16 Δεκεμβρίου 2008

Ο τυφλοσούρτης του πιστολέρο

Σκαλίζοντας χτες βράδυ, αφού τελείωσα με τις δουλειές του γραφείου, ανακάλυψα στον δικτυακό τόπο της Ελληνικής Αστυνομίας έναν νόμο του οποίου αγνοούσα παντελώς την ύπαρξη -και κακώς. Πρόκειται για τον νόμο 3169 του 2003 με τίτλο "Οπλοφορία, χρήση πυροβόλων όπλων από αστυνομικούς, εκπαίδευση τους σε αυτά και άλλες διατάξεις".

Πρόκειται για πολύ ενδιαφέροντα νόμο και συνιστώ σε όλους την ανάγνωσή του (το πλήρες κείμενο εδώ σε αρχείο .pdf), μολονότι γνωρίζω ότι τα νομικά κείμενα είναι συνήθως πολύ βαρετά για τους μη νομικούς αναγνώστες (και για τους νομικούς ενίοτε). Για αρχή, διάλεξα μερικά αποσπάσματα και θα ήθελα να τα σχολιάσουμε.

Άρθρο 3, τίτλος: "Χρήση πυροβόλου όπλου και αρχές που τη διέπουν", κείμενο:

1. Ο αστυνομικός επιτρέπεται κατά την εκτέλεση της υπηρεσίας του να προτάσσει το πυροβόλο όπλο, εφόσον συντρέχει κίνδυνος ένοπλης επίθεσης σε βάρος αυτού ή τρίτου.
2. Ο αστυνομικός επιτρέπεται να κάνει χρήση πυροβόλου όπλου, εφόσον αυτό απαιτείται για την εκπλήρωση του καθήκοντος του και συντρέχουν οι παρακάτω προϋποθέσεις:
α. Εχουν εξαντληθεί όλα τα ηπιότερα του πυροβολισμού μέσα, εκτός αν αυτά δεν είναι διαθέσιμα ή πρόσφορα στη συγκεκριμένη περίπτωση. Ηπιότερα μέσα είναι ιδίως παραινέσεις, προτροπές, χρήση εμποδίων, σωματικής βίας, αστυνομικής ράβδου, επιτρεπτών χημικών ουσιών ή άλλων ειδικών μέσων, προειδοποίηση για χρήση πυροβόλου όπλου και απειλή με πυροβόλο όπλο.
β. Εχει δηλώσει την ιδιότητα του και έχει απευθύνει σαφή και κατανοητή προειδοποίηση για την επικείμενη χρήση πυροβόλου όπλου, παρέχοντας επαρκή χρόνο ανταπόκρισης, εκτός αν αυτό είναι μάταιο υπό τις συγκεκριμένες συνθήκες ή επιτείνει τον κίνδυνο θανάτου ή σωματικής βλάβης.
γ. Η χρήση πυροβόλου όπλου δεν συνιστά υπερβολικό μέτρο σε σχέση με το είδος της απειλούμενης βλάβης και την επικινδυνότητα της απειλής.

Σχόλιο: Ο νομοθέτης καθιστά σαφέστατη την πρόθεσή του, ότι η χρήση του πυροβόλου όπλου πρέπει να είναι η απολύτως τελευταία καταφυγή του αστυνομικού, αφού έχει προηγουμένως εξαντλήσει κάθε άλλο ηπιότερο μέσο, και αφού έχει προειδοποιήσει για την πρόθεσή του να το χρησιμοποιήσει.

Πιο κάτω, στην επόμενη παράγραφο (3) του ίδιου άρθρου αναφέρεται: "Όταν συντρέχουν οι προϋποθέσεις της προηγούμενης παραγράφου επιβάλλεται η ηπιότερη χρήση του πυροβόλου όπλου, εκτός αν αυτό είναι μάταιο υπό τις συγκεκριμένες συνθήκες ή επιτείνει τον κίνδυνο θανάτου ή σωματικής βλάβης. Ως ηπιότερη χρήση πυροβόλου όπλου νοείται η κατά το εδάφιο δ' του άρθρου 1 κλιμάκωση της χρήσης του με τη μικρότερη δυνατή και αναγκαία προσβολή."

Απαραίτητη επεξήγηση: ως "κλιμάκωση της χρήσης" ο νομοθέτης εννοεί ότι θα πρέπει πρώτα να γίνεται εκφοβιστικός πυροβολισμός (όπου "δεν στοχεύεται η πλήξη οποιουδήποτε στόχου"), μετά πυροβολισμός κατά πραγμάτων (όπου "στοχεύεται η πλήξη πραγμάτων"), μετά πυροβολισμός ακινητοποίησης (όπου "στοχεύεται η πλήξη μη ζωτικών σημείων του σώματος ανθρώπου και ιδίως των κάτω άκρων αυτού") και τέλος πυροβολισμός εξουδετέρωσης (όπου "στοχεύεται η πλήξη ανθρώπου και πιθανολογείται ακόμη και ο θάνατος του"). Με απλά λόγια: πρώτα στον αέρα, μετά στα ντουβάρια, μετά στα πόδια και μετά στο ψαχνό.

Στην παράγραφο 4 αναφέρεται ότι "ο εκφοβιστικός πυροβολισμός ή ο πυροβολισμός κατά πραγμάτων επιτρέπεται, ιδίως σε περιπτώσεις κινδύνου από ζώο ή προειδοποίησης για πυροβολισμό εναντίον ανθρώπου, εφόσον έχουν ληφθεί όλα τα απαραίτητα μέτρα, ώστε να μην πληγεί άνθρωπος από αστοχία ή εξοστρακισμό του βλήματος", και στην παράγραφο 7 (εδώ έχει πολύ ενδιαφέρον) αναφέρεται ότι: "Πυροβολισμός ακινητοποίησης ή εξουδετέρωσης απαγορεύεται: (α) εφόσον υπάρχει σοβαρός κίνδυνος να πληγεί τρίτος από αστοχία ή εξοστρακισμό του βλήματος, (β) εναντίον ενόπλου πλήθους, εφόσον υπάρχει σοβαρός κίνδυνος να πληγούν άοπλοι, (γ) εναντίον ανηλίκου, εκτός αν αποτελεί το μοναδικό μέσο για την αποτροπή επικείμενου κινδύνου θανάτου. Ως ανήλικος θεωρείται το πρόσωπο που δεν έχει συμπληρώσει το 18ο έτος της ηλικίας του, (δ) εναντίον προσώπου που τρέπεται σε φυγή, όταν καλείται να υποστεί νόμιμο έλεγχο".

Με άλλα λόγια, αυτός ο νόμος καθορίζει το σύνολο των κανόνων που στις αμερικάνικες ταινίες αναφέρονται ως "rules of engagement", κανόνες εμπλοκής σαναλέμε, και ξεκαθαρίζει ότι, ακόμη και στην περίπτωση που ο αστυνομικός αναγκάζεται να χρησιμοποιήσει το όπλο του, και πάλι πρέπει να λάβει κάθε αναγκαίο μέτρο ώστε να αποφύγει εξοστρακισμούς, τυχαίες εκπυρσοκροτήσεις, αστοχίες του βλήματος και λοιπά.

Σε αυτό το σημείο η αυθόρμητη αντίδραση είναι να ανατρέξει κανείς στο απολογητικό υπόμνημα του κατηγορουμένου ειδικού φρουρού και να ψάξει να βρει τι απ' όλα τα παραπάνω αναφέρει ότι έκανε και, πολύ περισσότερο, τι παραδέχεται έστω και σιωπηρά ότι δεν έκανε. Όμως εγώ θα ήθελα να πάμε λίγο μακρύτερα.

Ενώ λοιπόν ο νομοθέτης μάς τα λέει πολύ καλά ίσαμε δω, αναρωτιέται κανείς εύλογα: ωραία, και σε περίπτωση που ο αστυνομικός δεν ακολουθεί τους αυστηρούς αυτούς κανόνες εμπλοκής, τι επιπτώσεις έχει;

Η απάντηση στο άρθρο 6: "Αστυνομικός που απειλεί παρανόμως με πυροβόλο όπλο ή εκτελεί παρανόμως εκφοβιστικό πυροβολισμό ή πυροβολεί παρανόμως κατά πραγμάτων τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον τριών μηνών. Αστυνομικός που εκτελεί παρανόμως πυροβολισμό ακινητοποίησης ή εξουδετέρωσης τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον έξι μηνών".

Δηλαδή, τίποτα. Απλά πλημμελήματα, και με πλαίσιο ποινής μάλλον ελαφρύ, θα έλεγα. Πιο αυστηρά τιμωρείται, ας πούμε, η ψευδής καταμήνυση, από την οποία στο κάτω κάτω της γραφής δεν κινδυνεύει και να σκοτωθεί κανείς, ή ο ταχυδρομικός υπάλληλος που ανοίγει παράνομα ξένη επιστολή.

Διαβάζω λοιπόν αυτές τις διατάξεις και απορώ: αντί να καθόμαστε να ψάχνουμε κάθε φορά αν η σφαίρα εποστρακίστηκε, αν το όπλο εκπυρσοκρότησε τυχαία, αν το θύμα άρπαξε τη σφαίρα καθώς έπεφτε (από μόνο του) στο έδαφος, και άλλα παρόμοια, δεν θα ήταν απλούστερο, λογικότερο και πιο συνεπές με το σκεπτικό του νομοθέτη να φτιάχναμε ένα πιο αυστηρό πλαίσιο ποινής, βάσει του οποίου η χρήση του πυροβόλου όπλου από τα αστυνομικά όργανα αντίθετα με τους πιο πάνω κανόνες θα επισύρει ποινή ανάλογη της ζημιάς που προκλήθηκε; Με απλά λόγια, αν σου εποστρακιστεί η σφαίρα, κύριε αστυφύλαξ, ενδεχόμενο που όφειλες να προβλέψεις και να αποφύγεις με κάθε τρόπο, και αν παρ' ελπίδα καρφωθεί στην καρδιά ή στο κεφάλι του "υπόπτου" και τον στείλει στα θυμαράκια, θα καθήσεις στο σκαμνί για κακούργημα και δεν τη γλιτώνεις με λιγότερα από πέντε χρονάκια.

Οι κοινές διατάξεις του ποινικού δικαίου περί ανθρωποκτονίας, δόλου και αμελείας, νόμιμης άμυνας και ορίων αυτής, "βρασμού ψυχής" και δεν συμμαζεύεται, υποτίθεται ότι είναι γενικού χαρακτήρα, κοινές για όλες τις περιπτώσεις, για κάθε πολίτη. Όμως το αστυνομικό όργανο δεν είναι "κάθε πολίτης": το κουμπούρι το βαστάει θεσμικά, το βαστάει ασκώντας εξουσία που του έχουμε εμπιστευθεί όλοι εμείς. Λογικά θα πρέπει να φέρει μεγαλύτερη ευθύνη για το πώς το χρησιμοποιεί απ' ό,τι, ξερωγώ, ο απατημένος σύζυγος που πάνω στη φούρια του καθάρισε τη σύζυγο (ή το αντίθετο), ή ο σουρωμένος Κρητικός που έπαιζε στον κήπο με το πιστόλι του παππού του και κατά λάθος πέτυχε τη θεία του την Αγλαΐα.

Στην εισηγητική έκθεση του νόμου 3169, που δυστυχώς δεν κατάφερα να την εντοπίσω στο διαδίκτυο, αναγνωρίζεται ότι "η χρήση πυροβόλων όπλων από αστυνομικούς συνιστά μία από τις πιο έντονες και περισσότερο επαχθείς κρατικές επεμβάσεις στα ατομικά δικαιώματα και τις ελευθερίες των πολιτών". Πολύ σωστά. Και πιο κάτω, ότι "η χρήση πυροβόλων όπλων συνιστά πράξη, για τη δικαιολόγηση της οποίας απαιτείται, σύμφωνα με την αρχή της νομιμότητας, να ορίζονται ειδικότερα στο νόμο οι προϋποθέσεις νόμιμης ενέργειάς της". Κι εδώ σύμφωνοι. Αλλά τότε, όταν οι προϋποθέσεις αυτές δεν γίνονται σεβαστές, γιατί να ξαναγυρνάμε στο κοινό ποινικό δίκαιο για να κρίνουμε τον δράστη; Γιατί να μην υπάρχει ένα ενιαίο ρυθμιστικό πλαίσιο, που θα περιλαμβάνει και την ποινή ανάλογα με το αποτέλεσμα της παράνομης πράξης;

Θα αναρωτηθεί ίσως κανείς, και λογικά, "καλά ρε Χασοδίκη, πιστεύεις δηλαδή ότι αυτό που μας λείπει είναι το ρυθμιστικό πλαίσιο, κι άμα το αλλάξουμε θα λυθούν όλα μας τα προβλήματα"; Η απάντηση είναι όχι. Όμως έχει διαπιστωθεί ότι το ισχύον πλαίσιο αφήνει ανοιχτά κάμποσα παράθυρα που χάσκουν, και νομίζω ότι η αφορμή αυτή, τραγική δυστυχώς αλλά μόνο με τέτοια αφορμή θα άνοιγε αυτή η συζήτηση, δίνει την ευκαιρία να τα κλείσουμε.

Ίσως, ίσως λέω, ο επόμενος αστυφύλαξ που θα έμπαινε σε πειρασμό να τραβήξει το όπλο του απέναντι στα "κωλόπαιδα που του πετάνε μπουκάλια" να το σκεφτόταν δύο φορές αν ήξερε ότι, έτσι και του ξεφύγει μία σφαίρα, θα αρπάξει πέντε χρονάκια εγγυημένα και δεν θα τον σώσει καμία κολώνα και καμία μαρκίζα.

Ίσως επίσης να είναι καιρός για μια ανάλογη ρύθμιση της χρήσης και άλλων όπλων, πλην πυροβόλων, όπως τα γκλομπ ή και τα δακρυγόνα ακόμα. Ίσως να πρέπει με κάποιον τρόπο τα όργανα της τάξης να πειστούν ότι περισσεύει η τρίτη ροπαλιά εκεί όπου αρκούν δύο, ή το δεύτερο ψέκασμα εκεί όπου ένα κάνει τη δουλειά, προ του κινδύνου να στείλουν κανέναν στον άλλον κόσμο μέσω αναπνευστικού επεισοδίου ή εγκεφαλικού οιδήματος.

Ίσως τότε το περίσσευμα αδρεναλίνης του κάθε ράμπο να έβρισκε άλλες διεξόδους, και το γαργάλημα των δακτύλων πάνω στη σκανδάλη ή η φαγούρα στις παλάμες να μην οδηγούσαν κατευθείαν στις κουμπουριές.

Ίσως, λέω. Μπορεί και όχι. Μπορεί να κλείσουν αυτά τα παραθυράκια και να ανοίξουν άλλα, μπορεί να προκύψουν άλλα προβλήματα, μπορεί και όχι. Το μόνο βέβαιο είναι ότι το ισχύον πλαίσιο το έχουμε δοκιμάσει επί πολλά χρόνια, και φαίνεται ότι δεν δουλεύει όπως θα θέλαμε. Το μόνο βέβαιο είναι ότι ο κ. Πρετεντέρης ανατριχιάζει και με τη σκέψη ακόμα να διαλυθούν τα ΜΑΤ, και παράλληλα διαρρηγνύει τα ιμάτιά του που δεν προβάλλονται "πολιτικές προτάσεις", οπότε να, ορίστε μία πολιτική πρόταση, ο αυστηρότερος ποινικός κολασμός της αστυνομικής αυθαιρεσίας. Αυτήν την εξόχως πολιτική συζήτηση μπορούμε να την κάνουμε; Μας ενδιαφέρει; Μας την επιτρέπει ο κ. Πρετεντέρης;


.

26 σχόλια:

  1. Ώρες ώρες σας λατρεύω εσάς τους δικηγόρους!

    Αλλά μετά εμφανίζεται ο Κούγιας και σας το χαλάει πάλι το όνομα.

    Τώρα αυτό αν το επεκτείνουμε η συζήτηση επανέρχεται στα περί καλών και κακών μπάτσων και ξεφεύγουμε από το πολύ ωραίο θέμα που άνοιξες

    Άσχετο:
    oftsu (Αυτό μου ζήτησε ως λεκτική επαλήθευση και μου φάνηκε αστείο)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Χασοδίκη, υπάρχουν άνθρωποι που έχουν μείνει 5 χρόνια φυλακή από μια ψευδή καταμήνυση. Μάλλον άστοχο το παράδειγμά σου. Στην περίπτωση που σε προβληματίζει, υπάρχει απλούστατα συρροή του Ν. 3169/2003 και του οικείου εγκλήματος βλάβης, π.χ. ανθρωποκτονίας εκ προθέσεως. Άρα, στο υπάρχον κακούργημα προστίθεται ένα ακόμη πλημμέλημα. Πού είναι το πρόβλημα λοιπόν;

    Αθ. Αναγνωστόπουλος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. @aggelos-x-aggelos

    Έχει επηρεαστεί η λεκτική επαλήθευση από τα δακρυγόνα.

    @Αθανάσιος Αναγνωστόπουλος

    Επίτρεψέ μου να θεωρώ ότι η ζημιά που παθαίνει κάποιος που πηγαίνει μια και καλή στο χώμα είναι απείρως μεγαλύτερη από τα πέντε χρόνια φυλακή. Και, εν πάση περιπτώσει, αν δεν σου αρέσει το πρώτο παράδειγμα πάρε το δεύτερο, της παράβασης ταχυδρομικού υπαλλήλου, που τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον ενός έτους (248 ΠΚ).

    Ως προς την συρροή, μπορεί να μην είμαι ποινικολόγος, αλλά την έννοια την έχω υπ' όψη μου. Όμως, το "υπάρχον κακούργημα" έχουμε δει και στην πράξη ότι εύκολα μετατρέπεται σε πλημμέλημα. Στο κακούργημα της ανθρωποκτονίας, ο ε*π*ξ*οστρακισμός της σφαίρας χρησιμοποιείται ως παράγων που εισάγει την έννοια της αμέλειας, και το κάνει πλημμέλημα. Ενώ το σύστημα του Ν. 3169/03 υποχρεώνει το όργανο να λάβει υπ' όψη του ακριβώς αυτό το ενδεχόμενο του επο/εξοστρακισμού, και επομένως το καθιστά υπεύθυνο για τα όποια αποτελέσματά του. Προτείνω λοιπόν ευθέως να τυποποιηθεί η παράνομη θανατηφόρα εκτέλεση πυροβολισμού ως ιδιώνυμο κακούργημα, κάτι ανάλογο με τη θανατηφόρα βλάβη. Και επιμένω ότι και από συστημική άποψη είναι πιο συνεπές να ορίζονται οι ποινές (ανάλογα με το αποτέλεσμα) στο ίδιο νομοθέτημα όπου ορίζονται οι προϋποθέσεις.

    Ομολογώ ότι περίμενα πιο ουσιαστική παρέμβαση από μέρους σου -και την περιμένω ακόμα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ενδιαφέρον ποστ. Δλδ αν κατάλαβα καλά, ούτως ή άλλως στην χειρότερη ο εν λόγω αστυνομικός το πολύ να τιμωρηθεί με 6 μήνες;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Όχι, polsemannen, στην χειρότερη περίπτωση θα καταδικαστεί για ανθρωποκτονία εκ προθέσεως και στην εντελώς χειρότερη θα φάει ισόβια. Αλλά η χειρότερη περίπτωση σπανίως τυχαίνει στην πράξη, διότι δεν λαμβάνεται υπ' όψη από το δικαστήριο ότι ο αστυνομικός πιθανόν να μην έπρεπε να βγάλει το όπλο του/να πυροβολήσει in the first place, και εξετάζεται αν είχε πρόθεση να σκοτώσει ή όχι. Κι εκεί όπως καταλαβαίνεις χωράει πολύ νερό, γιατί άντε να αποδείξεις ότι πράγματι ήθελε να σκοτώσει και δεν του ξέφυγε απλά η σφαίρα, δεν αστόχησε, δεν εποστρακίστηκε.
    Εύκολα (εντός ή εκτός εισαγωγικών) το κακούργημα της ανθρωποκτονίας με πρόθεση μετατρέπεται σε ανθρωποκτονία από αμέλεια, που τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον 3 μηνών (και μάξιμουμ 5 ετών), στην οποία πιθανόν να προστεθούν και κάποιοι μήνες ακόμα για την παράνομη χρήση του όπλου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Πριν από μερικά χρόνια (όταν η Ντόρα ήταν δήμαρχος Αθηναίων) και λόγω της έξαρσης της εγκληματικότητας, νομίζω ότι είχε προταθεί από κάποιους να επιτραπεί η οπλοφορία της Δημοτικής (ο θεός να την κάνει) Αστυνομίας.

    Υπήρξε μεγάλη αντιπαράθεση και πολλά επιχειρήματα εκατέρωθεν, αλλά τελικά το σχέδιο μάλλον (ευτυχώς) δεν προχώρησε.

    Επίσης, οι Βρετανοί αστυνομικοί (πλην των ειδικών δυνάμεων αστυνομίας) θεωρούνται από τους καλύτερους διεθνώς χωρίς όμως να οπλοφορούν! Διορθώστε με αν είναι μύθος.

    Είμαι της άποψης ότι θα έπρεπε στο νομικό πλαίσιο να προβλέπεται η χρήση όπλου από τον αστυνομικό μόνο στις περιπτώσεις που οπλοφορεί και ο παραβάτης.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Το κατατοπιστικότατο ποστ - εξαιρετική παρουσίαση και δομή - κλείνει με το ερώτημα προς τον ανκορμαν του Μέγκα.

    Μα αγαπητέ μου φίλε του θύμισε κανείς πως εκσφενδόνιζε το μπουκάλι σαν "φιλήσυχος" δημοσιογράφος στο γηπεδο του μπάσκετ πριν μερικά χρόνια? Ας το βουλώσει λοιπόν ο ξερόλας και ας κάνει την αυτοκριτική του δημόσια, πριν τον γιαουρτώσουν κι αυτόν σαν τον Θέμο που τα πήρε ΟΛΑ στη μάπα όταν ήταν στην "Ελευθεροτυπία" με τη μαύρη τρύπα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. "Προτείνω λοιπόν ευθέως να τυποποιηθεί η παράνομη θανατηφόρα εκτέλεση πυροβολισμού ως ιδιώνυμο κακούργημα, κάτι ανάλογο με τη θανατηφόρα βλάβη. Και επιμένω ότι και από συστημική άποψη είναι πιο συνεπές να ορίζονται οι ποινές (ανάλογα με το αποτέλεσμα) στο ίδιο νομοθέτημα όπου ορίζονται οι προϋποθέσεις"

    Όπως είπε και εσύ: δεν είσαι ποινικολόγος. Είσαι όμως οπωσδήποτε φιλομαθής, αφού ανακάλυψες τον 3169 μόλις πέντε χρόνια μετά την θέσπισή του. Οι καλές προθέσεις δεν αρκούν, ιδίως αυτές και ιδίως εν θερμώ.

    "Ομολογώ ότι περίμενα πιο ουσιαστική παρέμβαση από μέρους σου -και την περιμένω ακόμα"

    Αν ως τέτοια εννοής τους εντυπωσιθηρικούς τίτλους για πιστολέρο και καουμπόυδες, που συνοδεύονται από χειροκροτητικά σχόλια ημιμαθών, μάλλον θα περιμένης ακόμα. Ή μπορείς να γνωριστής με την συνάδελφο Ισμαηλίδου και να μοιραστήτε τις ανησυχίες σας.

    Αθ. Αναγνωστόπουλος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Πάντως, αν εξαιρεσουμε τις μαλλον αστειες κυρωσεις, το κειμενο του νομου ως προς τις προϋποθέσεις χρησης του όπλου φαινεται εξαιρετικο. Να εφαρμοζόταν κιολας..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Χασοδίκη, μόλις σε ανακάλυψα και νιώθω τυχερός. Με προσγειώνεις με ήπιο και όχι αυστηρά νομικίστικο τρόπο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. συγχαρητήρια για την ανάρτηση, το ανέβασα μερικώς και προτρέπω προς τα εδώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Δεν είμαι σε θέση να κρίνω το νόμο, επειδή δε γνωρίζω γενιότερα τι μπορέι να γίνει σε περίτπωση πυροβολισμού, κι ούτε καν γνωρίζω τις συνέπειες των πράξεων. Ο νόμος μόνος του δε μετράει, αν ακυρώνεται τη πράξει από κανονισμούς εσωτερικής λειτουργίας (όπως πιθανή διαταγή κτλ). Ωστόσο, η παρουσδίασή του μου άρεσε ιδιαίτερα, αφού αποκαλύπτονται όλα όσα δεν έκανε ο αστυνομικός.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. @Minimus

    Ευτυχώς που δεν οπλοφορεί και η δημοτική αστυνομία, λέω εγώ, γιατί απ' όσο ξέρω η εκπαίδευσή τους και τα κριτήρια πρόσληψής τους δεν έχουν καμία σχέση με της "κανονικής" αστυνομίας.
    Δεν ξέρω αν η βρετανική αστυνομία εξακολουθεί να είναι άοπλη, ωστόσο σίγουρα υπήρξε για χρόνια.
    Η τελευταία σου πρόταση παρουσιάζει προβλήματα: π.χ., αν ένα πλήθος 30 άοπλων ατόμων επιτεθεί σε έναν αστυνομικό μονάχο του, που δεν θα μπορεί να χρησιμοποιήσει το όπλο του για να αμυνθεί, άνετα τον λιντσάρει ακόμα και με κλωτσιές.

    @Βασικός Μέτοχος

    Ο Πρετεντέρης μάλλον παρουσιάζει συμπτώματα διχασμού. Διάβασε αυτό το άρθρο και βγάλε συμπεράσματα...

    @Γιάννης

    Συμφωνώ. Στο σύνολό του ο νόμος έχει -κατά τη γνώμη μου- και κάποια άλλα σημεία που θέλουν ψάξιμο, αλλά οι βασικοί κανόνες νομίζω ότι είναι καλά διατυπωμένοι.

    @VKP

    Ευχαριστώ για τα καλά λόγια, και καλωσόρισες.

    @Ροΐδης

    Ευχαριστώ ομοίως :)

    @Δείμος

    Η επιφύλαξή σου έχει κάποια βάση, ωστόσο οι διαταγές, οι κανονισμοί εσωτερικής λειουργίας κλπ. δεν επιτρέπεται να παραβαίνουν το νόμο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. @Αθανάσιος Αναγνωστόπουλος

    Έτσι όπως τα λες είναι. Κι εξάλλου, ένας ημιμαθής δικηγόρος τι άλλο κοινό μπορεί να έχει, πέρα από ημιμαθείς χειροκροτητές αναγνώστες;

    Διερωτώμαι ωστόσο, αν οι επιφανείς επαΐοντες ποινικολόγοι της ευλογόσφαιρας δεν στέργουν να μας βοηθήσουν με το απόθεμα της επιστημοσύνης τους, ποιος θα μας γλιτώσει από την ημιμάθεια; Ρητορικό το ερώτημα.

    Επί της (όποιας) ουσίας του ποστ δεν σχολιάζεις τίποτα. Δικαίωμά σου. Μου απευθύνεις επί προσωπικού προσβολές. Επίσης δικαίωμά σου, και σε διαβεβαιώ ουδόλως με απασχολεί. Αλλά δεν αρκείσαι σε αυτά, απαξιώνεις ολόκληρη τη συζήτηση με τα εξής επιχειρήματα: ότι διεξάγεται εν θερμώ και ότι ο τίτλος του ποστ είναι εντυπωσιοθηρικός.
    Θα μπορούσα να γράψω κάμποσες εξυπνακίστικες ειρωνιούλες για να αντικρούσω και τα δύο, αλλά δεν θα μπω στον κόπο. Ο κάθε αναγνώστης (αμαθής, ημιμαθής ή πολυμαθής -αλλά φευ, αυτοί δεν συχνάζουν εδώ...) ας βγάλει τα συμπεράσματά του.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Σχετικά με το αν οπλοφορούν ή όχι οι Bobbys στην Αγγλία, η απάντηση φαίνεται πως είναι και ναι, και όχι.

    Όσο για τον Αναγνωστόπουλο, δεν ήταν καν ανάγκη να μας προσκαλέσεις να βγάλουμε τα συμπεράσματά μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Θα επιτρέψετε να κάνω μια μικρή παρέμβαση στο θέμα αυτό, σε σχέση με την εφαρμογή του βασικού εγκλήματος και του νομοθετήματος που αναφέρει ο xasodikis.
    Όπως είναι γνωστό, σε όλους με νομικές γνώσεις, υπάρχει η συρροή διατάξεων (φαινομενική συρροή εγκλημάτων) και η συρροή εγκλημάτων (αληθινή συρροή εγκλημάτων). Η διαφορά τους έγκειται στο γεγονός ότι στη μεν αληθινή συρροή εγκλημάτων υπάρχουν πολλά εγκλήματα, πολλοί ποινικοί νόμοι εφαρμόζονται και πολλές ποινές επιβάλλονται, ενώ αντίθετα στη φαινομενική συρροή υπάρχει ένα έγκλημα, ένας ποινικός νόμος θα εφαρμοστεί ανάμεσα στους πολλούς που συρρέουν και μια ποινή θα επιβληθεί. Προκειμένου να διακρίνουμε τη μια περίπτωση από την άλλη (φαινομενική συρροή από αληθινή), για την οικονομία του παρόντος θα περιοριστούμε, στη χρήση των εξής τριών κριτηρίων : Φαινομενική συρροή υπάρχει όταν υπάρχει ταυτότητα εννόμων αγαθών, ταυτότητα του φορέα και μη ύπαρξη ειρήνευσης του προσβληθέντος εννόμου αγαθού μεταξύ των τυχόν περισσοτέρων προσβολών.
    Κατά την άποψη μας είναι προφανές ότι το προστατευόμενο έννομο αγάθο των διατάξεων του Ν. 3169/2003 δεν είναι το προστατευόμενο έννομο αγαθό του βασικού εγκλήματος (π.χ. ζωή). Συνεπώς, στην περίπτωση που συρρέει διάταξη του εν λόγω νομοθετήματος με την ΠΚ 299, τότε έχουμε αληθινή συρροή εγκλημάτων, με τις εξής δύο συνέπειες : α) ερευνάται η πραγμάτωση της αντικειμενικής και υποκειμενικής υπόστασης ΚΑΙ των δύο διατάξεων αυτοτελώς και β) η ποινή επιμετράται σύμφωνα με την ΠΚ 94.
    Αν λοιπόν έχουμε σκοπό την αυστηροποίηση των διατάξεων που αφορούν τη χρήση όπλων από αστυνομικούς θα πρέπει να τυποποιηθεί ιδιαίτερο (που λόγω της σύνθεσης του – παρακάτω – θα είναι και ιδιώνυμο) εκ του αποτελέσματος έγκλημα, τα στοιχεία της αντικειμενικής υποστάσεως του οποίου θα αποτελούνται από την κατά παράβαση των διατάξεων του 3169 χρήση του όπλου και ενός επιβαρυντικού αποτελέσματος (π.χ. θάνατος). Με τον τρόπο αυτό, δεν θα χρειάζεται να πληρούται ΟΛΟΚΛΗΡΗ η αντικειμενική ΚΑΙ υποκειμενική υπόσταση της ΠΚ 299, αλλά θα αρκεί η επέλευση του αποτελέσματος (και η κάλυψη του από αμέλεια του δράστη), και περαιτέρω θα επιβάλλεται η ποινή που προβλέπεται για το έγκλημα αυτό.
    Με τον τρόπο αυτό, πιστεύω ότι καλύπτονται και αυστηροποιούνται οι ποινές για τις περιπτώσεις που ο θάνατος επέρχεται εξ αμελείας (διότι για την εκ προθέσεως θανάτωση με πάρανομη χρήση του όπλου, έχουμε αληθινή συρροή των εγκλημάτων του Ν 3169 και της ΠΚ 299, όπου προβλέπεται ισόβια κάθειρξη), ενώ με το σημερινό νομοθετικό πλαίσιο για τον εξ αμελείας προκληθέντα θάνατο προσφεύγουμε στην (αληθινή) συρροή μεταξύ της ΠΚ 302 και των διατάξεων του Ν 3169 (δύο πλημμελήματα) και, δεδομένου ότι η πραγμάτωση τους συνήθως γίνεται με μια πράξη, εφαρμόζεται η ΠΚ 94 § 2 και έτσι η συνολική ποινή δεν μπορεί να ξεπερνά το ανώτατο όριο του είδους της ποινής. Επιπλέον, με την τυποποίηση του ανωτέρω εκ του αποτελέσματος εγκλήματος απαιτείται μόνο η πράγματωση της αντικειμενικής και υποκειμενικής υπόστασης της εκάστοτε διατάξεως του Ν 3169, η επέλευση του επιβαρυντικού αποτελέσματος και η κάλυψη του από αμέλεια του δράστη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Με άλλα λόγια αγαπητοί φίλοι, η ανθρωποκτονία εξ αμελείας (ΠΚ 302) τιμωρείται με 5 έτη φυλακή max. Η ανωτέρω ανάλυση σημαίνει, ότι η ποινή για την παράνομη χρήση του όπλου μπορεί να αφομοιωθεί σε τόσο βαθμό (από την ποινή για την ΠΚ 302), ώστε πρακτικά (όχι επιστημονικά) να μπορεί να θεωρηθεί, ότι δεν έχει επιβληθεί καθόλου.

    Το πρόβλημα γεννάται εδώ γιατί η κοινή ανθρωποκτονία εξ αμελείας δεν έχει την ίδια βαρύτητα με την ανθρωποκτονία εξ αμελείας που προκλήθηκε από παράνομη χρήση πυροβόλου όπλου από αστυνομικό κατά την άσκηση δημόσιας εξουσίας.

    Η πρόταση του χασοδίκη θεραπεύει το ανωτέρω φαινόμενο, επειδή βέβαια εν προκειμένω έχει κοινωνική και πολιτική σημασία να γίνει κάτι τέτοιο.

    Άρα με το ιδιόνυμο κακούργημα θα είναι δυνατόν να επιβληθεί μια ποινή που θα μπορεί να εμπεριέχει και τα πέντε έτη (max) της ΠΚ 302 και την ποινή για την παράνομη χρήση όπλου.

    Καλή τη βρίσκω.

    ΥΓ. μια φορά μου ζήτησε λεκτική επαλήθευση "facking" !!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. @Διαγόρας

    Ευχαριστώ για το λινκ.

    @ESKARINA

    Το σχόλιό σου με έφερε λίγο σε δύσκολη θέση. Από τη μία, θέλω να σε ευχαριστήσω για τον κόπο σου να κάτσεις και να γράψεις μια συνοπτική και μεστή νομική ανάλυση του θέματος. Από την άλλη, αν το ποστ είχε γραφτεί σε αυτή τη "γλώσσα", η συζήτηση θα περιοριζόταν εκ των πραγμάτων σε όσους νομικούς παρακολουθούν το μπλογκ. Όμως νομίζω ότι το ζητούμενο πρέπει να είναι και η δυνατότητα των μη νομικών να διαμορφώσουν άποψη για το θέμα.

    @Κουκοδήμος

    η κοινή ανθρωποκτονία εξ αμελείας δεν έχει την ίδια βαρύτητα με την ανθρωποκτονία εξ αμελείας που προκλήθηκε από παράνομη χρήση πυροβόλου όπλου από αστυνομικό κατά την άσκηση δημόσιας εξουσίας.

    Σε δύο γραμμές, αυτή είναι η κεντρική ιδέα του ποστ.

    Αυτό με τη λεκτική επαλήθευση πρέπει να το κοιτάξω :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Αγαπητέ Χασοδίκη, βρίσκω εξαιρετικό το ιστολόγιό σου. Την αντέγραψα εν μέρει την παρούσα ανάρτηση στο νεόκοπο δικό μου ιαστολόγιο και για τη συνέχεια παραπέμπω εδώ. Ελπίζω να μην έχει αντίρρηση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Ο προηγούμενος νόμος που όριζε τον τρόπο χρήσης των όπλων από αστυνομικούς ήταν του Μεταξά ή της Κατοχής (δεν θυμάμαι καλά). Οι αστυνομικοί εδώ και χρόνια (πριν το 2003) ζητούσαν αναθεώρηση και εκσυγχρονισμό της νομοθεσίας. Τελικά οι νομικοί κάθησαν και έγραψαν τον εν λόγω νόμο και επι τέλους παρουσίασαν τον νόμο αυτό του 2003 που ψηφίστηκε. Αν τώρα νομίζεις ότι είναι ατελής και χρειάζεται αναθεώρηση, τότε μάλλον θα πρέπει να περιμένουμε άλλο μισό αιώνα...
    Ο νόμος δεν είναι κακός αν και σηκώνει συζήτηση σε πολλά σημεία που δεν έθιξες (και ίσως αναφέρω αργότερα). Απλώς θεωρώ ότι είναι άσχετο να τον αναφέρουμε σε σχέση με τη δολοφονία του μικρού Αλέξη. Ο ειδικός φρουρός όχι μόνο παραβίασε τον εν λόγω νόμο. Τον καταξέσκισε... Και θα τιμωρηθεί γι' αυτό. Δεν φταίει όμως γι' αυτό η έλλειψη νομικού πλαισίου ούτε η επιείκια του συγκεκριμένου νόμου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Καλό το κείμενο Εδώ η Εισηγητική Εκθεση: http://www.parliament.gr/ergasies/nomosxedia/EisigisiEpitropon/O-GUN-eis.pdf

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. @Αταίριαστος

    Η αναφορά δεν γίνεται "σε σχέση", αλλά *επ' αφορμή* της δολοφονίας. Το γράφω και στο ποστ, ότι δυστυχώς τέτοια θέματα μόνο με τέτοιες τραγικές αφορμές μπαίνουν στον δημόσιο διάλογο.

    Τώρα, ασφαλώς και ένα νομικό πλαίσιο από μόνο του δεν λύνει κανένα πρόβλημα, όσο καλό ή αυστηρό και αν είναι. Αφετηρία της συλλογιστικής μου, όμως, είναι ότι το περιστατικό δεν είναι και τόσο μεμονωμένο όσο θέλουν να μας το παρουσιάζουν κάποιοι. Είναι σίγουρα ακραίο, ωστόσο το θεωρώ σε μεγάλο βαθμό απόρροια της συστηματικής καλλιέργειας στους κόλπους του αστυνομικού σώματος μιας αίσθησης ατιμωρησίας -για την οποία φέρει τεράστια ευθύνη η σημερινή κυβέρνηση. Βλέποντας τα πράγματα υπ' αυτό το πρίσμα, πιστεύω ότι κάποια αυστηροποίηση του νομικού πλαισίου που θα κλείσει διάφορα παραθυράκια (της αμέλειας, του βρασμού ψυχής κλπ) ίσως είναι σκόπιμη.

    @Ανώνυμος

    Ευχαριστώ για το λινκ, δυστυχώς στο σχόλιό σου δεν φαίνεται καλά, οπότε το αποκαθιστώ: εδώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. (συγγνώμη για το διεγραμμένο!:)

    Αφετηρία της συλλογιστικής μου, όμως, είναι ότι το περιστατικό δεν είναι και τόσο μεμονωμένο όσο θέλουν να μας το παρουσιάζουν κάποιοι.

    Πράγματι. Σ' εδώ βλέπουμε οτι σε 26 θανάτους από πυροβολισμό αστυνομικού, μόνο σε έναν οπλοφορούσε όντως ο ύποπτος ενώ σε δύο περιπτώσεις οι αστυνομικοί ισχυρίζονται οτι "τράβηξε μαχαίρι". Στις περισσότερες περιπτώσεις, το θύμα προσπαθούσε να διαφύγει, ή ήταν απλώς ύποπτος.

    Δηλαδή έχουμε καταργήσει τη θανατική ποινή στα δικαστήρια, επιτρέπουμε όμως στους μπάτσους να την εκτελούν, με συνοπτικές διαδικασίες. Εκτελεστική εξουσία, όνομα και πράμα.

    "ο εκφοβιστικός πυροβολισμός ή ο πυροβολισμός κατά πραγμάτων επιτρέπεται εφόσον έχουν ληφθεί όλα τα απαραίτητα μέτρα, ώστε να μην πληγεί άνθρωπος από αστοχία ή εξοστρακισμό του βλήματος"

    Ποιά είναι τα "απαραίτητα μέτρα"; Μπορεί να ξέρει κανείς με βεβαιότητα πού θα πάει η σφαίρα του; Ο μόνος σίγουρος τρόπος να μην "πληγεί άνθρωπος από αστοχία" κτλ, είναι να μην πυροβολήσει το όπλο. Αν θέλαμε να είμαστε σίγουροι οτι οι μπαστυνομικοί δεν θα σκοτώσουν κανέναν αθώο, δεν θα τους δίναμε όπλα. Άρα τη ζωή του πολίτη την έχουμε γραμμένη.

    Α, κι όσο για την εξοστρακισμένη σφαίρα που "αποδεικνύει" οτι ο ειδικός φρουρός πυροβόλησε για εκφοβισμό, στην πραγματικότητα δεν αποδεικνύει τίποτα. Από το αποτέλεσμα μιας πράξης, δεν είναι δυνατόν να συμπεράνουμε την πρόθεση του δράστη. Κακώς εξακολουθούνε να συζητάνε όλοι οτι το πόρισμα της ιατροδικαστικής έρευνας μας δείχνει και καλά γιατί πυροβόλησε ο ειδικός φρουρός.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Και βέβαια, σε 26 θανάτους από πυροβολισμό αστυνομικού θα έπρεπε να αντιστοιχούν 2,600 τραυματισμοί από πυροβολισμό αστυνομικού, (πράγμα για το οποίο δεν έχουμε ακούσει ποτέ, άρα οι μπάτσοι πυροβολούν για να σκοτώσουν,) και 260,000 πυροβολισμοί για εκφοβισμό (πράγμα που δεν θα είχε συμβεί ούτε αν όλοι οι μπάτσοι ανά την επικράτεια βαράγαν κάθε μέρα κουμπουριές στον αέρα από καταβολής του κράτους μέχρι σήμερα.)

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Ενστάσεις και ισχυρισμοί
κατατίθενται μόνον εγγράφως
(Χασοδίκειος Πολιτική Δικονομία, άρθρον 228)