12 Μαρτίου 2012

Μαγική εικόνα

Κι έτσι η αυτοαποκαλούμενη "μεγάλη δημοκρατική παράταξη" επαναπροσδιορίζει το νόημα της δημοκρατίας, καθιερώνοντας σιγά-σιγά, για δεύτερη φορά μέσα σε οκτώ χρόνια, το μοντέλο των εκλογών χωρίς εκλογές, διότι εκλογή σημαίνει να έχεις να επιλέξεις ανάμεσα σε δύο τουλάχιστον προτάσεις, σε δύο τουλάχιστον υποψηφιότητες, όταν η υποψηφιότητα είναι μία δεν πρόκειται για εκλογή, εκτός κι αν το έχουμε πάρει πια απόφαση ότι πρέπει να επαναπροσδιορίσουμε όχι μόνο το νόημα της δημοκρατίας αλλά και το περιεχόμενο της γλώσσας, το νόημα των λέξεων. Και τα επιτελικά στελέχη της μεγάλης δημοκρατικής παράταξης θα βγουν και θα χαιρετίσουν αυτήν την εξέλιξη η οποία προάγει την ενότητα του κινήματος, διότι η ύπαρξη και δεύτερου υποψηφίου θα αποτελούσε αναμφίβολα απειλή για την ενότητα, διότι η ύπαρξη και δεύτερου υποψηφίου θα έριχνε σκιά στην αναμενόμενη επικράτηση του πρώτου, και δεν έχει σημασία αν η σκιά θα ήταν μικρή ή μεγάλη, το κίνημα δεν μπορεί να ανεχτεί τη διαμόρφωση συνθηκών που θα έδιναν χώρο στην ανάπτυξη μιας φιλολογίας περί νικητή και ηττημένου εντός των κόλπων του. Όχι, ο ηγέτης πρέπει να είναι ένας και αναμφισβήτητος, και κάτω από τις μεγάλες του φτερούγες θα σκεπάσει όλες τις απόψεις, όλες τις προτάσεις, όλα τα στελέχη. Ποιες απόψεις; Ποιες προτάσεις; Είστε εγκάθετος κύριε, προσπαθείτε να διαβάλλετε το κίνημα, πώς δεν υπάρχουν απόψεις, να, υπάρχουν για παράδειγμα οι ωραίες απόψεις της Αννούλας της εκσυγχρονίστριας, της αναπτυξιακιάς, που ξορκίζει το πρωθυπουργοκεντρικό μοντέλο και αναζητά τα δημοκρατικά αντίβαρα, προχτές δεν τα λέγαμε; τα ξέχασες κιόλας; Αντίφαση; Ποια αντίφαση; Καμία αντίφαση δεν υπάρχει, όλα είναι απολύτως συνεπή και συνεκτικά, το κίνημα θα λειτουργεί με αρχηγοκεντρικό μοντέλο, αλλά αν ο λαός το εμπιστευτεί ξανά, αν δώσει το τιμόνι στα στιβαρά μπράτσα του μεγάλου τιμονιέρη Βενιζέλου, θα αναπτύξει κάτι δημοκρατικά αντίβαρα που θα τα βλέπεις και δεν θα τα πιστεύεις. Να μα την Παναγιά τη Μεταρρυθμίστρια.

Εντωμεταξύ στον άλλον πυλώνα της υπεύθυνης και συνετής διακυβέρνησης, δεν ξέρω αν είδες καθόλου αποσπάσματα από την ηγετική εμφάνιση Σαμαρά στα δελτία του σαββατοκύριακου, αν όμως τα είδες και κατάφερες να μην ξεράσεις, παναπεί ότι έχεις πολύ γερό στομάχι και μπράβο σου. Δεν βάζω λινκ, ειλικρινά ντρέπομαι. Φαίνεται όμως ότι και στη μεγάλη κεντροδεξιά παράταξη τις ίδιες περί ενότητας απόψεις ασπάζονται, αν και δεν το λένε φωναχτά: το λένε δια της σιωπής τους, η οποία ενίοτε είναι ακόμη πιο εύγλωττη από τις δηλώσεις. Διότι δυσκολεύομαι να πιστέψω ότι ο Σταύρος ο Δήμας, για παράδειγμα, ή ο Κώστας ο Χατζηδάκης, εκφράζονται και αντιπροσωπεύονται από αυτό το πολιτικό ήθος και αυτό το πολιτικό ύφος που πρεσβεύει ο Αντώνης ο Σαμαράς, ο μονίμως θυμωμένος, ο μονίμως ξινισμένος με κάτι, ο τιτάνας αυτός της πολιτικής διαπραγμάτευσης που πάλεψε με όλες του τις δυνάμεις να αποτρέψει την περισσότερη ύφεση που η χώρα δεν αντέχει, με αξιοσημείωτη επιτυχία θα λέγαμε. Κι αν όμως δεν αντιπροσωπεύονται, δεν βγαίνουν να το πουν φωναχτά, κι ίσως να το ψιθυρίζουν συναμετάξυ τους ή με έμπιστους συνεργάτες, ή με δημοσιογράφους του νεοδημοκρατικού ρεπορτάζ που θα φροντίσουν να κάνουν μια κρυπτική, διακριτική αναφορά στις παραπολιτικές στήλες των εφημερίδων τους, διότι κι εδώ αυτό που προέχει είναι η ενότητα του κόμματος, κι όσο υπάρχει η ελπίδα της αυτοδυναμίας κάθε αντίρρηση προς τον Ηγέτη αυτομάτως απαγορεύεται.

Μεταξύ Σαμαρά και Βενιζέλου δυσκολεύομαι στ' αλήθεια να αποφασίσω ποιος είναι πιο αποκρουστικός, ποιος είναι πιο καιροσκόπος, ποιος θα πουλούσε πιο εύκολα την ψυχή της μάνας του προκειμένου να κάτσει στην πολυθρόνα του πρωθυπουργού. Κι όμως, εδώ θά 'μαστε και θα το δούμε, αυτά τα δύο κόμματα, με αυτούς τους δύο αρχηγούς, με αυτόν τον ένα ενιαίο τρόπο λειτουργίας, αύριο-μεθαύριο που ξεκινά η προεκλογική περίοδος -όποτε κι αν ξεκινήσει-, θα κερδίσουν εύκολα τον χαρακτηρισμό "κόμματα της ευθύνης" από τους αντίστοιχους δημοσιογράφους της ευθύνης, θα δακτυλοδείχνονται ως τα κόμματα που μπορούν και πρέπει να πάρουν τις μεγάλες και δύσκολες, πλην όμως αναγκαίες αποφάσεις για να βγάλουν τη χώρα από τα αδιέξοδα στα οποία τα ίδια την οδήγησαν, λειτουργώντας με αυτόν ακριβώς τον τρόπο εδώ και τριάντα χρόνια. Από κοινού, κατά προτίμηση.


.

13 σχόλια:

  1. Υποτίθεται ότι ο λαός είναι πλεόν ωριμότερος και δεν μασάει εντελώς από τις ανοησίες περί ευθύνης...

    Αν δεν είναι, κακό της κεφαλής του/μας....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ο Βενιζέλος δεν είναι του οράματος, του ρίσκου κλπ. Είναι ο κλασσικός διαχειριστής. Είναι να του δίνεις δύσκολα και να τα διαχειριστεί, όχι βρίσκοντας νέες λύσεις, αλλά σε δεδομένους και ήδη χαραγμένους δρόμους. Φοβήθηκε ότι πολλοί υποψήφιοι θα αποσυσπείρωναν το Κίνημα με τις εσωτερικές συγκρούσεις (βλ. Χρυσοχοϊδης-Παπουτσής). Το ίδιο ζήτημα τέθηκε εναντίον του ΓΑΠ το 2007 μετά τις εκλογές που όλοι φοβήθηκαν την πόλωση. Έκριναν οι “φωστήρες” ότι καλύτερα ένας υποψήφιος, μπας και συγκρατήσει τον κόσμο (στο πρότυπο του 2004, εφόσον πάλι πάνε για ήττα, αν και τότε το πρωτόγνωρο της διαδικασίας και το όνομα του ΓΑΠ με το σύνθημα της συμμετοχικής δημοκρατίας, κάτι ενίσχυσε το ΠΑΣΟΚ).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Εννοείται ότι συμφωνώ με το κείμενο.
    Να προσθέσω όμως ότι αυτός ο εξευτελισμός της δημοκρατίας και των κομματικών διαδικασιών που συντελείται στο ΠΑΣΟΚ εν όψει "εκλογής" Βενιζέλου δεν ξεκίνησε τώρα: η περίφημη διαδικασία "συμμετοχικής δημοκρατίας" με σύνθημα "ψηφίζουν μέλη και (όποιοι δηλώσουν) φίλοι" (δηλαδή είδα φως και μπήκα), δεν ήταν βήμα προόδου και δημοκρατίας όπως το παρουσίασε ο ΓΑΠ, αλλά μεγάλο καραγκιοζιλίκι και φαλκίδευση της δημοκρατίας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Εκτός από τη σύμπλευση στην αποκρουστικότητα και τον καιροσκοπισμό, ο Παντελάκης γράφει σήμερα και για ένα άλλο κοινό χαρακτηριστικό αυτών των δύο.
    Βοήθειά μας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Δεν είναι καιρός για πειραματισμούς ούτε για ημίμετρα: να φτιάξει κόμμα ο Στέφανος Τζουμάκας ΤΩΡΑ. Είναι θέμα ευθύνης απέναντι στο μέλλον μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ελπίζω το νέο κόμμα να στελεχωθεί από προβεβλημένα στελέχη της σοσιαλδημοκρατίας π.χ. Κίμων Κουλούρης, Γιώργος Παναγιωτακόπουλος, Τόνια Αντωνίου και λοιπές προοδευτικές προσωπικότητες.

      Διαγραφή
    2. Επιβάλλεται. Είναι υποχρέωση απέναντι στα παιδιά μας. Προσωπικά, έχω αδυναμία στον Μιχάλη Καρχιμάκη, δε θα έλεγα "όχι" όμως και για τον Θανάση τον Μπούρα από τη ΝΔ (τι κάνει αυτή η ψυχή;)

      Διαγραφή
  6. Είναι για να πείσουν τον κόσμο ότι η αποχή από τις δημοκρατικές διαδικασίες (aka εκλογές) έχει νόημα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Snowball,
    μακάρι να είναι έτσι όπως τα λες.

    Δείμε,
    Να του δίνεις δύσκολα και να τα διαχειριστεί και να τα κάνει πουτάνα. Με το συμπάθειο κιόλας.

    Σπύρο,
    Νομίζω το είχαμε συζητήσει και τότε: η ιδέα της εκλογής από τη βάση δεν είναι κακή σαν ιδέα, η υλοποίησή της όμως με το "μέλη και φίλοι" είναι όντως τουρλουμπούκι -ή, όπως το θέτεις, καραγκιοζιλίκι. Κι όμως, αντί να βελτιώσουν *αυτό* το κομμάτι της διαδικασίας, το κρατάνε ως έχει και καταργούν μόνο τους υποψηφίους! Τι να πει κανείς, το ΠΑΣΟΚ ξεπερνά τη φαντασία.

    Νίκο, αμήν αμήν (λέγω υμίν).

    Ηλία, είσαι διαβολέας :)

    Darthiir, σατανικό σχέδιο πράγματι.

    Με την ευκαιρία, παρατηρώ ότι ο blogger, ενώ εμφανίζει σωστά την ώρα δημοσίευσης της ανάρτησης, έχει μεταφέρει τα σχόλια σε κάποια άλλη ζώνη ώρας, πιθανώς σε ώρα Βανουατού ή ίσως και σε ώρα ΠΑΣΟΚ. Άλλο ένα από τα ανεξήγητα μυστήρια της πληροφορικής.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Σε αυτη τη χωρα δεν θα αλλαξει τιποτα - το πολυ καποια στιγμη να ξεμεινουμε απο γιαουρτια. Οποτε η το δεχεσαι με μεταμοσχευση στομαχου αν δεν σντεχεις η φευγεις για καπου αλλου (σορι χωρις τονους, απο κινητο).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. "Διότι δυσκολεύομαι να πιστέψω ότι ο Σταύρος ο Δήμας, για παράδειγμα, ή ο Κώστας ο Χατζηδάκης, εκφράζονται και αντιπροσωπεύονται από αυτό το πολιτικό ήθος και αυτό το πολιτικό ύφος που πρεσβεύει ο Αντώνης ο Σαμαράς"

    Σωστά, για αν το πιστέψεις αυτό μπορεί και να σκεφθείς ότι ο συνδετικός ιστός όλων είναι η εξουσία και τα οφέλη της
    Και τι θα κάνουμε μετά χωρίς βαρβάρους?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Φίλε χασοδίκη , έχω πολλές και διάφορες αντιρρήσεις και θα προσπαθήσω να ξεχωρίσω τις πιο σημαντικές.
    Δέχομαι να επικρίνεις τα δύο "μεγάλα" κόμματα για τη στάση τους απέναντι στο μνημόνιο . Αντιθέτως , δεν μου κάθεται καλά η κριτική ως προς τον τρόπο λειτουργίας των δύο "μεγάλων" κομμάτων. Θα τη δεχόμουν ίσως ευκολότερα , εάν δεν εξαιρούσες από αυτήν και τα υπόλοιπα "μικρά" κόμματα. Εκτός βέβαια εάν θεωρείς , λόγου χάρη , την παραμονή της Αλέκας στο αξίωμα της γενικής γραμματέας του ΚΚΕ επί μια εικοσαετία σχεδόν ως την πεμπτουσία της δημοκρατικής κομματικής λειτουργίας ή εάν θεωρείς το δαχτυλίδι του αλέκου στον αλέξη ως λιγότερο αποδοκιμαστέο- από την άποψη της δημοκρατικής λειτουργίας των κομμάτων- σε σχέση με το δαχτυλίδι του Κώστα στο Γιωργάκη.
    Γενικότερα , όμως , θα παρατηρούσα ότι είσαι σαφώς μεροληπτικός. Ε, δεν μπορεί να ξερνάς με το ύφος και το ήθος του αντώνη και να αφήνεις ασχολίαστο το ύφος και το ήθος του αλέξη - που έχει και τα μισά χρόνια του αντώνη -που λέει ο λόγος.
    Θα κλείσω με το ζήτημα που πρώτο σχολίασες , διαφωνώντας και πάλι. Οι πολίτες που θα προσέλθουν στην εκλογική διαδικασία της κυριακής ενδέχεται να είναι ελάχιστοι. Επίσης μπορεί να ρίξουν πολλά άκυρα ή πολλά λευκά. Με αυτόν τον τρόπο , οι πολίτες σαφώς και έχουν περιθώρια εκλογικής έκφρασης , έστω και με έναν υποψήφιο. Αυτά είναι τα ρίσκα -νομίζω- που αναλαμβάνει ο μοναδικός υποψήφιος και που σε μεγάλο βαθμό δικαιώνουν αυτή τη διαδικασία. Εν πάση περιπτώσει, κανείς δεν αποστέρησε από κανέναν τη δυνατότητα να είναι δεύτερος ή τρίτος υποψήφιος ( στο σημείο αυτό μπορεί να έχει κάποιες αντιρρήσεις ο παππουτσής και ο τζουμάκας αλλά παρ'όλ'αυτά η γη θα συνεχίσει να γυρίζει ) και επομένως δεν μπορώ καθόλου να καταλάβω τις όποιες αιτιάσεις για τη διαδικασία αυτή .

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Αφήνω ασχολίαστη την τελευταία παράγραφο. Κατά τα άλλα: ναι, σαφώς και είμαι μεροληπτικός. Έχω συγκεκριμένη πολιτική τοποθέτηση (όχι κομματική) και δεν την κρύβω, κατά συνέπεια όποιος διαβάζει τις απόψεις μου καλά θα κάνει να τις φιλτράρει μέσα από αυτό το φίλτρο.
    Στην προκειμένη περίπτωση, όμως, ο λόγος που σχολιάζω μόνο αυτά τα δύο κόμματα είναι σαφής και προκύπτει και από την ανάρτηση: αυτά τα κόμματα προτείνονται από τα καθεστωτικά ΜΜΕ ως "μέτωπο της ευθύνης", αυτά έχουν αντικειμενικά τις περισσότερες πιθανότητες να κυβερνήσουν τη χώρα και μετά τις εκλογές, είτε υπάρξει αυτοδυναμία είτε όχι. Αν το ήθος και το ύφος του Αλέξη εκφράζει τη λεγόμενη "παλαβή αριστερά", θα περίμενε κανείς από το "μέτωπο της ευθύνης" να υιοθετεί ένα σαφώς διαφορετικό ύφος και ήθος. Εάν εσύ βλέπεις τέτοιο πράγμα, εγώ δεν το βλέπω.
    Τέλος, το δαχτυλίδι του Αλέκου στον Αλέξη που λες συνοδεύτηκε τουλάχιστον από κανονική εκλογή, όπου υπήρχε και δεύτερος υποψήφιος ο οποίος εξέφραζε διαφορετική πολιτική πρόταση εντός του κόμματος. Αν θεωρείς ότι είναι το ίδιο πράγμα με την "εκλογή" του Βαγγέλη (και του Γιωργάκη παλιότερα), συμπάθα με αλλά διαφωνούμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Ενστάσεις και ισχυρισμοί
κατατίθενται μόνον εγγράφως
(Χασοδίκειος Πολιτική Δικονομία, άρθρον 228)