Κι έτσι, την ώρα που στην Ελλάδα αλλά και στην υπόλοιπη Ευρώπη συζητάμε για την (μεταφορική) επιστροφή στον εργασιακό μεσαίωνα, που λίγο πολύ θεωρείται δεδομένη και αναγκαίο κακό, το κράτος του Ισραήλ φροντίζει για την κυριολεκτική επιστροφή στον Μεσαίωνα (άντε και λίγο πιο πέρα) των πειρατών και των κουρσάρων.
Κι ο 21ος αιώνας όλο και περισσότερο μοιάζει 12ος.
.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
συναδελφε καλα τα λες
ΑπάντησηΔιαγραφήαπο την αλλη και η διεθνης κοινοτητα συνηγορει στην επιστροφη στο παρελθον αφου η μηδαμινη αντιδραση της παραπεμπει σ εποχες οπου οι πληροφοριες καναν μηνες και καιρους να φτασουν
Γιατί εκπλήσσεστε?Αφού το ξέρετε οτι το Ισραήλ, με τις πλάτες των ΗΠΑ κάνει ό,τι του καπνίσει...Έτσι και τώρα...Άν ήταν στα χωρικά του ύδατα, και εγώ μαζί τους...Σε διεθνή ύδατα όμως???
ΑπάντησηΔιαγραφήΜα το γεγονός ότι εισερχόμαστε σ' έναν νέο μεσαίωνα είανι αντιληπτό εδώ και καιρό!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜόνο που οι πειρατές και οι κακοποιοί του 12ου αιώνα είχαν φιλότιμο και αιτίες.....
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό μήνα :-)
Καλησπέρα και καλό μήνα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΖητώ προκαταβολικά συγγνώμη απο τον οικοδεσπότη και τους αναγνώστες που θα κανιβαλίσω μια ανάρτηση με το περιεχόμενο της οποίας επί της ουσίας συμφωνώ, όμως αισθάνομαι την ανάγκη να φωνάξω: Κάτω τα χέρια από τον Μεσαίωνα!
Δεν υπάρχει κανένας λόγος να δίνουμε συνέχεια σε στερεότυπα που αγνοούν την ιστορική αλήθεια και συσκοτίζουν την προσπάθειά μας για καλύτερη κατανόηση των γεγονότων.
1) Το κλισέ περί εργασιακού μεσαίωνα δεν έχει καμία σχέση με την Ιστορία. Οι σχέσεις αρχόντων και λαού κατά τον Μεσαίωνα δεν έχουν καμία σχέση με αυτές που αναπτύχθηκαν στο πλαίσιο του καπιταλισμού. Ο φεουδάρχης έχει υποχρεώσεις (να εγγυηθεί την ασφάλεια των υποτελών του). Οι νεοφιλελεύθεροι καπιταλιστές του σήμερα δεν "οραματίζονται" καμία απολύτως υποχρέωσή τους ως αντίβαρο των εξοργιστικών προνομίων τους. Έτσι, ο "εργασιακός μεσαίωνας" παραπέμπει στην πραγματικότητα στις συνθήκες εργασίας που επέβαλε ο άγριος και ανεξέλεγκτος καπιταλισμός του 19ου (κυρίως) αι. Προς τα εκεί άλλωστε πορευόμαστε αν δεν αντιδράσουμε.
2) Η παραπομπή στον Μεσαίωνα προκειμένου να χαρακτηρισθούν ως εγκληματικές πράξεις (κρατικής) βίας είναι επίσης αστήρικτη επιστημονικά. Η εποχή μας είναι η συνέχεια του 20ού αι., δηλ. του αιώνα των δύο παγκοσμίων και των αμέτρητων τοπικών πολέμων, του Ολοκαυτώματος, των γενοκτονιών και των γκουλάγκ, καθώς και των όπλων μαζικής καταστροφής. Αντίθετα, ο πόλεμος στον Μεσαίωνα ρυθμιζόταν από σειρά νομικών περιορισμών που συνήθως τηρούνταν. Επίσης, τα θύματα των συγκρούσεων ήταν πολύ λιγότερα σε σύγκριση με την εποχή μας.
3) Η πειρατεία είναι πανάρχαια πρακτική. Πάντως, οι μορφές της που μας έρχονται συνήθως στο μυαλό, αφορούν την ιστορική περίοδο μετά την ανακάλυψη του Νέου Κόσμου (παραπέμπουν κυρίως στο 16ο-17ο αι.). Καθόσον γνωρίζω ο Μεσαίωνας δεν έχει επιμηκυνθεί τόσο χρονικά ώστε να περιλαμβάνει και αυτές τις εποχές.
Συγγνώμη και πάλι για το ξέσπασμα.
πω ρε rogerie
ΑπάντησηΔιαγραφήμιλαμε εχεις χοντρο προβλημα
εχεις τετοιο κολλημα με το μεσαιωνα που ειμαι σιγουρη οτι δεν κανεις μπανιο και θες να κολλησεις πανουκλα.
Πράγματι, Αντιγόνη, έτσι περίπου συμβαίνει. Δυσκολεύτηκα βέβαια λιγάκι να βρω σπίτι χωρίς μπάνιο, χωρίς θέρμανση (το χειμώνα ανάβω μια ωραία φωτιά στο μέσο του σαλονιού, δυστυχώς μαυρίζει λίγο η οροφή) και με χώμα για πάτωμα (για να μπορώ να ρίχνω φρέσκο άχυρο το καλοκαίρι και προβιές το χειμώνα). Επίσης, καθαρίζω τα κατσαρολικά και τα πιάτα (λιγοστά, όταν δεν φτάνουν σερβίρω σε ωραιότατες μεγάλες φέτες μπαγιάτικου ψωμιού) με άμμο, πλένω τα ρούχα στη σκάφη και πηγαίνω στη δουλειά φορώντας αλυσιδωτό θώρακα. Για την πανούκλα, να σου πω την αλήθεια, δεν είμαι και πολύ ζεστός, αλλά φοβάμαι ότι με τον τρόπο ζωής μου δύσκολα θα τη γλυτώσω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕντάξει, το κανιβάλισα εντελώς το ποστ.
[στα σοβαρά τώρα: η προσπάθεια ταύτισης όλων των δεινών μας με μια ιστορική περίοδο που στον μέσο άνθρωπο φαντάζει μακρινή, άγνωστη και σκοτεινή (με όλες τις σημασίες του όρου) είναι πολύ βολική για κάποιους: ακυρώνει κάθε προσπάθεια κατανόησης και εξήγησης όσων συμβαίνουν στην εποχή μας. Κυρίως, αποτρέπει τη σύνδεση με αίτια που ανάγονται σε εποχές πολύ κοντινές μας, στις οποίες διαμορφώθηκαν - ή έτσι τουλάχιστον πιστεύουμε - οι πολιτικές, κοινωνικές και ηθικές αξίες μας. Πιο καλό είναι να συνδέουμε την απουσία εργασιακών δικαιωμάτων με τον Μεσαίωνα παρά με εποχές καπιταλιστικής οργάνωσης.]
Ρογέριε, έχεις δίκιο. Μέα κούλπα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυνυπογράφω κι εγώ (ως ιστορικός, αν και όχι του Μεσαίωνα) τον Ρογέριο! :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΕιδικά αυτό με τον εργασιακό Μεσαίωνα είναι εντελώς άκυρο...
Αλλά γενικά έχει τόσο επικρατήσει αυτή η χρήση του όρου Μεσαίωνας που δεν νομίζω ότι φταίει κι ο Χασοδίκης ή οποιοσδήποτε άλλος :)
Καλά καθόμασταν στον Μεσαίωνα με τον φεουφαρχισμό του. Είχαμε νόμους για τους αδύνατους μόνο, κεφαλικούς φόρους μόνο για τους φτωχούς, εργασία η οποία το μόνο που παρείχε ήταν το δικαίωμα της επιβίωσης, ελέω θεού άρχοντες....
ΑπάντησηΔιαγραφήΌπα Ρογκέριε, μήπως την εποχή ανάμεσα στον 5ο και 16ο αιώνα για την Δυτική Ευρώπη, δεν έπρεπε να την λέμε Μεσαίωνα αλλά "εποχή της καπιταλιστικής οργάνωσης"?
Δεν νομίζω! Απλά Ρογκέριε, ο σκοταδισμός είναι το επόμενο στάδιο της πνευματικής ανάπτυξης έτσι ώστε να δημιουργηθούν οι ακμές του πολιτισμού και να κλείσουν οι ιστορικοί κύκλοι.
Πιθανότατα μετά από 1500 χρόνια, οι ιστορικοί να οριοθετούν την αρχή του 2ου Μεσαίωνα το 1990 μΧ.
Και δυστυχώς δεν υπάρχει πια Βυζάντιο ώστε να σώσει τα προσχήματα...
Έχει δίκιο ο Ρογήρος (και επί της ουσίας, αλλά και ότι): είναι χρήσιμο για κάποιους να συνδέουμε την απουσία εργασιακών δικαιωμάτων με τον Μεσαίωνα παρά με εποχές καπιταλιστικής οργάνωσης. Αλλιώς, κάνει τζιζ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΧασοδίκη, πού χάθηκες;
Σε διάφορα τρεχάματα... Θα επανέλθω κάποια στιγμή όμως :)
ΑπάντησηΔιαγραφή