02 Ιουλίου 2008

Ποπ

Χτες το απόγευμα κατέβαινα τη Σταδίου με τα πόδια, από το Σύνταγμα προς Πλατεία Κλαυθμώνος. Πέρασα λοιπόν έξω από το Virgin, και μ' όλη την αφηρημάδα μου δεν μπόρεσα να μην παρατηρήσω ότι η βιτρίνα του μεγαλοδισκοπωλείου ήταν κατειλημμένη από δύο ογκώδη σταντ, το καθένα γεμάτο με ένα και μόνο CD. Το αριστερό, με το πρώτο της Μόνικας, "Avatar". Και το δεξί, με το best of της Πέγκυς Ζήνα.


Τώρα, αυτή η εικόνα, πέρα από την προφανή της ασυμμετρία και ακαλαισθησία, μου δημιούργησε και ορισμένες απορίες. Μια φορά κι έναν καιρό, όχι και τόσο μακρινό, τέτοιες παραγωγές όπως ο δίσκος της Μόνικας τις έβρισκες -καναδυό τεμάχια από κάθε τίτλο- θαμμένες σε κάτι ράφια των δισκοπωλείων κρυμμένα κάτω από σκάλες, πίσω από γωνίες κλπ. Αν τις έβρισκες καν.

Εκ πρώτης όψεως, το γεγονός ότι η αγορά εμπιστεύεται μια νέα τραγουδοποιό της εγχώριας σκηνής σε τέτοιο σημείο που να τη βάζει πρώτη μούρη στη βιτρίνα, δίπλα σε μια καθιερωμένη βεντέτα του mainstream σκυλοπόπ ρεύματος, είναι μια πρόοδος. Είναι όμως;

Έχω τις επιφυλάξεις μου. Το εγχώριο κύκλωμα παραγωγής και διανομής της μουσικής δεν μας έχει συνηθίσει σε τέτοια ανοιχτομυαλιά. Κάθε άλλο θα έλεγα, η πεπατημένη και τα σουξέ μιας χρήσεως είναι εδώ και πολλά χρόνια το ασφαλές μονοπάτι στο οποίο βαδίζει η ελληνική δισκογραφία.

Από την άλλη, η μουσική μας βιομηχανία έχει επανειλημμένως αποδείξει ότι μπορεί να μας πουλήσει κυριολεκτικά το ο,τιδήποτε. Αλλιώς, ας μας εξηγήσει κάποιος πώς έγινε τραγουδίστρια η Καλομοίρα, που τραγουδάει σαν νυσταγμένη γάτα, ή πώς έγινε μέγκα-σταρ η Παπαρίζου (καλά, οι Σουηδοί που έχουν και ανεπτυγμένη ποπ σκηνή, τόσο κορόιδα πιάστηκαν που δεν αναγνώρισαν το ταλέντο της;). Και σε όποιον δεν φτάνουν αυτά τα παραδείγματα, ασπέτα, γιατί τώρα έρχεται η ακλόνητη, η αδιάσειστη, η ανυπέρβλητη απόδειξη ότι οι Μεγάλοι Έλληνες Προντιούσερς μπορούν να πάρουν το τίποτα και να το κάνουν δίσκο -και πλατινένιο άμα λάχει:

Οι Hi-five. Τις θυμάστε;

Όχι, δεν συγκρίνω τη Μόνικα με την Καλομοίρα. Μην τρελαθούμε κιόλας. Αναρωτιέμαι, όμως, πόσο τυχαίο είναι το γεγονός ότι με αυτήν την κοπελίτσα ασχολείται το σύμπαν, από τα καθιερωμένα αθηναϊκά free-press -που διαμορφώνουν σε μεγάλο βαθμό πλέον τα γούστα της νεολαίας- μέχρι "Τα Νέα". Αναρωτιέμαι ακόμα πόσο άσχετο είναι αυτό το hype που έχει στηθεί γύρω από τη Μόνικα με το γεγονός ότι η δισκογραφία διανύει αναμφισβήτητα περίοδο ισχνών αγελάδων, κατά την οποία δεν είναι να περιφρονάς ούτε το τελευταίο ευρώ που θα μπορούσες να μαζέψεις από οποιοδήποτε κοινό.

Αναρωτιέμαι πόσο σχετική με το θέμα μας είναι η άνθιση των site κοινωνικής δικτύωσης, όπως το myspace. Αναρωτιέμαι πώς αλλάξαν έτσι οι καιροί και τα ήθη, κι εκεί που κάποτε οι Έλληνες καλλιτέχνες που επέλεγαν να τραγουδούν αγγλόφωνο ήταν καταδικασμένοι στη λήθη, εκεί που η βιομηχανία έψαχνε με το ντουφέκι τα ελληνόφωνα ποπ και ροκ σχήματα, σήμερα η κατάσταση έχει εντελώς αντιστραφεί.

Η καλόπιστη απάντηση θα μπορούσε να είναι: εξέλιξη. Η μουσική βιομηχανία αντιλήφθηκε τα λάθη της, διεύρυνε τις προοπτικές της και αποφάσισε να κινηθεί σε λιγότερο ασφαλή, αλλά πιθανώς ελπιδοφόρα μονοπάτια, αναδεικνύοντας και επενδύοντας σε νέες φωνές.

Μακάρι να είναι έτσι, αλλά εγώ δεν είμαι και πολύ καλόπιστος. Οι δεινόσαυροι συνήθως δεν προσαρμόζονται στις αλλαγές -απλώς εξαφανίζονται. Αφού πρώτα δοκιμάσουν όλα τα κόλπα για να επιβιώσουν.

Αφορμή για όλες αυτές τις σκέψεις ήταν η βιτρίνα του Virgin, αιτία όμως ήταν άλλη, για να είμαι ειλικρινής: έχω ακούσει κάποια τραγούδια της Μόνικας, αυτά που είναι αναρτημένα στο προφίλ της στο myspace, και μου φάνηκαν σαν συμπαθητικές, αξιοπρεπείς μπαλάντες -ωστόσο αδιάφορες. Θέμα γούστου, βεβαίως, αλλά δεν μπορώ να μην προβληματιστώ: τόσο πολύ απέχει το γούστο μου από όλων αυτών που βλέπουν στο πρόσωπο της Μόνικας την Ελληνίδα Joan Baez; Ή μήπως έχουμε άλλη μια περίπτωση όπου μαθαίνουμε να μας αρέσει αυτό που πρέπει να μας αρέσει;

Θα δείξει.


.

14 σχόλια:

  1. καλά,μη φανταστείς πως η ελληνική μουσική βιομηχανία άνοιξε και πολύ τα μυαλά της.απλά αρχίζουν και πατώνουν τα σκυλάδικα-πράγμα που πολύ ευχαριστιέμαι-και ψάχνουν αλλού.

    υγ.καλή η Μόνικα,την κατέβασα χτες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ποιά είναι η Μονικα???

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. an kai den einai apoluta emperistatomeno to parakato, enas filos pou asholeitai mu he pei pos oi goneis tis kopelas einai megalostelehi sta diskografika kuklomata. An ontos ishuei,tote ehume alli mia trani apodeixi tou "an eheis mparmpa sti koroni...."

    synadelfika, A!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Θα συμφωνήσω με τον mr.wrong. Ο κόσμος έχει βαρεθεί τα σκυλάδικα και η μουσική βιομηχανία το μυρίστηκε. Αν θυμάστε, εξάλλου, κατά την δεκαετία του 90 μεσουρανούσε η ελληνική ποπ (Αλέξια, Μαντώ, Χαριτοδιπλωμένος κλπ) και μάλιστα και οι λεγόμενες "πίστες" είχαν το ανάλογο ρεπερτόριο. Αίφνης, η ελληνική ποπ εξαφανίσθηκε και ενέσκηψε όλο το σκυλολόι. Νομίζω πως τώρα ξανάρχισε μια αντίστροφη πορεία, σε κάπως πιο "ψαγμένα" (πείτε το και "δηθεν", αν προτιμάτε) ακούσματα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. κατά τη γνώμη μου, η χρήση αγγλόφωνου στίχου, πριν την ανάπτυξη του διαδικτύου, ήταν αποτέλεσμα μιμητισμού καθώς και του ότι ο ελληνόφωνος στίχος ακούγεται αστείος σε είδη κατ' εξοχήν ξενόφερτα.

    Τώρα όμως, που η μετάδοση της πληροφορίας φτάνει χωρίς κόστος ολοβερδεγουορλντ, σε κάθε πιθανή αγορά, καθίσταται μάλλον επιβεβλημένη η χρήση της "πεπατημένης οικουμενικότητας". We're talking business here.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. @mr. wrong

    Αυτό δεν λέω κι εγώ, λίγο πολύ;
    (πάντως το αν πατώνουν τα σκυλάδικα είναι κάπως συζητήσιμο...)

    @giannis

    Ακολούθα τα λινκ, όπως ο Κοντορεβυθούλης τα ψίχουλα...



    Το ότι ο μπάρμπας στην Κορώνη ασφαλώς και είναι σημαντικό αβαντάζ έχει νομίζω αποδειχθεί επαρκώς, ώστε να μη χρειάζεται να ψάχνουμε κι άλλες αποδείξεις. Ειδικά αν δεν είμαστε και σίγουροι...

    @Γιάννης

    Εμένα γιατί μου φαίνεται ότι τα σκυλάδικα (και η αισθητική τους, έστω κι αν ντύνεται άλλες μουσικές φόρμες) ζουν και βασιλεύουν;

    @Κουκοδήμος

    Αντώνη, η ερμηνεία αυτή πάσχει σε ένα σημείο: ότι η προώθηση του μουσικού προϊόντος, εκ μέρους των εταιρειών, στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων περιορίζεται στην ελληνική αγορά.
    Δεν βλέπω δηλαδή σοβαρές προσπάθειες από εταιρείες να προωθήσουν αγγλόφωνα σχήματα εκτός Ελλάδος -μπορεί να κάνω και λάθος, βέβαια, δεν παρακολουθώ και από τόσο κοντά τα τεκταινόμενα.

    Ενδιαφέροντα πράγματα επ' αυτού έχουν πει οι Closer, αν βρω χρόνο θα ψάξω να εντοπίσω τη σχετική συνέντευξή τους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Γιατί, άραγε, πρέπει κάθε φορά, που ένα πρόσωπο στην Ελλάδα επιτυγχάνει σε κάποιο τομέα ή έστω αναγνωρίζεται η δουλειά του, να πιστεύουμε ότι έχει "μπάρμπα στην Κορώνη"; Τα τραγούδια της εν λόγω δεσποινίδος είναι αξιόλογα και απλά είναι θέμα καιρού να γίνει περισσότερο γνωστή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Περιούσιε, ελπίζω να έγινε κατανοητό ότι εγώ δεν ξέρω, και επομένως δεν λέω, κάτι τέτοιο.

    Όσο για τα υπόλοιπα, όπως είπα και στο ποστ "θα δείξει".

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Ενημερωμένο σε βρίσκω Χασοδίκη μου. Ποια είναι αυτή η Μόνικα?? Πρώτη φορά την ακούω. Επ' ευκαιρία θα την μάθω λοιπόν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Χασοδίκη μου,
    ξαναγύρισα για να σου πω ότι άκουσα τη Μόνικα και βρε παιδί μου να...δεν μου άρεσε. Λίγο εκνευριστική βρήκα τη χροιά της φωνής της. Λες να είμαι ιδιότροπη?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Από περιέργεια...
    Μήπως κοίταξες πόσο έκανε το cd?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. @Μερόπη

    Γιατί να είσαι ιδιότροπη; Περί ορέξεως...

    @irie ant

    Δεν κοίταξα στο μαγαζί, αλλά το greekbooks.gr το έχει 16,30 ευρά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Δεν μου μένει παρά να ουρλιάξω!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Καλή σχετικά τιμή για τα ελληνικά δεδομένα! Εντάξει την «αξιολόγηση» και το παιχνίδι της προώθησης από δισκογραφικές, δισκοπωλεία, ΜΜΕ κτλ την ξέρουμε και προσωπικά θεωρώ ότι ΚΑΙ ευγενικά την περιέγραψες! Η τιμολόγηση όμως για μένα εξακολουθεί να παραμένει ακατανόητη!
    Είναι που είναι ψιλοάσχετο,
    ας μην το συνεχίσω,
    3 πουλάκια εκάθηντο
    παν τα συναντήσω!
    Καλό ΣΚ

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Ενστάσεις και ισχυρισμοί
κατατίθενται μόνον εγγράφως
(Χασοδίκειος Πολιτική Δικονομία, άρθρον 228)