13 Νοεμβρίου 2009

Μεγάλη φτωχομάνα

Νωρίς το πρωί, με τον πρώτο καφέ της ημέρας, ξεφυλλίζω τη χτεσινή Athens Voice. Αφιέρωμα στη Θεσσαλονίκη. Μάλιστα. Δεν το λες και πολύ πρωτότυπο, κάθε αθηναϊκό έντυπο που σέβεται τον εαυτό του φιλοξενεί τουλάχιστον ένα κάθε χρόνο, συνήθως με αφορμή το Φεστιβάλ Κινηματογράφου ή τη Διεθνή Έκθεση.

Γυρίζω τις σελίδες αδιάφορα. Αυτά τα αφιερώματα έχουν ένα κοινό στοιχείο, σχεδόν πάντοτε είναι γραμμένα για τους Αθηναίους. Ως εκ τούτου, η εικόνα της Θεσσαλονίκης που παρουσιάζουν οφείλει να συμπίπτει λίγο-πολύ με τα εκάστοτε κλισέ που έχουμε στο μυαλό μας εμείς εδώ για τη νύφη του Θερμαϊκού: παλιά το κλισέ ήταν η ερωτική πόλη, πιο μετά η φραπεδούπολη και το χαλλλαρά, και διαχρονικά είναι η πόλη όπου συμβαίνουν πράγματα και που υπόγεια ρεύματα ξεβγάζουν ακατέργαστα διαμάντια και καλά κρυμμένα μυστικά, που ο οξυδερκής δημοσιογράφος ανακαλύπτει και φέρνει στο φως.

Τη Θεσσαλονίκη τη γνώρισα φοιτητής. Φεύγαμε τότε από Κομοτηνή, με το ΚΤΕΛ ή με το μουτζούρη, και κατεβαίναμε σε φίλους, φίλους φίλων και συγγενείς που σπούδαζαν στη συμπρωτεύουσα. Στρωματσάδες, ατέλειωτες τσάρκες για καφέ, τάβλι-σκάκι-τρίβιαλ, ρετσίνες, χάζι στις βιτρίνες, σάντουιτς με γύρο και μπουγάτσες με τυρί. Αστειάκια, τον είπα και με είπε, μου πήρε τηλέφωνο, να σε φέρω κιμά να με κάνεις κεφτέδες. Αθώα, χιλιοειπωμένα, ένα ακόμα κλισέ, η κόντρα μεταξύ καρντάσηδων και χαμουτζήδων. Στο μεταξύ, απολαμβάναμε την ανοιχτωσιά της πόλης προς τη θάλασσα, τα κάστρα, την άπλα της Αριστοτέλους και τις καβάτζες στη Ναυαρίνου. Λάιβ στον Μύλο, αυτοσχέδιες μαζώξεις με κιθάρες, πειρατικές κασέτες (ναι, κασέτες!) στην Πανεπιστημιούπολη, τσουρέκια Τερκενλή.

Με δυο λόγια, ήμασταν κάτι σαν τουρίστες. Ειδικά εμείς, Αθηναίοι μεν αλλά που ερχόμασταν από το ηρωικό ΔουΠουΘου, Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης ("Δεν Περάσαμε Θεσσαλονίκη", κατ' άλλη εκδοχή).

Διαβάζοντας αυτά τα αφιερώματα, μου φαίνεται σαν να μην έχει αλλάξει τίποτα. Οι περισσότεροι Αθηναίοι βλέπουν ακόμα τη Θεσσαλονίκη σαν μέρος για ρέμπελο τουρισμό, χαλάρωμα, οφθαλμόλουτρο στις καφετέριες της παραλίας. Αλλάζουν λίγο τα ονόματα και τα στέκια, Λαδάδικα, Μοδιάνο, Μπιτ μπαζάρ, κατά τα άλλα μία από τα ίδια. Βλέπω στις σελίδες της AV γνώριμες φάτσες. Ο Σταρόβας, ο Στάθης Παναγιωτόπουλος, ο Χρήστος Πορτοκάλογλου. Χαμογελάω, την πρώτη φορά που άκουσα το όνομα "Χρήστος Πορτοκάλογλου" ήταν κατά σύμπτωση, όταν η αδερφή μου νοίκιασε το διαμέρισμα όπου προηγουμένως έμενε αυτός, σ' ένα στενό κοντά στη Ναυαρίνου. "Έμενε ένας ντι-τζέι που είχε βάψει μαύρους τους τοίχους!". Τότε, στα μέσα της δεκαετίας του '90, όλοι αυτοί ήταν new entries για τους Αθηναίους. Σήμερα έχουν αναβαθμιστεί, τα έντυπα τους χαρακτηρίζουν πατριάρχες. Πατριάρχες του αλτέρνατιβ, ή κάτι τέτοιο, θα σας γελάσω.

Αλτέρνατιβ; Καλά, λέμε τώρα. Μάλλον λατέρνατιβ θα έπρεπε να το λέμε. Το αφιέρωμα περιλαμβάνει και συνέντευξη του Νίκου Καρατζά, του κυρίου "Ιανός". Ο οποίος "Ιανός" μπορεί κάποτε να ξεκίνησε σαν μικρό, ψαγμένο βιβλιοπωλείο με το μεράκι του βιβλιόφιλου ιδιοκτήτη του, αλλά σήμερα είναι γκράντε επιχείρηση, με μαγαζί στη Σταδίου πρώτη μούρη, προσωπικό που φοράει στολές και υποκατάστημα στο Golden Hall. Αύριο μεθαύριο μπορεί να μπει και στο χρηματιστήριο, που λέει ο λόγος, γιατί έτσι είναι η ζωή και τα πράγματα αλλάζουν, αλλά αυτά τα αφιερώματα τέτοιες λεπτομέρειες τις προσπερνούν, στη γενική εικόνα της Θεσσαλονίκης που θέλουν να παρουσιάζουν ο ρομαντικός βιβλιοπώλης ταιριάζει, ο πετυχημένος επιχειρηματίας ίσως όχι και τόσο, άρα εκεί θα εστιάσουμε.

Τέλος πάντων, μ' έχει πιάσει η γκρίνια και μπορεί να γίνομαι και άδικος, όμως αυτό το καλλιεργούμενο hype περί Θεσσαλονίκης έχει αρχίσει και με κουράζει. Δεν είναι ρε παιδιά ούτε Βαρκελώνη, ούτε Βερολίνο (με παχύ λάμδα), τι να κάνουμε τώρα, με το ζόρι δηλαδή; Εντάξει, συμβαίνουν πράγματα, αλλά σε κάθε πόλη αυτού του μεγέθους "συμβαίνουν πράγματα". Δεν είναι αυτό το θέμα, ή πάντως όχι μόνο αυτό. Γιατί, εκτός που συμβαίνουν πράγματα, η Θεσσαλονίκη είναι και η πόλη που ανέχεται τόσα χρόνια δήμαρχο τον Παπαγεωργόπουλο, που βγάζει νομάρχη τον Ψωμιάδη, που την εγκαταλείπει κόσμος για νά 'ρθει να ζήσει στην Αθήνα. Πού; Στην Αθήνα, for crying out loud. Ξέρω τουλάχιστον τρεις-τέσσερις περιπτώσεις, συμφοιτητές μου στη σχολή, λαμπρά παιδιά, μια χαρά μυαλά, που ζουν και δουλεύουν εδώ. Ε, για κάποιον λόγο έφυγαν, έτσι δεν είναι; Αλλά αυτά είναι στενάχωρα πράγματα, δεν χωράνε στα αφιερώματα των αθηναϊκών περιοδικών. Καλύτερα να μας δίνουν μικρά μυστικά, πού θα φάμε τον καλύτερο γύρο και το πιο φρέσκο καζάν ντιπί, κόζυ μπαράκια, τρέντυ φατσούλες και φάνκυ καταστάσεις.

Εν πάση περιπτώσει. Το κόβω εδώ, όχι άλλη γκρίνια, έξω έχει λιακάδα κι έρχεται Σαββατοκύριακο. Γιατί να χαλάμε τις καρδιές μας; Ας διαβάσουμε για την άλλη Θεσσαλονίκη, την ωραία, κι ας αγνοήσουμε την καθαυτό Θεσσαλονίκη. Ας κάνουμε πως δεν τη βλέπουμε, βρε αδερφέ.

Είναι κι αυτή μια άποψη.


.

20 σχόλια:

  1. Ομολογουμένως σε βρίσκω λίγο γκρινιάρη... Φαντάζεσαι τις τσάρκες στην παραλλλία με τέτοιο καιρό;
    Κατανοητή η κάπως οπτική ενός BTDT (been there, done that), αλλά για σκέψου τα εικοσάχρονα που κάνουν τώρα αυτά που περιγράφεις και που κάναμε εμείς πριν 15 χρόνια... Δεν είναι γλυκό;
    Προσπάθησε να θυμηθείς την αίσθηση που είχες τις πρώτες φορές που βγήκες στη Θεσσαλονίκη ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. To διάβασα το άρθρο.

    Η δική μου εμπειρία είναι ως επισκέπτρια στην Θεσσαλονίκη, κι ομολογώ ότι μου άρεσε πολύ.

    Άλλο όμως είναι να ζήσεις κάπου κι άλλο να κάνεις ταξιδάκια αναψυχής.

    Οπότε δεν είμαι σίγουρη εάν γκρινιάζεις....

    Καλό Σ/Κ κ. Χασοδίκα :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Συνάδελφε, συμφωνώ απολύτως. Εγώ "Αααα, Πέρασα Θεσσαλονίκη" (ΑΠΘ) και γνώρισα ακριβώς αυτά που περιγράφεις σαν φοιτήτρια. Ωραία χρόνια, δεν το αρνούμαι. Αυτή όμως η εμμονή με την "ιδιαιτερότητα" της "Πρωτεύουσας των Βαλκανίων" με έχει κουράσει αφάνταστα.
    Πριν από λίγα χρόνια ρώτησα ένα Θεσσαλονικιό αν είναι ευχαριστημένος με την κατάσταση στην πόλη του (Ψωμιαδογεωργόπουλοι, σκυλάδικα, ντου στη Ροτόντα, κάψιμο βιβλίων) και μου είπε ότι η υπερβολική χαλαρότητα και ανεμελιά, αλλά και η ροπή στο μπουζουκτσίδικο αντί για τον Παπάζογλου, οφείλεται στο μεγάλο αριθμό φοιτητών. Και εννοείται ότι για την έλλειψη υποδομών της προκοπής ευθύνεται το Κράτος των Αθηνών (για να μην ξεχνιόμαστε). Πάντα για τα άσχημα φταίνε οι άλλοι.

    Λένα
    (Ετοιμάσου για πολλά hate-mails μέσα στο Σαββατοκύριακο)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Να πω μερικούς ακόμα σκόρπιους αντιλόγους;
    - Στην πόλη που έβγαλε τα δύο καλύτερα ελληνικά ροκ συγκροτήματα, συν μερικούς από τους καλύτερους λαϊκούς τραγουδοποιούς (όχι τραγουδιστές - τραγουδοποιούς), είναι αυταπόδεικτο ότι "κάτι τρέχει".
    - Οι Θεσσαλονικείς τα παραλένε για το κράτος των Αθηνών, αλλά η αλήθεια είναι ότι τα κονδύλια των μεγάλων έργων στην Αθήνα μοιράζονται, όχι εκεί. Και η Θεσσαλονίκη συνήθως βγαίνει αδικημένη.
    - Δεν ξέρω τι βιβλία κάηκαν στη Θεσσαλονίκη, αλλά βιβλία καίγονται και στην Αθήνα - κατ' ακρίβειαν καίγονται κατά σύστημα δύο βιβλιοπωλεία που δεν αρέσουν στα κ@λόπαιδα των Εξαρχείων. Φασισμός το ένα, φασισμός και το άλλο.
    - Αν θεωρήσουμε τον "Ιανό" ως πρέσβη της Θεσσαλονίκης στην Αθήνα, και τον συγκρίνουμε με το αθηναϊκό αντίστοιχο (Ελευθερουδάκης), μάλλον κερδίζει κατά κράτος. Τη γνώση που υπάρχει για το βιβλίο στον Ιανό την έβρισκες στην Αθήνα μόνο στη "Δωδώνη", πριν ενσωματωθεί στην "Πολιτεία", και ως ένα βαθμό σήμερα στην Πολιτεία ή και στην Εστία - αλλά όχι σε μεγάλου μεγέθους βιβλιοπωλείο, και όχι τόσο όμορφα συνταιριασμένα με εκδηλώσεις κλπ.
    - Αδυνατώ να πιστέψω ότι τα μπουζουξίδικα ζουν από τους φοιτητές όπως ειπώθηκε - άλλο είδος μαγαζιού ευδοκιμεί λόγω φοιτητών στη Θεσσαλονίκη.
    - Τη διάθεση που επικρατεί στα ουζάδικα της Θεσσαλονίκης Σάββατο μεσημέρι δεν τη βρίσκεις πουθενά στην Αθήνα.

    Αυτά από έναν Αθηναίο που μια εποχή είχε κάνει το Αθήνα-Θεσσαλονίκη, Κολιάτσου - Παγκράτι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Πάντως όταν το μαγαζάκι του Ιανού έγινε μαγαζάρα, έχασε και κόσμο από πελάτες γιατι κατάντησε απρόσωπο. Δεν πειράζει στέκια βιβλιοπωλείων υπάρχουν πολλά, ψαγμένα και φιλικά προς τον πελάτη που αγαπά το βιβλίο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. ως καρντάσης σαλονικιός έχω να πω για τα κλισέ ότι

    - όντως οι ρυθμοί της Θεσσαλονίκης είναι πολύ πιο χαλαροί απ' αυτούς της Αθήνας. αυτό δεν είναι κ κάτι φοβερό, οι περισσότερες ευρωπαικές πόλεις (κ πρωτεύουσες) έχουν χαλαρότερους ρυθμούς απ' αυτούς της Αθήνας.

    - όντως έχει αδικηθεί απ' τις κυβερνήσεις. δεκαετίες ολόκληρες δεν είχε γίνει τ ί π ο τ α εδώ πάνω. συμφωνώ πως το βάρος πρέπει να δίνεται στην Αθήνα, οι μισοί κάτοικοι της χώρας μένουν εκεί, αλλά κι εδώ ζει ένα εκατομμύριο+ άτομα, δεν είναι λίγοι. πάντως αυτό έχει αλλάξει τα τελευταία χρόνια (κ οφείλω να ομολογήσω, τα τελευταία 5, επί ΝΔ)

    - το ότι βγαίνει ο Ψωμιάδης κι ο Παπαγεωργόπουλος δεν έχει να πει κάτι. οι δυο τους ήταν υποψήφιοι με το ισχυρότερο κόμμα της βουλής.

    - για τη μπουζουκονοοτροπία δεν έχω να πω κάτι, αλλά νομίζω πως δεν είναι τόσα πολλά αυτά τα μαγαζιά

    τώρα για το ερωτική πόλη, αν τη βρίσκει κάποιος με το μπετόν κ τις πολυκατοικίες ή το καινούριο Δημαρχείο, τι να πω, περί ορέξεως...
    α, κ σίγουρα το άντερφράουντ έχει φύγει μακρυά. κρίμα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ν' αγιάσει ο στόμας σου, Χασοδίκη.

    Όπως λέει και ένας γνωστός μου, πώς να μη φαίνεται ερωτική πόλη η Θεσσαλονίκη στους Αθηναίους; Αφού εδώ έρχονται για Σ/Κ, διακοπές, φαΐ και συναναστροφή με το έτερο φύλο.

    Και μένα μια χαρά μου φάνηκε πρόσφατα η Αθήνα. Αν εργαζόμουν όμως εκεί;;;

    @Κούνελος
    Το πρόβλημα δεν είναι ότι η πόλη εκπροσωπείται από δύο δεξιούς (είναι, δηλαδή, αλλά αυτό είναι ένα άλλο θέμα). Το πρόβλημα είναι ότι εκπροσωπείται από αυτόν και από αυτόν...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Χασοδίκη, και εσύ του ΔουΠουΘου;;; Ποιά χρονιά ;

    Όσο για τη Θεσσαλονίκη, θα επιβεβαιώσω αυτό που έχουν πει και όλοι οι προηγούμενοι : είναι ή νομίζουμε ότι είναι ερωτική γιατί πάμε για ξεκούραση και με ερωτικό σύντροφο. Κάποιοι δε, έχουμε και αναμνήσεις σαν αυτές που περιγράφεις, οι οποίες συνδέονται με τα καλύτερα κυριολεκτικά χρόνια της ζωής μας, τα οποία ελπίζουμε να ξαναζήσουμε με κάθε επίσκεψη μας στη Θεσσαλονίκη.
    Αν ζούσαμε και εργαζόμαστε όμως εκεί, δεν ξέρω πόσο ερωτική θα μας φαινόταν ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. @Σπύρος

    Μπορεί και νά 'χεις δίκιο για τη γκρίνια, το είπα και μόνος μου άλλωστε, ωστόσο to my defense να επισημάνω ότι αυτό δεν είναι ένα ποστ για τη Θεσσαλονίκη, αλλά για τα αφιερώματα (των αθηναϊκων περιοδικών) στη Θεσσαλονίκη. Η ίδια η πόλη μπορεί να είναι μια χαρά, ή δυο τρομάρες, ή και τα δύο, όπως συμβαίνει σε πολλές πόλεις άλλωστε, αλλά η οπτική αυτών των αφιερωμάτων είναι πάντοτε η ίδια. Έχω άδικο σε αυτό;

    @nikos10

    Χαίρομαι που σε ξαναβλέπω στα μέρη μας, και ευχαριστώ για τις φωτογραφίες των λινκ, που είναι πραγματικά συλλεκτικές :))

    @ESKARINA

    Μπήκα το '93, βγήκα το '97.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. @Δείμος

    Ομολογώ ότι κι εμένα απρόσωπο μου φαίνεται το κατάστημα της Αθήνας. Αισθητικά ωραίο, βέβαια, η αλήθεια να λέγεται, και ενδιαφέρουσες συναυλίες έχει κατά καιρούς στο καφέ, και συζητήσεις και άλλα τερπνά, και μεγάλη ποικιλία σε τίτλους κλπ. κλπ., αλλά όπως και να το κάνουμε είναι λίγο σούπερ-μάρκετ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Χασοδίκα, τα αθηναϊκά αφιερώματα στη Θεσσαλονίκη μού θυμίζουν κλισέ περιγραφές μαλάκα συζύγου: η Αθήνα σε ρόλο επίσημης συζύγου, βαριάς κι ασήκωτης,την οποία όμως δεν χωρίζει. Η Θεσσαλονίκη, φρέσκια και πολλά υποσχόμενη ερωμένη, με μοίρα να παραμένει πάντα το σκοτεινό αντικείμενο του πόθου, χωρίς πραγματική υπόσταση. Μια ωραιοποιημένη θολούρα δλδ. Όλα τα αφιερώματα σε διάφορες πόλεις πάντως φαίνεται από μακριά αν έχουν σφραγίδα ντόπιου ή ξένου συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Νομίζω ότι εδώ το κρίσιμο δεν είναι η καταγωγή του συντάκτη, αλλά του αναγνωστικού κοινού στο οποίο απευθύνεται.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. xasodiki μου όχι μόνο είσαι γκρινιάρης, αλλά το ποστ χαρακτηρίζεται από μεγάλες παραλείψεις ( εμείς εδώ ΠΑΟΚ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΟΛΑ φιλλλλαράκι , το τοστ το τρώμε με κασέρι, και τον γύρο σε λαγάνα στον ΓΙΓΑΣ).
    Διακρίνω μια δυσπιστία (όχι άδικη) για τον κύριο ΙΑΝΟ, μιας και είναι γνωστό, ότι η η εν λόγω "αλυσίδα πολιτισμού" απολαμβάνει πολλών επιχορηγήσεων - χρηματοδοτήσεων,και άρα επιπλέον πόρων για επενδύσεις
    θα συμφωνήσω με τον "δειμο του πολίτη" για τα ψαγμενα φιλικά βιβλιοπωλεία της Θεσσαλονίκης, και θα προσθέσω, και ένα τρίτο πρόσωπο στην κουβέντα περί των προσώπων που χαρακτηρίζουν την πόλη:
    Τον ΠΑΝΑΓΡΙΟΤΑΤΟ ΑΝΘΙΜΟ.

    Παρεμπιπτόντως, Καζαν Nτιπι καλό, θα σου προσφέρουν ως επιδόρπιο (δηλαδή free) σε οποιοδήποτε μαγαζί καθίσεις για φαγητό (να και ένα καλό που βρήκα για μας) :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Για την οπτική των αφιερωμάτων σαφώς έχεις δίκιο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Νομίζω έχεις δίκιο, χασοδίκη.
    Αν και θα πρόσθετα μερικές εικόνες συνειρμικές, που έρχονται στο μυαλό μου.

    Δ.Ε.Θ,
    Φεστιβάλ ελληνικού τραγουδιού
    Φεστιβάλ, ελληνικού κινηματογράφου
    Κούδας- ΠΑΟΚ με την μεγάλη ομάδα.
    Άρης του Γιαννάκη και του Γκάλη.
    Σουτζουκάκια..:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Χασοδίκη μου, μαζί σου, πολύ ωραίο ποστ! Κι εγώ Θεσσαλονίκη σπούδασα, ωραία ήταν, τα είδα όλα όσα άξιζε να δω, νομίζω. Από κει και πέρα, η εύκολη μυθολογία είναι πάντα εκνευριστική. Θα παρατηρήσω μόνο ότι τα ίδια φριπρές λαϊφστάιλ κλπ περιοδικά κάνουν κάθε τόσο αφιέρωμα και στην Αθήνα, όπου κυριαρχούν τα ίδια ακριβώς κλισέ και η ίδια επηρμένη "εναλλακτικούρα"...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. @pikos apikos

    Μπα, καμία δυσπιστία για τον κ. Ιανό, αν και έχω διαβάσει εδώ στην Αθήνα κάτι καταγγελίες του "Βιβλιοφρικάριου" σχετικά με τις συνθήκες εργασίας των υπαλλήλων του... Αλλά δεν είχα αυτό στο μυαλό μου: απλώς, ο Ιανός σήμερα είναι ένα από τα μεγαλύτερα ονόματα στον χώρο του βιβλίου, ε, ας τον δούμε έτσι όπως είναι κι όχι όπως ταιριάζει στη ρομαντική μυθολογία της Θεσσαλονίκης. Αυτό μόνο.
    Αν και, εδώ που τα λέμε, μου ξίνισε λίγο κι από τη συνέντευξη το σχόλιο του κ. Καρατζά ότι στην Αθήνα αισθάνεται σαν οικονομικός μετανάστης. Ε, κόψε κάτι, αγαπητέ...

    @Σπίθας

    Μη μου θυμίζεις τα σουτζουκάκια, είναι και μεσημέρι.. :)

    @Δύτης

    Σωστό κι αυτό. Λατέρνατιβ και άγιος ο θεός :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Να κάνω μια χαζή ερώτηση...
    Το κράτος των Αθηνών φταίει, ή που αυτοί δεν έχουν εκπροσώπους της προκοπής για να διεκδικήσουν αυτά που (νομίζουν οτι) τους οφείλουν????

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Ωραίο το θέμα της Θεσσαλονίκης και του υπερεκτιμημένου της ερωτισμού. Πέρα όμως από όσα κοινότοπα τα αθηναϊκά έντυπα αναπαράγουν υπάρχουν άλλα τόσα που δεν λάμπουν ώστε να τα προβάλλουν. Θα θυμήσω μερικά: η μυστική γοητεία του Γιλάν Μερμέρ, τα αμαρτωλά στενα της Μπάρας και του Τοπ Χανε, οι ξεχασμένοι μαχαλάδες στο Καφαντάρη. Για μένα αυτά αξίζουν πιό πολύ από πολλά άλλα που τα περιοδικά συνηθίζουν να προτιμούν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Ενστάσεις και ισχυρισμοί
κατατίθενται μόνον εγγράφως
(Χασοδίκειος Πολιτική Δικονομία, άρθρον 228)