Έγραφα χτες ότι το νομοσχέδιο για το σύμφωνο συμβίωσης αφήνει απ' έξω αυτούς που το χρειάζονται περισσότερο, δηλαδή τα ομόφυλα ζευγάρια.
Η κουβέντα από εκεί είχε ξεκινήσει, αλλά διατυπώθηκε και ένας αντίλογος με αφορμή την είδηση ότι επίκειται ο πρώτος πολιτικός γάμος ομοφυλοφίλων, που υποτίθεται ότι θα γίνει στον Δήμο Καισαριανής. Ο αντίλογος λέει ότι "στον νόμο για τον πολιτικό γάμο δεν υπάρχει πρόβλεψη για το φύλο των δύο ατόμων που παντρεύονται", επομένως μπορεί ήδη να γίνει γάμος (πολιτικός εννοείται) μεταξύ ομοφυλοφίλων χωρίς να απαιτείται καμία τροποποίηση στην ισχύουσα νομοθεσία.
Οι εκπρόσωποι της ΟΛΚΕ αναφέρθηκαν σε επιστημονική άποψη της καθηγήτριας της Νομικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, Θεοφανώς Παπαζήση, την οποία βρήκα αναδημοσιευμένη εδώ και τη μεταφέρω με κάθε επιφύλαξη, μια που δεν πρόκειται για σελίδα της ίδιας της καθηγήτριας: "Η διάταξη του Αστικού Κώδικα η οποία προβλέπει τις προϋποθέσεις για την τέλεση γάμου δεν αναφέρεται στη διαφορά του φύλου. Με την έννοια αυτή η ισχύουσα νομοθεσία που δεν απαγορεύει ρητά την τέλεση γάμου μεταξύ προσώπων του ιδίου φύλου επιτρέπει κατ' αντιδιαστολή τους γάμους αυτούς".
Σεβαστή η άποψη της κ. Παπαζήση, την οποία -λίγο βιαστικά, πιστεύω- υιοθέτησε και ο Συνασπισμός, αλλά υπάρχουν και αντιρρήσεις που καλό είναι να καταγραφούν. Είναι σημαντικό να έχουμε στο μυαλό μας ότι ο γάμος δεν είναι μια εφεύρεση του νομοθέτη του εικοστού αιώνα. Αντίθετα, είναι ένας θεσμός με παρελθόν εκατοντάδων χρόνων και με συγκεκριμένο ιστορικό περιεχόμενο. Και μέσα σε αυτό το ιστορικό περιεχόμενο περιλαμβάνεται και η διαφορά του φύλου των μελλονύμφων.
Το γεγονός αυτό αντανακλάται και στην ισχύουσα σήμερα νομοθεσία: πράγματι, μπορεί οι διατάξεις για τον γάμο να μην προβλέπουν ρητά τη διαφορά του φύλου των συζύγων, όμως στο σύνολο του οικογενειακού δικαίου γίνεται συχνά λόγος για "τον πατέρα" και "τη μητέρα".
Εξετάζοντας λοιπόν τις διατάξεις αυτές, όπως τροποποιήθηκαν το 1982 με την ψήφιση του νόμου 1250 για τον πολιτικό γάμο, μέσα στο γενικό πλαίσιο του οικογενειακού δικαίου και υπό το πρίσμα του ιστορικού περιεχομένου του θεσμού, καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι η διαφορά του φύλου αποτελεί αναγκαία (θετική) προϋπόθεση του γάμου, η έλλειψη της οποίας τον καθιστά ανυπόστατο.
Η άποψη αυτή είναι μάλλον η κρατούσα στη νομική θεωρία και γίνεται δεκτή μεταξύ άλλων από τους Δεληγιάννη, Κουμάντο, Σταθόπουλο, Κουνουγέρη-Μανωλεδάκη. Αντίθετα, την άποψη της κ. Παπαζήση αποφεύγει να υιοθετήσει ακόμη και η -εξαιρετικά προοδευτική στις απόψεις της για το θέμα- Εθνική Επιτροπή για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, που λέει [έβδομο λινκ από πάνω] ότι "σε ένα ζήτημα με κοινωνικές διαστάσεις και προεκτάσεις μεγάλου βάθους, ένας νομικός ισχυρισμός με βάση το απομονωμένο ‘γλωσσικό μέγεθος’ του υπάρχοντος νομοθετήματος, ή το ‘γράμμα’ του -χωρίς την ταυτόχρονη ανάλυση του πνεύματός του, και κυρίως, χωρίς τον συνυπολογισμό ολόκληρου του δικαιικού πλέγματος μέσα στο οποίο αυτός εντάσσεται, δηλαδή τον συσχετισμό του με όλους τους άλλους υφιστάμενους θεσμούς και παρελκόμενες ρυθμίσεις που αντλούν την υπόστασή τους από αυτόν... δεν φαίνεται να είναι ο πλέον κατάλληλος".
Βεβαίως, όλα αυτά είναι απόψεις και επιστημονικές προσεγγίσεις του θέματος, ακαδημαϊκού χαρακτήρα, που δεν έχουν δοκιμαστεί ενώπιον της δικαιοσύνης. Πιθανότατα θα δοκιμαστούν τώρα: Ο δήμαρχος Καισαριανής δήλωσε ότι θα ζητήσει γνωμάτευση από το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους και θα τελέσει το γάμο, εφόσον αυτή είναι θετική. Τολμώ να προβλέψω ότι δεν θα είναι, και έτσι το θέμα θα οδηγηθεί στα δικαστήρια.
Είναι κρίμα που μια τέτοια πολύ σημαντική υπόθεση θα κριθεί από έναν και μόνο δικαστή, πιθανότατα με μικρή εμπειρία, χωρίς νομολογία να τον καθοδηγήσει και μάλιστα αμετάκλητα. Αν το ενδιαφερόμενο ζεύγος χάσει την υπόθεση, μόνη διέξοδος θα είναι το Στρασβούργο -με αμφίβολο αποτέλεσμα.
Κι έτσι ξαναγυρνάμε στην αφετηρία: αν τελικά επιβεβαιωθεί ότι ο γάμος δεν επιτρέπεται στα ομόφυλα ζευγάρια, τι πρέπει να γίνει; Δεν θα έπρεπε τουλάχιστον να τους δοθεί η δυνατότητα της κατοχυρωμένης (μέσω του νέου θεσμού του συμφώνου) συμβίωσης; Πιστεύω πως ναι -αλλά θα το αναπτύξω στο επόμενο...
.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Ας μην προδικάζουμε τις εξέλίξεις. Δεν είμαι δικηγόρος αλλά φαντάζομαι ότι ότι όταν ένας πολίτης στρέφεται εναντίον της διοίκησης, καταλήγει στο Συμβούλιο της Επικρατείας. Ποιος λέει ότι δεν μπορούμε να περιμένουμε μια πολύ θετική απόφαση από κει; Και εν πάση περιπτώση αυτό που πληρώνει ο νομοθέτης με την υπόθεση του πολιτικού γάμου είναι ότι τόσα χρόνια αντιμετώπιζε τους ομοφυλόφιλους ως κάτι το ανύπαρκτο και θεωρούσε ότι η μόνη ένωση που μπορεί κανείς να διανοηθεί είναι δύο ατόμων διαφορετικού φύλου. Σήμερα με το συμβόλαιο συμβίωσης πηγαίνει ακριβώς στο άλλο άκρο: μας αναγνωρίζει μέσω του αποκλεισμού.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι σίγουρα καταλαβαίνω την επιστημονική άποψη ότι ολόκληρο το οικογενειακό δίκαιο στηρίζεται στη διαφορά φύλου μεταξύ των συζύγων, επίσης όμως καταλαβαίνω την εξίσου επιστημονική άποψη ότι η συνταγματική αρχή της ισότητας είναι η βασική αρχή πάνω στην οποία στηρίζεται όλο το οικοδόμημα του δικαίου.
Τέλος να σου πω ότι κανείς μας δεν θα έφερνε αντίρρηση σε μία κατοχύρωση που δεν θα λεγόταν "γάμος" φτάνει όμως να μιλάμε για πραγματική κατοχύρωση και εξίσωση με τα προνόμια που απολαμβάνουν οι έγγαμοι απλά και μόνο εκ του γεγονότος ότι μας έκαναν τη χάρη να παντρευτούν. Δυστυχώς όμως σύμφωνα με τις πληροφορίες που υπάρχουν, το υπό συζήτηση "συμβόλαιο" δεν πρόκειται να παρέχει καμία τέτοια κατοχύρωση. Για παράδειγμα από ό,τι φαίνεται δεν θα προβλέπει τίποτα για την απονομή ιθαγένειας σε περίπτωση που ο ένας από τους δύο συντρόφους είναι αλλοδαπός. Καταλαβαίνεις πόσο κόσμο επηρεάζει αυτό. Και αυτό είναι ένα μόνο παράδειγμα.
Χασοδίκη,
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι εννοείς όταν μιλάς για έναν δικαστή με ελάχιστη εμπειρία και για αμετάκλητη απόφαση;
Αν δεν κάνω λάθος, τυχόν άρνηση του δημάρχου θα προσβληθεί με αίτηση ακύρωσης στο ΣτΕ. Εκτός εάν υπάρχει κάποια ειδική ρύθμιση την οποία αγνοώ.
Όσον αφορά την ερμηνεία των διατάξεων περί γάμου, θα συμφωνήσω μαζί σου. Ιδίως σχετικά με την πιθανή ερμηνεία κυρίως του ΝΣΚ, αλλά μάλλον και του ΣτΕ.
Για δοκίμασε όμως να πεις το ίδιο και στον e-lawyer !
Συνάδερφε Χασοδίκη
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο θέμα δεν νομίζω ότι άπτεται του Αστικού. Αν τηρήσεις κατά γράμμα το αρθρο δεν όριζει φυλετική ιδιότητα των προσώπων. Όμως ο δικαστής σου κοτσάρει την ratio (όπα!) της νομοπαρασκευαστικής επιτροπής και σε στέλνει απνευστί...
Θεωρώ ότι το βασικό χαρτί σε όλα αυτά είναι το Σύνταγμα. Αν και όπως έλεγε και ο Κ. καθηγητής μας στα ατομικά και κοινωνικά δικαιώματα μιας ερμηνείας μύριες έπονται!!!!
Εν τέλει η λύση δεν υπάρχει παρά μόνο αν στραφούν συγκεκριμένα 2 άτομα στο ΣΤΕ, κατόπιν αρνητικής απάντησης δημάρχου - προσυνενοημένο - για ερμηνεία της ισότητας, προσωπικότητας και Σ.25 για συμπλήρωμα σχετικά με το γάμο των ομοφυλοφίλων. Η Γ.... περίφημη αρχή της αναλογικότητας!!! Κατ' αρχήν θα αποφασίσει συγκροτημένο σώμα δικαστών. Μη ξεχνάς ότι ο δικαστής πρέπει να κάνει κάτι απλό. Να ερμηνέυσει το νόμο και να υπάγει το πραγματικό στο νομικό. Φέρε τον Δικαστή μπροστά στις ευθύνες του και μην τον φοβάσαι, ειδικά αμά δεν είναι μόνος του. Οι δικοί μας ψοφάνει να κοσκινίζουν το Σύνταγμα. Θυμίσου το περίφημο 5ο τμήμα... Δέγλερης και σια... Άποψή μου
υ.γ. Απεργία τέλος!!!!!!!!! Δουλειά πάλι. Λεφτάκια. Χοντροκώλοι του Δημοσίου θα δείται πάλι μισθό... Κηφήνες!!!!
[σορρυ
Για το θέμα του Συμβουλίου της Επικρατείας:
ΑπάντησηΔιαγραφήΆρθρο 1368 ΑΚ - Άδεια γάμου:
"Για να τελεσθεί ο γάμος, είτε ως πολιτικός, είτε με ιερολογία της ανατολικής ορθόδοξης εκκλησίας, απαιτείται άδεια του δημάρχου ή του προέδρου της κοινότητας της τελευταίας κατοικίας του καθενός από τα πρόσωπα που πρόκειται να παντρευτούν. Σε περίπτωση που ο αρμόδιος για την έκδοση της άδειας αρνείται να τη χορηγήσει, αποφασίζει αμετάκλητα το αρμόδιο μονομελές πρωτοδικείο σύμφωνα με τις διατάξεις της εκούσιας δικαιοδοσίας του κώδικα πολιτικής δικονομίας. Η απόφαση εκδίδεται μέσα σε δέκα ημέρες από την κατάθεση της σχετικής αίτησης".
Το ΣτΕ δεν εμπλέκεται. Για τους μη γνωρίζοντες, η "εκουσία δικαιοδοσία" είναι μια διαδικασία που επιλύει κυρίως απλές διαφορές (διόρθωση ληξιαρχικών πράξεων, δημοσίευση διαθηκών κλπ.). Είναι σύνηθες, τουλάχιστον στο Πρωτοδικείο της Αθήνας, να τοποθετούνται σε αυτή τη διαδικασία πρωτοδιόριστοι δικαστές, γι' αυτό μιλάω για μικρή εμπειρία.
Όντως Χασοδίκα μου, ένα τέτοιο θέμα δεν είναι δυνατόν να λυθεί από έναν πρωτόβγαλτο πρωτοδίκη, αλλά συνολικά με νομοθετική ρύθμιση του Κράτους. Αλλά σε μια χώρα, όπως η δική μας, στη ρίζα της θεοκρατική, η οποία αντιμετωπίζει τον θρησκευτικό ως τον υπέρτατο θεσμό -σε αντίθεση με άλλες χώρες στις οποίες ο πολιτικός γάμος είναι και η πιο κραταιά και λογική μορφή του-, δύσκολα θα μπορέσει να ενσωματωθεί και η πολύπαθη τάξη των ομοφύλων στους δικαιούμενους να παντρευτούν ή να ζήσουν βάσει συμβολαίου. Την καλημέρα μου.
ΑπάντησηΔιαγραφή@gay super hero
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν προδικάζω τις εξελίξεις. Κάνω ένα προγνωστικό, αν θες, βασιζόμενος στην κρατούσα στη θεωρία άποψη και στο πραγματικό δεδομένο του ποιος θα κληθεί να ερμηνεύσει το νόμο και τη θεωρία για να αποφασίσει. Και προβλέπω ότι θα επιλέξει να βαδίσει σε ασφαλή μονοπάτια. Όπερ έδει δείξαι.
Αυτά που γράφεις στην τελευταία παράγραφο του σχολίου σου θα αποτελέσουν μέρος του επόμενου σημειώματος.
@nikos10
Τις απόψεις του e-lawyer τις ξέρω. Ασφαλώς υπάρχει και σοβαρός αντίλογος, αλλά δεν θέλω να επεκταθώ. Συνοπτικά να πω μόνο ότι η ερμηνευτική προσπάθεια ξεκινά από το πού στηρίζεται το δικαίωμα στον γάμο: στο άρθρο 5 του Συντάγματος ή στο 21; Και έχουν υποστηριχτεί και οι δύο απόψεις. Ενδεικτικά δες το βιβλίο του Κ. Χρυσογόνου "Ατομικά και κοινωνικά δικαιώματα".
Salvatore, η απάντηση απευθύνεται και σε σένα, αφού οι αντιρρήσεις σου είναι στο ίδιο πνεύμα.
Οι απόψεις του e-lawyer για το θέμα εδώ, εδώ κι εδώ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα παρακαλέσω να μην εμπλακούμε σε ατελείωτες θεωρητικές συζητήσεις σχετικά με τις συνταγματικές αρχές, τα ανθρώπινα δικαιώματα κλπ. Το παρόν ποστ εντάσσεται σε μία σειρά σημειωμάτων που αντιμετωπίζουν συνολικά το ζήτημα. Σκοπός μου εδώ είναι μόνο να καταγράψω τις αντίθετες απόψεις, ώστε να καταλήξω σε μια θέση για το τι πρέπει κατά τη γνώμη μου να γίνει. Όποιος θέλει να εμβαθύνει, μπορεί να το κάνει με αφετηρία τα ποστ του e-lawyer, τα σχόλια σε αυτά και το δικό μου ποστ.
Δώρα, νομίζω ότι σήμερα πια, παρά τις υστερήσεις της κοινωνίας μας, μπορούμε να συζητήσουμε για το θέμα ρεαλιστικά και χωρίς αγκυλώσεις. Κάποιες συντηρητικές αντιδράσεις είναι ασφαλώς αναμενόμενες, αλλά πιστεύω ότι μπορούν με αρκετή επιμονή να ξεπεραστούν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα κι από μένα.
προσωπικά, το μόνο που δεν βλέπω να λαμβάνεται υπ' όψιν σε αυτές τις προσεγγίσεις, είναι η ουσιαστική και ιστορική σκοπιμότητα του θεσμού: τουτέστιν, η ανάστηση και ανατροφή των κοινών απογόνων δύο ανθρώπων (κατ' ανάγκη διαφορετικού φύλου) και η εξασφάλιση των απογόνων αυτών μέσω των περιουσιών και του προσωπικού χρόνου των επιφορτισμένων γονέων. Εξασφάλιση για την περίπτωση που οι γονείς δεν φροντίζουν οικειοθελώς για την επιβίωση των απογόνων τους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑποτελέσματα όμοια με αυτά που απορρέουν από το γάμο, μπορούν βάσει του ΑΚ να συμφωνηθούν και να εφαρμοστούν μεταξύ υποκειμένων ίδιου φύλου (πχ κληρονομικά δικαιώματα, διαχείρηση περιουσίας, πληρεξουσιότητα κλπ). Αν κάποιο ζευγάρι ομοφυλόφυλων επιθυμεί να ρυθμίσει "σαν σε γάμο" τις έννομες σχέσεις του ΜΠΟΡΕΙ κάλλιστα να το κάνει.
Το ότι οι ομοφυλόφυλοι διεκδικούν "θεσμικά κεκτημένα" των ετεροφυλόφυλων απορρέει μόνο από την ιστορική (χρονική) μειονεκτικότητα της αναγνώρισης της υποστάσεώς τους. Έρχονται σε ρήξη με την κρατούσα αντίληψη περί ηθικής και ρίχνουν τη γροθιά στο μαχαίρι για τα τραβήξουν την προσοχή στο ζήτημά τους.
Σε 500 χρόνια (πολλά έβαλα), που δεν θα υπάρχει καμιά κοινωνική μειονεκτικότητα στην αναγνώριση του status τους, δεν θα επιθυμούν παντρεύονται, όπως συμβαίνει ήδη με τους ετεροφυλόφυλους.
ΥΓ. προς αποφυγή παρεξηγήσεων, δεν τρέφω καμιά αντιπάθεια προς τους gays, ούτε διαφωνώ να τους απονεμηθεί ο τίτλος του "εγγάμου βίου".
Αντώνη, 500 χρόνια είναι πολλά για να κάνουμε προβλέψεις (και 50 πολλά είναι), άσε που η συλλογιστική σου στηρίζεται σε μια παραδοχή, ότι η εξέλιξη των ηθών και των αντιλήψεων είναι πάντοτε προς τα εμπρός, που μένει να αποδειχθεί.
ΑπάντησηΔιαγραφήΆλλο είναι το ερωτημα: σήμερα που μιλάμε, υπάρχει λόγος να μην επιτρέπεται σε ομόφυλα ζευγάρια κάποια θεσμική κατοχύρωση (όχι δια της πλαγίας οδού διαθηκών, δωρεών αιτία θανάτου κλπ.); Αν όχι μέσω γάμου, μέσω κάποιου άλλου καινοφανούς θεσμού; Κι αν δεν υπάρχει, γιατί να μην θεσπιστεί;
Μμμμμ...μουμπλε μουμπλε...
ΑπάντησηΔιαγραφήΜήπως το θέμα (είτε κριθεί από το ΣτΕ είτε από Πρωτοδίκη) θα περάσει από πολιτικό φίλτρο πρώτα?
Σε τέτοιες περιπτώσεις δυστυχώς η πολιτική άποψη "νομιμοποιείται" μέσω δικαστικών αποφάσεων.
Ακόμα και αν κριθεί στο Στρασβούργο, ποιός εγγυάται την εφαρμογή μιας τυχόν θετικής απόφασης?
Δεν θα είναι η πρώτη φορά που θα συμβεί...
Θα πληρώνει το κράτος τα πρόστιμα και όλα καλά.
Χρειάζονται πολλά κότσια για την εφαρμογή μιας τέτοιας απόφασης από έναν δήμαρχο και δεν φαίνεται να τα διαθέτει κανείς.
Ούτε καν ο Κακλαμάνης (αντίθετα με το τι περίμεναν πολλοί από αυτόν).
'Δώρα, νομίζω ότι σήμερα πια, παρά τις υστερήσεις της κοινωνίας μας, μπορούμε να συζητήσουμε για το θέμα ρεαλιστικά και χωρίς αγκυλώσεις.' Αχ βρε καλέ μου χασοδίκη ίσως εσύ, εγώ, η Δώρα και άλλοι δέκα, είκοσι νοματαίοι μπορούμε, όπως και το κάνουμε στα μπλογκ μας, να κουβεντιάζουμε ανοιχτά. Παραέξω όμως πολλοί, χιλιάδες συνάνθρωποί μας, όπως οι εκατοντάδες χιλιάδες που έβαλαν πέρσι τον ΛΑΟΣ στη Βουλή αλλά και άλλοι, δε νομίζω ότι θα κουβέντιαζαν τόσο ανοιχτά. Συμπάθα με, αλλά και σε ανθρώπους με τους οποίους κάνω παρέα, βλέπω μια άνετη επικράτηση των προκάτ, αναχρονιστικών αντιλήψεων που καθημερινά τους σερβίρονται από τις τηλεοράσεις. Δεν λέω ότι εκεί έξω κυριαρχεί ο απολίτιστος όχλος. (Ξέρω ότι δε σου αρέσουν οι γενικεύσεις, ούτε εμένα;-) Θα έλεγα όμως ότι, όπως έδειξε και η πρόσφατη έρευνα για τους Έλληνες μπλόγκερ, δεν αντιπροσωπεύουν ακριβώς τον 'μέσο' Έλληνα. Τόσο σε μόρφωση όσο νομίζω και σε άλλα πράγματα. Καλά τα λέμε στα μπλογκς αλλά, μην ξεχνάμε, κάπως μεταξύ μας.
ΑπάντησηΔιαγραφή@συνάδελφος
ΑπάντησηΔιαγραφήΕντάξει, δεν μπορώ βέβαια να αποκλείσω αυτό που λες, αλλά εκεί έρχεται και η ευθύνη του καθενός από εμάς, ιδίως του νομικού, να κατανοήσει το δέον και να προσπαθήσει να πείσει και τους άλλους. Αλλιώτικα, τι άλλο μπορούμε να κάνουμε;
@Γεράσιμος
Σωστό αυτό που λες, αλλά δεν αναφέρομαι μόνο στους blogger (απ' όπου, άλλωστε, δεν λείπουν και τα σκουριασμένα μυαλά). Νομίζω ότι γενικά οι αντιλήψεις της κοινωνίας τείνουν προς το ανεκτικότερο, σε σύγκριση π.χ. με 20 ή 30 χρόνια πριν. Μπορεί να κάνω και λάθος, αλλά πάντως ένας βαθμός αμφιβολίας θα υπάρχει ούτως ή άλλως. Μόνο δοκιμάζοντας θα σιγουρευτούμε.
Αδιάβαστος πιάστηκα, πανάθεμά με!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι ήταν τόσο απλό...
Αυτό το αμετάκλητα, πάντως, πολύ στραβά μου κάθεται, Χασοδίκη. Τι τον πείραξε τον νομοθέτη και έκλεισε την πόρτα για το Εφετείο; Κάποια εξήγηση θα υπάρχει. Και δεν έχω πρόχειρο τον Γεωργιάδη - Σταθόπουλο...
Όσο για την πιθανότητα να υπάρξει απόφαση υπέρ του πολιτικού γάμου ομοφυλοφίλων από το Μονομελές Πρωτοδικείο: απειροελάχιστη.
Οι δικαστές των αστικών - ποινικών δικαστηρίων είναι πολύ "εγκρατείς" σε ζητήματα νομοθετικής ερμηνείας και ελέγχου συνταγματικότητας. Κι αν δεν έχει τοποθετηθεί και ο Άρειος Πάγος (ώστε να τον αντιγράψουν αυτολεξεί), βράσε όρυζα!
Νίκο, μην ξεχνάμε ότι ο νομοθέτης είχε κατά νου μόνο τους γάμους ετερόφυλων ζευγαριών. Ε, πόσες περιπτώσεις να υπήρξαν που ο δήμαρχος να αρνήθηκε την άδεια, και γιατί; Εμένα δεν μου έχει τύχει ποτέ, ούτε να το ακούσω. Και είναι λογικό ότι η διαδικασία είναι εξπρές, γιατί το δικαστήριο καλείται να κάνει έναν εύκολο σχετικά έλεγχο νομιμότητας και επιπλέον γιατί, αν προβλεπόταν δεύτερος βαθμός και ακυρωτικός έλεγχος, μέχρι να λυθεί το θέμα, το ζευγάρι θα είχε χωρίσει μάλλον...
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυμφωνώ για τα όρυζα, εξ ου και η απαισιοδοξία μου...
Επειδή ακούστηκαν ορισμένα πρωτάκουστα σχετικά με τον πρόσφατο γάμο ομοφυλοφύλων στην Τήλο και το αν υπάρχει διάταξη νόμου που να το επιτρέπει κλπ, επισημαίνω ότι κανένας δεν έκανε τον κόπο να να ρωτήσει τον κατεξοχήν ειδήμονα της εφαρμογής του κοινοτικού δικαίου στην ελληνική έννομη τάξη και στην υποχρεωτική ερμηνεία των κανόνων του εσωτερικού δικαίου σύμφωνα με το κοινοτικό δίκαιο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠρόκειται για τον καθηγητή του Συνταγματικού Δικαίου κύριο Παυλόπουλο, που τυχαίνει να είναι σήμερα και ο κατεξοχήν αρμόδιος υπουργός που θα κληθεί να εκδώσει εγκύκλιο στους δημάρχους και προέδρους κοινοτήτων της χώρας για την εφαρμογή των διατάξεων του πολιτικού γάμου και σύνταξης των ληξιαρχικών πράξεων.
Διαβάστε τι γράφει σε σύγγραμμά του:
«Όταν πρόκειται για την ερμηνεία και την εφαρμογή οποιωνδήποτε άλλων, προγενεστέρων ή μεταγενεστέρων της Κοινοτικής Οδηγίας διατάξεων του εθνικού δικαίου, το ΔΕΚ δέχεται ότι ο εθνικός δικαστής οφείλει να προβαίνει στην ερμηνεία και εφαρμογή του δικαίου αυτού, πάντα μέσα στα πλαίσια του δυνατού, υπό το φως του κειμένου και του σκοπού του κοινοτικού δικαίου, προκειμένου να επιτύχει το στόχο, που καθορίζεται από αυτή, και να συμμορφωθεί έτσι προς τις διατάξεις του άρθρου 189 παρ. 3 της Συνθήκης της Ευρωπαϊκής Κοινότητας (Βλ. Απόφαση Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου C-21/04, 4 Ιουλίου 2006, Κωνσταντίνος Adeneler and others ver. Ellinikos Organismos Galaktos. Στη συγκεκριμένη περίπτωση θα πρέπει οι διατάξεις του εσωτερικού δικαίου και συγκεκριμένα οι διατάξεις περί γάμου να ερμηνευτούν «υπό το φως του κειμένου και του σκοπού των αντίστοιχων διατάξεων του κοινοτικού δικαίου (ισότητα ανδρών και γυναικών, οιουδήποτε γενετήσιου προσανατολισμού ως προς τα δικαιώματα τέλεσης γάμου κλπ).
Τέλος ο εθνικός δικαστής στην προσπάθεια του να εναρμονίσει, π.χ. με τις μεθόδους που ήδη εκτέθηκαν, το εθνικό δίκαιο με το ευρωπαϊκό κοινοτικό δίκαιο, δεν έχει «διέξοδο διαφυγής». Λόγω της αρχής της υπεροχής του κοινοτικού δικαίου υποχρεούται να μην εφαρμόσει τη διάταξη του εθνικού δικαίου, η οποία αντιτίθεται τόσο στο πρωτογενές, όσο και στο παράγωγο κοινοτικό δίκαιο. Η υποχρέωση αυτή εμφανίζεται ακόμη περισσότερο έντονη και επιτακτική, όπως είναι ευνόητο, στην περίπτωση κατά την οποία έχει ήδη προηγηθεί απόφαση του ΔΕΚ, η οποία και έχει κρίνει, με δύναμη δεδικασμένου κατά τις κείμενες κοινοτικές διατάξεις, την αντίθεση μιας διάταξης του εθνικού δικαίου προς το ευρωπαϊκό κοινοτικό δίκαιο (Βλ. Πρ. Παυλόπουλου εγγυήσεις του δικαιώματος δικαστικής προστασίας στο Ευρωπαϊκό Κοινοτικό Δίκαιο, σελ. 83-84, Εκδόσεις Σάκκουλα, 1993).»
Αν υπάρχουν όλα αυτά γραμμένα, χρειάζεται να ψάχνουμε στο λεξικό του Μπαμπινιώτη και να ρωτάμε τους παπάδες;