Προσβάλλεται η συλλογική αξιοπρέπεια, η υπερηφάνεια των Ελλήνων. Υπάρχει μια ταπείνωση, γιατί ταπεινώνεσαι όταν ζητάς δάνειο, ταπεινώνεσαι όταν εξαρτάσαι, ταπεινώνεσαι όταν παρακαλείς, ταπεινώνεσαι όταν είσαι υπό διεθνή έλεγχο. Αλλά, εάν δεν υπήρχε ο έλεγχος της Τρόικας -σας το λέω μετά λόγου γνώσεως- δυστυχώς θα είχαμε και πάλι εξοκείλει δημοσιονομικά, όπως εξόκειλε η χώρα κατά πρωτοφανή τρόπο την περίοδο 2004-2009. Δεν είναι ζήτημα πρόθεσης. Είναι ζήτημα νοοτροπίας, ικανότητας, διοικητικών δομών, πρακτικών, συνηθειών, αδρανειών. Ευτυχώς που έχουμε τεθεί υπό έλεγχο γιατί έτσι μπορούμε να τεθούμε και υπό εθνικό αυτοέλεγχο και να σωθούμε.
Όταν ο Γιωργάκης είχε πει ότι τα δημοσιονομικά προβλήματα της χώρας οδηγούν σε περιορισμό της εθνικής μας κυριαρχίας, είχε αντιμετωπίσει την κατακραυγή, όχι τόσο για τη διαπίστωσή του καθεαυτή, όσο για την ευκολία με την οποία την έκανε. Δικαιολογημένα. Ωστόσο, πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι ο τότε πρωθυπουργός περιέγραφε μια επαχθή κατάσταση, μια κατάσταση από την οποία έπρεπε να βγούμε το συντομότερο δυνατό, ένα αναγκαίο κακό, αλλά πάντως κακό.
Στη σημερινή του ομιλία στη Βουλή, ο Βενιζέλος ξεκινά στην ίδια γραμμή, μιλώντας για την ταπείνωση της χώρας, για να καταλήξει στο άλλο άκρο και να παρουσιάσει τελικά την εκχώρηση του σχεδιασμού δημοσιονομικής πολιτικής στους εκπροσώπους της τρόικας περίπου ως ευλογία για τον τόπο: μόνοι μας δεν μπορούμε, είναι ζήτημα νοοτροπίας και ικανότητας, λέει, δόξα τω θεώ να λέμε που βάλαμε τον νταβατζή στο κεφάλι μας μπας και σωθούμε.
Και απορώ, όταν αυτά τα λόγια βγαίνουν από το στόμα ενός υπουργού, και μάλιστα των οικονομικών, και μάλιστα αντιπροέδρου της κυβέρνησης, και μάλιστα ντε φάκτο πρωθυπουργού εδώ και λίγο καιρό, πώς είναι δυνατόν να μην υποβάλλει αυτός την παραίτησή του την ίδια στιγμή; Τι σόι υπουργός οικονομικών είναι αυτός που αποδέχεται ότι δεν θα χαράζει ο ίδιος οικονομική πολιτική, άλλη από αυτή που του υπαγορεύουν οι δανειστές της χώρας, διότι αυτός είναι λέει ο συσχετισμός των δυνάμεων, τι να κάνουμε, δεν μπορεί να βάζει όρους αυτός που δανείζεται, παρά μόνο αυτός που δανείζει; Και τότε τι σας χρειαζόμαστε εσάς, χρυσέ μου; Για να διατηρούμε την ψευδαίσθηση της ομαλής λειτουργίας της δημοκρατίας; Την ψευδαίσθηση ότι όλες οι εξουσίες πηγάζουν από το Λαό και υπάρχουν υπέρ αυτού και του Έθνους;
Γι' αυτό λέω, αν η κυβέρνηση έχει φτάσει στο σημείο όπου θεωρεί μοναδικό καθήκον της να επιβάλλει σε ολόκληρη τη χώρα ένα είδος συνδρόμου της Στοκχόλμης, ίσως είναι ώρα να θυμηθούμε τις Ευχές του Κάλβου.
.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
όπως είπε και ένας φίλος στο ΦΒ
ΑπάντησηΔιαγραφή“Όταν ο ΥΠΟΙΚ λέει “αυτό δεν γίνεται, γιατί δεν θα το δεχτεί η τρόικα” θα πρέπει να βρεθεί κάποιος να τον ρωτήσει “Κι εσύ τι ακριβώς είσαι, courier;”
Είναι πολύ απλό αγαπητέ μου (αν και δύσκολο να ομολογηθεί): Η διαχείριση της εξουσίας, η διαμεσολάβηση μεταξύ των πραγματικών εξουσιαζόντων και των εξουσιαζομένων θα πρέπει να αφήνει ακόμη κάποια σημαντικά περιθώρια λαθροχειριών. Δεν εξηγείται η προσκόλλησή τους σε μια εξουσία πρακτικώς ευνουχισμένη, σε μια αυτοαναίρεση του ρόλου τους...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαμία αντίρρηση αγαπητέ,
ΑπάντησηΔιαγραφήδεν απαιτώ τον αυτοευνουχισμό των, την προσαρμογή των απολαβών των αιτούμαι.
800 ευρω το μήνα και το ΙΚΑ δικό των ;)
Ε όχι μόνο 800 ευρά το μήνα, όπως και να το κάνεις το πάνε το γράμμα ιδιοχείρως!
ΑπάντησηΔιαγραφή1500, αλλά τα αεροπορικά δικά τους!
Θα συμφωνούσα ίσως με κάποιες επιμέρους παρατηρήσεις . Αλλά ο υπαινιγμός της τελευταίας παραγράφου ( και ο τίτλος φυσικά ) με βρίσκει εντελώς αντίθετο. Εάν διώξουμε τους προστάτες , δεν θα αποκαταστήσουμε την εθνική μας κυριαρχία , αλλά θα βάλουμε τις βάσεις για να την απολέσουμε οριστικά ! Αναλογιστείτε την εικόνα της χώρας την επαύριο της ... απελευθέρωσης από τον ξένο ζυγό και επομένως της ανεξέλεγκτης χρεοκοπίας : η χώρα βρίσκεται ΟΛΟΜΟΝΑΧΗ εκτός του πέπλου της ποικιλότροπης προστασίας της ευρωπαϊκής ένωσης , με διαλυμένη οικονομία , ισοπεδωμένη κοινωνία ,εκρηκτικό κοινωνικό και πολιτικό κλίμα, ρευστό πολιτικό σκηνικό, στο κέντρο της πυριτιδαποθήκης της ευρώπης( βαλκάνια) και με απειλητικούς γείτονες (ιδίως τουρκία). Εκτός βέβαια κι αν κάποιοι θεωρούν πρότυπο κυρίαρχου κράτους την Αλβανία.. Γενικότερα , πιστεύω, όσοι επιχειρηματολογούν με αναγωγή στη μειωμένη εθνική κυριαρχίας , καλό θα ήταν ίσως να αναλογιστούν ότι η συμμετοχή μας ως χώρας στην ΕΕ αποτελεί εξ ορισμού συντελεστή μειωμένης εθνικής κυριαρχίας , με δικαιώματα και υποχρεώσεις , που δεν θα αποκτούσε και δεν θα ανελάμβανε, αντίστοιχα , κανένα δήθεν ΚΥΡΙΑΡΧΟ κράτος εκτός ΕΕ , όπως η προαναφερθείσα Αλβανία. Εν τέλει , ας αφήσουμε , την καραμέλα της μειωμένης κυριαρχίας να πιπιλάνε οι επαναστάτες της ελληνικής αριστεράς και βεβαίως οι εκάστοτε ακατασχέτως λαϊκίζοντες τυχοδιώκτες της πολιτικής και όχι μόνον.
ΑπάντησηΔιαγραφή