Δεν γίνεσαι πιο πειστικός με το να στριγγλίζεις σαν υστερικιά γκόμενα, δεν γίνεσαι πιο πειστικός με το να κουνάς το χέρι πάνω-κάτω σαν νευρόσπαστο, δεν γίνεσαι πιο πειστικός επειδή έχεις attitude και θυμωμένο ύφος, δεν γίνεσαι πιο πειστικός επειδή μοιάζεις σαν να κοντεύεις να πάθεις αποπληξία.
Δεν γίνεσαι πιο πειστικός, και κυρίως δεν γίνεσαι πιο πολιτικός. Το μόνο που γίνεσαι είναι νούμερο για τα πανηγύρια, θέαμα για τις τηλεοράσεις, εντυπωσιοθηρικό ενσταντανέ για τους φωτογράφους. Αυτό. Και τα μηχανικά χειροκροτήματα του κομματικού κοπαδιού που σε παρακολουθεί από κάτω.
Καλή σου νύχτα κύριε πρωθυπουργέ -και να σκεπάζεσαι καλά, γιατί έπιασε ψύχρα.
.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Η πιο τραγικη εικονα σ αυτο το "θεαμα" ηταν ολοι αυτοι οι "χειροκροτητες" που διαχειριζονται πραγματα που μας αφορουν. Καποια στιγμη σηκωθηκαν ολοι χειροκροτωντας. Εκανα την σκεψη. "Οποιος δεν σηκωθει αραγε τωρα θα διαγραφει"?
ΑπάντησηΔιαγραφήΆτιμη κλιμακτήριος...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι όμως, κατά μία έννοια -την ανθρώπινη, που ελάχιστη σημασία έχει στην πολιτική- ο πρωθυπουργός κέρδισε στο δικό μου μυαλό κάποιους πόντους συμπάθειας με την εμφάνισή του αυτή. Να εξηγήσω τι εννοώ προτού με πετροβολήσετε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕξαρχής, ο Καραμανλής junior μου έδινε την εντύπωση ενός άδειου σκεύους, ενός επιμελούς ηθοποιού που δούλευε με τη σοβαρότητα του καλού μαθητή τους διαλόγους του σήριαλ στο οποίο τον έβαλαν να πρωταγωνιστεί. Όσο περνούσε ο καιρός, η αίσθηση αυτή εντεινόταν. Δεν είναι τυχαία η ολιγόωρη ενασχόλησή του με τη δουλειά του, η απουσία του από το καθημερινό troubleshooting (που το επικοινωνιακό του επιτελείο πλασάρει με εξαιρετική επιτυχία ως ολύμπια αποστασιοποίηση ενός πραγματικού ηγέτη). Όλο και περισσότερο έδινε την εντύπωση ότι έχει βαρεθεί τον ρόλο του. Στην προχτεσινή ομιλία του λοιπόν, αφού κούνησε επιμελώς τα χέρια όπως απαιτούσε η δραματική κορύφωση της σειράς, ήταν μάλλον πειστικός όταν, με ψευδεπίγραφη πυγμή, τόνισε ότι η πρωθυπουργία δεν ήταν γι' αυτόν ποτέ αυτοσκοπός. Δεν απευθυνόταν στους αντάρτες και στους εσωκομματικούς του αντιπάλους όμως: σαν μετεφηβική εξέγερση προς τους σεναριογράφους του μου φάνηκε. Ένα "πού έμπλεξα" που ποτέ δεν θα παραδεχτεί, ίσως ούτε στον εαυτό του.
Όποιος έγραψε το λόγο του θα έπρεπε να ανησυχούσε αν άρεσε σε σας. :-)
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι όμως ανησυχώ μήπως όλοι αυτοί οι θεατρινισμοί πείσουν κάποιους.....
ΑπάντησηΔιαγραφή@ανώνυμος
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπα. Το πράγμα εξελίσσεται σε στάδια: στην αρχή γίνεται η πολιτική ερμηνεία της κίνησης, "γιατί δεν χειροκρότησε ο Τάδε, τι ήθελε να δείξει κλπ", μετά βαφτίζεται αντάρτης, και για τη διαγραφή του αρχίζουμε και συζητάμε ύστερα από κανένα εξάμηνο.
@Γεράσιμος
!!!
@π2
Έμπλεξε όντως, ειδικά αν αναλογιστούμε ότι για κάποιους στο ακροατήριο η εξουσία *είναι* αυτοσκοπός.
@Αθήναιος
Από μία άποψη έχεις δίκιο. Από μια άλλη άποψη, όμως, η ΝΔ δεν κέρδισε δύο εκλογικές αναμετρήσεις μόνο με τις ψήφους του σκληρού κομματικού της πυρήνα. Όποιος έγραψε τον λόγο του επέλεξε να απευθυνθεί εκεί, και ίσως πετύχει κάποια συσπείρωση, μόνο που αυτό δεν φτάνει. Όχι "δεν φτάνει στην κυβέρνηση", δεν φτάνει γενικώς.
@Μερόπη
Πέραν του βαμμένου κομματικού ακροατηρίου, δεν πιστεύω να πείσουν και πολλούς άλλους.
Γιατί τα θαυμαστικά; Ο πρωθυπουργός μας δεν βρίσκεται ηλικιακά σε κλιμακτήριο;
ΑπάντησηΔιαγραφή...Και να τα μαζεύεις μόλις πέσουν οι πρώτες μπαταριές από τον Γιαννόπουλο μπας και μείνεις με τον Γατούλη αγκαλιά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια τη σκέψη και τη σύνδεση, Γεράσιμε. Εμένα δεν μου πέρασε καν από το μυαλό :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΒασικέ Μέτοχε, ήταν ετεροχρονισμένες οι μπαταριές λέει. Αλλά έτσι κι αλλιώς αυτά τα παιχνιδάκια μου φαίνονται λίγο κουραστικά...