Ανεπίδεκτοι μαθήσεως

Με το νομοσχέδιο "Επείγοντα Μέτρα Εφαρμογής του Προγράμματος Στήριξης της Ελληνικής Οικονομίας", που θα συζητηθεί στη Βουλή με τη διαδικασία του κατεπείγοντος, μεταξύ άλλων διαγράφονται ληξιπρόθεσμες οφειλές προς το Δημόσιο που χαρακτηρίζονται ανεπίδεκτες είσπραξης. Υπολογίζονται στο 10% του ΑΕΠ, δηλαδή σε 24 δισ. ευρώ.

Το έγραψε βέβαια η εφημερίδα, αλλά εγώ έχω μάθει πια ότι όταν οι εφημερίδες ασχολούνται με προχωρημένα νομικά, πολύ συχνά τα κάνουν μαντάρα και αυτό που μας σερβίρουν σαν είδηση είναι η πολύ προσωπική ερμηνεία του εκάστοτε συντάκτη, όπως προέκυψε μετά από μια πρόχειρη ανάγνωση κάποιας διάταξης νομοσχεδίου. Οπότε λέω, ας ρίξω μια ματιά να δω τι γίνεται, καθότι μου φάνηκε απίθανο να διαγράφει η Βουλή οφειλές προς το Δημόσιο, πράγμα που κατ' αρχήν δεν είναι καν δουλειά της Βουλής.

Και πράγματι, αν ρίξει κανείς μια ματιά στο νομοσχέδιο το ίδιο (.pdf), θα διαπιστώσει ότι η Βουλή δεν διαγράφει τίποτα, απλώς (όχι και τόσο απλώς δηλαδή, αλλά μην τα μπλέξουμε τώρα) προσθέτει μια διάταξη στον Κώδικα Είσπραξης Δημοσίων Εσόδων, με βάση την οποία θα μπορούν να διαγραφούν ληξιπρόθεσμες οφειλές προς το Δημόσιο που προκύπτει ότι δεν μπορούν να εισπραχθούν. Και, αν δει κανείς και την εισηγητική έκθεση (κι άλλο .pdf), θα εντοπίσει και αυτά τα 24 δις, στα οποία εκτιμάται από τους υπηρεσιακούς παράγοντες ότι ανέρχονται οι εν λόγω οφειλές.

Καλά όλα αυτά, όμως η λακκούβα είναι αλλού: όταν ο ΓΑΠ είχε ξεστομίσει εκείνο το περιβόητο -και στοιχειωμένο πλέον- "λεφτά υπάρχουν", το είχε στηρίξει κιόλας αναφέροντας μεταξύ άλλων και το γεγονός ότι οι ληξιπρόθεσμες (και ανείσπρακτες) οφειλές προς το Δημόσιο ανέρχονται σε πάνω από 30 δις ευρώ. Και είχε πει ότι "εάν εισπράξουμε ένα ποσοστό από αυτούς τους ανείσπρακτους φόρους, θα έχουμε τεράστια έσοδα, τεράστια οικονομία, νοικοκύρεμα".

Ένα χρόνο μετά, η κυβέρνηση διαπιστώνει ότι από αυτά τα "πάνω από 30 δις", τα 24 δεν μπορούν να εισπραχθούν.

Δηλαδή τότε δεν το ήξερε;

Φυσικά και το ήξερε. Εδώ δεν μιλάμε για το ύψος του ελλείμματος, όπου τέλος πάντων αν επιστρατεύσει κανείς όοοοοολη την καλή πίστη του κόσμου μπορεί να δεχτεί ότι, βρε αδερφέ, η τότε κυβέρνηση έλεγε ότι κυμαίνεται στο 6 %, ο Παπανδρέου μπορεί προεκλογικά να το λογάριαζε στο 8-9 %, μετά που ανέλαβε το βρήκε στο 13 %, ε τι διάολο να κάνει, του ήρθε ταμπλάς.

Άλλο πράγμα όμως το έλλειμμα κι άλλο οι οφειλές προς το Δημόσιο, οι οποίες μπορεί μεν να αυξήθηκαν επί κυβερνήσεων Καραμανλή, ωστόσο υπήρχαν από πριν. Και πριν τις κυβερνήσεις Καραμανλή είχαν προηγηθεί οκτώ χρόνια κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ, και φυσικά όλα τα στελέχη του κόμματος που ασχολούνταν με τα οικονομικά, και φυσικά και ο ΓΑΠ ως υποψήφιος πρωθυπουργός, ήξεραν πάρα πολύ καλά αυτό που αποτελεί κοινό μυστικό: ότι οι οφειλές προς το Δημόσιο σε μεγάλο τους ποσοστό είναι αέρας κοπανιστός, προσαυξήσεις που τρέχουν με το εξωπραγματικό επιτόκιο του 1,5 % το μήνα, δηλαδή 18 % ετησίως, και που δεν υπήρχε περίπτωση να εισπραχθούν ούτε στον αιώνα τον άπαντα.

Όταν όμως βρίσκεσαι προ της κάλπης και επιδιώκεις να καταλάβεις την εξουσία, όταν εξαγγέλλεις ένα πρόγραμμα που απαιτεί 2,5-3 δις ευρώ για να υλοποιηθεί, και όταν σε ρωτάνε πού θα τα βρεις, είναι πολύ βολικότερο να πεις ότι, να ρε παιδιά, εδώ έχουμε λαμβάνειν 30 δις, μια έτσι να κάνουμε, το 10 % να μαζέψουμε, ορίστε, αμέσως-αμέσως τα βγάλαμε τα λεφτά. Κι άλλο, μα εντελώς άλλο όμως, να πεις ότι από τα 30 δις τα 24 είναι αφρός, πες πως δεν υπάρχουν, κι άντε να δούμε τι θα κάνουμε και πόσα θα μαζέψουμε απ' τα υπόλοιπα.

Για να το πούμε απλά, είναι ευκολότερο να πεις ψέματα. Συνειδητά ψέματα, χοντρά ψέματα, απ' αυτά που συζητούσαμε τις προάλλες: ψέματα που δεν αφορούν τις προθέσεις σου, αλλά την ίδια την πραγματικότητα, την οποία βολικά μασκαρεύεις για να χαϊδέψεις αυτιά και να κάνεις τη δουλειά σου, και μετά, όταν χρειαστεί, την ξαναβγάζεις στη φορά κρυμμένη μέσα σε ένα άρθρο ενός πολυνομοσχεδίου που δεν αξιώνεται παραπάνω από τρεις γραμμές στις εφημερίδες.

Μπράβο σου λοιπόν λεβέντη πρωθυπουργέ, μας έπιασες μαλάκες πάλι.


.