκη ΕΧΕΙΣ την απάντηση. Σε σένα η ερώτηση ήταν μόνο ρητορική.
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
ΑπάντησηΔιαγραφή