******
Ο κόσμος στο δρόμο δεν είναι τίποτα μπαρουτοκαπνισμένοι διαδηλωτές με ντοκτορά στην επαναστατική γυμναστική. Υπάρχουν κάποια μπλοκ με πανώ και πλακάτ, αλλά η πλειοψηφία είναι μικρές-μεγάλες παρέες αποτελούμενες από νέα παιδιά με φόρμες, κοπελίτσες με σινιέ ρουχαλάκια κι αυτές τις μπότες τις εσκιμώικες που είναι της μόδας, μεσήλικες με σουλούπι υπαλλήλου τραπέζης ή βοηθού λογιστή. Οι πιο πολλοί δεν έχουν άλλη προφύλαξη πέρα από κάτι μάσκες χειρουργείου, κασκόλ και φουλάρια -αστεία πράγματα μπροστά στο χημικό νέφος. Κάπου στα μετόπισθεν βρίσκεται το μπλοκ του ΠΑΜΕ, εντυπωσιακό σε όγκο και παλμό, αλλά για την ώρα αθέατο.
******
Θέλουμε να φτάσουμε στην πλατεία, για εκεί ξεκινήσαμε και εκεί θέλουμε να πάμε, δεν έχουμε σκοπό να φύγουμε έτσι. Αλλά δεν είναι κι εύκολο. Με ψεκασμούς ανά τακτά διαστήματα, η αστυνομία σπρώχνει τον κόσμο λίγο-λίγο προς τα πίσω, Ομήρου, Σίνα, Προπύλαια. Οι ψυχραιμότεροι προσπαθούν να αποτρέψουν την άτακτη υποχώρηση με τρεχαλητά, δεν είναι θέμα τακτικής, είναι θέμα επιβίωσης, αν όλος αυτός ο κόσμος αρχίσει να τρέχει πανικόβλητος θα ποδοπατηθούν άνθρωποι. Στο μεταξύ έχουν αρχίσει να ανάβουν οι φωτιές, μερικές είναι αθώες, τις άναψαν στα καλαθάκια των σκουπιδιών που κρέμονται απ' τους στύλους για να διώξουν την αποφορά των χημικών, αλλά ήταν να μη γίνει αρχή. Έξω απ' τα Στάρμπακς της Κοραή ήδη καίει μια μεγάλη πυρά, "τι καίνε ρε γαμώτο;", "καρέκλες" μου λέει ένας που περνάει από δίπλα. Καρέκλες; Πέφτουν μολότοφ και κρότου λάμψης. Πηγαινοερχόμαστε από Πανεπιστημίου σε Σταδίου και πάλι πίσω αποφεύγοντας τα στενά, η προώθηση προς το Σύνταγμα φαίνεται αδύνατη.
******
Εκ των υστέρων, ενώνεις τις τελίτσες και καταλαβαίνεις. Η τακτική της αστυνομίας ήταν απλούστατη: απέκλεισαν την είσοδο στην πλατεία σε όσους κινούνταν σε Σταδίου και Πανεπιστημίου ορθώνοντας ένα τείχος από χημικά, και μετά εξαπέλυσαν έναν πόλεμο φθοράς του εχθρού, απωθώντας το πλήθος όλο και πιο πίσω και κάνοντας σαφές ότι, αν θες να φτάσεις στην πλατεία, πρέπει να είσαι αποφασισμένος να δώσεις μάχη κανονική. Ο κόσμος όμως δεν είχε κατέβει να πολεμήσει, είχε κατέβει να διαδηλώσει. Όταν απελπίστηκε, όταν μετά από ώρες πολλές άρχισε να εγκαταλείπει σιγά-σιγά την προσπάθεια, η ένδοξη αστυνομία μας έκανε μια έφοδο και καθάρισε και την πλατεία.
******
Στο μεταξύ βέβαια είχαν αναλάβει δράση τα καλόπαιδα που έρχονται για να πολεμήσουν, που κουβαλάνε την τελευταία λέξη της μόδας σε αντιασφυξιογόνες μάσκες, ρόπαλα που θα τα ζήλευε ο Κόναν ο βάρβαρος και κάτι ωραία σακίδια που κουδουνίζουν, γκλαν-γκλαν. Αρχίζουν και κοπανάνε: τραπεζικά καταστήματα και "αγοράζω χρυσό-κοσμήματα" γίνονται οι πρώτοι στόχοι. Δεν είναι να απορεί κανείς που ο υπόλοιπος κόσμος δεν αποδοκιμάζει, αντιθέτως, πολλοί χειροκροτούν και ζητωκραυγάζουν. Μετά τον ψεκασμό βλέπεις τα πράγματα αλλιώς, ο εχθρός του εχθρού σου γίνεται φίλος, κι ας μην είναι.
******
Λίγη σημασία έχει αν κάποιοι από αυτούς που τα σπάνε είναι προβοκάτορες της αστυνομίας, πράγμα που δύσκολα θα καταφέρει ποτέ κανείς να αποδείξει. Λίγη σημασία έχει, διότι είναι η ίδια η αστυνομία που λειτουργεί σαν προβοκάτορας, είναι η ίδια η αστυνομία που επιλέγει ποιον αντίπαλο θέλει στο γήπεδο, είναι η ίδια η αστυνομία που κάνει τον άμαχο πληθυσμό συμπαραστάτη και εμψυχωτή του κάθε βλαμμένου με μολότοφ και λοστάρι που κοπανάει μια βιτρίνα. Τα καμμένα καταστήματα, οι σπασμένες βιτρίνες και οι κατεστραμμένοι κινηματογράφοι αποτελούν μέρος του στρατηγικού σχεδιασμού της αστυνομίας, θεμιτές παράπλευρες απώλειες προκειμένου να επιτευχθεί ο αντικειμενικός σκοπός, που είναι να τρομοκρατήσουν τον κόσμο: εδώ και τώρα, αλλά και προληπτικά για το μέλλον. Αδειάστε τους δρόμους, αφήστε μας να χορεύουμε το ταγκό της καταστροφής με τους βάνδαλους, καθήστε τρομαγμένοι μπροστά στην οθόνη. Το δικαίωμα του συνέρχεσθαι είναι κατοχυρωμένο, αλλά εμείς θα σε κάνουμε να μη θέλεις να το ασκήσεις -εκτός κι αν είσαι διατεθειμένος να ξερνάς χημικά, να ρισκάρεις τη σωματική σου ακεραιότητα μέσα σε φλόγες και ιπτάμενες πέτρες. Μείνε φιλήσυχος νοικοκύρης του καναπέ ή γίνε αντάρτης των πόλεων -μέση λύση δεν υπάρχει, δεν αφήνουμε εμείς να υπάρξει.
******
...Ψάχνω να βρω ένα καλό κλείσιμο για το κείμενο αλλά δεν βρίσκω. Δεν έχει σημασία. Διάβασε αυτό, αυτό κι αυτό. Δες και αυτά. Αν ήσουν εκεί, τα ξέρεις. Αν όχι, ευκαιρία να τα μάθεις. Κι από 'κει και πέρα, κάνε ό,τι καταλαβαίνεις.
.
Συμφωνώ με την (προ)τελευταία σου παράγραφο όσο δεν παίρνει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑκριβώς όπως το είπες. Η αστυνομία δεν πολεμάει τους βάνδαλους αλλά τους χρησιμοποιεί σαν όπλο εκφοβισμού προς τον κόσμο.
Αυτό αγαπητοί ήταν μόνο το τρέιλερ, το 'προσεχώς' ενός έργου που προβλέπω να παίζεται κατά το καλοκαίρι, με πρωταγωνιστές όχι κουκουλοφόρους πια αλλά 'νοικοκυραίους'...
ΑπάντησηΔιαγραφήΌπως ακριβώς το λέει ο Γεράσιμος παραπάνω: μόνο τα "προσεχώς" είδαμε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαρεμπιπτόντως, έχασες (ή γλίτωσες) μερικές στιγμές αδρεναλίνης αφότου χωρίσαμε...
Τόσες μαρτυρίες και ακόμα υπάρχουν κάποιοι που ταυτίζουν την διαδήλωση με τους κουκουλοφόρους. Η προπαγάνδα βρίσκει πάντα έδαφος τελικά.
ΑπάντησηΔιαγραφήεγώ πάντως δεν τα κατάφερα να φτάσω στο Σύνταγμα :(
ΑπάντησηΔιαγραφήτο ίδιο γινόταν χασοδίκη, και απο τη μεριά Αμαλίας Φιλελλήνων και στα στενά προς Πλάκα... το ιδιο και Ερμού, και Βουκουρεστίου, και Ακαδημίας... η ίδια τακτική παντού αλλά οι φωτιές στην καλύτερη γωνία λήψης για τα ΜΜΕ.... θαρρώ όπως τις ειδα εκ των υστέρων... για τις υπογραφές για να δειξουν αρτο και θεαμα τα ΜΜΕ για να μεινει ο κόσμος μεσα με τους νεους του μισθούς που αρχισαν να ισχύουν από τωρα ήδη... χαιρομαι τουλαχιστον που δεν με γελασε η απειρη μου ματιά οταν σκεφτόμουν ότι ολο αυτό ειναι εντελώς ελεγχόμενο και στημενο, οταν σκεφτόμουν ότι δεν υπαρχει πραγματική προκληση θα την εβλεπα τη ρημάδα και μαλιστα μακριά απο καμερες χωρις κουκκούλες με παππούδες δασκάλους νεους μουσικούς παιδιά νεα αμουστακα κορίτσια σινιέ οπως το ειπες χτενισμένα ντυμενα σαν να πηγαιναν σε γιορτή... σε ευχαριστώ που μοιράστηκες μαζί μας το κομμάτι του δρομου που ελειπε απο εμενα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΓεράσιμε, Σπύρο, συμμερίζομαι τους φόβους σας (αν είναι φόβοι. Μπορεί να είναι απλώς η φυσιολογική εξέλιξη των πραγμάτων, εδώ που φτάσανε).
ΑπάντησηΔιαγραφήΣπύρο έννοια σου, είχα μερικές στιγμές αδρεναλίνης και σε οικιακό περιβάλλον ;) μετά που χωρίσαμε.
Immortalite, επ' αυτού διάβασε το σημερινό ποστ.
mahler76, ούτε εμείς τελικά.
paraxeno, όλες οι περιγραφές από ανθρώπους που συμμετείχαν συμφωνούν. Δεν μπορεί να είναι σύμπτωση, δεν μπορεί να είμαστε όλοι βαλτοί, αυτή είναι η πραγματικότητα και όχι τα παραμύθια της τηλεόρασης.
Αγαπητέ φίλε προσυπογράφω και εγώ όσα αναφέρεις, είναι η απόλυτη αλήθεια!! Το τρομακτικό είναι ότι οι περισσότεροι από εμάς που είχαμε πάει να διαδηλώσουμε και όχι για πόλεμο νομίζω ότι την επόμενη φορά θα έχουμε άλλες προθέσεις. Με αυτό το κράτος δεν μπορείς να κάνεις ειρηνική διαδήλωση και δεν πιστεύω ότι πρέπει να υπάρξουν μάρτυρες αλλά αποφασισμένοι για όλα ενεργοί πολίτες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜετά το εκτόπισμα που δεχθήκαμε από το ύψος του Κωτσόβολου στη Σταδίου προς την Κοραή, από δυνάμεις των ΜΑΤ, κάποιοι επίδοξοι ταραχοποιοί άρχισαν να χτυπούν μανιωδώς με λοστάρια μια τράπεζα (νομίζω η ΑΛΦΑ ήταν). Οι διαδηλωτές ταλαιπωρημένοι αλλά αφοσιωμένοι στο στόχο τους ακόμη τους προπηλάκισαν. Περίπου στις 9.00 το βράδυ η Αθήνα έχει γίνει κόλαση. Οι εναπομείναντες διαδηλωτές προσπαθούν να βρουν διέξοδο. Έχουν αναμειχθεί με ταραξίες και ΜΑΤ. Σπάνε γύρω μας τα πάντα αλλά είμαστε ανίκανοι να αντιδράσουμε, προσπαθούμε να διατηρήσουμε δυνάμεις για να επιστρέψουμε σώοι στα σπίτια μας, η ακεραιότήτά μας είναι αμφισβητούμενη πλέον. Μέσα σε όλο αυτό το χάος η Σ (συνάδελφος) χάνει την ψυχραιμία της και τρέχει με μένος προς έναν κουκουλοφόρο (χωρίς κουκούλα πλέον) και τον τραβάει από το φανάρι που σπάει ανενόχλητος "τι κάνεις εκεί ρε φίλε" φωνάζει γεμάτη οργή, "είναι δημόσια περιουσία αυτή, έχω πληρώσει κι εγώ κι εσύ", την σπρώχνει κι αυτός με την σειρά του και την στολίζει!!Πλήθος έρχεται και άλλοι τάσσονται με το μέρος της και άλλοι με του βανδάλου. Κοπέλα άοπλη αυτή κι όμως αρχίζουν και την σπρώχνουν. Πάω μαζί της, φωνάζω "ντροπή και μεταξύ μας να σφαζόμαστε", κάποιοι ξυπνούν από το λήθαργο και τάσσονται με το μέρος μας. Ένας ακόμη ψυχραιμότερος μας πλησιάζει και μας λέει κατά λέξη, "έχετε δίκιο, αλλά για το καλό σας πρέπει να φύγετε τώρα", κοιτώντας μας με νόημα. 10.30 επιτέλους φτάνω στο μετρό στάση "ΜΟΝΑΣΤΗΡΑΚΙ". Δίπλα μου περπατούν άτομα με τα λάφυρα από το πλιάτσικο στα χέρια επιδεικτικά και ανενόχλητοι. Τους κοιτάω με οργή, αλλά μου χαμογελούν ειρωνικά. Ξέρουν ότι δεν θα απευθυνθώ σε αυτούς που πριν λίγα λεπτά με ψέκαζαν. Ελλάδα συγγνώμη. Δικαιοσύνη καλή νύχτα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα σχόλιά σας συμπυκνώνουν τις εμπειρίες και τη διάθεση πολλών που βρέθηκαν εκεί την Κυριακή. Να ξαναπώ πολλά συγχαρητήρια στην αστυνομία και στην πολιτική ηγεσία του αρμόδιου υπουργείου...
ΑπάντησηΔιαγραφήχαίρετε.πρώτη φορά επισκέπτρια εις το χασοδίκειον blogομέλαθρον.σχημάτισα ακριβώς την ίδια εικόνα μ'εσάς την κυριακή.επιτρέψτε μου να προσθέσω το εξής:10.30-10.45 περ.βρισκόμουν στην αρχή της ερμού.οι διμοιρίες των ματ ήταν αμέτρητες :στο σύνταγμα,στην καραγιώργη σερβίας,στις καθέτους της ερμού.εκείνη την ώρα ακριβώς ,τριάντα περ.μέτρα πιο κάτω στην ερμού 50-70 'κουκουλοφόροι' και 'ακουκούλωτοι'κατέστρεφαν μανιωδώς αριστερά και δεξιά επί της ερμού.στεκόμουν 5 μέτρα από τις διμοιρίες που ήταν στη βουλής και κοιτούσα πότε προς τα κάτω, τους καταστροφείς, πότε προς τα ματ,που αμέριμνοι χαλάρωναν σα να μη συνέβαινε τίποτε.μα τόσο αδιάφοροι, που αναρωτήθηκα 2-3 φορές μήπως φανταζόμουν όσα γίνονταν λίγο πιο κάτω.οι σκηνές δεν άφηναν περιθώρια παρά μόνο για μια ερμηνεία...
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ καλή η ανταπόκριση, το λέω έστω και καθυστερημένα. Έχω διαβάσει διάφορες μαρτυρίες και πάνω κάτω συμφωνούν. Για τους από πάνω δεν έχει σημασία ότι μπορούμε να καταλαβαίνουμε τη φάρσα, αλλά πάντα έχει για τον καθένα από μας. Καλή λευτεριά να 'χουμε...
ΑπάντησηΔιαγραφή