Την περασμένη Παρασκευή κατατέθηκε στη Βουλή από τον Υπουργό Επικρατείας το νομοσχέδιο με τίτλο "Συγκέντρωση και αδειοδότηση Επιχειρήσεων Μέσων Ενημέρωσης και άλλες διατάξεις". Πρόκειται για το περίφημο και πολυαναμενόμενο νομοσχέδιο Ρουσόπουλου που υποτίθεται ότι φιλοδοξεί να ρυθμίσει τα πάμπολλα ανοιχτά ζητήματα στον χώρο των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης.
Η κλισέ φράση που λατρεύουν να χρησιμοποιούν όσοι ασχολούνται με το θέμα, Μοναδικέ μου Αναγνώστη, είναι το λεγόμενο "θολό ραδιοτηλεοπτικό τοπίο". Εκ των προγραμματικών στόχων της Νέας Διακυβέρνησης, λοιπόν, ήδη προτού φύγει το Δια- και γίνει σκέτο Κυβέρνηση, ήταν να ξεθολώσει αυτό το τοπίο ορίζοντας εκ νέου τους κανόνες του παιχνιδιού, στα πλαίσια της προσπάθειας για διαφάνεια, χρηστή διοίκηση και τα συναφή.
Είναι βέβαια αλήθεια ότι η ευγενής αυτή πρόθεση άργησε κάπως να αποκτήσει ένα πιο απτό περιεχόμενο -να μην ξεχνάμε ότι η παρούσα κυβέρνηση μετράει ήδη τρία χρόνια, τρεις μήνες και κάτι ψιλά στο δοβλέτι... Όμως ως γνωστόν το καλό πράγμα αργεί να γίνει, και με δεδομένο το δυσάρεστο προηγούμενο του Βασικού Μετόχου ήταν λογικό και αναμενόμενο να απαιτηθεί κάποιος ικανός χρόνος προεργασίας για να μην καταλήξουμε με έναν νόμο ανεφάρμοστο στην πράξη, που θα μας έφερνε ξανά σε μπελάδες και με τους Ευρωπαίους εταίρους μας.
Έτσι, από δημόσια διαβούλευση σε διαπραγμάτευση με την Κομισιόν πέρασε ο καιρός, άλλα ζητήματα κυριάρχησαν στην επικαιρότητα και το "θολό ραδιοτηλεοπτικό τοπίο" ξεχάστηκε, και απόμεινε στη θολούρα του... Και φτάνουμε τώρα, στην τελική ευθεία για τις εκλογές -πρόωρες, όπως όλα δείχνουν-, με τον αρμόδιο Υπουργό, τον Ατρόμητο Ρουσόπουλο με τ' όνομα, να καταθέτει το νομοσχέδιο εσπευσμένα στη Βουλή για να προλάβει... τι άραγε; Αυτό ομολογώ ότι δεν το έχω καταλάβει.
Υποθέτω ότι ο Ατρόμητος Ρουσόπουλος αντιμετωπίζει το συγκεκριμένο νομοσχέδιο σαν έργο ζωής, σαν το αριστούργημα που θα γράψει το όνομά του με χρυσά γράμματα στην Ιστορία της Ελληνικής Πολιτικής και -γιατί όχι- και της Τέχνης.
Τον φαντάζομαι να κυκλοφορεί αργά το βράδυ στους διαδρόμους του υπερμοντέρνου κτιρίου της Φραγκούδη και Πάντου. Το κτίριο άδειο, οι υπάλληλοι έχουν φύγει από ώρα. Μόνο η ιδιαιτέρα του γραμματεύς εργάζεται σιωπηλά στον υπολογιστή της. Ο Υπουργός περνάει από δίπλα της με κατεύθυνση το προσωπικό του γραφείο. Της λέει την κλασική ατάκα-κλισέ: "παρακαλώ, να μην με ενοχλήσει κανείς". Μπαίνει στο γραφείο του και κλείνει πίσω του τη βαρειά πόρτα. Ακουμπάει με την πλάτη και αφαιρείται για δύο λεπτά. Άλλη μια μέρα πέρασε -ανάμεσα σε πρωινό καφέ με τον Πρωθυπουργό, διαψεύσεις, μπρίφινγκ, πρεσρούμ, μπρεϊνστόρμινγκ με τον Ατυχή Αντώναρο... Ανοίγει τα μάτια και επανέρχεται στον χώρο και στον χρόνο -είναι ώρα για δουλειά. Με αποφασιστικές κινήσεις, βγάζει σακάκι και γραβάτα, ξεκουμπώνει το γιακά του πουκαμίσου και σηκώνει τα μανίκια. Σβήνει όλα τα φώτα, αφήνοντας αναμμένη μόνο τη λάμπα δαπέδου που βρίσκεται κοντά στο μεγάλο παράθυρο με θέα τη Συγγρού. Στο κέντρο του φωτεινού κύκλου που σχηματίζεται, στήνει το καβαλέτο του -το οποίο τραβάει πίσω από τη βιβλιοθήκη όπου βρίσκεται κρυμμένο κατά τη διάρκεια της μέρας. Ξεκλειδώνει προσεκτικά το πάνω συρτάρι του γραφείου του με το κλειδί που κρατάει πάντα επάνω του. Ψάχνει ανάμεσα στο τελευταίο τεύχος του "Economist" και του περιοδικού "Μαστορέματα", και βγάζει το Νομοσχέδιο. Το τοποθετεί στο καβαλέτο, και παίρνει από τον πενοστάτη την αγαπημένη του Mont Blanc -δώρο της Μάρας την επομένη των εκλογών. Κοιτάζει με κριτικό μάτι το έργο του. Προσθέτει ένα κόμμα εδώ, μια τελεία εκεί, μια παραπομπή πιο πέρα. Κάνει δύο βήματα πίσω και το κοιτά δύσπιστα. Γέρνει το κεφάλι, το ξανακοιτά υπό γωνία. Κάνει έναν μορφασμό δυσαρέσκειας: ακόμη το αποτέλεσμα δεν τον ικανοποιεί. Λείπει αυτό το κάτι... Τη στιγμή ακριβώς που ετοιμάζεται να ξαναρχίσει χτυπάει το πορτοκαλί τηλέφωνο -η απευθείας γραμμή που χρησιμοποιεί ο Πρωθυπουργός. Ούτε απόψε θα καταφέρει να το τελειώσει...
Φλας -και επιστροφή στην πραγματικότητα. Το νομοσχέδιο που δόθηκε τελικά στη δημοσιότητα αποτελεί ουσιαστικά άσκηση επί χάρτου. Ελάχιστες οριστικές ρυθμίσεις περιλαμβάνει (δες εδώ) -για να εφαρμοστεί στην πράξη, θα χρειαστεί η έκδοση πολλών προεδρικών διαταγμάτων και υπουργικών αποφάσεων. Επειδή αυτά τα πράγματα θέλουν χρόνο, κι επειδή θα υπάρξουν οπωσδήποτε άλλες προτεραιότητες, η επεξεργασία αυτών των διαταγμάτων και των αποφάσεων θα μείνει σαν εκκρεμότητα για το απώτερο -και αβέβαιο- μέλλον, οπότε θα είμαστε στον ίδιο παρονομαστή ακόμα κι αν προλάβει η τρέχουσα Ολομέλεια να ψηφίσει το νομοσχέδιο πριν τη διακοπή των εργασιών της για το καλοκαίρι.
Κι αν δεν προλάβει; Η ολοκλήρωση των εργασιών της Ολομέλειας της Βουλής υπό κανονικές συνθήκες θα πρέπει να γίνει την Παρασκευή. Φημολογείται ότι θα δοθεί παράταση ακριβώς για να ψηφιστεί το συγκεκριμένο νομοσχέδιο -το οποίο πάντως είναι προγραμματισμένο να συζητηθεί για πρώτη φορά στην αρμόδια Επιτροπή της Βουλής σήμερα. Αν η Ολομέλεια δεν προλάβει, το εν λόγω νομοσχέδιο ασφαλώς δεν μπορεί να περάσει από τα Τμήματα Διακοπών, ανάμεσα σε ούζα, χταποδάκια και προεκλογικές εμφανίσεις των αγγαρειομάχων βουλευτών, και θα παραπεμφθεί στην καινούργια Ολομέλεια τον Σεπτέμβριο, με τα πρωτοβρόχια. Όταν με το καλό μπει ο Σεπτέμβρης, θα ανακοινωθούν (ή θα έχουν ήδη ανακοινωθεί) οι εκλογές, το θέμα εκ των πραγμάτων θα ξεχαστεί και το νομοσχέδιο θα ξαναμπεί στο συρτάρι του Ατρόμητου Ρουσόπουλου. Μετά τις εκλογές, όποιος και να έχει κερδίσει, μέχρι να ξανασχηματιστεί κυβέρνηση, να ξανασυγκληθεί η Ολομέλεια της Βουλής, να γίνουν τα απαραίτητα διαδικαστικά (ορκομωσίες και τα τοιαύτα) θα έρθει ο Νοέμβρης, και θα αρχίσει η προεργασία για τον προϋπολογισμό του 2008. Κι έτσι το θέμα θα παραπεμφθεί για μία ακόμη φορά στις καλένδες.
Πόσο σημαντική είναι αυτή η εκκρεμότητα; Εξαρτάται, Μοναδικέ μου Αναγνώστη -όπως έχουμε ξαναπεί, τα πάντα είναι θέμα οπτικής γωνίας. Είναι λιγότερο σημαντική ίσως από άλλα προβλήματα που χρειάζονται επίλυση, αλλά οπωσδήποτε έχει το ειδικό της βάρος. Το περίφημο "θολό ραδιοτηλεοπτικό τοπίο" συνίσταται σε μια περίεργη κατάσταση ημιπαράνομης νομιμότητας ή ημινόμιμης παρανομίας που κρατάει εδώ και χρόνια -ένα ασαφές καθεστώς όπου οι κανόνες του παιχνιδιού κάθε άλλο παρά ξεκάθαροι είναι. Το γεγονός αυτό δημιουργεί ένα περιβάλλον πρόσφορο για συναλλαγή και υπόγεια παιχνίδια, μακριά από κάθε έννοια διαφάνειας. Με δύο λόγια, ένα σύστημα που ευνοεί το πάσης φύσεως νταραβέρι και που (θα συνεχίσει να) δημιουργεί μαύρο πολιτικό χρήμα -σε παραπέμπω σχετικά στα editorial του Φώτη Γεωργελέ στην Athens Voice, ο οποίος έχει ασχοληθεί επανειλημμένως, για περαιτέρω ανάλυση επί του θέματος.
Ίσως όλα αυτά να σου φαίνονται υπερβολικά, Μοναδικέ μου Αναγνώστη -σκέψου όμως ότι δεν μιλάμε μόνο για τα κανάλια εθνικής εμβέλειας και τους μεγάλους ραδιοφωνικούς σταθμούς, όπου η κατάσταση είναι (;) λίγο πολύ παγιωμένη, αλλά και για τα περιφερειακά κανάλια, και για την ψηφιακή τηλεόραση, και για τα νέα μήντια που θα αναπτυχθούν μέσα από τις ευρυζωνικές ψηφιακές υποδομές. Σήμερα όλα αυτά βρίσκονται στον αέρα, κυριολεκτικά και μεταφορικά, και απ' ό,τι φαίνεται εκεί θα παραμείνουν -η Νέα Διακυβέρνηση δεν δείχνει ότι σκοπεύει να βάλει χέρι, τουλάχιστον όχι επί της ουσίας.
Για να είμαστε δίκαιοι, το ανάθεμα δεν πρέπει να το αναλάβει ολόκληρο ο Ατρόμητος Ρουσόπουλος, ούτε η σημερινή κυβέρνηση. Ευθύνες και μάλιστα τεράστιες έχουν και οι πράσινοι προκάτοχοί τους, που διατήρησαν την ίδια κατάσταση επί χρόνια. Και, στο κάτω κάτω της γραφής, το ραδιοτηλεοπτικό σκηνικό στην Ελλάδα έτσι στήθηκε εξαρχής -στο πόδι, χωρίς σχεδιασμό και χωρίς κανόνες. Δεν έχει όμως νόημα να ψάχνουμε ακόμα τις ευθύνες των προηγουμένων, όσο κι αν αυτό είναι το αγαπημένο παιχνίδι του κυρίου Θεόδωρου -είναι ώρα να κριθεί και η παρούσα κυβέρνηση.
Στην επίσημη κυβερνητική γλώσσα, η περιγραφή των πεπραγμένων της Νέας Διακυβέρνησης γίνεται σε έναν χρόνο που δεν περιλαμβάνεται στα βιβλία της Γραμματικής: τον προεκλογικό ενεστώτα. Το νομοσχέδιο "ρυθμίζει", "ξεκαθαρίζει", "θέτει κανόνες" -κατά το "ολοκληρώνουμε τα έργα στον Μαλιακό" (το 2012). Αν έχεις υπομονή, Μοναδικέ μου Αναγνώστη, ρίξε μια ματιά στην αιτιολογική του έκθεση -θα καταλάβεις τι εννοώ. Ο προεκλογικός ενεστώτας, βέβαια, είναι στην πραγματικότητα μέλλοντας, απαλλαγμένος από το βάρος του επάρατου "θα". Υπ' αυτήν την έννοια, λοιπόν, είτε το νομοσχέδιο ψηφιστεί πριν τις εκλογές είτε όχι, τίποτα δεν θα αλλάξει: το περίφημο "θολό ραδιοτηλεοπτικό τοπίο" θα παραμείνει θολό. Και όχι, Μοναδικέ μου Αναγνώστη, δεν θα φταίει ούτε η κεραία σου, ούτε η συσκευή, ούτε τα γυαλιά σου που είναι θαμπά -μην παιδεύεσαι άδικα να τα καθαρίζεις...
Σε χαιρετώ
Χασοδίκης
Η κλισέ φράση που λατρεύουν να χρησιμοποιούν όσοι ασχολούνται με το θέμα, Μοναδικέ μου Αναγνώστη, είναι το λεγόμενο "θολό ραδιοτηλεοπτικό τοπίο". Εκ των προγραμματικών στόχων της Νέας Διακυβέρνησης, λοιπόν, ήδη προτού φύγει το Δια- και γίνει σκέτο Κυβέρνηση, ήταν να ξεθολώσει αυτό το τοπίο ορίζοντας εκ νέου τους κανόνες του παιχνιδιού, στα πλαίσια της προσπάθειας για διαφάνεια, χρηστή διοίκηση και τα συναφή.
Είναι βέβαια αλήθεια ότι η ευγενής αυτή πρόθεση άργησε κάπως να αποκτήσει ένα πιο απτό περιεχόμενο -να μην ξεχνάμε ότι η παρούσα κυβέρνηση μετράει ήδη τρία χρόνια, τρεις μήνες και κάτι ψιλά στο δοβλέτι... Όμως ως γνωστόν το καλό πράγμα αργεί να γίνει, και με δεδομένο το δυσάρεστο προηγούμενο του Βασικού Μετόχου ήταν λογικό και αναμενόμενο να απαιτηθεί κάποιος ικανός χρόνος προεργασίας για να μην καταλήξουμε με έναν νόμο ανεφάρμοστο στην πράξη, που θα μας έφερνε ξανά σε μπελάδες και με τους Ευρωπαίους εταίρους μας.
Έτσι, από δημόσια διαβούλευση σε διαπραγμάτευση με την Κομισιόν πέρασε ο καιρός, άλλα ζητήματα κυριάρχησαν στην επικαιρότητα και το "θολό ραδιοτηλεοπτικό τοπίο" ξεχάστηκε, και απόμεινε στη θολούρα του... Και φτάνουμε τώρα, στην τελική ευθεία για τις εκλογές -πρόωρες, όπως όλα δείχνουν-, με τον αρμόδιο Υπουργό, τον Ατρόμητο Ρουσόπουλο με τ' όνομα, να καταθέτει το νομοσχέδιο εσπευσμένα στη Βουλή για να προλάβει... τι άραγε; Αυτό ομολογώ ότι δεν το έχω καταλάβει.
Υποθέτω ότι ο Ατρόμητος Ρουσόπουλος αντιμετωπίζει το συγκεκριμένο νομοσχέδιο σαν έργο ζωής, σαν το αριστούργημα που θα γράψει το όνομά του με χρυσά γράμματα στην Ιστορία της Ελληνικής Πολιτικής και -γιατί όχι- και της Τέχνης.
Τον φαντάζομαι να κυκλοφορεί αργά το βράδυ στους διαδρόμους του υπερμοντέρνου κτιρίου της Φραγκούδη και Πάντου. Το κτίριο άδειο, οι υπάλληλοι έχουν φύγει από ώρα. Μόνο η ιδιαιτέρα του γραμματεύς εργάζεται σιωπηλά στον υπολογιστή της. Ο Υπουργός περνάει από δίπλα της με κατεύθυνση το προσωπικό του γραφείο. Της λέει την κλασική ατάκα-κλισέ: "παρακαλώ, να μην με ενοχλήσει κανείς". Μπαίνει στο γραφείο του και κλείνει πίσω του τη βαρειά πόρτα. Ακουμπάει με την πλάτη και αφαιρείται για δύο λεπτά. Άλλη μια μέρα πέρασε -ανάμεσα σε πρωινό καφέ με τον Πρωθυπουργό, διαψεύσεις, μπρίφινγκ, πρεσρούμ, μπρεϊνστόρμινγκ με τον Ατυχή Αντώναρο... Ανοίγει τα μάτια και επανέρχεται στον χώρο και στον χρόνο -είναι ώρα για δουλειά. Με αποφασιστικές κινήσεις, βγάζει σακάκι και γραβάτα, ξεκουμπώνει το γιακά του πουκαμίσου και σηκώνει τα μανίκια. Σβήνει όλα τα φώτα, αφήνοντας αναμμένη μόνο τη λάμπα δαπέδου που βρίσκεται κοντά στο μεγάλο παράθυρο με θέα τη Συγγρού. Στο κέντρο του φωτεινού κύκλου που σχηματίζεται, στήνει το καβαλέτο του -το οποίο τραβάει πίσω από τη βιβλιοθήκη όπου βρίσκεται κρυμμένο κατά τη διάρκεια της μέρας. Ξεκλειδώνει προσεκτικά το πάνω συρτάρι του γραφείου του με το κλειδί που κρατάει πάντα επάνω του. Ψάχνει ανάμεσα στο τελευταίο τεύχος του "Economist" και του περιοδικού "Μαστορέματα", και βγάζει το Νομοσχέδιο. Το τοποθετεί στο καβαλέτο, και παίρνει από τον πενοστάτη την αγαπημένη του Mont Blanc -δώρο της Μάρας την επομένη των εκλογών. Κοιτάζει με κριτικό μάτι το έργο του. Προσθέτει ένα κόμμα εδώ, μια τελεία εκεί, μια παραπομπή πιο πέρα. Κάνει δύο βήματα πίσω και το κοιτά δύσπιστα. Γέρνει το κεφάλι, το ξανακοιτά υπό γωνία. Κάνει έναν μορφασμό δυσαρέσκειας: ακόμη το αποτέλεσμα δεν τον ικανοποιεί. Λείπει αυτό το κάτι... Τη στιγμή ακριβώς που ετοιμάζεται να ξαναρχίσει χτυπάει το πορτοκαλί τηλέφωνο -η απευθείας γραμμή που χρησιμοποιεί ο Πρωθυπουργός. Ούτε απόψε θα καταφέρει να το τελειώσει...
Φλας -και επιστροφή στην πραγματικότητα. Το νομοσχέδιο που δόθηκε τελικά στη δημοσιότητα αποτελεί ουσιαστικά άσκηση επί χάρτου. Ελάχιστες οριστικές ρυθμίσεις περιλαμβάνει (δες εδώ) -για να εφαρμοστεί στην πράξη, θα χρειαστεί η έκδοση πολλών προεδρικών διαταγμάτων και υπουργικών αποφάσεων. Επειδή αυτά τα πράγματα θέλουν χρόνο, κι επειδή θα υπάρξουν οπωσδήποτε άλλες προτεραιότητες, η επεξεργασία αυτών των διαταγμάτων και των αποφάσεων θα μείνει σαν εκκρεμότητα για το απώτερο -και αβέβαιο- μέλλον, οπότε θα είμαστε στον ίδιο παρονομαστή ακόμα κι αν προλάβει η τρέχουσα Ολομέλεια να ψηφίσει το νομοσχέδιο πριν τη διακοπή των εργασιών της για το καλοκαίρι.
Κι αν δεν προλάβει; Η ολοκλήρωση των εργασιών της Ολομέλειας της Βουλής υπό κανονικές συνθήκες θα πρέπει να γίνει την Παρασκευή. Φημολογείται ότι θα δοθεί παράταση ακριβώς για να ψηφιστεί το συγκεκριμένο νομοσχέδιο -το οποίο πάντως είναι προγραμματισμένο να συζητηθεί για πρώτη φορά στην αρμόδια Επιτροπή της Βουλής σήμερα. Αν η Ολομέλεια δεν προλάβει, το εν λόγω νομοσχέδιο ασφαλώς δεν μπορεί να περάσει από τα Τμήματα Διακοπών, ανάμεσα σε ούζα, χταποδάκια και προεκλογικές εμφανίσεις των αγγαρειομάχων βουλευτών, και θα παραπεμφθεί στην καινούργια Ολομέλεια τον Σεπτέμβριο, με τα πρωτοβρόχια. Όταν με το καλό μπει ο Σεπτέμβρης, θα ανακοινωθούν (ή θα έχουν ήδη ανακοινωθεί) οι εκλογές, το θέμα εκ των πραγμάτων θα ξεχαστεί και το νομοσχέδιο θα ξαναμπεί στο συρτάρι του Ατρόμητου Ρουσόπουλου. Μετά τις εκλογές, όποιος και να έχει κερδίσει, μέχρι να ξανασχηματιστεί κυβέρνηση, να ξανασυγκληθεί η Ολομέλεια της Βουλής, να γίνουν τα απαραίτητα διαδικαστικά (ορκομωσίες και τα τοιαύτα) θα έρθει ο Νοέμβρης, και θα αρχίσει η προεργασία για τον προϋπολογισμό του 2008. Κι έτσι το θέμα θα παραπεμφθεί για μία ακόμη φορά στις καλένδες.
Πόσο σημαντική είναι αυτή η εκκρεμότητα; Εξαρτάται, Μοναδικέ μου Αναγνώστη -όπως έχουμε ξαναπεί, τα πάντα είναι θέμα οπτικής γωνίας. Είναι λιγότερο σημαντική ίσως από άλλα προβλήματα που χρειάζονται επίλυση, αλλά οπωσδήποτε έχει το ειδικό της βάρος. Το περίφημο "θολό ραδιοτηλεοπτικό τοπίο" συνίσταται σε μια περίεργη κατάσταση ημιπαράνομης νομιμότητας ή ημινόμιμης παρανομίας που κρατάει εδώ και χρόνια -ένα ασαφές καθεστώς όπου οι κανόνες του παιχνιδιού κάθε άλλο παρά ξεκάθαροι είναι. Το γεγονός αυτό δημιουργεί ένα περιβάλλον πρόσφορο για συναλλαγή και υπόγεια παιχνίδια, μακριά από κάθε έννοια διαφάνειας. Με δύο λόγια, ένα σύστημα που ευνοεί το πάσης φύσεως νταραβέρι και που (θα συνεχίσει να) δημιουργεί μαύρο πολιτικό χρήμα -σε παραπέμπω σχετικά στα editorial του Φώτη Γεωργελέ στην Athens Voice, ο οποίος έχει ασχοληθεί επανειλημμένως, για περαιτέρω ανάλυση επί του θέματος.
Ίσως όλα αυτά να σου φαίνονται υπερβολικά, Μοναδικέ μου Αναγνώστη -σκέψου όμως ότι δεν μιλάμε μόνο για τα κανάλια εθνικής εμβέλειας και τους μεγάλους ραδιοφωνικούς σταθμούς, όπου η κατάσταση είναι (;) λίγο πολύ παγιωμένη, αλλά και για τα περιφερειακά κανάλια, και για την ψηφιακή τηλεόραση, και για τα νέα μήντια που θα αναπτυχθούν μέσα από τις ευρυζωνικές ψηφιακές υποδομές. Σήμερα όλα αυτά βρίσκονται στον αέρα, κυριολεκτικά και μεταφορικά, και απ' ό,τι φαίνεται εκεί θα παραμείνουν -η Νέα Διακυβέρνηση δεν δείχνει ότι σκοπεύει να βάλει χέρι, τουλάχιστον όχι επί της ουσίας.
Για να είμαστε δίκαιοι, το ανάθεμα δεν πρέπει να το αναλάβει ολόκληρο ο Ατρόμητος Ρουσόπουλος, ούτε η σημερινή κυβέρνηση. Ευθύνες και μάλιστα τεράστιες έχουν και οι πράσινοι προκάτοχοί τους, που διατήρησαν την ίδια κατάσταση επί χρόνια. Και, στο κάτω κάτω της γραφής, το ραδιοτηλεοπτικό σκηνικό στην Ελλάδα έτσι στήθηκε εξαρχής -στο πόδι, χωρίς σχεδιασμό και χωρίς κανόνες. Δεν έχει όμως νόημα να ψάχνουμε ακόμα τις ευθύνες των προηγουμένων, όσο κι αν αυτό είναι το αγαπημένο παιχνίδι του κυρίου Θεόδωρου -είναι ώρα να κριθεί και η παρούσα κυβέρνηση.
Στην επίσημη κυβερνητική γλώσσα, η περιγραφή των πεπραγμένων της Νέας Διακυβέρνησης γίνεται σε έναν χρόνο που δεν περιλαμβάνεται στα βιβλία της Γραμματικής: τον προεκλογικό ενεστώτα. Το νομοσχέδιο "ρυθμίζει", "ξεκαθαρίζει", "θέτει κανόνες" -κατά το "ολοκληρώνουμε τα έργα στον Μαλιακό" (το 2012). Αν έχεις υπομονή, Μοναδικέ μου Αναγνώστη, ρίξε μια ματιά στην αιτιολογική του έκθεση -θα καταλάβεις τι εννοώ. Ο προεκλογικός ενεστώτας, βέβαια, είναι στην πραγματικότητα μέλλοντας, απαλλαγμένος από το βάρος του επάρατου "θα". Υπ' αυτήν την έννοια, λοιπόν, είτε το νομοσχέδιο ψηφιστεί πριν τις εκλογές είτε όχι, τίποτα δεν θα αλλάξει: το περίφημο "θολό ραδιοτηλεοπτικό τοπίο" θα παραμείνει θολό. Και όχι, Μοναδικέ μου Αναγνώστη, δεν θα φταίει ούτε η κεραία σου, ούτε η συσκευή, ούτε τα γυαλιά σου που είναι θαμπά -μην παιδεύεσαι άδικα να τα καθαρίζεις...
Σε χαιρετώ
Χασοδίκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ενστάσεις και ισχυρισμοί
κατατίθενται μόνον εγγράφως
(Χασοδίκειος Πολιτική Δικονομία, άρθρον 228)