Ωδή (αυτοσχέδια) σε μία Στάση Λεωφορείου

Ένα ζήτω στον Ανώνυμο Καλλιτέχνη
Αυτόν, που πρώτος άντλησε έμπνευση
από την αλληλουχία των στάσεων
της γραμμής 909
Σχιστό-Κορυδαλλός-Πειραιάς Α'
(κυκλική)
Αυτόν που πρώτος σήκωσε τον Μαρκαδόρο
και αποτύπωσε τη στιγμή στην αιωνιότητα
δημιουργώντας πάνω στο καρούμπαλο της στάσης

Ένα ζήτω στους λοιπούς καλλιτέχνες
που ζήλεψαν τη δόξα του Πρώτου
και συνεισέφεραν με τις δικές τους δυνάμεις
τις δικές τους δυνατές ιδέες
στον εμπλουτισμό του καλλιτεχνικού αποτελέσματος

Ένα ζήτω στους Ανώνυμους Κλειδαράδες
αυτούς με τα ευκολομνημόνευτα τηλέφωνα
στους μπογιατζήδες
στους φροντιστηριάδες
στους σαρανταπέντε μάστορες
κι εξήντα μαθητάδες
που κόλλησαν, ξεκόλλησαν και ξανακόλλησαν
τα διαφημιστικά τους

Ένα ζήτω στους μεσίτες και τους ιδιοκτήτες
που προσέθεσαν ενοικιαστήρια και πωλητήρια
άλικο κόκκινο πάνω σε κίτρινο του πάθους

Ένα ακόμα ζήτω στον ΟΑΣΑ
που έβαλε τα καρούμπαλα στις στάσεις
μια μέρα
κάποτε
παλιά
κι έπειτα τα έθαψε στη λήθη

Και τέλος
Ένα ζήτω
το μεγαλύτερο
το πιο βροντερό
στο μεγαλείο της φυλής
στην αθάνατη εφευρετικότητα του Νεοέλληνα
που βρέξει-χιονίσει
και με ζέστη και με κρύο
σε καιρούς ευμενείς ή χαλεπούς


θα τα κάνει όλα πουτάνα.
Ακόμα και τις στάσεις των λεωφορείων.

.