Απέραντο Γαλάζιο (με ροζ πινελιές)

• "...δίνεται η εικόνα ότι υπήρχε μια σπείρα, η οποία είχε στόχο να εκβιάσει τον Χρήστο Ζαχόπουλο".
• "Η απλή λογική οδηγεί στο συμπέρασμα ότι οι όποιοι εκβιαστές θα έπρεπε να είχαν να πατήσουν κάπου αλλού για να ελπίζουν ότι ο εκβιασμός τους θα μπορούσε να έχει αποτέλεσμα".
• "Το καυτό ερώτημα που πρέπει να απαντηθεί είναι τι ένοχα μυστικά -προφανώς με οσμή οικονομικών και πολιτικών σκανδάλων- έκρυβε ο Ζαχόπουλος και τα οποία προφανώς γνώριζαν η Τσέκου και οι δικηγόροι, για να τον πιέσουν να ενδώσει στις όποιες απαιτήσεις τους".
• "Πρόθεση ήταν να απαλειφθούν σημεία, στα οποία ο κ. Ζαχόπουλος με τα λεχθέντα του εξέθετε τρίτα πρόσωπα, υψηλά ιστάμενα, τον ίδιο προσωπικά για έργα και ημέρες στο υπουργείο Πολιτισμού επί των ημερών της παντοκρατορίας του ή το δεύτερο πρόσωπο που πρωταγωνιστεί;"
• "Παρά τις πληροφορίες που ήθελαν τον Η.Κ. να επισκέπτεται τακτικά την Καλαμπάκα και τα μοναστήρια των Μετεώρων και να φέρεται να είναι αναμεμιγμένος σε αίτημα αποχαρακτηρισμού αρχαιολογικού χώρου".
• "Αναπάντητα, ωστόσο, παραμένουν τα ερωτήματα σε ό,τι αφορά την υπόθεση αποχαρακτηρισμών στην Καλαμπάκα, αφού σαφώς κάποιοι προσπάθησαν να πετύχουν κάτι τέτοιο. Ομως, μέχρι σήμερα δεν έχει καταστεί σαφές ποιος και πόσοι τελικά ήταν πίσω από αυτήν την πρόθεση".
• "Πληροφορίες θέλουν επιχειρηματία από το Καστράκι να επιδιώκει τον αποχαρακτηρισμό εκτάσεων με σκοπό την ανέγερση υπερπολυτελούς ξενοδοχειακής μονάδας".
  

Τα παραπάνω χωρία τα ψάρεψα πρόχειρα από τη χθεσινή "Ελευθεροτυπία" (οι υπογραμμίσεις δικές μου). Είναι απολύτως χαρακτηριστικά του ύφους των "ρεπορτάζ" που μεταδίδουν τα έντυπα και ηλεκτρονικά ΜΜΕ για την υπόθεση Ζαχόπουλου.

Είναι γεγονός, Μοναδικέ μου Αναγνώστη, ότι η πτώση του τρυφηλού γραμματέα στο κενό ήταν το καλύτερο πεσκέσι για τους Δαιμόνιους Ρεπόρτερ, που αλλιώς θα έπρεπε να αντιμετωπίσουν την ειδησεογραφική ένδεια της εορταστικής περιόδου με τα γνωστά ρεπορτάζ για την επάρκεια της εγχώριας γαλοπούλας στη Βαρβάκειο και τη ραγδαία αύξηση της τιμής του κουραμπιέ.

Δεν ξέρω αν είμαι επηρεασμένος από τις αμερικάνικες ταινίες που βλέπω, αλλά έχω την εντύπωση ότι ρεπορτάζ σημαίνει να έχει κανείς πληροφορίες, διασταυρωμένες κατά προτίμηση και τεκμηριωμένες με αποδείξεις και στοιχεία, οι οποίες να αφορούν το κοινό: σε μια τέτοια περίπτωση, τις δημοσιοποιεί με ονόματα, διευθύνσεις και τηλέφωνα, χωρίς να φοβάται τις συνέπειες.

Εάν δεν έχει τέτοιες πληροφορίες, το ρεπορτάζ (θα έπρεπε να) περιορίζεται σε μια στεγνή, τηλεγραφική παράθεση των γεγονότων. Αυτό που βλέπουμε στις τηλεοπτικές οθόνες και στις εφημερίδες τις τελευταίες ημέρες, πάντως, μόνο με ρεπορτάζ δεν μοιάζει. "Καλά πληροφορημένες πηγές", "ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες", "κύκλοι", "διαρροές", η Γυναίκα με τα Γένια και ο Άνθρωπος που Ήξερε Πολλά: με το συμπάθειο κιόλας, αλλά εμένα όλο αυτό το σκηνικό μου θυμίζει μάλλον μεσημεριανή εκπομπή της Λαμπίρη που ασχολείται με τα κουτσομπολιά των σταρς και με το καινούργιο αμόρε της Ελεονώρας Μελέτη.

Θα μου πεις βέβαια, Μοναδικέ μου Αναγνώστη, τα καφενεία των κεντρικών δελτίων των καναλιών, με καφετζού την Όλγα που το χέρι της Τρέμη (και χύνει τους καφέδες) πόση διαφορά έχουν τελικά από τη Λαμπίρη; Αυτό να μου πεις...

Α! Και με την ευκαιρία, δυο λογάκια και για την αντιπολίτευση, μείζονα τε και ελάσσονα, και τον τρόπο που αντιμετωπίζει το θέμα: ακούσαμε αυτές τις ημέρες πολλά και διάφορα για σκοτεινές υποθέσεις, περίεργους αποχαρακτηρισμούς, ηγεμονικές συμπεριφορές του Ζαχόπουλου που έλυνε κι έδενε στο ΥΠ.ΠΟ., έγραφε τους υπουργούς στα παλιά του τα παπούτσια, αρνιόταν να δει τους βουλευτές, και μοίραζε εκατομμύρια ευρώ κατά βούληση με μόνη την υπογραφή του.

Η δικιά μου απορία είναι η εξής: αυτά όλα η αντιπολίτευση, τώρα τα ανακάλυψε;

Γιατί απ' όσο θυμάμαι, τέτοιος σαματάς σχετικά με το ΥΠ.ΠΟ. στο παρελθόν δεν είχε γίνει -και δεν νομίζω ότι έλειψαν οι αφορμές.

Και αναρωτιέμαι: γιατί δεν είχε γίνει; Και γιατί γίνεται τώρα;

Μήπως επειδή ο πολιτισμός γενικά και η διαχείρισή του ειδικότερα δεν είναι επαρκώς πιασάρικο θέμα για να κάνει εφέ η αντιπολίτευση (αλλά γίνεται τέτοιο όταν μπαίνει στη μέση και λίγο ροζ);

Μήπως επειδή οι περίεργοι αποχαρακτηρισμοί σε τελική ανάλυση δεν ενοχλούσαν και κανέναν, όσο έμεναν μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας -ενώ ταυτόχρονα εξυπηρετούσαν και διαφόρους, όχι απαραιτήτως μόνον φιλοκυβερνητικούς;

Μήπως επειδή κάποιοι βλέπουν μια ευκαιρία από το πουθενά να χτυπηθεί προσωπικά ο Καταλληλότερος, που κατά γενική ομολογία είναι το μόνο γερό χαρτί της Νέας Διακυβέρνησης, η οποία κατά τα λοιπά βρίσκεται σε ελεύθερη πτώση ήδη από την ξεχασμένη ιστορία με τις υποκλοπές και δώθε;

(και ο οποίος Καταλληλότερος εφαρμόζει παγίως και με αξιοσημείωτη επιτυχία την τακτική της στρουθοκαμήλου: στα -λίγο ή πολύ- ζόρικα εξαφανίζεται, και αφήνει να διαρρεύσει "η δυσαρέσκειά του" για τις εξελίξεις).

Μήπως αυτού του είδους η αντιπολίτευση είναι ολίγον φτηνιάρικη;

Λέω, μήπως...;

Σε χαιρετώ

Χασοδίκης



Υ.Γ. Further reading για διάφορες πτυχές του ίδιου θέματος: Πάσχος Μανδραβέλης, Ιός της Κυριακής, Old Boy.