Καθημερινές ιστορίες: RTFM*

Κάπου στα τέλη Σεπτεμβρίου, Μοναδικέ μου Αναγνώστη, έληγε η (προπληρωμένη) σύνδεση ADSL του γραφείου. Μια που θα την ανανέωνα έτσι κι αλλιώς, και μια που η εταιρεία που μας συνδέει με το internet έχει εγκαταστήσει δικό της δίκτυο που περνάει κι από την περιοχή μας, είπα να μετακομίσω κι εγώ στο περί ου ο λόγος δίκτυο και να τρέξω στις απέραντες λεωφόρους των 24 Mbps.

Με ενημέρωσαν ότι για τη μεταφορά θα χρειαστεί περίπου ένας μήνας -βέβαια τώρα που μιλάμε έχουν περάσει δυόμισυ κι ακόμα δεν, αλλά τι να κάνουμε, στην Ελλάδα ζούμε και τα λοιπά.

Ναι μεν τα 24 μπιμπιες δεν τα έχουμε δει ακόμα, η εταιρεία όμως φρόντισε να μας στείλει ένα ορντέβρ: το καινούργιο μόντεμ-ρούτερ, που θα σηκώνει τις μεγάλες ταχύτητες.

Η συσκευή κατέφθασε στο γραφείο μετά από ένα αχρείαστο δρομολόγιο κατά Ηλιούπολη μεριά (;), μέσα σε ένα πακέτο που εκ πρώτης όψεως έμοιαζε σαν Κλασικό Χαρτονένιο Πακέτο, από αυτά που συνήθως αμπαλάρουν τέτοιες συσκευές. Εκ δευτέρας όψεως, όμως, αποδείχτηκε σκληρό καρύδι: πρέπει να μου πήρε γύρω στα δέκα λεπτά για να το ανοίξω, ώσπου αγανάκτησα και το έσκισα στο πλάι. Υποθέτω ότι ο κατασκευαστής το είχε αρχικώς προορίσει για την ασφαλή συσκευασία διαβαθμισμένων εγγράφων του Αμερικανικού Πενταγώνου, αλλά κατά λάθος η συγκεκριμένη παρτίδα ξέπεσε στο εργοστάσιο της Siemens.

Όπως αντιλαμβάνεσαι, Μοναδικέ μου Αναγνώστη, το όνομα της γνωστής εταιρείας που υπερηφάνως έφερε το πακέτο υποβάλλει εικόνες γερμανικής αποτελεσματικότητας, μεθοδικότητας και ποιότητας. Βέβαια, με μικρότερα γράμματα σε άλλο σημείο του πακέτου αναφέρεται ότι το προϊόν καθεαυτό κατασκευάζεται στη Μάνα Κίνα, χώρα γνωστή για το σεβασμό στα ανθρώπινα δικαιώματα, τις πρωτοποριακές πολιτικές προστασίας των εργαζομένων και τους υψηλούς μισθούς.

Με τα πολλά, και αφού το άνοιξα το ρημάδι, ξεπήδησαν από μέσα τα περιεχόμενα: η κυρίως συσκευή, το τροφοδοτικό, δυο-τρία καλώδια, ένα σιντί και δυο φυλλάδια με οδηγίες χρήσεως (παλιά τα λέγαμε "προσπέκτους", σήμερα γνωστά ως "manual").

Πήρα στα χέρια μου το ένα από τα δύο φυλλάδια, κατά σύμπτωση το ελληνικό. Ανοίγω στην πρώτη σελίδα, εκεί που λέει "βεβαιωθείτε ότι τα ακόλουθα εξαρτήματα περιλαμβάνονται στη συσκευασία", να δω μην τυχόν και λείπει τίποτις. Αφού καθησυχάστηκα, συνέχισα λίγο αφηρημένα την ανάγνωση, περνώντας στο κεφάλαιο με τις οδηγίες εγκατάστασης.

Και τότε με βρήκε το κακό. Εκεί, στη σελίδα 11 πάνω πάνω φιγουράριζε απειλητικά η φράση: "Οι ακόλουθες οδηγίες προϋποθέτουν ότι διαθέτετε διεπαφή προτεροτιμών Windows XP".

Τιλτ.

Διεπαφή προτεροτιμών; Είναι σοβαρό αυτό γιατρέ μου; Θεραπεύεται; Θα χρειαστεί χειρουργείο;

Ένα μικρό αλλά αδυσώπητο ρυάκι κρύου ιδρώτα έκανε τη ραχοκοκαλιά μου να ανατριχιάσει. Γρήγορα ανέτρεξα στο αγγλικό εγχειρίδιο, με τρεμάμενα δάχτυλα βρήκα την αντίστοιχη σελίδα και διάβασα... "The following instructions assume you are running Windows XP's default interface".

Μου ξέφυγε ένας στεναγμός ανακούφισης. Default interface – διεπαφή προτεροτιμών. There you go. Στοιχειώδες, αγαπητέ Γουάτσον. Μα πώς δεν το σκέφτηκα;

Πριν από όχι πολλά χρόνια, παρόμοιες συσκευές δεν συνοδεύονταν καν από οδηγίες στην ελληνική γλώσσα. Σήμερα έχουν πια σχεδόν όλες, αναμφισβήτητο δείγμα προόδου, αλλά μαργαριτάρια σαν το παραπάνω ποτέ δεν λείπουν.

Υποθέτω ότι τη μετάφραση των σχετικών εγχειριδίων στα ελληνικά αναλαμβάνουν εξειδικευμένοι Κινέζοι υπάλληλοι των εταιρειών παραγωγής, που έμαθαν τη γλώσσα μας μέσω μαθημάτων δι' αλληλογραφίας με καθηγητή τον Κώστα Ζουράρι ("Μισγάγκεια απερινόητη"). Κάποιοι πιστεύουν ότι σκοπός των επιχειρήσεων χάι-τεκ είναι να υποβάλλουν τον χρήστη σε ένα επίπονο μεν, ωφέλιμο δε μαρτύριο, μέσα από το οποίο οξύνεται η ερμηνευτική του ικανότητα και αποκτά βαθύτερη κατανόηση του τρόπου λειτουργίας των συσκευών και των προγραμμάτων. Όπως σε κάθε εκπαιδευτική διαδικασία, το παίδεμα προηγείται της παιδείας.

Εγώ όμως, Μοναδικέ μου Αναγνώστη, πιστεύω ότι τα πράγματα είναι πολύ πιο απλά.

Πίσω από τις σουρεαλιστικές αυτές οδηγίες, κρύβεται σίγουρα άλλη μια συνωμοσία των Νεφελίμ.

Σε χαιρετώ

Χασοδίκης



(* Read The Fucking Manual)