Να τους δω να τρέχουν

Μερικές πρώτες σκέψεις για το αποτέλεσμα στον Δήμο της Αθήνας.

Αφήνοντας προς το παρόν στην άκρη το μεγάλο κεφάλαιο που λέγεται "αποχή", η ανάλυση είναι αρκετά απλή: ο Νικήτας έχασε γιατί υπήρξε ένας κάκιστος δήμαρχος και ο Καμίνης νίκησε γιατί πίσω του συσπειρώθηκαν πολίτες από όλο το πλάτος του πολιτικού φάσματος που θέλησαν πρωτίστως να μην επανεκλεγεί ένας κάκιστος δήμαρχος.

Αν το ΠΑΣΟΚ είχε κατεβάσει έναν καθαρά δικό του υποψήφιο, ένα βαρύ χαρτί από τον στενό κομματικό του πυρήνα, κατά πάσα πιθανότητα θα έχανε όπως έχασε και τις προηγούμενες αναμετρήσεις -με κορυφαίο παράδειγμα τη μάχη Πάγκαλου-Αβραμόπουλου. Ο Νικήτας θα κέρδιζε την επανεκλογή του εκμεταλλευόμενος τη δύναμη της αδράνειας (better the devil you know), το δίκτυο μικροσυμφερόντων που περιστρέφεται γύρω από το υπάρχον καθεστώς του Δήμου, το παραδοσιακά συντηρητικό προφίλ του εκλογικού σώματος της Αθήνας και την αντιμνημονιακή συγκυρία.

Από την άλλη, ο Καμίνης στηρίχτηκε μεν (χλιαρά) από το ΠΑΣΟΚ, αλλά εξελέγη χάρη στην ψήφο πολιτών που βρίσκονται έξω από το ΠΑΣΟΚ. Με άλλα λόγια, την εκλογή του δεν τη χρωστάει στον κομματικό μηχανισμό, που άλλωστε λίγο ασχολήθηκε μαζί του, αλλά στον Δήμο -με την αρχαιοελληνική έννοια του όρου. Και νομίζω ότι είναι επαρκώς έξυπνος ώστε να το καταλαβαίνει και επαρκώς έντιμος ώστε να το παραδέχεται.

Προφανώς, όλοι οι εκτός ΠΑΣΟΚ που στήριξαν την υποψηφιότητά του (και βάζω και τον εαυτό μου μέσα) δεν περιμένουμε από τον Καμίνη να γίνει μεσσίας που θα μας οδηγήσει στη γη της επαγγελίας και δεν του δώσαμε λευκή επιταγή. Έχουμε απαιτήσεις. Και νομίζω ότι είναι στο χέρι μας να το καταστήσουμε σαφές από νωρίς, ότι η πρώτη και βασικότερη απαίτησή μας είναι να λογοδοτεί η καινούργια δημοτική αρχή σε εμάς τους δημότες.

Υπάρχει ένα προεκλογικό πρόγραμμα: θα πρέπει να το κατεβάσουμε όλοι στους υπολογιστές μας και να ελέγχουμε την υλοποίησή του βήμα προς βήμα. Υπάρχει πλέον ο νόμος για την διαφάνεια, που καθιστά υποχρεωτική την ανάρτηση στο διαδίκτυο των πράξεων που εκδίδουν τα αιρετά όργανα της τοπικής αυτοδιοίκησης. Υπάρχουν οι παρατάξεις της μειοψηφίας στο δημοτικό συμβούλιο, και δεν εννοώ τους χρυσαυγίτες, που μπορούν και πρέπει να ασκήσουν δημιουργική αντιπολίτευση. Η έντονη αποδοκιμασία του απερχόμενου δημάρχου επικεντρώθηκε τόσο στο (ανύπαρκτο) έργο του όσο και στον τρόπο και το ύφος με το οποίο πολιτεύθηκε. Είναι ευκαιρία να απαιτήσουμε από τον καινούργιο δήμαρχο ένα διαφορετικό μοντέλο διοίκησης και λογοδοσίας -ευκαιρία που δεν πρέπει να πάει χαμένη.

Με δυο λόγια, ο καινούργιος Δήμαρχος πρέπει να νιώσει από την πρώτη στιγμή την ανάσα μας στο σβέρκο του. Να του δώσουμε να καταλάβει ότι, αν έχει σκοπό να κάνει μία από τα ίδια με τους προκατόχους του, θα μας βρει μπροστά του. Μπορούμε;


ΥΓ: Το ποστ διαβάζεται σε συνέχεια αυτού εδώ.
ΥΓ2: Κλείνοντας, δεν μπορώ να μην αποχαιρετήσω και τον απερχόμενο. Νικήτα μας, άντε γεια -και δεν θα μας λείψεις καθόλου.


.