Καλό θα είναι, Μοναδικέ μου Αναγνώστη, να διαβάσεις ολόκληρο το σχόλιο, στο οποίο ο Σπύρος κάνει κάποιες παρατηρήσεις που κατά τη γνώμη του μαρτυρούν την ύπαρξη οργανωμένου σχεδίου και προτείνει δύο επιπλέον σενάρια -του "αμερικανικού δακτύλου" και των "διεθνών τουριστικών συμφερόντων".
Θα τα δούμε όλα με τη σειρά. Για αρχή, κάποιες παραδοχές που θα βοηθήσουν -ελπίζω- την παρακολούθηση του θέματος:
α) Τα σενάρια που έχουν προταθεί μπορούν να κατηγοριοποιηθούν χοντρικά σε δύο ομάδες: αυτά που υπονοούν εμπλοκή οικονομικών συμφερόντων (οικοπεδοφάγων, Ιονίας Οδού, υποψηφίων επενδυτών -ας τα βαφτίσουμε "εργολαβικά") και αυτά που βλέπουν τις πυρκαγιές ως μέθοδο δολιοφθοράς με στόχο την αποσταθεροποίηση της κυβέρνησης ή/και της χώρας συνολικά (ας τα πούμε "τρομοκρατικά"). Τα δύο σενάρια που προτείνει ο Σπύρος εντάσσονται από ένα σε καθε κατηγορία.
β) Όταν μιλάμε για "οργανωμένο σχέδιο", (υποθέτω ότι) εννοούμε κάτι που δεν σχεδιάστηκε και τέθηκε σε εφαρμογή μέσα σε δύο μέρες, αλλά κάτι που χρειάστηκε προμελέτη σε βάθος: προσεκτική επιλογή των στόχων και των μέσων, εκτίμηση των καιρικών συνθηκών, του αναγλύφου του εδάφους, των κατά τόπους ελλείψεων των πυροσβεστικών δυνάμεων και άλλων παραγόντων που για να εκτιμηθούν απαιτείται χρόνος και ειδικές γνώσεις. Αλλιώτικα, αν πρόκειται για κάποιους που είδαν στο δελτίο της ΕΜΥ τρεις μέρες καύσωνα να ακολουθούνται από τρεις μέρες δυνατών ανέμων και πήραν τα στουπιά, δεν μιλάμε για οργανωμένο σχέδιο αλλά για στοίχημα: πάμε να βάλουμε τις φωτιές και όσο κάψουν (η μέθοδος του παραδοσιακού Έλληνα οικοπεδοφάγου).
γ) Ως μέθοδος δολιοφθοράς η πυρκαγιά παρουσιάζει από τη φύση της το εξής χαρακτηριστικό: δεν έχει ελεγχόμενο και προβλέψιμο αποτέλεσμα. Κι αυτό γιατί η πορεία της εξαρτάται από πολλούς αστάθμητους παράγοντες (χρόνος εντοπισμού, χρόνος αντίδρασης του μηχανισμού πυρόσβεσης, ένταση των ανέμων κλπ.). Επιπλέον, ποτέ δεν μπορεί κανείς να είναι σίγουρος ότι θα υπάρξουν ανθρώπινα θύματα.
Ήδη από μόνη της αυτή η τελευταία παραδοχή θέτει εν αμφιβόλω όλα τα "τρομοκρατικά" σενάρια: βασικά στοιχεία των τρομοκρατικών ενεργειών είναι το απροσδόκητο, το εντυπωσιακό και το θανατηφόρο. Οι πυρκαγιές το καλοκαίρι στην Ελλάδα δεν είναι απροσδόκητες (ο κρατικός μηχανισμός τις περιμένει -άλλο θέμα το πώς προετοιμάζεται γι' αυτές), δεν είναι εντυπωσιακές (συμβαίνουν εδώ και πολλά χρόνια και τις ξέρουμε), και συνήθως δεν είναι θανατηφόρες (αλήθεια, αν δεν υπήρχαν οι σχεδόν εβδομήντα νεκροί, ο αντίκτυπος στην ελληνική κοινωνία θα ήταν ο ίδιος;). Αντίθετα, μια βομβιστική επίθεση στο μετρό της Αθήνας -για παράδειγμα- θα μπορούσε να γίνει εξίσου εύκολα και να έχει σίγουρα διακόσιους ή τριακόσιους νεκρούς -με πολλαπλάσιο τρομοκρατικό αποτέλεσμα.
Ας εξετάσουμε λίγο τα γεγονότα -και επαναλαμβάνω ότι βασίζομαι στα ρεπορτάζ των παραδοσιακών ΜΜΕ και στις επίσημες ανακοινώσεις της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας. Παίρνοντας μία-μία τις επισημάνσεις του Σπύρου, διαπιστώνουμε τα εξής:
α) Το γαϊτανάκι της φωτιάς ξεκίνησε την Πέμπτη, 23 Αυγούστου: τότε άναψαν τα μέτωπα του Πάρνωνα (το πρωί, κοντά στο χωριό Καλλιθέα) και του Ταϋγέτου (το μεσημέρι, κοντά στο χωριό Καρβέλι). Σε μεγάλο υψόμετρο, πράγματι, αλλά σε κατοικημένες περιοχές και όχι σε απομονωμένα σημεία. Η φωτιά του Ταϋγέτου θα μπορούσε να αντιμετωπιστεί σχετικά γρήγορα, αλλά οι δυνάμεις πυρόσβεσης άργησαν να επέμβουν (σύμφωνα με μαρτυρίες των κατοίκων που άκουσα στα τοπικά ραδιόφωνα, μια που ήμουν στην περιοχή).
β) Την Παρασκευή το πρωί, και ενώ τα μέτωπα σε Πάρνωνα και Ταΰγετο ήταν σε εξέλιξη και οι άνεμοι εντείνονταν, ξεκίνησε η πυρκαγιά της Αρεόπολης και το μεσημέρι η πρώτη πυρκαγιά στην Ηλεία: αυτή η τελευταία, που έκαψε αρχικά τη Ζαχάρω και κατόπιν επεκτάθηκε σε διάφορες κατευθύνσεις λόγω των ανέμων (ειρήσθω εν παρόδω ότι στη Δυτική ακτή της Πελοποννήσου τον Αύγουστο φυσάνε συνήθως κατά τις πρώτες απογευματινές ώρες άνεμοι νοτιοδυτικής διεύθυνσης, ακόμη κι αν την υπόλοιπη ημέρα οι άνεμοι είναι βορειοανατολικοί), ξεκίνησε από το χωριό Μίνθη -περίπου δέκα χιλιόμετρα ανατολικά από τη Ζαχάρω.
γ) Η φωτιά στη Μεγαλόπολη δεν ξεκίνησε από τρεις ταυτόχρονες εστίες, όπως λέει ο Σπύρος: ένα μέτωπο άναψε την Παρασκευή το μεσημέρι στο Αρχαίο Θέατρο, άλλο ένα στην είσοδο της πόλης από Ολυμπία (από φλεγόμενο αυτοκίνητο), και το τρίτο μέτωπο άναψε τη νύχτα 24 προς 25 Αυγούστου (Παρασκευή προς Σάββατο, δηλαδή), όχι όμως στη Μεγαλόπολη αλλά στο ορεινό χωριό Ασέα, περίπου δέκα χιλιόμετρα ανατολικά-βορειοανατολικά από την Μεγαλόπολη. Αυτό το τελευταίο μέτωπο έκανε τη μεγάλη ζημιά, αφού διέσχισε όλη την απόσταση μέχρι τη Μεγαλόπολη και στη συνέχεια προσπέρασε την πόλη, διασπάστηκε σε δύο επιμέρους μέτωπα και έφτασε από τη μία στο βόρειο κομμάτι του Μεσσηνιακού κάμπου και από την άλλη στις Βόρειες παρυφές του Ταϋγέτου (βλ. εδώ, πατώντας στα link στο τέλος της σελίδας).
δ) Οι τρεις ταυτόχρονες εστίες που αναφέρει ο Σπύρος συμπίπτουν με την περιγραφή ενός τοπικού εθελοντή πυροφύλακα στην περιοχή της Μεγαλόπολης, που ανέφερε ότι είδε τη νύχτα της Παρασκευής προς Σάββατο τον οδηγό ενός αυτοκινήτου να πετάει αναμμένα στουπιά από το παράθυρο κοντά στο χωριό Αραχαμίτες. Πρόκειται προφανώς για την πυρκαγιά της Ασέας, και -απ' όσο γνωρίζω- το συγκεκριμένο συμβάν δεν έχει ακόμη επιβεβαιωθεί επισήμως.
ε) Διαβάζοντας τη σχετική ανακοίνωση της Πυροσβεστικής για τις πυρκαγιές που καταγράφηκαν τη νύχτα μεταξύ Παρασκευής και Σαββάτου, διαπιστώνουμε ότι, από τις είκοσι που αναφέρονται, σοβαρά προβλήματα δημιούργησαν τρεις ή τέσσερις (Ασέα Αρκαδίας, Κλίνδια Ηλείας, Θέρμος Αιτωλοακαρνανίας).
Συνοψίζοντας: Ένα μέτωπο στον Ταΰγετο που ξεκίνησε από κατοικημένη περιοχή. Άλλο ένα στον Πάρνωνα, επίσης από κατοικημένη περιοχή. Τρία μέτωπα στη Μεγαλόπολη, τα δύο κοντά στην πόλη και το άλλο δέκα χιλιόμετρα μακριά, επίσης σε κατοικημένη περιοχή. Ένα μέτωπο στην Αρεόπολη, που ξεκίνησε από το βουνό ακριβώς από πάνω (υψόμετρο κάτω από 1.000 μέτρα). Ένα κύριο μέτωπο στην Ηλεία, που ξεκίνησε σε ορεινή περιοχή κοντά σε χωριό, και ένα δεύτερο μέτωπο την επόμενη νύχτα βορειότερα. Αφήνω απ' έξω τις φωτιές στην Εύβοια, διότι δεν κολλάνε σε κανένα από τα σενάρια, εκτός από το σενάριο "επίθεση στη ΔΕΗ", που θα το εξετάσουμε χωριστά παρακάτω. Από αυτά, το μέτωπο του Ταϋγέτου έκαψε χωριά στη Δυτική πλευρά του βουνού και κατέβηκε προς την Καλαμάτα, το μέτωπο του Πάρνωνα έκαψε χωριά γύρω από την Καλλιθέα όπου ξεκίνησε και κινήθηκε και βόρεια και νότια, το μέτωπο της Ηλείας έκαψε όλον τον νομό κινούμενο κυριολεκτικά προς όλες τις κατευθύνσεις και το μέτωπο της Ασέας έκαψε όλην την περιοχή από Ασέα μέχρι Τσακώνα, και παραλίγο να ενωθεί με το μέτωπο του Ταϋγέτου, κινούμενο νότια προς την Καλαμάτα. Τα κύρια μέτωπα άναψαν σε διαφορετικές χρονικές στιγμές, από Πέμπτη πρωί μέχρι τη νύχτα Παρασκευής προς Σάββατο: συγγνώμη, αλλά εμένα αυτό δεν μου φαίνεται για οργανωμένο σχέδιο. Μου φαίνεται για μια σειρά από πυρκαγιές, καμία εκ των οποίων δεν αντιμετωπίστηκε σωστά, έγκαιρα και αποτελεσματικά -όταν ξέφυγαν, ήταν πλέον αδύνατον να συμμαζευτούν τόσα μέτωπα ταυτοχρόνως.
Την ακρίβεια των παραπάνω μπορεί να διαπιστώσει όποιος θέλει, αρκεί να διαθέτει έναν σχετικά λεπτομερή χάρτη της Πελοποννήσου, από αυτούς που πουλιούνται στα περίπτερα στον Ισθμό -εγώ έναν τέτοιο συμβουλεύομαι καθώς γράφω αυτές τις γραμμές, κλίμακας 1:350.000. Δυστυχώς, δεν μπορώ να τον παραθέσω εδώ -θα χρειαστεί να ψάξεις λίγο, Μοναδικέ μου Αναγνώστη.
Για τις άλλες παρατηρήσεις του Σπύρου: πράγματι, η μετάδοση με κάφτρες αφορά νέες εστίες της ίδιας πυρκαγιάς και όχι διαφορετικά μέτωπα, σε τόσο μακρινές μεταξύ τους περιοχές. Ίσως δεν το διευκρίνισα επαρκώς, και ζητώ συγγνώμη γι' αυτό, αλλά το συγκεκριμένο άρθρο το παρέθεσα ως απάντηση στις "μαρτυρίες" πολλών τοπικών παραγόντων -συνήθως δημάρχων-, που συνοψίζονταν στο συμπέρασμα "είναι σίγουρα εμπρησμός γιατί άναψαν τρεις/έξι/δέκα φωτιές σχεδόν ταυτόχρονα σε μικρή απόσταση μεταξύ τους". Αυτήν την επωδό την άκουσα στο ραδιόφωνο τουλάχιστον είκοσι φορές μέσα σε τρεις ημέρες -ε, νισάφι πια, ας δούμε λίγο και μια πιο τεκμηριωμένη άποψη.
Τα σενάρια που προτείνει ο Σπύρος
Το ένα αναφέρεται σε διεθνή τουριστικά συμφέροντα μεγάλης κλίμακας, που αποσκοπούν στη μετατροπή της δυτικής Πελοποννήσου σε τεράστιο τουριστικό θέρετρο. Ο Σπύρος συνδέει το σενάριο αυτό με το νέο ειδικό χωροταξικό σχέδιο για τον τουρισμό, που προβλέπει -όπως σωστά επισημαίνει- ένα μοντέλο τουριστικής ανάπτυξης τύπου Ισπανίας. Με το σχέδιο αυτό έχουμε ασχοληθεί εδώ και παλαιότερα: το "μοντέλο Ισπανίας" συνίσταται σε εναν συνδυασμό μεγάλων ξενοδοχειακών μονάδων τύπου all-inclusive με εκτεταμένα μπλοκ παραθεριστικής κατοικίας, κάτι σαν μικρά χωριά δηλαδή, που είτε θα πωλούνται είτε θα εκμισθώνονται με μακροχρόνιες συμβάσεις σε αλλοδαπούς τουρίστες.
Το σενάριο αυτό, πέραν του ότι δεν εξηγεί καθόλου τις φωτιές σε Μεγαλόπολη-Εύβοια, έχει ένα θεμελιώδες ελάττωμα: δεν υπάρχει (στην πραγματικότητα) ωφελημένος. Έστω ότι τα "διεθνή τουριστικά συμφέροντα" έβαλαν τις φωτιές γιατί θέλουν να αγοράσουν γη στην περιοχή κοψοχρονιά και να φτιάξουν ξενοδοχεία και παραθεριστικές κατοικίες: Ποιος τουρίστας θα πάει να μείνει στα ξενοδοχεία αυτά, και πολύ περισσότερο στις κατοικίες, όταν θα βλέπει μπροστά του τη θάλασσα -και πίσω του, χιλιάδες στρέμματα καμμένης γης; Σε τελική ανάλυση, η Δυτική Πελοπόννησος δεν είναι terra incognita: η διεθνής τουριστική αγορά την προτιμούσε (στο βαθμό που την προτιμούσε) για το όμορφο φυσικό περιβάλλον και για τα αρχαία μνημεία στην Ολυμπία: αν αυτά γίνονταν στάχτη, όπως έγιναν, ποιος κερδίζει; Επιπλέον, δύο ακόμη λεπτομέρειες: ούτε οι τιμές της γης στην περιοχή είναι ιδιαιτέρως υψηλές, ούτε οι τοπικές αντιδράσεις στα σχέδια (που ακόμη δεν τα έχουμε δει...) είναι πια τόσο έντονες που να μην ξεπερνιούνται (σε κάτι τέτοιες περιπτώσεις συνηθίζουμε να υπερεκτιμάμε την οικολογική συνείδηση των τοπικών κοινωνιών, που δεν είναι δα και τόσο ανεπτυγμένη...).
Δυστυχώς, το σενάριο αυτό αναπαράγεται ήδη και σε κατά τεκμήριο σοβαρές εφημερίδες όπως η "Ελευθεροτυπία" -δες εδώ ένα άρθρο από το φύλλο του Σαββάτου, γεμάτο γενικολογίες και φήμες, που δημιουργεί "κλίμα" χωρίς να δίνει έστω και ένα συγκεκριμένο στοιχείο...
Τέλος, καλό είναι να έχουμε κατά νου ότι το μεγάλο αυτό πλάνο τουριστικής "αξιοποίησης", εκεί όπου έχει ήδη εφαρμοστεί (π.χ. στην Ισπανία), δεν βασίστηκε στην πυρπόληση εκτάσεων αλλά σε άλλες, πιο απλές μεθόδους: εντάξεις περιοχών στα σχέδια πόλης (με το αζημίωτο), ιδιαίτερα γενναιόδωροι όροι δόμησης, υπερβάσεις αδειών -όλα σε συνεργασία με διεφθαρμένους λειτουργούς της τοπικής αυτοδιοίκησης.
Τελειώνοντας με τα "εργολαβικά" σενάρια, να παρατηρήσουμε ότι στα καμμένα και καταπατημένα συνήθως δεν ξεφυτρώνουν μεγάλες εγκαταστάσεις, ξενοδοχεία-κολοσσοί, εργοστάσια και άλλα παρόμοια. Συνήθως ξεφυτρώνουν σπίτια -και όχι μόνο βίλες με πισίνες, αλλά και απλές, ταπεινές κατοικίες. Αυτό τείνουμε να το ξεχνάμε, ιδίως τα κόμματα της Αριστεράς, που προτιμούν να χαϊδεύουν τα αυτιά του κόσμου μιλώντας για "αδηφάγους καταπατητές του μεγάλου κεφαλαίου", αντί να στηλιτεύουν τους μικρούς και μικρομεσαίους που βρήκαν ευκαιρία "να βάλουν ένα κεραμίδι πάνω από το κεφαλάκι τους": ο αριστερός λαϊκισμός είναι ο χειρότερος λαϊκισμός.
Το σενάριο του "αμερικανικού δακτύλου"
Αυτό, όταν το άκουσα πρώτη φορά, μου φάνηκε δελεαστικό -στο κάτω-κάτω, συνηθίζουμε στη χώρα μας να βλέπουμε τον αμερικάνικο δάκτυλο πίσω από όλα τα δεινά μας, ίσως επειδή είναι βρωμερός και δυσώδης... Στην πορεία όμως, διαπίστωσα ότι μπάζει από τόσο πολλές μεριές, που μου φάνηκε ανάξιο περαιτέρω σχολιασμού. Ας τις δούμε:
Όπως εξηγεί ο Σπύρος, "οι ΗΠΑ θέλουν να ρίξουν τον Κωστάκη, για να αποτρέψουν την υλοποίηση των συμφωνιών που έκανε με τον Πούτιν για τους αγωγούς (Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολης και κυρίως τον αγωγό φυσικού αερίου που συμφώνησαν στην Κων/πολη). Το σενάριο λέει ότι με Γιωργάκη πρωθυπουργό και Ντόρα αρχηγό της ΝΔ (αμφότερους γνωστούς για τη "στενή" σχέση τους με τις ΗΠΑ), οι αγωγοί "πνίγονται" χωρίς να ακουστεί κιχ."
Δηλαδή οι ΗΠΑ αιφνιδιάστηκαν από την υπογραφή των σχετικών συμβάσεων που έγινε εν αγνοία τους και χωρίς την έγκρισή τους, μολονότι πρόκειται για ένα σχέδιο που συζητιέται πάνω από δέκα χρόνια. Δεν πρόλαβαν να εμποδίσουν τον πονηρό Καραμανλή να προχωρήσει στις υπογραφές, και βάλθηκαν να τον εκδικηθούν.
Κενό πρώτο: είναι αφελές να πιστεύουμε πως οι ΗΠΑ δεν γνώριζαν ότι επίκειται η υπογραφή των συμφωνιών. Συνεπώς, αν ήθελαν να την αποτρέψουν, θα δρούσαν προληπτικά και όχι εκ των υστέρων.
Κενό δεύτερο: αν οι ΗΠΑ θέλουν να αποτρέψουν την υλοποίηση των συμφωνιών, το λογικό είναι να δράσουν στην περιοχή της Θράκης, όπου θα περάσουν οι αγωγοί, και όχι στην Πελοπόννησο. Με ποιο τρόπο; Ένα τυχαίο σενάριο που μου έρχεται στο μυαλό: Tramp πετρελαιοφόρο με σημαία τρέχα-γύρευε, πλήρωμα αποτελούμενο από έξι Αιθίοπες καμηλιέρηδες, "τιμόνι καλαματιανό και καπετάνιο χιώτη", ναυαγεί στα ανοιχτά της Αλεξανδρούπολης φορτωμένο με υποπαράγωγα πετρελαίου. Απλώνει μια κηλίδα που καταστρέφει τις ακτές από το Δέλτα του Έβρου μέχρι τη Θάσο και προκαλεί πεισματική τοπική αντίδραση ενάντια στον αγωγό για χρόνια. Απλό, εύκολο, αποτελεσματικό. Άλλα σενάρια, έτσι για να έχουμε να λέμε: πρόκληση έντασης με μοχλό τη μειονότητα της Θράκης, εμπλοκή στα εξοπλιστικά προγράμματα, τεχνητή κρίση στο Χρηματιστήριο Αθηνών -όρεξη νά 'χουμε, θα βρούμε πολλές πιθανές εκδοχές.
Κενό τρίτο: Δεν βλέπω πώς θα μπορούσε να υπαναχωρήσει η Ελλάδα από την υλοποίηση των συμφωνιών με Ρωσία (και Βουλγαρία, ας μην ξεχνάμε). Τι λόγο θα επικαλεστεί; Ότι μας εκδικήθηκαν οι Αμερικανοί με τις πυρκαγιές στην Πελοπόννησο (προφανώς αυτό δεν λέγεται...); Επιπλέον, έχω την εντύπωση ότι η Ρωσία δεν είναι ούτε Τζιμπουτί ούτε Μπουτάν, για να μπορεί μία χώρα σαν την Ελλάδα να υπαναχωρεί από συμβατικές υποχρεώσεις απέναντί της έτσι απλά... (Όχι, φίλε Σπύρο, οι αγωγοί ΔΕΝ πνίγονται χωρίς να ακουστεί κιχ... Τους περιμένει πώς και πώς όλη η Ευρώπη, η οποία θέλει να αγοράσει το ρωσικό πετρέλαιο και αέριο περισσότερο απ' όσο θέλουν οι Ρώσοι να το πουλήσουν...).
Κενό τέταρτο: το σενάριο αυτό προϋποθέτει έναν Καραμανλή ο οποίος διαθέτει τόση πολιτική γενναιότητα, ώστε να αψηφήσει τους Αμερικανούς -συγγνώμη, αλλά εγώ τέτοιο πράγμα δεν έχω δει...
Κενό πέμπτο: το σενάριο αυτό ευνοεί αφάνταστα την Ντόρα -η οποία θα είχε κάθε λόγο να καθήσει σιωπηλή στα αυγά της, αντί να είναι από τους πρωτοπόρους της θεωρίας περί ασύμμετρης απειλής, που βασικά υπερασπίζει την κυβέρνηση Καραμανλή.
Κενό έκτο: η υλοποίηση. Αν το σχέδιο ήταν αμερικανικής προέλευσης, θα είχαν επιστρατευτεί οι καλύτεροι ειδικοί και θα ήταν μελετημένο μέχρι κεραίας: θα βλέπαμε τριάντα πυρκαγιές να μπαίνουν πραγματικά ταυτόχρονα, σε πολλούς νομούς της χώρας, και ίσως κι ένα δεύτερο μπαράζ την ώρα που οι δυνάμεις πυρόσβεσης θα ήταν πολυδιασπασμένες. Οι Αμερικανοί δεν θα πόνταραν στην ανικανότητα του κρατικού μας μηχανισμού -θα βεβαιώνονταν ότι, ακόμα κι αν η Πυροσβεστική ενεργούσε με υποδειγματική ταχύτητα και επιτυχία, το αποτέλεσμα θα ήταν εξίσου καταστροφικό.
Για να τελειώνουμε με αυτό το σενάριο, ας μου επιτραπεί μια σύντομη γεωστρατηγική ανάλυση: το αμερικάνικο πετρελαϊκό λόμπυ, όσο πανίσχυρο και να είναι, γνωρίζει ότι δεν μπορεί να εμποδίζει εσαεί την έξοδο του ρωσικού πετρελαίου και αερίου στην Ευρώπη. Κατάφερε να καθυστερήσει τους αγωγούς επί χρόνια, όσο χρειαζόταν για να πατήσουν οι ΗΠΑ πόδι στη Μέση Ανατολή και στο Αφγανιστάν, να εξασφαλίσουν τα πετρέλαια του Ιράκ και πρόσβαση στο "μαλακό υπογάστριο" της Ρωσίας, αλλά και να δημιουργήσουν ισχυρούς δεσμούς με τις χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ, που πλέον μπήκαν στην Ε.Ε. Το λόμπυ ξέρει ότι το ρωσικό πετρέλαιο θα φτάσει στη Δυτική Ευρώπη ακόμη κι αν χρειαστεί να κουβαληθεί με κουβάδες... Έκανε τη δουλειά του επί τόσα χρόνια, και τώρα, μετά την υπογραφή των συμβάσεων για τους αγωγούς, εξέφρασε (μέσω της κυβέρνησης των ΗΠΑ) τη δυσαρέσκειά του για εθιμοτυπικούς λόγους -στην πραγματικότητα, την εξέλιξη αυτή την περίμενε και την είχε αποδεχτεί.
Όσο για το σενάριο στοχοποίησης της ΔΕΗ (Μεγαλόπολη-Αλιβέρι-Λαύριο), που μπορεί να λειτουργήσει σαν υπο-σενάριο του αμερικανικού δακτύλου, έχω να παρατηρήσω ότι: ποτέ, απ' όσο θυμάμαι, δεν έχει καταστραφεί εργοστάσιο παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας από πυρκαγιά που ξεκίνησε απ' έξω. Τα εργοστάσια δεν φτιάχνονται μέσα σε δάση, διαθέτουν αντιπυρικές ζώνες ολοδικές τους και καλά συντηρημένες, καθώς και δικά τους μέσα και προσωπικό πυρόσβεσης. Τέτοιες δολιοφθορές γίνονται ή από μέσα ή καθόλου. Ακόμη πιο εύκολα, τέτοιες δολιοφθορές γίνονται στις γραμμές μεταφοράς υψηλής τάσης, δηλαδή στους πυλώνες που βρίσκονται διάσπαρτοι σε ολόκληρη την ύπαιθρο, δεν φυλάσσονται και συντηρούνται ελλειπώς. Επίσης, σε ένα τέτοιο σενάριο είναι παράλογη η εξαίρεση των μονάδων της Πτολεμαΐδας, η τυχόν καταστροφή των οποίων θα βύθιζε στο σκοτάδι ολόκληρη τη χώρα.
Και άλλες δύο απαντήσεις σε λεπτομέρειες που αναφέρει ο Σπύρος: α) "προηγμένοι μηχανισμοί με κινητά ως πυροκροτητές" βρέθηκαν όλοι κι όλοι δύο: ο ένας αποκλείστηκε ως τέτοιος από το ανακριτικό της Πυροσβεστικής, ο άλλος ακόμη ερευνάται -δεν νομίζω ότι από μία περίπτωση μπορούμε να βγάλουμε τόσο γενικά συμπεράσματα, β) δεν υπήρξαν συλλήψεις "αρκετών" μεταναστών εμπρηστών: προσωπικά, έχω ακούσει μόνο μία τέτοια περίπτωση, στο Άλσος Χαϊδαρίου και όχι στην Πελοπόννησο. Δεν θα έδινα ιδιαίτερη προσοχή σε τέτοιες ομολογίες -με τις ανακριτικές μεθόδους που έχουμε δει να εφαρμόζουν οι πραίτορες του κ. Πολύδωρα επί των μεταναστών, δεν θα μου έκανε εντύπωση κι αν ομολογούσαν ότι τους έβαλαν εξωγήινοι. Επιπλέον, έχω την αίσθηση ότι σε ένα σοβαρό οργανωμένο σχέδιο, όπως αυτά που υποννοούν τα σενάρια, δεν χωράνε τέτοιες τσαπατσουλιές: υπάρχουν επαγγελματίες δολιοφθορείς που ξέρουν να κάνουν τέτοιες δουλειές καθαρά και αποτελεσματικά, δεν θα επιστρατεύονταν ταλαίπωροι λαθρομετανάστες...
Συμπεράσματα
Θεμελιώδης αρχή των αστυνομικών μυθιστορημάτων: "αν αφαιρέσουμε όλες τις υποθέσεις που αποδείχτηκαν αδύνατες, τότε αυτή που μένει, όσο απίθανη και νά 'ναι, πρέπει νά 'ναι η σωστή" (Σέρλοκ Χολμς στο "Σήμα των Τεσσάρων" του Άρθουρ Κόναν Ντόυλ, Εκδόσεις "ΑΓΡΑ" 1991).
Στην προκειμένη περίπτωση βέβαια δεν μπορούμε να μιλάμε για "αδύνατες" υποθέσεις -η έρευνα συνεχίζεται, ας μην προδικάσουμε τι μπορεί ή δεν μπορεί να προκύψει. Τα σενάρια που προτείνονται, όμως, μέχρι στιγμής, "εργολαβικά" ή "τρομοκρατικά", έχουν τόσα κενά που δεν μπορούν να γίνουν αποδεκτά. Τόσο τα προσδοκώμενα οικονομικά οφέλη, όσο και το τρομοκρατικό αποτέλεσμα που περιγράφονται στα σενάρια αυτά, είτε είναι ανύπαρκτα, είτε θα μπορούσαν να επιτευχθούν με άλλες, απλούστερες και πιο σίγουρες μεθόδους. Η ανάλυση των γεγονότων με οδηγεί πάντα στο ίδιο συμπέρασμα: μια σειρά από τυχαίες πυρκαγιές -ή ίσως και μεμονωμένους εμπρησμούς- που δεν αντιμετωπίστηκαν σωστά και ξέφυγαν. Ένα τεράστιο αλαλούμ, που ενθάρρυνε και άλλους επίδοξους μεμονωμένους εμπρηστές -στην αναμπουμπούλα, ο λύκος χαίρεται. Και μετά, στάχτες και πτώματα. Μέχρι να βρεθούν άλλες, πιο χειροπιαστές ενδείξεις, Μοναδικέ μου Αναγνώστη -κάτι που δεν φαίνεται στον ορίζοντα: ήδη, κυβερνητικά σενάρια και Αντιτρομοκρατική Υπηρεσία βγήκαν από το πλάνο-, εγώ μένω εδώ...
Σε χαιρετώ
Χασοδίκης
Αν μπορούσα να ιεραρχήσω τις αιτίες της καταστροφής θα τις έβαζα με την εξης σειρά:
ΑπάντησηΔιαγραφή1. Ανικανότητα τοπικής αυτοδιοίκησης, κρατικού μηχανισμού και της συγκεκριμένης κυβέρνησης.
2. Κλιματικές αλλαγές. Δεν το έχουμε συνειδητοποιήσει ακόμη για τα καλά, όμως στο μέλλον οι συνθήκες θα ευνοούν όλο και πιο πολύ το ξέσπασμα πυρκαγιών.
3. Εγκατάλειψη της υπαίθρου.
4. Αδιαφορία κοινωνίας,οικονομίας,πολιτισμικών φορέων,κράτους για το περιβάλλον. Ωφέλιμο είναι ότι προσφέρει χρήμα.
Είναι υπεραρκετοί αυτοί οι λόγοι για να εξηγήσουν την έναρξη και το καταστροφικό αποτέλεσμα των πυρκαγιών. Οι ασύμετρες απειλές εξηγούν μόνο το πόσο πονηρή είναι αυτή κυβέρνηση και το πόσο κουτούς θεωρεί όλους εμάς.
Επενδυτικά συμφέροντα και κατασκευαστικές εταιρίες αλλά και μικροσυμφέροντα μπορεί να λειτούργησαν συμπληρωματικά. Όπως λέει κι η παροιμία: ο λύκος στην αναμπουμπούλα χαίρεται...
το θέμα είναι ο "τσοπάνης" το κράτος τι κάνει?
δες για παράδειγμα πως προβλεπόταν η χάραξη της Ιονίας οδού ή πως είχαν βάλει στο μάτι την περιοχή του Καϊάφα εδώ και πολύ καιρό:
http://dryokolaptis.blogspot.com/2007/09/blog-post_04.html
ή δες την χθεσινή ελευθεροτυπία :
http://www.enet.gr/online/online_text/c=110,dt=09.09.2007,id=26209968,40268848
Ή δες το πόρτο καρας στη χαλκιδική:
γήπεδα γκόλφ όταν σε λίγο θα λέμε το νερό νεράκι, τεράστιες εκτάσεις μέσα στα πεύκα περιφραγμένες και φυτεμένες με αμπέλια(περνούσα απο εκεί πριν λίγες μέρες και σιχάθηκε η ψυχή μου τους τουριστικούς μεγαλοεπιχειρηματίες όταν έβλεπα τις περιφράξεις και τα συρματοπλέγματά τους)
Φίλτατε χασοδίκη
ΑπάντησηΔιαγραφήΜου έκανες την τιμή να απαντήσεις τεκμηριωμένα και αναλυτικά, οπότε αναγκαστικά χρειάστηκα κι εγώ λίγο περισσότερο χρόνο. Ιδού μερικές παρατηρήσεις:
1. Λες ότι η φωτιά ως μέθοδος δολιοφθοράς δεν έχει προβλέψιμο αποτέλεσμα, και ότι της λείπουν τα στοιχεία του απροσδόκητου / θανατηφόρου / εντυπωσιακού, αντιπαραβάλλοντας τις πυρκαγιές με μια ενδεχόμενη βομβιστική επίθεση στο μετρό. Κατ’ αρχάς το απροσδόκητο για τις πυρκαγιές γενικά πράγματι δεν ισχύει, για την Πελοπόννησο ειδικά όμως ισχύει (δεν είχε ιδιαίτερο πρόβλημα πυρκαγιών στο παρελθόν). Ως προς το θανατηφόρο και εντυπωσιακό, είναι αλήθεια ότι μια βομβιστική επίθεση π.χ. στο μετρό θα πληρούσε περισσότερο τα κριτήρια. Αλλά μια βομβιστική επίθεση θα είχε το εξής κρίσιμο μειονέκτημα: θα ήταν σαφώς «επίθεση», με αποτέλεσμα να στραφεί η οργή του κόσμου στους βομβιστές και να επέλθει κοινωνική συσπείρωση, που συνήθως ευνοεί μια κυβέρνηση. Αντίθετα, η μεγάλης έκτασης πυρκαγιά δε μπορεί να αποδοθεί αυτονόητα σε κάποιον κακόβουλο δράστη (μόνο υπόνοιες υπάρχουν) και δημιουργεί εικόνα χάους, αποσυντονισμού και διάλυσης του κράτους, που σαφώς λειτουργεί εις βάρος της κυβέρνησης.
2. Περιγράφεις το χρονικό των πυρκαγιών της Πελοποννήσου, για να στηρίξεις το συμπέρασμα ότι δεν επρόκειτο για οργανωμένο σχέδιο, αλλά για μια σειρά μεμονωμένων πυρκαγιών, από Πέμπτη πρωί (23/8) ως τη νύχτα της Παρασκευής (24/8) προς Σάββατο, και σε άλλο σημείο λες ότι, αν ήταν οργανωμένο (αμερικανικό) σχέδιο θα βλέπαμε τριάντα πυρκαγιές, πραγματικά ταυτόχρονες. Μα δεν είναι απαραίτητο να είναι όλες οι πυρκαγιές ταυτόχρονες – στα οργανωμένα σχέδια υπάρχει και ο αντιπερισπασμός, η διάσπαση των δυνάμεων του αντιπάλου, η παραπλάνηση (άλλο παράδειγμα τα απανωτά παραπλανητικά τηλεφωνήματα την ώρα της φωτιάς στον Υμηττό, που έστελναν πυροσβεστικά οχήματα στο Πεδίο του Άρεως και το Άλσος Συγγρού). Μπορεί σε κάποιες περιπτώσεις το οργανωμένο σχέδιο να εξυπηρετείται καλύτερα από μια μεμονωμένη πυρκαγιά νωρίς το πρωί, που στέλνει τα πυροσβεστικά σε απομακρυσμένη τοποθεσία, στη συνέχεια από δεύτερη μεμονωμένη πυρκαγιά στην άλλη άκρη, και στο τέλος από τρεις ταυτόχρονες πυρκαγιές αλλού. Αλλά η ύπαρξη τριών ταυτόχρονων εστιών (που την παραδέχεσαι στην περίπτωση της Ασέας και μάλιστα λες ότι αυτή η πυρκαγιά έκανε τη μέγιστη ζημιά) δείχνει ότι στην περιοχή έδρασε κάτι οργανωμένο.
3. Επιπλέον, αφού βάλαμε κατά μέρος το ζήτημα της μεταφοράς εστιών με κάφτρες (που συμφωνήσαμε ότι αφορά νέες εστίες της ίδιας φωτιάς και περιορίζεται σε αποστάσεις κάτω του χιλιομέτρου), σε είχα ρωτήσει αν μπορείς να εξηγήσεις με κάποιο τρόπο (πέραν οργανωμένου σχεδίου) τις 20 φωτιές που άναψαν τη νύχτα της 24 προς 25 σε Πελοπόννησο, Αιτωλοακαρνανία και Βοιωτία-Θεσσαλία, όπως καταγράφονται στο σχετικό δελτίο τύπου της Πυροσβεστικής (www.fireservice.gr/pyr/site/home/LC+Secondary+Menu/Nea+-+Anakinosis/2007/August/sinentefksi_typoy.csp.) Και η απάντηση που δίνεις είναι ότι μόνο 3-4 από αυτές δημιούργησαν σοβαρό πρόβλημα. Μα δεν είναι αυτό το ζήτημα – αυτό αφορά το πώς αντιμετωπίστηκαν. Το ερώτημα όμως είναι, πώς μπήκαν. Δηλαδή πώς και γιατί μπήκαν 20 φωτιές σε μια νύχτα, εντοπισμένες σε τρεις (και μόνο) περιοχές της χώρας. Και σε αυτό το ερώτημα εξακολουθείς νομίζω να μην απαντάς επαρκώς.
4. Ας πιάσουμε και τα συγκεκριμένα σενάρια, και πρώτα το «τουριστικό»: προβάλλεις το αντεπιχείρημα, ότι τέτοια συνομωσία δε θα είχε όφελος για τα διεθνή τουριστικά συμφέροντα, γιατί το τουριστικό «προϊόν» της Πελοποννήσου, δηλαδή η φυσική ομορφιά της, θα έχει χαθεί λόγω της πυρκαγιάς, και οι επενδύσεις τους θα μείνουν στα αζήτητα. Κατ’ αρχήν, στο συλλογισμό σου ξεχνάς την έννοια του “all inclusive” ξενοδοχείου, δηλ. του «πάρκου διακοπών» όπου οι τουρίστες μένουν πέντε μέρες μέσα και τα κάνουν όλα εκεί, χωρίς καν να ενδιαφέρονται να δουν τον τόπο. Μπορεί εσύ κι εγώ να γουστάρουμε νησιά με «χαρακτήρα», αλλά αυτό δεν ισχύει για το μέσο Άγγλο – θέλει να κάτσει 5 μέρες στον ήλιο, και για το σκοπό αυτό του φτάνουν το ξενοδοχείο και η παραλία. Επιπλέον, ο ξενοδοχειακός όμιλος που θα αγοράσει σήμερα «κοψοχρονιά» το καμένο κτήμα της γιαγιάς, σχεδιάζει μεσομακροπρόθεσμα και δεν κοιτάει τη σημερινή μαυρίλα: έτσι κι αλλιώς, μέχρι να αγοράσει τη γη και να χτίσει το ξενοδοχείο, θα περάσουν τουλάχιστον 3 χρόνια. Σε αυτό το διάστημα, ο τόπος θα έχει ξαναπρασινίσει σε μεγάλο βαθμό. Και σε δέκα χρόνια, τα νέα δέντρα θα είναι αρκετά μεγάλα για να δίνουν τον τόνο στο τοπίο, και σχεδόν τίποτα δε θα θυμίζει την καταστροφή. Μια χαρά θα βγάλουν τα λεφτά τους οι «επενδυτές»... Και όσο για τη διάθεση της τοπικής κοινωνίας (και γραφειοκρατίας) να εμποδίσει την αλλοίωση της περιοχής, συμφωνώ μαζί σου ότι άνετα θα δέχονταν και τα ξενοδοχεία και όλα.. Αλλά ποια τιμή θα ζητούσαν για τα κτήματά τους πριν την πυρκαγιά, και ποια μετά την πυρκαγιά;
5. Ας πιάσουμε και το «αμερικανικό» σενάριο. Του καταλογίζεις έξι «κενά», και θα τα απαντήσω ένα προς ένα. Πρώτον, λες ότι είναι απίθανο να μην ήξεραν οι αμερικανοί ότι επέκειτο η υπογραφή Καραμανλή – Πούτιν για το δεύτερο αγωγό. Κι όμως, αν κρίνουμε από την έντονη αγωνία του Καραμανλή στην Κωνσταντινούπολη (http://www.enet.gr/online/online_text/c=110,id=43220676) για την ολοκλήρωση της συμφωνίας του δεύτερου αγωγού και τη δυσαρέσκεια των αμερικανών (http://tovima.dolnet.gr/print_article.php?e=B&f=15100&m=A14&aa=2), o αιφνιδιασμός των αμερικανών φαίνεται πως πράγματι συνέβη και μάλιστα αυτό που προκάλεσε την οργή τους ήταν ότι πριν λίγες εβδομάδες είχε έρθει στην Αθήνα ο Νίκολας Μπερνς και ο Καραμανλής δεν τον ενημέρωσe για την επικείμενη συμφωνία με τους Ρώσους. Και αυτό, παρ’ ότι κατά την υπογραφή του αγωγού Μπουργκάς – Αλεξανδρούπολη, είχε προειδοποιηθεί από τις ΗΠΑ να μην προχωρήσει για το δεύτερο αγωγό (τον South Stream, φυσικού αερίου) και αντιθέτως "να πάρει αέριο από το Αζερμπαϊτζάν” (http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_politics_233510_11/03/2007_219085) μέσω του ήδη υφιστάμενου ελληνοτουρκoϊταλικού αγωγού φυσικού αερίου αμερικανικής εμπνεύσεως. Δηλαδή μας έλεγαν «άντε, ΟΚ για τον Μπουργκάς – Αλεξανδρούπολη, αλλά μην τραβάτε το σκοινί για το φυσικό αέριο»... Σημειώνω τέλος, ότι στις 29.6.2007, λίγες μέρες μετά την υπογραφή του δεύτερου αγωγού (και δυο μέρες μετά την πυρκαγιά της Πάρνηθας), στην πρώτη σελίδα του Βήματος δημοσιεύτηκε το ακόλουθο κείμενο: "Το παιχνίδι είναι μεγάλο και η χώρα μας μικρή. Η βιασύνη του Πούτιν και οι αντιδράσεις των Αμερικανών δείχνουν ότι η Ελλάδα έχει εμπλακεί σε μια σκληρή αναμέτρηση. Αυτονόητο είναι ότι χρειάζονται προσεκτικές αποφάσεις και ευέλικτες κινήσεις. Η Ελλάδα πρέπει να βγει κερδισμένη και να μη γίνει στόχος εκδικητικής μανίας, διότι όλοι γνωρίζουμε πλέον πώς αντιδρούν οι μεγάλες δυνάμεις...". Το κείμενο αυτό αν μπεις στην ιστοσελίδα του Βήματος δεν θα το βρεις (ήταν πρωτοσέλιδο της α΄ έκδοσης και βγήκε δεύτερη – τώρα γιατί βγάλανε και το κείμενο από την ιστοσελίδα είναι ένα ερώτημα), αλλά το είχε πρωτοσέλιδο την προηγούμενη Κυριακή το Παρόν, θέτοντας ορισμένα ενδιαφέροντα σχετικά ερωτήματα.
6. Δεύτερον, λες ότι θα μπορούσαν να σαμποτάρουν τους αγωγούς με άλλο τρόπο, π.χ. ατύχημα πετρελαιοφόρου ανοιχτά της Αλεξανδρούπολης. Πέραν του ότι αυτή η εκδοχή δε θα απαξίωνε τον αγωγό φυσικού αερίου που είναι το βασικό τους πρόβλημα (επειδή το αέριο είναι «καθαρό»), μια τέτοια επιχείρηση απαιτεί μεγαλύτερο σχεδιασμό από ένα απλή σχέδιο εμπρησμών. Τέλος, σε σχέση με τις διάφορες μεθόδους αποσταθεροποίησης που λες, όλα ισχύουν, αλλά πάντως οι στοχευμένοι εμπρησμοί είναι παλιά και γνωστή μέθοδος των αμερικανικών υπηρεσιών που χρησιμοποιήθηκε π.χ. τη δεκαετία του 60 στη Λατινική Αμερική για υπονόμευση αντίπαλων καθεστώτων, βλ. ενδεικτικά την επιχείρηση Northwoods en.wikipedia.org/wiki/Operation Northwoods
7. Τρίτον, λες ότι άπαξ και συμφωνήσαμε τον αγωγό, δε μπορούμε να «ρίξουμε» τη Ρωσία χάριν των ΗΠΑ και να υπαναχωρήσουμε. Να θυμίσω ότι αυτό ακριβώς έκαναν οι Βούλγαροι σαμποτάροντας ποικιλοτρόπως επί μια δεκαετία τον Μπουργκάς – Αλεξανδρούπολη; Άλλωστε η συμφωνία για τον South Stream είναι ακόμα σε εξαιρετικά πρώιμο στάδιο (ουσιαστικά «συμφωνίας κυρίων») και άνετα σηκώνει υπαναχώρηση.
8. Τέταρτον, αμφισβητείς κατά πόσον ο Καραμανλής θα είχε την πολιτική γενναιότητα να αψηφήσει τους Αμερικανούς. Αυτό είναι προσωπική κρίση και ούτε εγώ βάζω το χέρι μου στη φωτιά, αλλά πέραν των στοιχείων που παρέθεσα παραπάνω σχετικά με τις προειδοποιήσεις που αψήφησε για τους αγωγούς, να θυμίσω ότι και το 2004 αδιαφόρησε για τις πιέσεις και στήριξε ποικιλοτρόπως τον Τάσσο Παπαδόπουλο στο «΄Οχι» που είπε για το Σχέδιο Ανάν. Ίσως να έχει περισσότερο τσαγανό απ’ ό,τι του φαίνεται ο στρουμπούλης... Γι’ αυτό και οι αμερικανοί από την εκλογή του κιόλας τον χαρακτήριζαν «υπερβολικά ντεγκωλικό» και δεν τον ήθελαν πρωθυπουργό, γι’ αυτό και έστησαν δίκτυο υποκλοπών για να τον παρακολουθούν.
9. Πέμπτον, η Ντόρα πράγματι ευνοείται από αυτό το σενάριο - αλλά με τη θεωρία της «ασύμμετρης απειλής» που προβάλλει δε στηρίζει την κυβέρνηση όπως λες. Αντίθετα, με τη γελοία (και απολύτως αστήρικτη) θεωρία της «ασύμμετρης απειλής» και του αντιεξουσιαστικού χώρου που προβάλλει (α) χρησιμοποιεί την αμερικανόφερτη τρομολαγνεία όπως αρέσει στο φιλικό της πετρελαϊκό λόμπυ που κινεί την αμερικανική εξωτερική πολιτική (β) γελοιοποιεί συνολικά την εκδοχή του οργανωμένου σχεδίου και συσκοτίζει άλλα πιθανότερα σενάρια που την εμπλέκουν, όπως αυτό που συζητάμε τώρα και (γ) αποξενώνει το ΚΚΕ που αρχικά είχε ουσιαστικά στηρίξει τον Καραμανλή μιλώντας για «γεωπολιτικά συμφέροντα» και ματωμένους δρόμους του πετρελαίου», αλλά βέβαια δεν ανέχθηκε τις αμερικανόφερτες βλακείες περί ασύμμετρων απειλών και κατακεραύνωσε την κυβέρνηση. Συνεπώς δεν είναι ανεξήγητη στο σενάριό μου η στάση της Ντόρας.
10. Έκτον, λες ότι αν ήταν αμερικανικό το σχέδιο, θα βλέπαμε πολύ αρτιότερη υλοποίηση, τριάντα ταυτόχρονες πυρκαγιές κλπ. Εκτός των όσων είπα παραπάνω (ότι δεν είναι απαραίτητο να είναι απόλυτα ταυτόχρονες οι πυρκαγιές), να προσθέσω ότι θα ήταν παράλογο να χρησιμοποιηθεί σε αυτό το σχέδιο μεγάλος αριθμός επαγγελματιών δολιοφθορέων / πρακτόρων, διότι (α) οι ΗΠΑ έχουν μεγάλες ανάγκες σε πράκτορες αλλού στον κόσμο (β) θα ήταν μεγάλος ο κίνδυνος να πιαστούν και να αποκαλυφθούν και (γ) ένα σχέδιο οργανωμένων εμπρησμών είναι αρκετά εύκολο πράγμα και δεν απαιτεί εξειδικευμένες γνώσεις στην εκτέλεση. Είναι πολύ απλούστερο και ασφαλέστερο να το σχεδιάσουν λίγοι ειδικοί και να πληρώσουν τριάντα κακομοίρηδες, οι οποίοι το μόνο που θα ξέρουν είναι ότι τους πλήρωσε κάποιος «κύριος Κώστας με ένα κόκκινο αυτοκίνητο». Ίσως κάπως μικρότερη ακρίβεια στην εκτέλεση, αλλά ελάχιστος κίνδυνος αποκάλυψης.
11. Τέλος, δε διαφωνώ με τη γεωπολιτική ανάλυσή σου. Δηλαδή συμφωνώ ότι οι ΗΠΑ δε θα μπορούν εσαεί να εμποδίζουν την έξοδο του ρωσικού αερίου προς την Ευρώπη. Αλλά από εκεί μέχρι να πούμε ότι θα το δεχτούν με σταυρωμένα χέρια υπάρχει τεράστια απόσταση. Άλλωστε και η υπογραφή του αντίστοιχου αγωγού της Βόρειας Θάλασσας προξένησε ανάλογες αντιδράσεις από τις ΗΠΑ. Τα συμφέροντα είναι μεγάλα, κάθε χρόνος μονοπωλίου που κερδίζουν σημαίνει δισεκατομμύρια δολλάρια και τεράστιο στρατηγικό όφελος, και είναι βέβαιο ότι θα δώσουν μάχες οπισθοφυλακών σε κάθε «μετερίζι». Ένα τέτοιο «μετερίζει» είναι η Ελλάδα, και εφ’ όσον ακόμα ο δεύτερος αγωγός είναι στα σπάργανα, υπάρχει πολύ μέλλον ακόμα για όποιον θέλεινα παρέμβει.
Αυτά εν ολίγοις – ελπίζω να μην έγινα κουραστικός, απλά ανέβασες το επίπεδο της τεκμηρίωσης και έπρεπε να ακολουθήσω!
Αγαπητέ Σπύρο
ΑπάντησηΔιαγραφήΑντιλαμβάνομαι ότι έχεις διαμορφώσει την άποψή σου για το θέμα, και δεν προτίθεμαι να επιχειρηματολογήσω άλλο για να σου την αλλάξω. Έχω την αίσθηση ότι τα ίδια δεδομένα τα διαβάζουμε με διαφορετικό τρόπο.
Περιορίζομαι να επισημάνω ορισμένες ανακρίβειες:
α) Λες ότι "η Πελοπόννησος ειδικά δεν είχε ιδιαίτερο πρόβλημα πυρκαγιών στο παρελθόν": Σου θυμίζω τις περσινές πυρκαγιές της Μάνης και μόλις τον Ιούλιο την τεράστια πυρκαγιά στην Αχαΐα. Επίσης, ότι στα προειδοποιητικά δελτία της Γενικής Γραμματείας Πολιτικής Προστασίας οι νομοί που κάηκαν χαρακτηρίζονταν υψηλού κινδύνου καθημερινά. Νομίζω ότι αυτά αρκούν για να μη μιλάμε για "απροσδόκητες" φωτιές.
β) ΔΕΝ υπήρξαν πυρκαγιές σε απομακρυσμένα ή απομονωμένα σημεία: όλα τα μέτωπα της Πελοποννήσου που περιέγραψα στο χρονικό ξεκίνησαν από κατοικημένες περιοχές όπου πάνε ασφαλτόδρομοι (μέσα ή κοντά σε χωριά). Ούτε χαράδρες, ούτε ραχούλες, ούτε κορυφογραμμές, ούτε μονοπάτια.
γ) Στο ερώτημα "πώς και γιατί μπήκαν 20 φωτιές σε μια νύχτα, εντοπισμένες σε τρεις (και μόνο) περιοχές της χώρας": μα δεν μιλάμε για τίποτα μικρές περιοχές! Οκτώ πυρκαγιές σκορπισμένες σε όλη την Πελοπόννησο, επιμένω ότι δεν δείχνουν οργανωμένο σχέδιο. Κατά τη γνώμη μου δείχνουν ότι, την Παρασκευή το βράδυ, όταν υπήρχαν ήδη ενεργά πέντε μεγάλα μέτωπα, κάποιοι ντόπιοι "πονηροί" θέλησαν να εκμεταλλευτούν την αναμπουμπούλα. Το αυτό ισχύει και για τις υπόλοιπες πυρκαγιές. Θα το έβλεπα αλλιώς ίσως αν οι πυρκαγιές αυτές είχαν ξεσπάσει την Πέμπτη το βράδυ ή την Παρασκευή το μεσημέρι έστω (μαζί με της Ηλείας). Ούτε "παραδέχτηκα" την ύπαρξη τριών εστιών στην Ασέα: μετέφερα απλά τη μαρτυρία τοπικού πυροφύλακα (που ελέγχεται ακόμη ως προς την ακρίβειά της), και κατά τα άλλα μιλάω για τρεις εστίες στην ευρύτερη περιοχή της Μεγαλόπολης (ανεξάρτητες, μακριά μεταξύ τους και με διαφορετικές ώρες έναρξης).
Για τα σενάρια δεν έχω να προσθέσω κάτι άλλο. Επιμένω στις εκτιμήσεις που διατύπωσα, και ξαναλέω ότι, ενώ τέτοιες περιστάσεις έχουν ξαναπροκύψει και αλλού (τουριστική λαίλαπα στην Ισπανία, αμερικανική δυσαρέσκεια για ποικίλους λόγους παγκοσμίως...), οργανωμένο σχέδιο βασισμένο σε εμπρησμούς δεν έχει καταγραφεί. Όπως επίσης δεν έχω υπ' όψη μου major investements σε καμμένη γη...
Τέλος, η επιχείρηση Northwood ήταν ένα σχέδιο αποσταθεροποίησης της Κούβας (που τελικά έμεινε σχέδιο), και μιλάμε για πυρκαγιές σε χώρες με σχεδόν αποκλειστικά αγροτική οικονομία σαράντα χρόνια πριν... Δεν νομίζω ότι υπάρχουν αναλογίες με την Ελλάδα του σήμερα.
Νομίζω ότι δεν έχει νόημα να συνεχίσουμε, γράφουμε ολόκληρα κεταβατά (που κανείς δεν θα μπει στον κόπο να διαβάσει) και -επιμένω ότι- κάνουμε τελείως διαφορετική ανάγνωση των (ίδιων) δεδομένων: ας μην αρχίσουμε να επαναλαμβανόμαστε -όσοι τυχόν έχουν την υπομονή να αντιπαραβάλλουν τις απόψεις μας, ας βγάλουν τα συμπεράσματά τους...