Όταν η Ελλάδα, δια των αρμοδίων εκπροσώπων της, αρνείται κατά την χρονική περίοδο 1991-1993 οποιαδήποτε πρόταση για συμβιβαστική επίλυση της διαφοράς με τα Σκόπια, με τον ισχυρισμό ότι κάθε όνομα που εμπεριέχει τον όρο "Μακεδονία" είτε ως συνθετικό, είτε ως παράγωγο, είτε ως προσδιορισμό είναι απαράδεκτο, όταν επιβάλλει εμπάργκο στο γειτονικό κρατίδιο, όταν κατεβάζει τον κόσμο (του γράφοντος μη εξαιρουμένου -τα λάθη πρέπει κάποτε να αναγνωρίζονται) σε συλλαλητήρια με την εικόνα του Μεγαλέξανδρου και κεντρικό σύνθημα "σε λίγο θα μας πουν ότι ο Βουκεφάλας ήταν Zastava", όταν με δυο λόγια Κράτος και Κοινωνία σε αγαστή και σχεδόν πλήρη συμπόρευση αρνούνται σε ένα άλλο Κράτος και μία άλλη Κοινωνία το δικαίωμα στον αυτοπροσδιορισμό, με την αιτιολογία ότι απειλούνται τα ιερά και τα όσια, αλλά και η ίδια η εδαφική ακεραιότητα της κραταιάς, ενδόξου και πάνοπλης ωσάν αστακού πατρίδας μας από ένα κρατίδιο που δεν διέθετε τίποτα παραπάνω από μια μετρίως εξοπλισμένη πολιτοφυλακή...
...αυτό λέγεται "σκληρή διπλωματία" και "πολιτική πυγμής".
Όταν το εν λόγω γειτονικό κρατίδιο καταφέρνει, όχι με τη δύναμη ή την απειλή των όπλων, αλλά μετά από δεκαπεντάχρονη συνεπή και συνεκτική διπλωματική προσπάθεια να αναγνωριστεί με το συνταγματικό του όνομα από περισσότερα από 100 κράτη, χώρια από το σύνολο της παγκόσμιας κοινής γνώμης (όταν η τελευταία ασχολείται με αυτό, που δεν πολυασχολείται), των ΜΜΕ κλπ., και, τη στιγμή που ξανανοίγει το θέμα της "επίσημης" ονομασίας του, αρνείται να καταθέσει χωρίς μάχη τα όπλα και να απεμπολήσει ό,τι έχει μέχρι τώρα κερδίσει, για να περιοριστεί σε μία ονομασία που θα είναι του γούστου της Ελλάδας -δηλαδή του κ. Καραμανλή και της κ. Μπακογιάννη, αν όχι του κ. Ψωμιάδη και του κ. Άνθιμου-, και να κερδίσει έτσι τη συμπάθεια και την εκτίμησή μας...
...αυτό λέγεται "προκλητική στάση" και "αδιαλλαξία".
Επίσης, "συμβιβασμός" λέγεται όταν εμείς προτείνουμε, οι άλλοι αντιπροτείνουν, εμείς διαφωνούμε με τις προτάσεις των άλλων και επιμένουμε να γίνει το δικό μας, αλλιώς τα στυλώνουμε σαν τον γάιδαρο και δεν κάνουμε ρούπι πίσω -μέχρι οι άλλοι να κάνουν αυτό που τους λέμε εμείς, ή μέχρι να μας βαρεθεί όλος ο πλανήτης και το πρόβλημα να λυθεί από μόνο του ερήμην μας, οπότε εμείς καθόμαστε στη γωνία μουτρωμένοι.
Και τότε έρχεται ο Καλός Πρίγκηπας, και μας φέρνει πεσκέσι ένα μπουκέτο λύσεων για να διαλέξουμε αυτήν που μας αρέσει περισσότερο, και που βέβαια όλες αποτελούν απλά φτιασιδώματα της αμείλικτης πραγματικότητας: ότι το νέο κράτος θα λέγεται διεθνώς νέτα-σκέτα Μακεδονία, όπως ήδη γίνεται δηλαδή, και άντε στην καλύτερη περίπτωση να του κοτσάρουνε μπροστά και ένα "Συνταγματική Δημοκρατία", για να λέει η Ντόρα ότι πέτυχε μια "δίκαιη και αμοιβαία αποδεκτή λύση" μέσα από "γόνιμες διαπραγματεύσεις".
Αυτά συμβαίνουν και θα συμβαίνουν εις τον αιώνα τον άπαντα όσο αδυνατούμε να καταλάβουμε ότι διεθνής διπλωματία δεν γίνεται με βάση την ηθική, πολλές φορές ούτε καν με βάση το δίκαιο, αλλά με βάση τους συσχετισμούς ισχύος και με μια λογική ανατολίτικου παζαριού -όπου δίνεις κάτι για να πάρεις κάτι άλλο, και προσέχεις να μην σε πιάσουν κορόιδο.
.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
[Να δω πότε θα δουλέψω σήμερα]
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυμφωνώ με την κατακλείδα και να προσθέσω ότι διεθνής διπλωματία δεν γίνεται επ' ουδενί με την ιστορία (τώρα, δεκαοκτώ χρόνια μετά, αναγνωρίζουν δημοσίως οι διπλωμάτες μας ότι όταν μιλούσαμε σε αρχηγούς κρατών για την αρχαιότητα προσπαθούσαν διακριτικά να πνίξουν τα χασμουρητά τους). Πέραν τούτου όμως, οφείλω να πω τα εξής:
- Βαριέμαι να ξαναβρίζω την στάση μας (επίσημη και ανεπίσημη) στη δεκαετία του '90. Το έχω κάνει πολλές φορές, το έκανα και τότε, αλλά, πλέον, δεν είναι της ώρας. Απλώς το σημειώνω για να μην θεωρηθεί ότι επικροτώ τις παλιές ανοησίες.
- Με δεδομένο ότι οι αλυτρωτισμοί στα Βαλκάνια δεν δείχνουν σημεία κοπώσεως, νομίζω πως είναι προς το μακροπρόθεσμο συμφέρον της περιοχής συνολικά μία σύνθετη ονομασία. Από πλευράς μας δεν θα έπρεπε να είναι παραχώρηση με γκρίνια αλλά συνειδητή επιδίωξη. Αλλά τέτοια ώρα τέτοια λόγια.
- Ονόματα όπως Δημοκρατική Δημοκρατία της Μακεδονίας ή Κυρίαρχη Δημοκρατία της Μακεδονίας κ.ο.κ. δεν είναι σύνθετη ονομασία. Στην πραγματικότητα είναι πολύ χειρότερα από το υφιστάμενο συνταγματικό όνομα της γείτονος γιατί επιτείνουν αντί να κάμπτουν τις όποιες αλυτρωτικές συμπαραδηλώσεις. Εάν υπάρχει Κυρίαρχη Μακεδονία υπάρχει και η Υπόδουλη Μακεδονία. Χίλιες φορές Δημοκρατία της Μακεδονίας σκέτο (ή της Makedonija, για να έχουμε χωριστά τσανάκια στο google).
- Εάν η πολιτική ηγεσία μας συμφωνήσει σε ένα όνομα με προσδιορισμό του όρου Δημοκρατία αντί για προσδιορισμό του όρου Μακεδονία, θέλοντας να ξεμπερδέψει μ' ένα πρόβλημα που, εν πολλοίς, η ίδια δημιούργησε με την ανόητη αδιαλλαξία της δεκαετίας του '90, θα βγω εγώ στους δρόμους, έστω και μόνος μου. Όχι για την υπεράσπιση των "εθνικών δικαίων", αλλά γιατί τα παίρνω όταν με κοροϊδεύουν τόσο ανοιχτά.
π2, συμφωνώ με κάθε λέξη των όσων γράφεις. Μόνο που τη λύση της σύνθετης ονομασίας πιστεύω ότι τη χάσαμε οριστικά και αμετάκλητα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΉδη 120 χώρες έχουν αναγνωρίσει τη Republic of Macedonia, θεωρώντας προφανώς ότι οι όποιες αιτιάσεις μας είναι ουσιαστικά αβάσιμες. Θα αποτελέσει παγκόσμια πρωτοτυπία αν αύριο οι ίδιες χώρες ανακαλέσουν αυτές τις αναγνωρίσεις και τις ξανακάνουν στο όνομα Upper Macedonia, Northwestern Macedonia ή Whatever Macedonia. Το πρόβλημα έπρεπε να λυθεί στην ώρα του, δεν λύθηκε, τώρα πάπαλα. Με ή χωρίς βέτο, αν το θέμα του ονόματος ξαναματαπαραπεμφθεί στις καλένδες, την επόμενη φορά που θα πέσει στο τραπέζι, η σκέτη Macedonia θα έχει αναγνωριστεί από άλλες 20 χώρες.
Εδώ και έτη πολλά ο χρόνος δουλεύει υπέρ της σκοπιανής διπλωματίας και όχι υπέρ ημών.
Όταν ζούσα στο εξωτερικό - στην Αγγλία - συνάντησα ανθρώπους που θεωρούσαν την Ελλάδα "χαϊδεμένη" (για να μην πω κακομαθημένη) ως χώρα διεθνώς και μερικοί έφταναν μάλιστα σε σημείο να τη ζηλεύουν ως προς αυτό. Ασφαλώς δεν θα έλεγα - τουλάχιστον όχι απερίσκεπτα - ότι συμφωνώ, απλά υπήρχε και νομίζω εξακολουθεί να υπάρχει ΚΑΙ αυτή η άποψη. Αν διατυπωνόταν, έστω και με τον πιο "απαλό" τρόπο, εντός Ελλάδας, θα θεωρείτο νομίζω το λιγότερο ανθελληνική.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕδώ Γεράσιμε έχουμε σχεδόν πειστεί ότι η διεθνής κοινότητα στο σύνολό της κοιμάται και ξυπνάει με την έννοια πώς να μας δημιουργήσει μεγαλύτερα προβλήματα (σε μας και στους Σέρβους :-). Είναι βέβαια πολύ βολικό να αποδίδουμε τα πάντα σε ανθελληνικές συνωμοσίες, διότι έτσι όλα τα δικά μας λάθη αυτομάτως υποβαθμίζονται σε επουσιώδεις λεπτομέρειες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟύτε χαϊδεμένη είναι η Ελλάδα, ούτε αδικημένη. Είναι απλώς μια χώρα με χειρότερη διπλωματία από τους "αντιπάλους" της στη διπλωματική κονίστρα -και, όπως στο ποδόσφαιρο ο καλύτερος δεν κερδίζει πάντα, αλλά κερδίζει 7 φορές στις 10, έτσι κι εδώ. Τόσο απλά.
Άσχετo με το ποστ, αυτό το είδες;
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο είδα εδώ, σήμερα το πρωί... Αναμενόμενο...
ΑπάντησηΔιαγραφή120 χώρες έχουν αναγνωρίσει την γείτονα ως Δημοκρατία της Μακεδονίας, όχι γιατί θεωρούν τις αιτιάσεις μας αβάσιμες, αλλά γιατί το θέμα δεν τους απασχολεί καθόλου, και δικαίως. Αυτό όμως δεν σημαίνει καθόλου ότι το θέμα έχει λήξει. Κάθε άλλο νομίζω. Το ζήτημα του ονόματος δεν είναι ζήτημα ιστορικής ακρίβειας, ευθιξίας, ή ότι άλλο. Είναι (ή θα έπρεπε να αντιμετωπίζεται ως) ζήτημα καλής γειτονίας και μόνο. Όταν θέλεις για αποκλειστική χρήση ένα όνομα που χρησιμοποιεί και ο γείτονάς σου δεν δημιουργείς τις καλύτερες προϋποθέσεις καλής γειτονίας. Δημιουργείς αχρείαστα προβλήματα. Η επιδίωξη της σύνθετης διεθνούς ονομασίας δεν είναι λοιπόν άσκηση ψωροπερηφάνειας ή ψωμιαδικής αυτεπιβεβαίωσης, αλλά εκπομπή σαφούς μηνύματος ότι αυτή η γωνιά της Ευρώπης αρκετά ταλαιπωρήθηκε από αλυτρωτισμούς και δεν πρέπει να καλλιεργεί κι άλλους. Σε αυτό το πλαίσιο, το γεγονός ότι στα διεθνή μήντια, τη διεθνή κοινή γνώμη ή ακόμη και στο μυαλό των πολιτικών διεθνώς, θα κυριαρχεί το Μακεδονία σκέτο, ελάχιστη σημασία έχει γιατί δεν προκαλεί καμιά πραγματική βλάβη. Βλάβη μπορεί να προκαλέσει μόνο η συνεχιζόμενη καλλιέργεια της αντίληψης δίπλα ότι κάτι τους λείπει και ότι το δικαιούνται. Σε αυτό μόνο πρέπει κανείς (με μια στοιχειώδη σοβαρότητα, που φοβάμαι μας λείπει) να αντισταθεί.
ΑπάντησηΔιαγραφήπ2, στην προκειμένη περίπτωση, αν κάποιος ζητάει αποκλειστική χρήση, αυτός είναι η Ελλάδα. Που κι αυτό παίζεται, μιας και Μακεδονία υπάρχει ως γνωστόν και στη Βουλγαρία, και κανείς απ' όσο ξέρω δεν έθεσε θέμα μετονομασίας της δικής μας Μακεδονίας ή της Βουλγαρικής.
ΑπάντησηΔιαγραφήΞαναγυρνώντας στο παζάρι για το οποίο γράφω στο ποστ: όταν πρωτοξεκίνησε το πρόβλημα, αν παραχωρούσαμε μια σύνθετη ονομασία θα μπορούσαμε σχετικά εύκολα να σύρουμε τους γείτονες στην υπογραφή ενός μνημονίου καλής γειτονίας, που θα αναγνώριζε ότι δεν τίθενται διεκδικήσεις εδαφικές, μειονοτήτων κλπ. Νομίζω ότι αυτό θα ήταν και μια ρεαλιστική και λογική διεκδίκηση και ενώπιον της διεθνούς κοινότητας. Σήμερα, ίσως είναι πια η μόνη -αλλά όσο επικεντρώνουμε στο θέμα του ονόματος, αυτή η διάσταση περνάει σε δεύτερο πλάνο και αυτό δεν είναι υπέρ μας.
Δημοσίως τα τελευταία χρόνια δεν νομίζω ότι ζητάει κανείς στην Ελλάδα αποκλειστική χρήση (ή τουλάχιστον κανείς που να έχει βαρύνουσα σημασία ο δημόσιος λόγος του).
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Παπαθεμελής :)))
ΑπάντησηΔιαγραφήΣωστό -αλλά εσύ όταν λες "όταν θέλεις για αποκλειστική χρήση ένα όνομα...", σε ποιον αναφέρεσαι; Νομίζω πως ούτε οι Σκοπιανοί ζητάνε κάτι τέτοιο...
Εννοώ τους δίπλα. Όταν το όνομα της χώρας σου είναι το όνομα μιας ευρύτερης γεωγραφικής περιοχής, σημαντικό τμήμα της οποίας ανήκει σε άλλη χώρα, η οποία σου λέει τώρα (πράγμα που θα έκανε εξαρχής αν ήταν σοβαρότερη) "όλα καλά, μόνο βάλτε κι ένα προσδιοριστικό στο όνομα για να μην μπερδευόμαστε" κι εσύ το αρνείσαι μετά βδελυγμίας, υπαινίσσεσαι ότι η μόνη βεριτάμπλ Μακεδονία είναι η δική σου. Όπως ακριβώς κάναμε εμείς βλακωδώς το '92.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπό τη σημερινή ειδησεογραφία: "(...) αναρτήθηκαν αφίσες με το αστέρι της Βεργίνας,στις οποίες αναγράφονται, (...) και στα αγγλικά, τα συνθήματα: «Ένα όνομα, ένα έθνος- Μακεδονία για πάντα»,«Μία σημαία, μία υπερηφάνεια- Οι Μακεδόνες δεν ξεχνούν». Τι μου θυμίζει, τι μου θυμίζει; Συμπληρώστε α) "Στη Θεσσαλονίκη" και "ελληνικά" ή β)"Στα Σκόπια" και "στα σλαβομακεδονικά".
Τι μας κάνει να πιστεύουμε ότι την ανικανότητα των πολιτικών της περιόδου 1991-1993 θα θεραπεύσει μια εξωτερική πολιτική που ασκείται από τα υβρίδιά της (εξ αίματος συγγενείς και πολιτικούς επιγόνους); Περιμένουμε να αναγνωρίσουν την ιστορική μας αποκλειστικότητα χώρες νεύτευκτες ή άλλες με ιστορική πορεία ελάχιστη; Και ειδικά σε μια περίοδο ρευστών συνόρων και συνεχούς μετακίνησης; Όσο αστείοι είναι οι Σκοπιανοί που στήνουν τον Μεγαλέξανδρο στις πλατείες τους ψάχνοντας μια ταυτότητα άλλο τόσο γραφικοί φαινόμαστε και μεις που κρατάμε άλυτο χρόνια τώρα ένα θέμα με μια χώρα που εν πολλοίς την έχουμε αλώσει επιχειρηματικά με μετακινήσεις επιχειρήσεων και επενδύσεις εκατομμυρίων. Μιας χώρας με φοβερή ανεργία, δικά της εσωτερικά προβλήματα με τους Αλβανούς. Συμφέρει πιστεύω στη σταθερότητα των πολύπαθων Βαλκανίων να υπάρχουν μορφώματα κρατικά βιώσιμα και όχι πολυεθνικά πειράματα που θα αποτυχγάνουν με συνεχείς κύκλους αίματος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΒρε π2, το ίδιο πράγμα λέμε νομίζω. Αφού λοιπόν αυτό που μας απασχολεί δεν είναι το όνομα καθεαυτό αλλά οι συνυποδηλώσεις του, γιατί δεν επιμένουμε στα περί εδαφικών διεκδικήσεων, μειονοτήτων κλπ. και κολλάμε στο όνομα; Είναι σαφές ότι ο δρόμος των Σκοπίων προς την Ε.Ε., π.χ., περνάει από εμάς. Τα ελληνικά κεφάλαια που είναι επενδεδυμένα εκεί ξεπερνάνε το 50 % του συνόλου των ξένων επενδύσεων. Αντί να παίξουμε σωστά αυτά τα χαρτιά, εμείς έχουμε κολλήσει σε μια μεταφυσική ονοματολογική ψύχωση που μας την επιβάλλουν κάτι Άνθιμοι και κάτι Ψωμιάδηδες. Δεν θα μας βγει σε καλό, επιμένω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔώρα, η μόνη μου ένσταση σε αυτά που λες είναι ότι ένα βιώσιμο κράτος μπορεί να είναι και πολυεθνικό -ή αντίστροφα.
Χασοδίκα μου, το πολυεθνικό πείραμα δεν αφορούσε στο ίδιο το όποιο κράτος, αλλά στις αλχημείες τις εξωτερικής πολιτικής των "Μεγάλων" (πάλαι ποτέ, νυν και αεί) Δυνάμεων.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔώρα ΟΚ, κατανοητόν :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα πω και κάτι ακόμα, και να κλείσω για την ώρα: πώς γίνεται να εξασφαλίσουμε ότι μια σύνθετη ονομασία που θα περιλαμβάνει τον όρο Μακεδονία θα έχει "αυστηρά γεωγραφικό" και όχι "εθνολογικό" περιεχόμενο (θέση ΚΚΕ);
(μαλακία έκανα που ανέβασα το ποστ Παρασκευή. Από τώρα και μέχρι τη Δευτέρα θα μπαίνω στο διαδίκτυο πιο αραιά. Αν αργήσω να απαντήσω σε σχόλια, μη με παρεξηγήσετε :)
Καλέ μου χασοδίκη δεν είναι μόνο οι Άνθιμοι που προσπαθούν να μας επιβάλλουν τις απόψεις τους αλλά και κάποιοι άλλοι που προσπαθούν να μας επιβάλλουν τους Άνθιμους (ΜΑΖΙ με τις απόψεις τους). Έβλεπα χτες σε τηλεπαράθυρα τον Άνθιμο, αναρωτιέμαι με ποια ιδιότητα. Μήπως είνα διεθνολόγος; Διπλωμάτης; Κοινωνιολόγος; Βαλκανιολόγος; Ή μήπως απλώς τους τελείωσε ο Χριστόδουλος κι επειδή ο Ιερώμυνος φαίνεται χαμηλότερων τόνων, πρέπει πλέον να βλέπουμε και ν' ακούμε τον Άνθιμο; Τα ίδια θα έλεγα και για τον Ψωμιάδη. Ένας νομάρχης είναι. Ούτε πολιτικός αναλυτής, ούτε διεθνολόγος, ούτε international relations expert υπήρξε ποτέ. Νομίζω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓεράσιμε, όχι νομίζεις, έχεις δίκιο. Η δόξα του μεγάλου μας τηλεοπτικού τσίρκου είναι αυτό που περιγράφεις -κι αν τολμήσει κανείς να φέρει αντίρρηση, του αντιτάσσεται το ακλόνητο επιχείρημα "θέλετε να στερήσετε από την Εκκλησία/τον Νομάρχη/τον φούφουτο το δικαίωμα να έχει γνώμη;"
ΑπάντησηΔιαγραφή(με πρόλαβες στην πόρτα :-)
Απάντηση με delay:
ΑπάντησηΔιαγραφήΜα εγώ δεν είπα ότι το όνομα είναι κανένα κεφαλαιώδες πρόβλημα. Ένα αγκαθάκι είναι. Δεδομένου όμως ότι έχουμε ουσιαστικά προβλήματα με άλλους γείτονες, καλό είναι να δείχνουμε σοβαρότητα και στα αγκαθάκια. Ως προπόνηση ει μη τι άλλο. :-) Και όσο αποτελεί έλλειψη σοβαρότητας το παράλογο, άδικο, καταδικασμένο σε αποτυχία και αντίθετο στα μακροπρόθεσμα συμφέροντά μας "ούτε Μακεδονία ούτε παράγωγα, το όνομά μας είναι η ψυχή μας" και δεν συμμαζεύεται, άλλο τόσο αποτελεί έλλειψη σοβαρότητας το "χμ, 'ντάξει μωρέ, άμα δεν θέλετε, ok" ή το "μήπως σας βρίσκετε κάποια συμβιβαστική λύση, όποια να 'ναι, για να την μοστράρω στα μήντια ως τρομερή επιτυχία, την οποία θα τρίψω στη μούρη των εσοκομματικών μου αντιπάλων".
Καλό Σ/Κ.
Σύμφωνα με όσα είπε παραπάνω ο π2, και να προσθέσω τα ακόλουθα:
ΑπάντησηΔιαγραφή1. Τα Σκόπια έχουν αλυτρωτικές βλέψεις σε βάρος της Ελλάδας και μάλιστα οι βλέψεις αυτές αναπαράγονται ως επίσημη κρατική ιδεολογία, με χάρτες της «μεγάλης Μακεδονίας» σε σχολικά βιβλία και μνημεία. Μπορεί σήμερα να θεωρούμε αμελητέα την απειλή τους, αλλά οι απειλές δεν είναι ποτέ αμιγώς στρατιωτικές, και δεν ξέρουμε σε ποιο μελλοντικό συνδυασμό δυνάμεων μπορεί να συμμετέχουν σε 50 χρόνια οι Σκοπιανοί, ούτε ποιες θα είναι τότε οι γεωπολιτικές συνθήκες. Το ζήτημα είναι αν θα έχουν «κατοχυρώσει τίτλους». Πρέπει επομένως οι βλέψεις αυτές να ακυρωθούν, και η ακύρωση αυτή δεν διασφαλίζεται ούτε με σύμφωνα καλής γειτονίας που εύκολα καταγγέλλονται, ούτε με επενδύσεις, που εύκολα «στραγγαλίζονται». Διασφαλίζεται πρωτίστως με την αλλαγή του ονόματος, που δεν είναι καν πρωτοφανής στις διεθνείς σχέσεις, όπως μας διδάσκει η ιστορία της Γαλλίας που ανάγκασε τη Βρετανία να μπει στην ΕΕ ως «Ηνωμένο Βασίλειο».
2. Η σύνθετη ονομασία ήταν από την αρχή η καλύτερη λύση, γιατί είναι σχετικά δίκαιη και για τους Σκοπιανούς, που αισθάνονται «Μακεδόνες», και με τη γεωγραφική τουλάχιστον έννοια είναι Μακεδόνες και αυτοί – πρέπει απλώς να προκύπτει ότι δεν είναι οι μόνοι Μακεδόνες και ότι δεν έχουν κάποιο ιστορικό δικαίωμα στην υπόλοιπη Μακεδονία. Το «Σλαβομακεδονία» θα ήταν ιδανικό αλλά αντιδρούν οι Αλβανοί των Σκοπίων. Το Γκόρνα Μακεντόνια (Άνω Μακεδονία) που διαπραγματευόταν ο Γιωργάκης (να του πω κι ένα καλό του παιδιού, τόσες φορές το έχω θάψει) είναι επίσης ικανοποιητικό. Το Νόβα Μακεντόνια είναι πιο προβληματικό γιατί δεν έχει γεωγραφικό χαρακτήρα και εμπεριέχει την έννοια της «αναγέννησης», αλλά στην αναβροχιά καλό είναι και το χαλάζι. Εννοείται ότι τα διάφορα «κυρίαρχη / ανεξάρτητη / δημοκρατική κλπ. δημοκρατία της Μακεδονίας» δεν είναι σύνθετη ονομασία, είναι απλή κοροϊδία.
3. Εξ όσων αντιλαμβάνομαι από το αρχικό κείμενο και τα σχόλιά σου, έχεις δύο ενστάσεις για την επιβολή (να το πούμε ωμά) αυτού του ονόματος στους Σκοπιανούς: (α) ότι είναι ανήθικη και (β) ότι είναι πια ανέφικτη.
(3α) Η «ηθική» σου ένσταση είναι ότι το ελληνικό κράτος και η ελληνική κοινωνία «αρνούνται σε ένα άλλο Κράτος και μία άλλη Κοινωνία το δικαίωμα στον αυτοπροσδιορισμό» για λόγους ασήμαντους. Αλλά δεν αντιφάσκεις με αυτό, όταν δέχεσαι παρακάτω ότι «η διεθνής διπλωματία δεν γίνεται με βάση την ηθική, πολλές φορές ούτε καν με βάση το δίκαιο, αλλά με βάση τους συσχετισμούς ισχύος»; Δηλαδή εμείς πρέπει να αποτελέσουμε την εξαίρεση και να πολιτευόμαστε διεθνώς με βάση την ηθική και το δικαίωμα αυτοπροσδιορισμού των Σκοπιανών; Και μάλιστα όταν αυτό είναι ιστορικά ψευδεπίγραφο και εμπεριέχει διακηρυγμένο σκοπό «απελευθέρωσης» ενός τμήματος της ελληνικής επικράτειας; Προσωπικά δε με ενοχλεί να αρνηθώ σε κάποιον το δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού, αν το ασκεί σε βάρος μου.
(3β) Η ένστασή σου περί εφικτότητας είναι ότι πέρασε πλέον ο χρόνος που μπορούσαμε να επιτύχουμε μια συμφωνία επί σύνθετης ονομασίας, επειδή πάνω από 100 χώρες έχουν ήδη αναγνωρίσει τα Σκόπια ως «Μακεδονία». Απ’ όσο είδα, το σχέδιο Νίμιτς περιλαμβάνει την πρόβλεψη, ότι πέραν των διεθνών οργανισμών που θα χρησιμοποιούν τη σύνθετη ονομασία, θα ζητηθεί και από τις υπόλοιπες χώρες να αναγνωρίσουν τα Σκόπια με το νέο όνομα, και οι ΗΠΑ θα κάνουν την αρχή. Και πέρα από αυτό το επιμέρους ζήτημα, να σου ξαναθυμίσω την ορθή διαπίστωσή σου, ότι η διεθνής διπλωματία δεν γίνεται με βάση την ηθική, πολλές φορές ούτε καν με βάση το δίκαιο, αλλά με βάση τους συσχετισμούς ισχύος. Λοιπόν: εν προκειμένω είμαστε σε θέση ισχύος μετά από πολλά χρόνια, επειδή θέλουν διακαώς να μπουν στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ, και εμείς έχουμε δικαίωμα βέτο ως προς αυτό. Αν δεν εκμεταλλευτούμε τη θέση ισχύος μας, απλώς θα παραβιάσουμε το βασικότερο κανόνα των διεθνών σχέσεων. Και κάποτε ίσως να το πληρώσουμε.
Δημόσκοπηση στο sociopolitici.blogspot.com για εάν το ΠΑΣΟΚ χρειάζεται τα ΜΜΕ για να επανέλθει στην εξουσία.
ΑπάντησηΔιαγραφήsociopolitici.blogspot.com
Χασοδίκη μου, λυπάμαι που το λέω, αλλά η ονομασία αυτού του κρατιδίου είναι νομίζω μια χαμένη υπόθεση για την Ελλάδα τώρα πια. Καλώς ή κακώς (κακώς για μένα) αυτοί οι άνθρωποι ζήσαν από το 1945 με αυτό το όνομα στην περιοχή τους. Είναι πια ανέφικτο να απαιτήσουμε την πλήρη αλλαγή του. Και να το απαιτήσουμε κανείς δεν πρόκειται να μας ακούσει και όλοι θα τους αποκαλούν σκέτο Μακεδονία, αγνοώντας μας. Η πολιτική ή η διπλωματία είναι η επιστήμη του εφικτού. Εφικτό λοιπόν θα ήταν να επιδιώξουμε μια σύνθετη ονομασία. Χάσαμε ήδη μια ευκαιρία το 1992 με τις προτάσεις Πινέιρο για το Νέα Μακεδονία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤώρα οι προτάσεις Νίμιτς είναι δυσμενέστερες. Οι τέσσερις μάλιστα όπως επισημάνεις κι εσύ είναι σκέτο δούλεμα. Αντί να προσδιορίσουν το Μακεδονία προσδιορίζουν τη λέξη δημοκρατία. Μόνο η μία ονομασία κάτι λέει τέλοσπάντων (Άνω Μακεδονία). Αμφιβάλλω όμως αν θα τη δεχτούν τώρα πια τα Σκόπια. Ασε που θα βγουν πάλι οι κάθε λογής δικοί μας εθνικιστές και θα σκούζουν. Αλήθεια ο Άνθιμος με ποιά ακριβώς ιδιότητα σκούζει;;;
@meropi
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο σύμβολον της πίστεως του Άνθιμου περιλαμβάνει και το εξής:
"Εις Μίαν, Αγίαν, Ορθόδοξον και Ελληνικήν Μακεδονίαν".
Τι θέλεις; Να πάει κόντρα στο δόγμα;
Πάντως, όποτε έρχεται στην επικαιρότητα το Μακεδονικό, μου έρχεται στο νου το γνωστό άσμα που περιγράφει επακριβώς το όλο σκηνικό:
"Για θύμισέ μου τ'όνομά σου πρώτα πρώτα,
να μη μιλάω με μια άγνωστη στη πόρτα."
@π2
ΑπάντησηΔιαγραφήΦίλε μου, εγώ έχω καταλήξει ότι ουσιαστικά συμφωνούμε σε αυτά που λέμε... Αν κάνω λάθος, διόρθωσέ με σε παρακαλώ.
@Σπύρος
Συνοπτικά οι απαντήσεις μου στα επί μέρους θέματα που βάζεις:
α. Κάθε επιλογή εμπεριέχει ένα βαθμό ρίσκου, και το να προβλέψουμε τι μπορεί να γίνει σε 50 χρόνια είναι μάλλον αδύνατο. Το βέβαιον μέχρι στιγμής είναι ότι στα 17 χρόνια που μεσολάβησαν από τότε που προέκυψε το πρόβλημα η θέση μας δεν έχει βελτιωθεί στο ελάχιστο, απεναντίας θα έλεγα. Επιμένω ότι ο χρόνος δουλεύει υπέρ των Σκοπιανών, οι οποίοι μπορούν να περιμένουν να μπουν στο ΝΑΤΟ και για την Ε.Ε. έχουν πάρα πολύ δρόμο ακόμα.
β. Συμφωνώ πως η σύνθετη ονομασία είναι πράγματι η καλύτερη λύση. Εν τούτοις, πιστεύω ότι ένα όνομα του τύπου Βόρεια Μακεδονία/Άνω Μακεδονία/Πέρα Μακεδονία εξακολουθεί να αφήνει το υπονοούμενο ότι υπάρχει και μια Νότια Μακεδονία/Κάτω Μακεδονία/Δώθε Μακεδονία, απροσδιορίστου υφής, όπου κάλλιστα μπορούν να προβληθούν αξιώσεις στο μέλλον. Το πιο βολικό για μας θα ήταν το Σλαβομακεδονία, που υποδηλώνει και εθνολογική διαφοροποίηση, το οποίο όμως "δεν παίζει" πλέον. Τα διάφορα "συνταγματική"-"δημοκρατική"-"ανεξάρτητη", βεβαίως και είναι κοροϊδία...
γ. Δεν έχω καμία ηθική ένσταση. Το δικαίωμα στον αυτοπροσδιορισμό θεωρώ ότι είναι θεμελιώδες και κατοχυρωμένο ατομικά και συλλογικά. Η ένστασή μου είναι νομική και πολιτική: όπως καθιστούν ολοφάνερο οι 120 αναγνωρίσεις, οι αντιρρήσεις μας είτε κρίνονται υπερβολικές από τους τρίτους, είτε μη συνάδουσες με το διεθνές δίκαιο, είτε τους αφήνουν αδιάφορους. Κάτι φταίει γι' αυτό.
δ. Σε θέση ισχύος είμασταν το 1991. Σήμερα, έχω πια τις αμφιβολίες μου. Η γνώμη μου είναι ότι πλέον πάμε για να σώσουμε την παρτίδα.
Όσο για τις αλυτρωτικές διεκδικήσεις των Σκοπιανών, θεωρώ ότι εγγράφονται στο πλαίσιο διαμόρφωσης μιας εθνικής συνείδησης με εργαλειακή χρήση του εθνικισμού. Πρέπει να μας απασχολούν στο βαθμό που θεωρούμε ότι υπάρχει στην ελληνική Μακεδονία μια σλαβομακεδονική μειονότητα, επαρκής ώστε να διεκδικήσει κάποτε την ανεξαρτησία της ή την προσκόλλησή της στους γείτονες. Υπάρχει τέτοιο πράγμα;
Και να επισημάνω ακόμη ότι, μέσα στα 17 αυτά χρόνια, η θέση μας πέρασε από το "καθόλου Μακεδονία" στο "ναι μεν Μακεδονία, αλλά με dressing". Τι δηλώνει αυτό στους τρίτους παρατηρητές;
@Μερόπη
Συμφωνούμε βασικά. Αν δεν υπήρχε ο φόβος του πολιτικού κόστους που προκαλούν η Εκκλησία, ο παμπόνηρος Καρατζαφέρης και οι διάφοροι αυτόκλητοι δημεγέρτες τύπου Ψωμιάδη, θα μπορούσαμε να συζητήσουμε για μια ορθολογική διπλωματία. Τώρα, απλώς παίζουμε κρυφτό...
Pensierix, καλώς ορίσατε. Ωραίο το δίστιχο :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΝαι, ουσιαστικά συμφωνούμε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπίσης, αντί να επιχειρούμε να μαντέψουμε πώς θα εξελιχθούν διεθνώς τα πράγματα στα επόμενα 50, 100 ή 150 χρόνια, θα μπορούσαμε και να αναρωτηθούμε αν βλαφτήκαμε στο παραμικρό αυτά τα τελευταία 17 χρόνια που υπάρχει στον χάρτη η "Macedonia". Προσωπικά δεν είδα να μας επηρέασε αυτό σε κάτι. Και ακόμη λιγότερο τους άλλους λαούς.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌπως το λες, Γεράσιμε, και θα πρόσθετα επίσης ότι αυτός είναι ένας επιπλέον λόγος που δεν πείθονται οι ξένοι για τις θέσεις μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήO πλήρης παραλογισμός και η αδυναμία προσαρμογής στον σύγχρονο κόσμο που εμφανίζουμε είναι εμφανής από το γεγονός ότι ένα κράτος (το δικό μας) που το αναγνωρίζει με την συνταγματική του ονομασία "Ελλάς" μόνο η Κύπρος, προσπαθεί να αλλάξει την συνταγματική ονομασία ενός άλλου κράτους που ήδη το αναγνωρίζουν μ' αυτήν τουλάχιστον 100 κράτη στον κόσμο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜήπως θα έπρεπε ν' αλλάξουμε καλύτερα την δική μας Συνταγματική ονομασία από Ελλάδα σε Γραικία, δεδομένου ότι όλοι Greece μας φωνάζουν και ποτέ δεν διαμαρτυρηθήκαμε, και δεδομένου ότι η λέξη "Ελλάς" δεν προσδιορίζει την πολιτιστική ταυτότητα που επικαλούμαστε?
Αν δεν κάνω λάθος οι αρχαίοι κάτοικοι του Ελλαδικού χώρου προσδιορίζονται διεθνώς ως "ancient Greeks".
Αν κάνω λάθος παρακαλώ να με διορθώσετε.
Ανώνυμε, κάνεις λάθος. Συγχέεις τις επίσημες ονομασίες των κρατών, οι οποίες βεβαίως είναι πάντοτε στη γλώσσα τους, με τις κοινές ονομασίες. Και η Γερμανία επισήμως λέγεται Deutschland, αλλά στα Αγγλικά λέγεται Germany, στα Γαλλικά Allemagne και πάει λέγοντας. Ομοίως η Ουγγαρία (Magyarorszag), η Αλβανία (Shqiperia) και πολλές άλλες χώρες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΒέβαια, αν κάπου εντοπίσεις έναν κατάλογο με τις επίσημες ονομασίες όλων των κρατών, πιθανότατα θα είναι στη γλώσσα του συντάκτη ή των (προσδοκόμενων) αναγνωστών (π.χ. σε ένα αγγλικό site, λογικά θα είναι στα αγγλικά).
Σωστά κ Χασοδίκη. Όπως κι εμείς ονομάζουμε, κοινώς, το κράτος France, Γαλλία!
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια τον ίδιο λόγο δεν θα πρέπει να μας στενοχωρεί αν κάθε λαός ονομάζει όπως θέλει και τις δικές μας πόλεις καθότι κι εμείς το κάνουμε αυτό.
Όμως νομίζω πως αναφέρεις κι εσύ κάτι που χρειάζεται συζήτηση. Δεν νομίζω ότι είναι χωρίς σημασία η ονομασία ενός κράτους ή μιας κοινότητας. Διότι στην περίπτωση που αυτονομείται το Βουλγαρικό τμήμα της Μακεδονίας πως θα ονομαστεί? Δημοκρατία της Μακεδονίας Νο2?
Βέβαια το πράγμα μπλέκεται ακόμα περισσότερο όταν σκεφτεί κανείς ότι οι ονομασίες :"Ευρωπαϊκή Ένωση" ή "Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής" αφορούν κράτη ή συνομοσπονδίες που ενώ περιεκλείουν γεωγραφικό προσδιορισμό δεν αντιπροσωπεύουν όλο το γεωγραφικό διαμέρισμα στο οποίο αναφέρονται.
Πω, πω! Μπλέξιμο η διεθνής πολιτική! Καλά κάνω και δεν ασχολούμε.