Μίνι απολογισμός

Δεκαπέντε μέρες, εκατόν τόσα χιλιόμετρα με τα πόδια, κάμποσα πιάτα νταλ μπατ, πολλές σκορδόσουπες, ακόμα περισσότερα τσάγια με τζίνσεγκ, υψομετρική διαφορά ανάβασης 4.656 μέτρα, κατάβασης 2.696 μέτρα (μονοκοπανιά), διαδρομές με λεωφορείο από τσακισμένους χωματόδρομους, με τζιπ από ακόμα πιο τσακισμένους χωματόδρομους, με το αεροπλανάκι του Χάρου ανάμεσα Ανναπούρνα και Ντολαγκίρι, με το λεωφορείο του Χάρου ανάμεσα Ποκάρα και Κατμαντού (200 χιλιόμετρα σε 9 ώρες), είκοσι μπάρες χαλβά, καμιά τριακοσαριά τσιγάρα (το ένα σε υψόμετρο 5.416 μέτρων), βουδιστικοί ναοί, ινδουιστικοί ναοί, τσόρτεν, τοίχοι μάνι, τροχοί προσευχής, γιακ, κατσίκια κι άλλα κατσίκια κι άλλα κατσίκια, αρπακτικά πουλιά, καμιά ντουζίνα κρεμαστές γέφυρες, αμέτρητα γεφυράκια από ξύλο και πέτρα, ροδόδεντρα, κωνοφόρα, μαϊμούδες (μαϊμούδες κανονικές και μαϊμούδες The North Face), ομ μάνι πάντμε χουμ, παγετώνες, λίμνες, κορυφές κι άλλες κορυφές κι άλλες κορυφές, ποτάμια και χείμαρροι και φαράγγια και αλπικά λιβάδια και έρημες πλαγιές, τριά-τέσσερα ντεπόν, κρουασάν σοκολάτας στα 3.500 μέτρα, καταρράκτες, βουδιστές μοναχοί, λάμα ασκητές στα 4.000 μέτρα, μια καθυστερημένη πτήση από Κατμαντού, μια χαμένη ανταπόκριση στη Ντόχα (και μια διανυκτέρευση σε υπερκυριλέ ξενοδοχείο με έξοδα της Qatar Airways), μια μέρα καθυστέρηση, Ελευθέριος Βενιζέλος Δευτέρα μεσημέρι με τα μπαγκάζια στην πλάτη... Λίγο πολύ, αυτά.

Ωραία ήτανε.


.