07 Απριλίου 2011

Φάντος

Και καλά εμείς. Εμείς είμαστε ακαμάτηδες και ανεύθυνοι, εδώ και χρόνια απλώναμε τα πόδια μας πέρα από το πάπλωμα, ξοδεύαμε αλόγιστα και δανειζόμασταν ασύστολα για να συντηρούμε ένα επίπεδο διαβίωσης που δεν το άντεχε η οικονομία και η ελάχιστη παραγωγικότητά μας, καλά να πάθουμε, μαζί τα φάγαμε κλπ κλπ.

Οι Ιρλανδοί; Που το είχαν δει το κακό να έρχεται και είχαν πάρει αυστηρά μέτρα τουλάχιστον δυο χρόνια προτού υποχρεωθούν να καταφύγουν στην έξωθεν βοήθεια;

Οι Πορτογάλοι; Που μέσα σε ένα χρόνο έφαγαν στο κεφάλι τρία πακέτα "δημοσιονομικής προσαρμογής", και σκάλωσαν στο τέταρτο, όχι γιατί ήταν πολύ αυστηρό, αλλά γιατί η αξιωματική αντιπολίτευση το θεώρησε υπερβολικά λάιτ;

Και τι να πούμε πια για τις διαβεβαιώσεις της ευρωπαϊκής γραφειοκρατίας σε όλους τους τόνους και με στεντόρεια φωνή ότι ούτε η Ιρλανδία ούτε η Πορτογαλία θα χρειάζονταν διάσωση;

Και πώς να πιστέψεις σήμερα τις ίδιες διαβεβαιώσεις για την Ισπανία; Την Ισπανία που επίσης περνάει περίοδο λιτότητας και όπου η ανεργία έχει ήδη εκτοξευθεί πάνω από το 20 %. Της οποίας Ισπανίας το χρέος αγγίζει (ή ίσως ξεπερνά) τα 600 δις ευρώ. Μη γράψετε τα μηδενικά, θα ζαλιστείτε. Κι ας μην πιάσουμε την Ιταλία, το χρέος της οποίας πρέπει να κοντεύει τα 2 τρις.

Από την προσφυγή της Ιρλανδίας μέχρι την προσφυγή της Πορτογαλίας δεν πέρασαν καλά καλά ούτε πέντε μήνες. Και εμείς, αν δεν απατώμαι, είχαμε προηγηθεί των Ιρλανδών ένα σκάρτο εξάμηνο. Με δυο κουβέντες, χρειάστηκε λιγότερο από ένας χρόνος για να μπουν τα τρία από τα τέσσερα (ή μήπως πέντε;) γουρουνάκια στα κάρβουνα. Με αυτόν τον ρυθμό, η Ισπανία -που απ' όποια μεριά και να το δει κανείς είναι ο λογικά επόμενος αδύναμος κρίκος- θα πρέπει να ετοιμάζει από τώρα το μνημόνιό της, ώστε να το διαβάζουν οι συμπέθεροι το καλοκαίρι που θα μαζεύουν ήλιο στις παραλίες της Κόστα Μπράβα.

Ή για να το πούμε αλλιώς: αυτό που πριν ένα χρόνο ξεκίνησε ως κρίση χρέους ενός και μόνο κράτους-μέλους της ευρωζώνης, σήμερα αγγίζει το ένα στα τέσσερα κράτη-μέλη της. Και παρά ταύτα, υπάρχει ακόμα κόσμος που πιστεύει στ' αλήθεια ότι η πολιτική που έχει ακολουθηθεί μέχρι στιγμής για την αντιμετώπιση αυτής της κρίσης είναι, αν όχι επιτυχημένη, πάντως αναγκαία, και οπωσδήποτε η μόνη δυνατή ελλείψει άλλης καλύτερης (το γνωστό δόγμα ΤΙΝΑ).

Βέβαια απ' την άλλη, υπάρχει και κόσμος που πιστεύει στον Άγιο Βασίλη.


.

8 σχόλια:

  1. Και μετά την Ισπανία η μπίλια θα κάτσει στη Γαλλία οπότε εκεί θα τελειώσουν και οι εύκολες δικαιολογίες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καλορίζικο, πρώτα απ' όλα. :)

    Δεύτερ' απ' όλα, δεν έχω τι να προσθέσω. Μου κάνει εντύπωση που κάποιοι εξακολουθούν να μην καταλαβαίνουν, αυτό μόνο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Περί αυτοεκπληρούμενων προφητειών έχεις ακούσει;
    Και μετά σου λένε ότι η οικονομολογία είναι επιστήμη και όχι θρησκεία...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Αγαπητέ Χασοδίκη, welcome back (που λέμε και στα ελληνικά), μας λείψατε.
    Ούτε ψύλλος στον κόρφο του Ισπανού πρωθυπουργού.. Για του Ιταλού, μην το συζητήσουμε γιατί τώρα έχει και κάτι τραβήγματα στα δικαστήρια. Αν συνεχίσει όμως έτσι το γύρω γύρω όλοι, στη μέση οι αγορές, τότε μια μέρα μέχρι και οι Γερμανοί θα ακούσουν ότι είναι τεμπέληδες και όλοι μαζί τα φάγανε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ευχαριστώ για τις ευχές και τα σχόλια.

    Darthiir, το αστείο είναι ότι για τις αυτοεκπληρούμενες προφητείες είχε μιλήσει και ο Μπαρόζο μετά τα της Ιρλανδίας, αλλά δεν είδα να κάνει κανείς τίποτα για να αποφύγει την αυτοεκπλήρωσή τους.

    ESKARINA, νομίζω ότι το έχουν ακούσει ήδη, σε πιο λάιτ διατύπωση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Μα ναι, είναι αργής εκκίνησης και χαμηλής ταχύτητας τα κεφάλια της Ε.Ε. Το έχουν αποδείξει παντοιοτρόπως.
    Ασε που είναι και ξεροκέφαλοι,ο κόσμος να χάνεται γύρω τους, όχι αυτοί ό,τι έκαναν καλώς το έκαναν, δεν φταινε ποτέ.
    Αλλά δυστυχώς μια ολοκληρωμένη, έγκυρη και ηχηρή άποψη ια εναλλακτική υπάρχει? Δεν έχω ακούσει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Και στη θεωρία έχουν κάτι όμορφα ανέκδοτα...άριστες νομισματικές περιοχές...η Ευρωζώνη με αυτό...καμία σχέση...

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Ενστάσεις και ισχυρισμοί
κατατίθενται μόνον εγγράφως
(Χασοδίκειος Πολιτική Δικονομία, άρθρον 228)