Ο "μεγαλύτερος επιστημονικός σύλλογος" της χώρας

σε νέες περιπέτειες

Το σημερινό ποστ θα είναι αμιγώς δικηγορικού ενδιαφέροντος, και επιπλέον μακροσκελές. Ζητώ συγγνώμη από τους αναγνώστες που δεν είναι του χώρου, ανωτέρα βία.

Τα γεγονότα: Η 14η Φεβρουαρίου, εκτός από γιορτή των ερωτευμένων, ήταν και η ημέρα κατά την οποία συγκλήθηκε η επαναληπτική Γενική Συνέλευση του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών. Η οποία συνέλευση, με οριακή ομολογουμένως απαρτία, μετά από κανα τρίωρο τοποθετήσεων, εισηγήσεων και αντεγκλήσεων, και αφού απέρριψε (δεν θα έλεγα "μετά πολλών επαίνων") την πρόταση που έφερε το Διοικητικό Συμβούλιο (για την οποία θα τα πούμε παρακάτω), αποφάσισε με μεγάλη πλειοψηφία τη συνέχιση της αποχής από τα καθήκοντά μας μέχρι τέλος του μηνός, και τη σύγκληση νέας Γ.Σ. στις 23/2 (δηλαδή χτες), με επαναληπτική στις 28/2 σε περίπτωση έλλειψης απαρτίας, προκειμένου να επανεκτιμήσουμε τη στάση μας.

Χτες το μεσημέρι όμως, όσοι συνάδελφοι πήραμε τα πόδια μας και τραβηχτήκαμε μέχρι τον Πανελλήνιο, είδαμε έκπληκτοι μια αφίσα κολλημένη στην πόρτα να μας ενημερώνει ότι Συνέλευση γιοκ, διότι λέει ο πρόεδρος αρνήθηκε να την συγκαλέσει!


Και γιατί αρνήθηκε; Εδώ η επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά. Κυκλοφορούν υπό μορφήν απόκρυφου ανέκδοτου διάφορες φήμες τις οποίες προσπάθησα να ανασυνθέσω, και μου προκύπτουν οι εξής δύο εκδοχές (με την επιφύλαξη ότι μπορεί να μου έχει ξεφύγει κάτι): α) Ο πρόεδρος ισχυρίστηκε -λέει- ότι η προηγούμενη Γ.Σ. δεν πήρε απόφαση για τη σύγκληση επόμενης, ή τέλος πάντων κάτι τέτοιο δεν προέκυπτε σαφώς από τα πρακτικά. β) Ο πρόεδρος ισχυρίστηκε ότι η σύγκληση Γ.Σ. αποτελεί αποκλειστικά δική του αρμοδιότητα, ασχέτως του τι αποφάσισε ή δεν αποφάσισε η προηγούμενη Γ.Σ.

Αν ισχύει η πρώτη εκδοχή, προσβάλλεται ευθέως η νοημοσύνη χιλίων-τόσων δικηγόρων που ήμασταν παρόντες κατά την ψηφοφορία, ψηφίσαμε (ό,τι ψήφισε ο καθένας) και ακούσαμε το αποτέλεσμα. Διότι όλοι μα όλοι ακούσαμε ευκρινέστατα ότι η πρόταση που τελικά υπερψηφίστηκε περιελάμβανε και τη σύγκληση νέας Γ.Σ. στις ημερομηνίες που αναφέρονται πιο πάνω, και υποθέτω ότι την ώρα εκείνη ο πρόεδρος δεν βρισκόταν σε κάποιο παράλληλο σύμπαν, αλλά στο κλειστό του Πανελληνίου όπως εμείς και άκουγε τα ίδια που ακούγαμε κι εμείς. Αν ισχύει η δεύτερη εκδοχή, συνάγεται ότι ο πρόεδρος υποστηρίζει την πρωτότυπη άποψη πως η απόφαση της Γ.Σ. δεν τον δεσμεύει, άποψη που προτιμώ να μην σχολιάσω, γιατί θα πω άπρεπα πράγματα. Είτε στη μία είτε στην άλλη περίπτωση, πρόκειται για συμπεριφορά που απαξιώνει και προσβάλλει ολόκληρο το σώμα των δικηγόρων της Αθήνας. Και -αν ισχύει η πρώτη εκδοχή- η ευθύνη δεν βαρύνει μόνο τον πρόεδρο, αλλά όλα τα παρόντα μέλη του Δ.Σ. που δεν μερίμνησαν για την πλήρη καταγραφή στα πρακτικά της Γ.Σ. της πρότασης που υπερψηφίστηκε, έτσι ακριβώς όπως υπερψηφίστηκε.

Όπως καταλαβαίνεις, αγαπητέ συνάδελφε, επιστρέφοντας από τον Πανελλήνιο μετά την κρυάδα μου είχε ανέβει το αίμα στο κεφάλι. Ψάχνοντας όμως στο διαδίκτυο μήπως μάθω τίποτα παραπάνω σχετικά, έπεσα πάνω στην ιστοσελίδα του συμβούλου κ. Βερβεσού, και διαβάζοντας μερικές αναρτήσεις μου ανέβηκε και η πίεση. Μπαίνω λοιπόν στον κόπο να σχολιάσω μερικά πραγματάκια, παίρνοντας αφορμή από τα όσα γράφει ο κ. σύμβουλος (σύνταξη και στίξη στα αποσπάσματα, τα αφήνω ως έχουν):

α) "Για άλλη μια φορά ζήσαμε την ιστορία να ξαναγράφεται. Αυτή τη φορα ως φάρσα. Η πλειοψηφία των παρόντων δικηγόρων απεφάσισε για τους απόντες 22000, γιατι στη »δημοκρατια»τους ,αποφασιζουν οι λίγοι για τους πολλους!"

Υποθέτω ότι αν η πλειοψηφία των παρόντων υπερψήφιζε την πρόταση του Δ.Σ. ο κύριος σύμβουλος δεν θα είχε να κάνει κάποιο σχόλιο για την ποιότητα της δημοκρατίας μας, ή εν πάση περιπτώσει δεν θα έβαζε τη λέξη σε εισαγωγικά. Υποθέτω επίσης ότι, αν στις περσινές εκλογές είχε εκλεγεί πρόεδρος, θα την αποδεχόταν την εκλογή και δεν θα τον ενοχλούσε το ποσοστό αποχής (άνω του 60 %). Υποθέτω και ότι τους +20.000 συναδέλφους που απουσίασαν από τη Γ.Σ. δεν τους κρατούσε κανείς αλυσοδεμένους στα γραφεία τους, ούτε είχαν πια όλοι τόσο επείγουσες ανειλημμένες υποχρεώσεις (εν μέσω αποχής) ώστε να μην μπορούν να παρευρεθούν. Ναι, συμφωνώ ότι είναι θλιβερό το φαινόμενο της ελάχιστης συμμετοχής στις Γ.Σ., κυρίως γιατί δεν πιστεύω ότι όλοι οι συνάδελφοι που απουσίαζαν έχουν όλα τους τα προβλήματα λυμένα και δεν ενδιαφέρονται. Από την άλλη, όμως, σε κάθε συλλογικότητα τις αποφάσεις εκ των πραγμάτων τις παίρνουν αυτοί που συμμετέχουν. Σε όσους δεν αρέσουν αυτές οι αποφάσεις, ας κάνουν μια θυσία την επόμενη φορά κι ας έρθουν στη συνέλευση να μιλήσουν και να ψηφίσουν.
Α, και μια ερώτηση: τα μέλη του Δ.Σ. είπαν στους συνεργάτες των γραφείων τους να τα παρατήσουν όλα και να έρθουν στη Γ.Σ.; Ή τους είχαν αφήσει προσωπικό ασφαλείας (μην πάρει και κανένας πελάτης τηλέφωνο, να είναι κάποιος εκεί να το σηκώσει...);

β) "Ολοι οι βολεμένοι σύμβουλοι με τις παχυλές αντιμισθίες,... που θα συνεχισουν εν μεσω αποχης να εισπραττουν στην »υγεια τωνκορόιδων» το μηνιατικο... Η βουβη πλειοψηφια των »μαχομενων» δικηγορων εμεινε στη θαλπωρη των δικηγορικων γραφειων της,επιτρεποντας στους γνωστους-αγνωστους να καψουν και τα τελευταια απομειναρια μιας φθινουσας δικηγοριας."

Αγαπητέ κύριε σύμβουλε, εγώ δεν είμαι βολεμένος με παχυλές αντιμισθίες, δεν εισπράττω κανένα μηνιάτικο, το ψωμάκι μου το βγάζω αποκλειστικά από τη μαχόμενη δικηγορία. Και σε πληροφορώ ότι, μόνο μέσα σε αυτό το κολοβό πρώτο δίμηνο του 2012, εξαιτίας των αποχών έχω χάσει 9 (ολογράφως: εννέα) ακροατήρια. Τα οποία μεταφράζονται σε περίπου 2.000 ευρώ αμοιβές που δεν εισέπραξα, συν τα έξοδα των υποθέσεων που έχω πληρώσει από την τσέπη μου και περιμένω να τα πάρω όταν με το καλό συζητηθούν. Κι όμως ψήφισα υπέρ της αποχής, όχι γιατί τη θεωρώ πανάκεια, αλλά γιατί θεώρησα ότι ήταν η καλύτερη από τις προτάσεις που ακούστηκαν. Και σε πληροφορώ ότι δεν ήμουν ο μόνος, είδα στην αίθουσα και πολλούς άλλους συναδέλφους που ξέρω ότι βρίσκονται στην ίδια μοίρα, γιατί τους βλέπω καθημερινά. Όχι μόνο στα ακροατήρια, αλλά και στις ουρές στα φωτοτυπικά, στον προσδιορισμό, στην Εισαγγελία (οι "Ουρές" κύριε σύμβουλε είναι κάτι σαν τη Γη της Μόρντορ, ένας τόπος μυθικός, μια τρύπα στο χωροχρονικό ασυνεχές που καταπίνει δικηγόρους και τους ξερνάει τρεις ώρες μετά στην Ευελπίδων, να ψάχνουν αλαφιασμένοι για ταξί. Ρωτήστε τους συνεργάτες σας). Οπότε, το λιγότερο που απαιτώ είναι να μην έχει κανείς το θράσος να με αποκαλεί "βολεμένο", ούτε "γνωστό-άγνωστο", ιδίως όταν τα δύο χιλιάρικα που λέω πιο πάνω δεν μου περισσεύουν, ιδίως όταν μέχρι το τέλος τουτουνού του μήνα θα πληρώσω μόνο για ΔΕΗ και φυσικό αέριο το ένα από αυτά τα δύο χιλιάρικα που δεν εισέπραξα.

γ) "Η απόφαση [σ.σ. του Δ.Σ.] στηρίχθηκε στην δική μου παλαιά και πάγια πρόταση, που αφορά σε αποχή από τις δίκες συμφερόντων του Ελληνικού δημοσίου και νπδδ, δηλαδή να μην εκδικαστεί καμία από τις εκκρεμείς δίκες προσφυγών επί τελωνειακών και φορολογικών παραβάσεων, διοικητικών προστίμου κλπ από τις 150.000 εκκρεμείς στα διοικητικά δικαστήρια της χώρας από την έκβαση των οποίων το κράτος προσδοκά την είσπραξη εκατομμυρίων ευρώ λόγω ήδη χορηγηθησών αναστολών ex lege εκτέλεσης."

"Δίκες συμφερόντων δημοσίου" είναι όλες ανεξαιρέτως οι δίκες, αστικές, ποινικές και διοικητικές, διότι σε όλες ανεξαιρέτως τις δίκες το δημόσιο στέκεται μπάστακας με το χέρι απλωμένο και εισπράττει: από τα παράβολα, τα δικαστικά ένσημα, τα γραμμάτια προείσπραξης, τα μεγαρόσημα, τα τέλη απογράφου, τις χρηματικές ποινές και τις ποινές που μετατρέπονται σε χρηματικές (με 95 % προσαύξηση). Από την οπτική γωνία του Δημοσίου, η Δικαιοσύνη είναι μια μεγάλη φάμπρικα που κόβει καθημερινά μονέδα, κι αν έχει κανείς καμία αμφιβολία περί αυτού ας ρίξει μια ματιά στις αυξήσεις των διαφόρων παραβόλων και ενσήμων, που πλέον γίνονται με ρυθμούς 300-400 % μονοκοπανιά. Η πρόταση του Δ.Σ. ήταν να αφήσουμε τη φάμπρικα να λειτουργεί κανονικά, και να κατεβάσουμε τον διακόπτη μόνο σε μια μικρή μηχανή, χωμένη σε μια γωνίτσα στο δεύτερο υπόγειο, που ρετάρει κιόλας (πετυχημένο αυτό το "προσδοκά την είσπραξη εκατομμυρίων ευρώ", ακόμα γελάω). Εντάξει, αυτό σκεφτήκατε, αυτό προτείνατε, αλλά μην κοροϊδευόμαστε και μεταξύ μας, ότι τάχα έτσι μόνο θα "πονέσει" το Δημόσιο, ενώ με την πλήρη αποχή δεν πονάει.

Παρατηρώ μια προσπάθεια για θεωρητική θεμελίωση της άποψης για Κινητοποιήσεις Που Δεν Θα Θίγουν Κανέναν: ούτε τον πελάτη μας, ούτε την τσέπη μας (κυρίως αυτό), ούτε το κύρος του θεσμού. Φοβάμαι πολύ ότι είναι μια προσπάθεια να φτιάξουμε ομελέτα χωρίς να σπάσουμε αυγά: δεν γίνεται. Δεν είμαι υπέρ των αποχών-πυροτέχνημα, που ανακοινώνονται το απόγευμα της προηγουμένης, και μας αναγκάζουν να τρώμε το βρισίδι απ' τους πελάτες μας που τους παίρνουμε τηλέφωνο βραδυάτικα να τους πούμε ότι η δίκη τους θα αναβληθεί. Και μακάρι να σκεφτούμε κάποια μορφή κινητοποίησης που θα έχει ουσιαστικό αποτέλεσμα και όσο το δυνατόν λιγότερες παράπλευρες απώλειες (σπαζοκεφαλιά που πάντως είναι δύσκολη). Ειρωνείες όμως και σπαραξικάρδια ξανθοπουλικά σχόλια για τη σύζυγο που δεν θα πάρει τη διατροφή, θα προτιμούσα να λείπουν.


ΥΓ: Ο αριθμός των 2.500 και βάλε αδειών ακούγεται όντως υπερβολικός, αλλά για να έχουμε πλήρη την εικόνα θα έπρεπε να ξέρουμε και πόσες δίκες ήταν να γίνουν κατά το ίδιο χρονικό διάστημα. Άλλο πράγμα να δίνονται άδειες στο 1 % των υποθέσεων, άλλο στο 10 %, άλλο στο 30 %, δεν φαλκιδεύεται το ίδιο η αποχή σε όλες τις περιπτώσεις.

ΥΓ2: Κάτω-κάτω στο πληκτρολόγιο, υπάρχει ένα πλήκτρο φαρδύ-φαρδύ που λέγεται "space". Το χρησιμοποιούμε για να χωρίζουμε τις λέξεις. Το επίσημο τονικό σύστημα είναι το μονοτονικό (το ατονικό χρησιμοποιείται μεν, αλλά χωρίς θεσμική κατοχύρωση). Τα εισαγωγικά, εκτός που κλείνουν, ανοίγουν κιόλας. Περισσότερα εδώ.

(εικόνα από εδώ)


.