13 Μαρτίου 2009

Generation γκαπ (γκουπ!)

Εναλλακτικός τίτλος: Το χάσμα των γενεών for dummies


Η ιστορία που ακολουθεί είναι πραγματική και μου τη διηγήθηκε χτες η αδερφή μου. Η οποία κατά καιρούς κατεβάζει διάφορες ιδέες, ολίγον πειραγμένες. Εν προκειμένω, ήθελε να κάνει ένα πρωτότυπο δωράκι σε κάποιον φίλο της που γιορτάζει αυτές τις μέρες, φίλο πολύ παλιό, από τα χρόνια του δημοτικού σχολείου μιλάμε.

Σκέφτηκε λοιπόν να του ετοιμάσει ένα μπλουζάκι, με στάμπα το παλιό σήμα της ΕΡΤ. Υποθέτω ότι ο άνω-των-τριάντα-ετών αναγνώστης θα το θυμάται: ένας ατσούμπαλος πολύχρωμος κύκλος με ρολόι σε γκρι καρώ φόντο, το σήμα που έπαιζε μέχρι τις 5 και το χαζεύαμε για λίγα λεπτά κάθε απόγευμα, μέχρι να ακουστεί η φλογέρα και τα τροκάνια που σήμαιναν έναρξη προγράμματος και να αρχίσει ο Ροζ Πάνθηρας. Τέλος πάντων, αυτό:


Εδώ που τα λέμε η ιδέα της αδερφής μου δεν ήταν ακριβώς ορίτζιναλ, κάποιον άλλον είδε να φοράει ένα τέτοιο μπλουζάκι και το ξεσήκωσε. Και το κόνσεπτ υποτίθεται πως είναι ένα σύμβολο από την αθώα παιδική μας ηλικία, τότε που η μόνη μας έννοια ήταν να ξεπετάξουμε τα μαθήματα γρήγορα για να δούμε Ροζ Πάνθηρα και Γούντυ Τρυποκάρυδο, και μετά να κατέβουμε να παίξουμε μπάλα στο παραδίπλα αδειανό οικόπεδο (που πλέον φιλοξενεί εξαώροφο τέρας). Εν πάση περιπτώσει, κάτι τέτοιο (κι όπως έχει πει κάποτε κι ένας φίλος, καλή του ώρα, "πού πήγε η χαμένη παιδική μας αθωότητα;").

Οπότε λοιπόν η αδερφούλα μου πήρε σβάρνα τα μαγαζιά του κέντρου που τυπώνουν μπλουζάκια για να περάσει στην υλοποίηση της ιδέας. Δυσκολεύτηκε περισσότερο απ' όσο περίμενε, γιατί προέκυψε ότι το σήμα αυτό οι περισσότεροι μαγαζάτορες δεν το είχαν στα έτοιμα που κρατάνε στους υπολογιστές τους. Κάποιος όμως φιλοτιμήθηκε και το βρήκε στο ίντερνετ, το κατέβασε και έφτιαξε το μπλουζάκι.

Την ώρα που η αδερφή μου ετοιμαζόταν να πληρώσει, μπαίνει στο μαγαζί μια κοπελίτσα, βλέπει τη στάμπα στο μπλουζάκι και ρωτάει αθώα:

- Τι είναι αυτό;

Η αδερφή μου γυρίζει, την κοιτάει, και της αντιγυρίζει το ερώτημα:

- Δε μου λες πουλάκι μου, πότε γεννήθηκες εσύ;
- Το ογδονταεφτά, απαντάει η κοπελίτσα.
- Α καλά, τι να σου εξηγώ τώρα, εσύ δεν ξέρεις ούτε τον Καμπούρη.

Και βέβαια δεν εννοούσε αυτόν τον καμπούρη:


Αλλά αυτόν:


Επιμύθιο: ναι, αγαπητέ αναγνώστη, το χάσμα των γενεών υπάρχει. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά η γενιά μας βρίσκεται πλέον στην αποκεί μεριά του. Καλό Σαββατοκύριακο -και καλή ψυχή :))



ΥΓ: Αύριο βράδυ από τις 8 μέχρι τις 10 θα είμαστε ξανά στις επάλξεις του radioneverland.gr, σε ένα μουσικό ταξίδι στη Λατινική Αμερική: με βάση την Κορδιγιέρα των Άνδεων και με μουσικές με διαφορετικό χρώμα. Αν δεν έχετε κάτι καλύτερο να κάνετε, ελάτε να μας κάνετε παρέα!


.

22 σχόλια:

  1. Έτσι είναι φίλε, δυστυχώς!
    Το χάσμα των γενεών υπάρχει, το συνειδητοποιείς απότομα και μετά παρακολουθείς αποσβολωμένος από την "αποκεί" μεριά του!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Τι "καλό σαββατοκύριακο" ρε συ Χασοδίκη;
    Μας έκανες την καρδιά περιβόλι και μετά μας λες καλό σαββατοκύριακο.

    μπουχουχου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Κρότυ

    Μην κλαις

    Στο ντουλάπι

    Δεν έχει ψίχα

    Ψωωω - μί

    :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Μην κοροϊδεύεις, Χασοδίκα και έχουσι γνώσιν οι φύλακες!
    Υποψιάζομαι ότι είσαι κατάτι γηραιότερος!

    χα.
    χα.
    χα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Να πούμε για την ιστορία, ότι το PM 5544 Test Card δεν ήταν ελληνική πατέντα, αλλά δημιούργημα της Philips, και το χρησιμοποιούσαν τηλεοπτικά δίκτυα σε όλον τον κόσμο.

    Αυτό που ήταν όμως αναμφισβήτητα ελληνική πατέντα ήταν η φλογέρα και τα τροκάνια που σήμαιναν εκτός από την έναρξη... και τη λήξη του προγράμματος!

    Αυτό που επίσης άφησε ιστορία ήταν το "μας συγχωρείτε για τη διακοπή" συνοδευόμενο από το σαξόφωνο του Κατσαρού.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Όντως είμαστε από την "από κει μεριά" πλέον... εγώ τη μεγάλη φρίκη την έφαγα προ 2 εβδομάδων, όταν γυρνώντας Θεσσαλονίκη-Αθήνα με αεροπλάνο της Ολυμπιακής προερχόμενο από Γερμανία, συνταξίδεψα με μια Β' Λυκείου που είχε πάει ταξίδι με ένα ευρωπαϊκό πρόγραμμα στο Στρασβούργο. Και συνειδητοποίησα πως όταν είχα πάει εγώ στο ίδιο ακριβώς πρόγραμμα, τα παιδιά αυτά ήταν αγέννητα... :(

    Αύριο θα περιμένουμε με ενδιαφέρον τις μουσικές των Άνδεων... καλό ΣΚ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Το τραύμα που δεν επουλώνεται ποτέ σε όσους καβαντζάρουν τα τριάντα είναι η πρώτη φορά που τους μιλούν στον πληθυντικό εκπρόσωποι της αδίστακτης γενιάς των 18+.

    (σνιφ)

    Το επόμενο βήμα είναι η παραχώρηση θέσης σε ΜΜΜ από κάποιον σαδιστή πιτσιρικά. :)

    (Είχα δει ένα άλλο ωραίο μπλουζάκι που έγραφε, στα γερμανικά: Είμαι πάνω από 30, παρακαλώ βοηθήστε με να διασχίσω τον δρόμο).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Και δυστυχως ο μονος τροπος να τους αντιμιλησουμε ειναι και ο χειροτερος δυνατος: «τι να μας πειτε εσεις που ησασταν αγεννητα οταν μπλαμπλαμπλα (Καμπουρης, Πολυτεχνειο κοκ)» Μα ο χειροτεροτερος. Σορυ, εγινα 47+ πλεον και θεωρω εαυτον υπερηλικα...
    Μπουχουχου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. ωραίο άρθρο! ωραίο χιούμορ (μαύρο) στον/ην krotkaya!!

    ωραία σχόλια!

    Ενδοεπικοινωνία έχει το μαγαζί για αύριο;;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. O Καμπουρης ΟΚ, εδώ δεν ξέρουν τον Γκάλη! Όχι απλά χασμα, βάραθρο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Χασοδίκη μου,
    εγώ μετέχω των εμπειριών δύο γενεών. Της δικής μου (των 50++), ας την πούμε γενιά του Πολυτεχνείου (τρομάρα μας), και των παιδιών μου (των 20++). Έτσι ξέρω και το σήμα της ΕΡΤ (ακόμα και το ραδιοφωνικό σήμα με τη φλογέρα του τσοπανάκου) και το Κουρδιστό Πορτοκάλι (την ταινία που την είδα όταν ήμουν ακόμα φοιτήτρια) και τον Καμπούρη και την Candy Candy και το Σπορτ Μπίλλυ και τα Στρουμφάκια (που βλέπαν τα παιδιά μου). Χα χα χα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Μήπως υπερβάλετε λίγο ρε παιδια? Τον
    Καμπούρη δεν το ξέραμε, -ούτε τον έναν, ούτε τον άλλον- αλλά τον ξέραμε τον Γκάλη...(crush?!)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Καλά, δεν το συζητώ ότι τα σχόλια είναι ένα κι ένα! Γκρουπ θέραπυ έγινε το ποστ :)

    Minimus, σου χρωστάω χάρη για τα τροκάνια. Ήθελα κι εγώ να ψάξω να το βρω στο νετ, αλλά τεμπέλιασα ;)

    Αντώνη, onair[παπάκι]radioneverland.gr.

    Andi, καταπληκτική φωτογραφία, χαχα!

    Σας αφήνω τώρα, πάω να βράσω φασκόμηλο :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Αγαπητέ Χασοδίκη, σπάνια σχολιάζω αναρτήσεις(γενικότερα), αλλά σήμερα δεν άντεξα!!!Με πέθανες!
    Πρόσφατα μπήκα κι εγώ στο club των 30+.Λόγω της μακροχρόνιας διαμονής μου στην Ιταλία, αρκετές φορές με έχουν πει "signore"...Αλλά αυτές τις μέρες είμαι Ελλάδα...Και σήμερα άκουσα για πρώτη φορά ένα κοριτσάκι να μου λέει "συγνώμη, κύριε"...
    "Κύριε"!!!Κύριο να πεις τον πατέρα σου και το δάσκαλό σου...Εμένα βρήκες;
    Και πάνω που πήγα να ξεπεράσω το σοκ ήρθες κι εσύ με post σου και με αποτελείωσες...

    Αύριο πρωί πρωί θα πάρω το αεροπλάνο για Ρώμη....Τουλάχιστον το "signore" δεν χτυπάει τόσο άσχημα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Βρε Χασοδίκη μου,
    δοκίμασα να σε ακούσω στο ραδιόφωνο χθες βράδυ, αλλά δεν τα κατάφερα. Έκανα κλικ εκεί στο radio neverland, με πήγε στο site του σταθμού, αλλά δεν κατάλαβα μετά πού έπρεπε να πατήσω για να ακούσω live το πρόγραμμα. Για εξήγησε μου σε παρακαλώ. Περιμένω
    Την καλημέρα μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Πάνω δεξιά στην αρχική σελίδα του σταθμού έχει ένα λινκ που γράφει "live music and info", ανάμεσα σε δυο ηχειάκια. Πατάς εκεί και παίζει. Είναι λίγο διακριτικό, εδώ που τα λέμε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Εδώ στου δρόμου τα μισά φίλε καβατζώσαμε την ...άλλη όχθη. Κι ας κάνουμε ότι δεν καταλαβαίνουμε γενικώς!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Η γριά αδερφή του χασοδίκη θέλει να δηλώσει (προς αποφυγήν παρεξηγήσεων της δεύτερης σειράς της πρώτης παραγράφου του άρθρου) ότι οι ιδέες τις είναι μια χαρά.
    «Ολίγον πειραγμένες» είναι οι άσπρες τρίχες του κεφαλιού της που είναι πλέον και για 28 λουσίματα ξανά μαύρες.

    ΥΓ Τί είπες ρε χούφταλο για τις ιδέες μου ?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. οι "ιδέες της" "της" όχι "τις" γαμώ την πρεσβυωπία μου ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Χαιρετίζω και επισήμως την πρώτη εμφάνιση της αδελφούλας μου στο φτωχικό μου ιστολόγιο (έστω και με το παραπλανητικό ψευδώνυμο "τριαντακάτι")

    :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Ενστάσεις και ισχυρισμοί
κατατίθενται μόνον εγγράφως
(Χασοδίκειος Πολιτική Δικονομία, άρθρον 228)